+پسره میگه این دختره چقدر هوله!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

انی عزیزم خودتان بهتر از من میدانید که واقعیت های زندگی از دید هر کسی متفاوت هست
و از نظر کسی کاری که ممکنه خوب و عادی باشه از دید کس دیکه بسیار بد تلقی میشه
و این خاصیت در جامعه ایران نمود بارزتری دارد
در ایران فاصله بین خوب و بد به تار مویی بند است و شایدد همان تار مو هم نباشد

---

کاترین عزیز

واقعیت همان چیزی است که جریان دارد که ممکن است حق هم نباشد ولی هست ، به طور مثال کسی که فرزندش به ناحق کشته می شود، مثلا زیر ماشین می رود. این اتفاق حق نبوده و اتفاق افتاده پس واقعیت از دست رفتن و کشته شدن این فرزنداست و اینکه گفته اید در نگاه هر کسی متفاوت است . بله تا حدی در بعضی از مسائل می توانم با شما هم عقیده باشم اما واقعیت همان است که وجود دارد و من و شما با خود درونی خویش می توانیم در مقابل آن سر تعظیم فرود بیاوریم حتی اگر حقانیتی در آن وجود نداشته باشد . چرا این کار را می کنیم ؟! به نوعی واکسینه کردن است و مراقبت از خویش برای آسیب پذیری کمتر و بعضی هم دلشان می خواهد مدام غر بزنند و در جا بزنند خوب خود را واکسینه نمی کنند و دائم در حال آسیب خوردن هستند و .....و بعضی هم سینه چاک راه مبارزه هستند . ممکن است حق و حقانیتی در واقعیت وجود نداشته باشد ولی هست و تنها برخورد مردم و نوع کنار آمدنشان با واقعیات متفاوت است .

در خط دوم نوشته تان نوشته اید: کسی کاری که ممکنه خوب و عادی باشد از دید کس دیگر بسیار بد تلقی میشه

دوست عزیزم چقدر وقتی خودت به کاری که انجام می دهی ایمان و باور داری ؟! اگر قطعا از خودت ورعایت اصول اخلاقی و انسانی مطمئن باشی چقدر حرف مردم می تواند مهم باشد ؟! شما برای خودت باید زندگی کنی ، چکار به کار مردم و نوع نگاه مردم داری ، این مردم همیشه در حال قضاوت و داوری و کافری هستند . کار شما مربوط به شما و شرایط شماست به کسی مربوط نیست . همین اندازه کافی است که بدانی کار بدی انجام نمی دهی و باورداشته باشی انسان درستی هستی . در این صورت اگر کسی تو را قضاوت کرد یک آدم بیکار است که وقت اضافی دارد که با تو و مسائل تو که به دردش هم نمی خورد وقت کشی می کند . این افراد اهل کتاب نیستند چرا که اگر بودند حداقل دو صفحه کتاب می خوانند و تصمیم نمی گرفتند که وقتشان را با فضولی پر کنند . آیا این دسته از افراد جامعه برای تو مهم هستند ؟!

دوست جوان من و پاسخم به دو خط پایانی که پاسخش را در تاپیکی که در اولین بار رو به شما داده ام ، نوشته ام و به تکرار.

آیا به دلیل اینکه یک جریان و یک عادت غلط بر جامعه حاکم است از جمله فضولی ، قضاوت ، پشت هم حرف زدن ، دزدی، سر هم کلاه گذاشتن ، رشوه ، ظلم ، غیبت. من و شما هم بنا بر عادت افسار خودمان را به دست عادات غلط اجتماعی باید بدهیم ؟! پس تفاوت من و شما اهل تفکر و مطالعه با یک فرد عادی چیست ؟! بچه ای که از دامن من و شما به اجتماع وارد می شود نباید هیچ تفاوتی با یک فرد بیکار و مزاحم داشته باشد ؟!

این همان حرکت بستر ساز است . دوست من شما به دقت به صحبتهای من توجه نکردید و یا اصل منظور را به دلیل پیچیدگی آن و فضا ی مجازی متوجه نشده اید .

دوست من ، اینکه شما دائم گناه را به گردن اجتماع ایران بیندازید درست نیست . عرض کردم در همین جامعه به ظاهر ویا در باطن ناسالم و ناامن ، افراد زیادی هستند که موفق هستند و کار خودشان را خیلی درست و اصولی انجام می دهند . من اگر قرار باشد به کسی اقتدا کنم قطعا در این جامعه به قول شما .... کسی را پیدا می کنم که راهش را بلد است و خیلی نرم و نازک کار درست را انجام می دهد و یا شاید هم خیلی قاطع و تند . مگر کم افرادی مثل شیرین عبادی داریم . این زن باعث مباهات جامعه زنان ایرانی است و یا اگر فرض کنیم که سیمین دانشور فرزندی می داشت و یا خانم صفارپور و...

عزیزم کافی است خوب ببینیم و دقت کنیم . من نمی دانم دقیقا آن چیزی که شما مد نظر دارید چیست ؟!برای همین به شکل کلی دست به پاسخگویی می زنم و در نتیجه شما هم خیلی عمیق تر از یک متن مربوط به مسائل دختر و پسر باید به آن توجه بفرمائید .

کاترین عزیزم، پاسخ های سورنا و آنی عزیز خیلی کامل هستن.
به نظر من بهتره یه طور دیگه به قضایا نگاه کنیم. هیچ کس نمی تونه با اولین برخورد یا دیدار با کسی به ازدواج با اون فکر کنه؟ اصلا منطقی نیست! تصمیم به ازدواج گرفتن و یا شناخت برای ازدواج بعد از یک شناخت کلی صورت میگیره (البته اگر کاری به ازدواجهای سنتی نداشته باشیم). اینکه این کار زیر نظر خانواده ها باشه 99 درصد خانواده ها در ایران این امر رو نمی پذیرن و اونقدر این قضیه براشون پیچیده هست که حتی اگه خود دختر هم بخواد این قضیه رو به هم بزنه و متوجه شده باشه که به درد هم نمی خورن جرأت انجام این کار رو نداره. در واقع در جامعه ما وقتی پای خانواده ها وسط کشیده می شه در بیشتر مواقع یعنی دیگه انتخابت رو کردی و چیزی جز ازدواج پیش روت نیست البته من خانواده ها رو درک می کنم اما مخالف این طرز فکر هستم.
بهتره که در روابط خیلی آرام و منطقی پیش رفت، مخصوصا خانمها که سریع وابسته میشن باید به رابطه نه به عنوان پلی برای ازدواج بلکه به عنوان یک رابطه اجتماعی با جنس مخالف نگاه کنن، از احساسی کردن رابطه بپرهیزن، هر دو باید تا جای ممکن همه جوانب رو زیر نظر داشته باشن، این مرحله به شناخت کلی ختم میشه، بعد از اون هست که اگه دید کلی دو طرف نسبت به هم مثبت بود رابطه به سمت شناخت بیشتر کشیده میشه که در بیشتر موارد در این سطح از رابطه ها خانواده ها هم در جریان گذاشته میشن.
باید دقت داشت که در دوستی ها امکان سه نوع سوء استفاده هست، جنسی، مالی، عاطفی.. برای همین نباید محدوده ی روابط رو زیر پا بگذاریم و خودمون رو اسیر خواسته شخصی دیگه بکنیم..

:72:

با درود فراوان به تمامی دووستان عزیز و تشکر از تمامی دوستانی که در این تاپیک کمکم کردند:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

دوست عزیزم چقدر وقتی خودت به کاری که انجام می دهی ایمان و باور داری ؟! اگر قطعا از خودت ورعایت اصول اخلاقی و انسانی مطمئن باشی چقدر حرف مردم می تواند مهم باشد ؟! شما برای خودت باید زندگی کنی

---

انی مهربان موضوع دقیقا همینجاست بنده این تاپیک را ایجاد کردم چون به درستی این اشنایی ها زیاد مطمئن نبودم
چون از اینکه چنین رابطه ای بدون قصد ازدواج ایجاد شود و بعد طی شناخت به ازدواج بزسد زیاد مطمئن نبودم
چون این حرف را همیشه شنیده بودم و میشنیدم که اگه کسی واقعا تو را بخواهد همان اول با نام اشنایی واسه ازدواج میاد جلو
اما عملا دیده و میبینم که خیلی از ازدواجا با اشنایی هایی( که ابتدا نام ازدواج برده نمیشه) تشکیل میشه /
خواستم نظر و عقیده بچه ها را هم بدونم که کمک های زیادی انصافا کردید
(البته انی عزیز نظرات شما بسیار کلی است ومن سعی میکنم تو زندکیم با این دید و نگاه زیبای شما به زندگی... زندگی کنم)
باز هم ازکمکهای همگی ممنونم :72:

سلام کاترین عزیز
با صحبت های دوستان باتجربمون تا الان به چه نتیجه ای رسیدی؟
یعنی الان به درستی این آشنایی ها مطمئن شدی؟

دوست گرامی واقعاً نمیشه به محض آشنایی با یک دختر خانم به ایشون پیشنهاد ازدواج داد و اگر هم کسی این کار رو کنه یا از قبل بسیار شناخت داشته راجع به دختر یا اینکه فردی خام و عجول است که دیدی عمیق به مسئله ی ازدواج ندارد. من نوعی به طور مثال اگر شیفته ی یک دختر هم بشوم این علاقه به ظاهر و برخی از رفتارهای ظاهری اوست و حال اینکه برای زندگی مشترک و ازدواج یک شناخت دقیق تر از شخصیت فرد و خانواده و نوع نگرش آنها به زندگی لازمه پس در صورت علاقه ی زیاد هم عاقلانه تر این است که بعد از داشتن مدتی ارتباط و حاصل شدن شناخت کافی پیشنهاد ازدواج از سوی پسر مطرح بشه.
اگر پسری به یک دختر خانم به محض آشنایی پیشنهاد ازدواج بدهد و بعد مدتی که از ارتباط این دو نفر گذشت متوجه بشه که خانم با معیار ها و ملاک های اخلاقی و رفتاری ایشون در مورد همسر آینده تضاد داره شما چه راهکاری ارائه می کنید که پسر بدون وارد کردن ضربه ی عاطفی به دختر به این رابطه خاتمه بده؟
البته طرز صحبت و رفتار کسی که دارای هدف جدیست برای آشنایی و رابطه را برای حصول شناخت از دختر ایجاد میکنه کاملاً متین و سنگین است و خود خانم ها معمولاً متوجه این مطلب می شوند و بین این جور آدمها و دیگرانی که هدف ازدواج رو دنبال نمی کنند تفاوت قائلند.
به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wintersun77

به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

---

:104:

سلام به همگي دوستان
من خيلي وقت بود كه به تالار نيامده بودم،دلم واسه همه بچه ها تنگ شده بود
كاترين،خيلي مسائل هست كه توي ايران هنوز جا نيفتاده و در حال كامل شدنه مثل همين رابطه دختر و پسر،من در مورد اين روابط توي كشورهاي ديگر مطالبي بدست آوردم و به اين نتيجه رسيدم كه
هنگامي كه در اونجا دو نفر با هم دوست مي شوند به پيمان خود براي امر دوستي پايبندند و به اين مسئله از همون اول به ديد مثيت نگاه مي كنند يعني در ابتدا هر دو ميپذيرند كه با هم دوست هستند و در تمامي موارد حاضرند به هم كمك كنند،مانند دو دوست همجنس
درنهايت كار هم به زندگي خودشون به اين ديد نگاه مي كنند كه يا باهم به توافق رسيده و ازدواج مي كنند و يا اينكه اگر نتوانستند با هم باشند براي هم آرزوي خوشبختي كرده و حاضرند تا آخر عمر هر زمان كه به هم نياز داشته باشند به همديگر كمك و ياري برسونند،اين رو هم بگم كه حتي به عنوان ميهمان هم در عروسيهاي هم شركت مي كنند
حالا در ايران،هيچ حد تعادلي بين دوستيها نيست،يا هر دو تا آخر پيش مي روند و براي هم مي ميرند و يا به شدت از هم متنفر مي شوند به طوري كه سايه هم رو هم نمي خواهند ببينند،هيچ حد وسطي وجود نداره،اصلا انگار نمي خواهند واقعا دوست يكديگر باشند
البته به نظر من اين فقط به اين دليله كه دختر و پسرهاي اين جامعه بعد از يك وقفه 12 ساله و در دانشگاه مي توانند بيشتر باهم آشنا بشوند و اين آشنايي به طور ناخودآگاه همراه است با يك خلاء چندين ساله كه باعث ميشه همچي اونطور كه منطقي هست درست پيش نره،نيازهايي كه در هر دو طرف در طول اين سالها جمع شده و در حال تركيدن است
به اين دليل است كه عشق و تنفر در كنار هم قرار مي گيرند،يا عاشق يا متنفر
در هر صورت اميدوارم يك روزي جوانهاي ما به اين بلوغ فكري برسند كه مي توان حد وسطي رو هم در نظر گرفت،
دوستيهايي صميمي،پايدار و بادوام براي تمام طول عمر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lمریم

سلام کاترین عزیز
با صحبت های دوستان باتجربمون تا الان به چه نتیجه ای رسیدی؟
یعنی الان به درستی این آشنایی ها مطمئن شدی؟

---

سلام مریم جان
راستش در مورد این مسائل ادم نمیتونه به نتیجه قطعی برسه
همین طور که میبینی بعضی از پسرا هم باید به یه اشنایی نسبی ار دختر برسند و قبل از ان حتی برای اشنا شدن هم اشاره نمیکنند که این اشنایی واسه ازدواج است اخه من در مورد بعضی ها شنیدم که اعتقاد دارن این باعث میشه دختر رفتارش عوض شه و خود واقعیشو نشون نده و بعضی پسرها هم مثه دوست عزیزمون" وینتر سان" میگن این باعث میشه که دختره تو دلش امیدهای زیادی پیدا کنه و بعد اگه به این نتیجه برسیم که به درد هم نمیخوریم لطمه ببینه
به نظر من همونطور که سورنا گفت باید اگه وارد این اشناییها شدیم کاملا هوشمندانه رفتار کرده و از نیت طرف هم اگاه شویم
ببین ممکنه حالا پسری هم قصد سوئ استفاده را نداشته باشد ولی اصلا حالا حالا ها تو فکر ازدواج نباشد
و به دلیل رودر بایسی دختر نمیتونه ازش مستقیم بپرسه واسه همین باید از رفتارش و گفته هاش بفهمه که این اقا قصد ازدواج داره یا نه
که البته قطعا کار اسانی نیست:54:
در کل به نظرم مدت این اشنایی نباید طولانی شود وقتی به حد معقولی از اشنایی رسید باید به نحوی تکلیف را روشن کنی و خودمان را بیشتر از این معطل نکنیم
و خوب احساس هم هرگز نباید باشد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wintersun77

به نظر من راه درست این است که خانواده ی دختر سعه ی صدر لازم رو داشته باشند و اجازه بدهند تحت نظارت آنها این ارتباط شکل بگیره اما این رابطه را به منزله ی ازدواج قطعی دختر و پسر در آینده ندونند و البته برای اون مدت زمان محدودی قائل شوند که هر دو طرف از هم شناخت پیدا کنند زیرا دختر هم به همان میزان، قبل از ازدواج نیازمند شناخت از پسر و رفتار او وخانواده ی اوست.

---

ممنونم اقای وینتر سان
اما در مورد این جمله بیشتر شبیه یک ارزو میباشد تا چیزی که هم اکنون وجود دارد
من در این مورد با نظر شاد موافق هستم
اخه در ایران بعید میدانم خانواده ای به راحتی با اینجور رفت وامدا موافق باشن و یا اگر هم موافقت کنند به خاطر نگرانیشون همیشه دلواپسن هنوز این فرهنگ متاسفانه جا نیفتاده

اقای رامتین(ضمن خیر مقدم مجدد )
من با حرفاتون موافقم
البته به نظر من بین دوستی و اشنایی تفاوت است (شاید اشتباه میکنم)
من منظورم اشنایی بود که دو طرف را به شناخت برساند نه رابطه ای دوستی که به هر حال در دوستی صمیمیت بیشتر از اشنایی است

نمیدانم واقعا دوستی واشنایی با هم فرق دارند؟؟؟؟