دوست مجازی ! احساس مجازی !

سلام دوست ساده عزیزم
میدونید!
برای من دوستی مجازی و غیر مجازی نداره .....من از یک دستگاه کامپیوتر هم
برای لطف و خدمتی که به من میکنه تشکر میکنم در حالی که اون نه جان ونه روحی داره که منو بفهمه ...

خوب حالا ! انسان که دیگه جای خودشو داره و فرقی نمیکنه که پشت کامپیوتر باشه یا جلوی تلویزیون یا روبروی من نشسته باشه ....موضوع اینکه به جمله ای که مینویسه دقت کنه......یا آینه بگذاره و به خودش نگاه کنه و همون جملات رو به خودش بگه اگر احساس رضایت کرد اونو به دیگری هم انتقال بده اگر نه که چه خوبه صرف نظر کنه ...

دوستی یعنی اینکه من هیچوقت سعی نکردم جزء کاربران مخفی باشم ...همیشه آشکار اومدم و آشکار رفتم
دوستی یعنی اینکه من فقط یک نام کاربری دارم فقط با همین همه میتونن منو بشناسند ....و سعی نمیکنم چند حساب کاربری دیگه برای خودم بسازم ...

دوستی ... مجازی ندارد
دوستی باید واقعی باشد اما نیست همانطور که بسیاری از عاشقی ها واقعی نیست بسیاری از نمازها هم خالصانه نیست .

دوستی یعنی ....دوست من:228: بگو هر چه میخواهد دل تنگت !....تو فقط حرف بزن ....و من از عشقی که به بشریت دارم از بودن در جمع شما لذت میبرم .
اما ......

بهرحال به قول آقای سنگتراشان خیلی سخته که کسی بتواند همه را راضی نگه دارد
ولی گاهی واقعا نمیدونم دل شکستمو کجا ببرم ....

متشکرم :shy:

این تالار الکی بهش میگن همدردی اینجا بابا کسی به فکر کسی نیست
دل خوش سیری چند ...........

دانا جان :
دل خوش همون قیمتی رو داره که الان هممون داریم زار می زنیم برای شاد. موهای تنمون سیخه وقتی براش دعا می کنیم. دل خوش همینه که وقتی دردی داریم بدون هیچ نگرانی می یایم و با 4 تا انسان همدرد حرف می زنیم. دل خوش همینه که مشاوری هست که بدون پول راهنماییمون بکنه و دل خوش یعنی ....

دیگه هیچ وقت به تالار و اعضاش توهین نکن. جزء هیچ وقت نمی تونه کل ر. زیر سوال ببره.

خوب بحثي رو شروع كرد اين برادر گرامي ....دنياي مجازي و دوستي هاي ان كه هميشه مورد غضب عده اي قرار داره ....دنيا امروز كوچيك شده ادما توسط همين دستگاههاي سرد وبي روح با هم ارتباط برقرار ميكنن ..با هم عاطفه ها ..دردها ...خوشي ها ..تجربه هاي تلخ و شيرين رو رد وبدل ميكنن ..امكاني كه همين چند سال پيش اصلا تو خواب هم نميديديمش ...اينجا همه مي تونن بدور از قضاوت ها و پيش داوري ها با هم تبادل حرف دل كنند . ....و شايد به هم كمكي كنند ...و شايد فقط درد ودلي كرده باشند و شايد دوستي هاي بلند و ريشه دار شكل بگيره ...كه بنظر من همهشون خوبن ..اين افراد هستن كه بايد تصميم بگيرن .....خدا رو شكر كينيم و دعا به جون كساني كه اين امكانو براي دنياي امروزي فراهم اوردن .....من كه خيلي خوشحالم كه از اين امكان ميتونم استفاده كنم و دوستاي به اصطلاح مجازي برام مهم هستند و با برخي حتي زندگي ميكنم ......خوش و سلامت باشيد

سلام آرزوی عزیز
ممنون از اینکه برگشتید و موندید.:72:
تعریف قشنگی از دوستی دارید. من همیشه سعی کردم تو دوستی هام صمیمی و بی آلایش باشم. شاید خیلی چیزها هست که باید یاد بگیرم. تمام سعیم رو کردم که همیشه بودنم با نبودنم فرقی داشته باشد.

خیلی چیزها از این تالار یاد گرفتم. با اینکه هیچکدوم تون رو نمیشناسم با این حال همه تون رو با همه تفاوت هاتون دوست دارم. برام فرقی نمی کند که کجای این کره خاکی باشید. مهم اینه که با هم همدلیم. مشکلاتی که حتی به نزدیکترین عزیزمون نمی تونیم بگیم. اینجا خیلی راحت مطرح میکنیم. و همه دوستان با تمام وجودشون سعی در کمک به ما میکنند. شاید بعضی حرفاشون تند باشد. چون با تمام وجود درگیر اون مشکل شدند. نمیخواهند بی خودی بهت دلداری بدند. بلکه قصدشون کمک است. همین است که قشنگ است.
اگرچه دلخوری حاصل میشود... توی تعاملات رودررو این دلخوری ها خیلی بیشتر است...

شاید اینجا مجازی باشد. واقعیت این است که برای منم با دنیای واقعی فرقی نمی کند. اونقدر این چند وقته برای شادی به هم ریختم،که خودمم باورم نمیشه. چون من زیاد اهل وابستگی نیستم.

من باید خیلی چیزها از شما یاد بگیرم. دوستی یعنی به هم کمک کنیم تا زندگی رو با کمترین اشتباه تجربه کنیم.و تو غم و شادی کنار هم باشیم.:228:

سلام لرد حامد مجازی عزیز ، دوست مجازی ای که توی این دنیای مجازی یادت به ما هم بود و با یاد کردن از مای مجازی دلم حقیقی مونو شاد کردی .
دنیای مجازی درست مثل همون دنیای مثلا حقیقیمونه که روز و شب فکرمونو مشغول می کنه . بعد از هفت سال زندگی مجازی وقتی به پشت سرم نگاه می کنم از این دنیای مجازی هیچ اثری نیست ، نه از غم هاش ، نه از خوشحالی هاش ، نه از ... تنها چیزهایی که از اون دنیای مجازی هفت ساله برام مونده دوستانی حقیقی هستند که محبتشون برام حقیقیه .
دنیای بیست و پنج ساله مثلا حقیقی ام هم دست کمی از دنیای مجازی ام نداره . وقتی به پشت سر نگاه می کنم غم ها و شادی هاش فقط خاطره ای هستند که می شه نوشتشون تا مردم را سرگرم کنه و غم و شادی خودشونو از یادشون ببره ، سختی هاش ، گریه هاش ، خنده هاش ، دعواهاش و همه و همه مرور کردنشون مثل خوندن یه داستان غم انگیز یا شاده ،اما اون چه از این بیست و پنج سال زندگی حقیقی برام مونده چیه ؟
نمی دونم وقتی از این خواب بیدار شم ، وقتی از این رویا بیرون بیام ، از این رویا چی چی واسه ام می مونه؟
حامد جان و همه دوست های دیگه ، این دنیای مجازی ساخته خودمون و این دنیای مجازی ساخته خدا با همه احساس های مجازی و حقیقی اش می گذره . حالا چه جوری می گذره و آخرش چی چی می مونه ؟
این سوالیه که جوابش را من نباید بدم جوابش را خود شما تعیین می کنید
یا علی

ارزو خانم چرا در تالار موضوع جدید نمی زنید من خودم دوباره می خواهم از شما تجربه دانش علم یا د بگیرم

بنظرم بايستي سطح توقع وانتظارمون رو از تالار در يه حد متعارف ومنطقي نگه داريم ، اونوقت ديگه با برخي از سوئ تفاهمائي که پيش مياد واجتناب ناپذيره بهمون برنمي خوره و قهر نمي کنيم (خداي نکرده).
افراط وتفريط تو هيچ کاري پسنديده نيست حتي توي وقت گذاشتن تو تالار ( البته من چون يه مدتي نبودم وتازه اومدم اين دو روزه همش تو سايتم)، ولي از هفته بعد متعادل تر ميام ، به قولي رهرو آنست که آهسته وپيوسته رود ...
خب يه طفل نمي تونه و نبايد بيشترازاين حرف بزنه.
نيتهاتون پاک و خدائي باد.

سلام baby
جانا سخن از دل ما می گویی...
واقعا همین طور هست كه می گویی:
« افراط و تفریط در هیچ كاری پسندیده نیست.حتی توی وقت گذاشت تو تالار»

دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای کیسه ایست ... هول هولکی و دم دستی. این دوستی ها برای رفع تکلیف خوبند اما خستگی ات را رفع نمی کنند. این چای خوردنها دل آدم را باز نمی کند ، خاطره نمی شود، فقط از سر اجبار می خوریشان که چای خورده باشی . به بعدش هم فکر نمی کنی.


دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است. پر از رنگ و بو . این دوستها جان می دهند برای مهمان بازی، برای جوکهای خنده دار تعریف کردن ، برای فرستادن اس ام اس صد تا یک غاز، برای خاطره های دم دستی. اولش هم حس خوبی به تو می دهند. این چای زود دم خارجی را می ریزی در فنجان بزرگ. می نشینی با شکلات فندقی می خوری و فکر می کنی خوشبحال ترین آدم روی زمینی.فقط نمی دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دوساعت می شود رنگ قیر یک مایع سیاه و بد بو که چنان به دیواره فنجان رنگ می دهد که انگار در آن مرکب چین ریخته بودی نه چای .


دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سر گل لاهیجان است.باید نرم دم بکشد. باید انتظارش را بکشی. باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی. باید صبر کنی. آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی . باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک. خوب نگاهش کنی. عطر ملایمش را احساس کنی و آهسته جرعه جرعه بنوشی اش و زندگی کنی.

حالا دوستياي مجازي رو نمي دونم ، شايد اساسا ازجنس چاي نباشن ومثلا نسکافه يا Hot Chocolate باشن!!!