نمایش نسخه قابل چاپ
سلام she عزیز
الان بعد از مدتها دارم پیام میذارم توی این سایت
من دو سوال مهم دارم از شما
1- آیا شما به همسرت علاقمند هستی؟
2- آیا همسرت به شما علاقمند هست؟
اون هفته که رفتی شهرستان آیا هیچکدام دلتنگ دیگری شد؟
تاپیکت رو تقریبا خوندم یه مقدار به نظر میاد زندگی شما خالی از احساس شده و هر کس طبق قوانینی که در نظر داره زندگی میکنه بدون گذشت خاصی خیلی خشک و خشن
والبته شاید در مورد همسرت این قوانین عجیب تر و سخت تر
از همینجا به دوستانی که من رو میشناسن سلام عرض میکنم
درود بانو
شوهرت به خانوادت حساسیتی که داری بالاست.
بنظرم اگر رابطه خودت و با همسرت داره رو به بهبودی میره مدت زمانی که به شهرستان میرید بطور کلی کاری باهاش نداشته باش اینکه میاد خانه پدر و مادر شما یا خیر همان حرف مشاور بنظرم خیلی خوبه مهم اول رابطه خودت با شوهرت هستش پله پله حداقل الان که داره همراهی میکنه هرچند کوچک بزار این روشنایی هرچند پرنور نیست باقی بماند ان شاء الله رابطه دونفری بهتر بشه روی روابط خانوادت با شوهرت تاثیر مستقیم میزاره.
فعلا این توی ذهنت باشه در مورد رابطه شوهرت با خانوادت کاری نمی توانی انجام بدهی بنظرم داشتن رابطه کم بسیار بهتر از کدورت و ناراحتی و خدایی نکرده توهین هست:72:
خلاصه بگم هم بهانه دستش نده هم اینکه خوش بین باش تا اینجاش خوب بوده نسبت به نوشته های قبلیت خیلی امیدوارکننده تر بوده :104: فکر کنم تاثیر گزار بوده رفتن پیش مشاور
پ.ن:باید یک موضوعی را اعتراف بکن اینکه منتظرم ببینم شما قویتری یا لجبازی و غرور مردانه :311: تا قبل این پست بنظرم با همه خصوصیات خوبی که داری و شخصیت قابل احترامی که داری ولی بنظرم هنوز جای پیشرفت داشتی ولی توی این پستت نشان دادی قویتر از اون چیزی هستی که تصور میشد :104: ولی خدایی تایپیکت مثل سریال های ترکی شده 500 قسمتی :311:
خواهر عزیزم سلام
از دیدن و خواندن اتفاقات مثبتی که نوشته بودی خیلی خوشحال شدم. رفتارهای شما هم خیلی پخته و عاقلانه بوده.
می خوام یه هشدار بهت بدم دوست عزیزم. مراقب باش همسرت رو بیشتر از این روی خانوادت حساس نکنی. چون ممکنه محدودیت های شما رو روز به روز بیشتر کنه. اینکه اجازه میده که خانوادت رو ببینی یک دنیا ارزش داره
همسر من چندین برابر حساس تر از همسر شماست. انقدر در مورد خانواده من و بخصوص مادرم بدبینه که هیچ حد و اندازه ای نداره. من اصلا در مورد اونها تو خونه حرف نمیزنم اما اگه از جایی چیزی بشنوه شروع میکنه به بافتن افکار واهی که حتما اینطور شده یا حتما این قصد رو داشته و جالبه که همه افکارش به این نتیجه میرسن که قصد دارند زندگی ما رو به طلاق بکشونند.
طی چند سال مرحله به مرحله رابطه من رو با خانوادم کم و کمتر کرد و حالا چند روز قبل یک قرارداد نوشته که تا ابد مادرم حق نداره به خونه ما بیاد یا بچه ما رو ببینه و از من میخواد امضا کنم.
شی عزیزم پدر و مادرت رو به دست خدا بسپار و از خدا بخواه مراقبشون باشه. امیدوارم شما به جایی که من هستم هیچوقت نرسی. منی که نه توان دل کندن از بچه ام رو دارم و نه توان تحمل این همه تحقیر رو.
اشتباه من دفاع کردن از خانواده ام در برابر توهین ها بود. نمیگم شما اجازه بده به خانوادت توهین بشه ولی شما مهار بحث ها رو در دست بگیر و اجازه نده به جایی برسی که شما خورد بشی.
شی عزیزم وقتی از کنار خانوادت بر میگردی خودت رو خیلی شاد و پر انرژی نشون بده و از اون انرژی به همسرت هم بده و بیشتر محبت کن. نشون بده که بعد یکی دو روز دلت برای همسرت هم خیلی تنگ میشه و دلت می خواد زود برگردی.
خواهر قوی و با اراده ام پیگیر تاپیکت هستم و برات دعا می کنم.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط hafez2014
حافظ عزیز سلام
خیلی متاسفم از وضعیتتون
اما اینها نتیجه انفعالی رفتار کردن شماست ، اگر انفعالی رفتار نمیکردید الان زورگویی روی شما تا به این حد نبود .
این حق هر انسانیه که با خانوادش ارتباط داشته باشه و هرگز ربطی به اولویت اول قراردادن همسر نداره، وقتی ما منفعلیم ، هرروز بی دفاع تر میشیم و هرروز سلطه گری روی ما بیشتر میشه ،
همین خانم شی هم اگر مثل شما انفعالی رفتار کرده بود نه تنها وضعیت زندگیش این نبود بلکه بدتر هم بود ، فکر میکنید همسرشون با این شخصیت و دیدگاه ، به این نتیجه میرسید که همسرش بهش احترام گذاشته پس ایشون هم به شی احترام بگذاره نه
اتفاقا عکس این قضیه اتفاق می افتاد.
" علنی کردن یک گناه صدبرابر گناهش بیشتره چون اون گناه عادی میشه و رواج پیدا میکنه ، از همین قانون خدا ما میتونیم یه نتیجه ای بگیریم وقتی ما زنها اینقدر منفعل رفتار میکنیم و تازه دیگری رو به انفعال دعوت میکنیم ، این حق مسلم تلقی میشه و سلطه گری خیلی برای بعضی آقایون عادی شده "
سلام عزیزم به نظرم اول شما رویه بهبود رابطت با همسرت تمرکز کن و بعد رویه بهبود رابطه همسرت با خونوادت. تا پی یک ساختمون رو نریزی چطوری می خوای آجر بچینی؟ بعد از اینکه رابطت با همسرت خوب شد بعد برایه بهبود رابطه همسرت با خونوادت دروغ مصلحتی بگو مثلا اینکه پدرم تورو خیلی دوس داره و دلش برات تنگ شده. اینطوری می تونی رابطشونو گرم کنی هم از همسرت به خونوادت از این دروغا بگو هم از خونوادت به همسرت.وقتی می ری خونوادتو می بینی و برمی گردی از قبل به همسرت توجه و محبت بیشتری کن تا احساس نکنه خونوادت تورو بر علیهش تحریک می کنن.مثلا وقتی می ری شهرستان وقتی می خوای برگردی برا همسرت یه چیزی بخر بهش بگو با مامانم خیاببون بودیم اینو برات خرید.البته مامانتو در جریان بذار سوتی ندی.با سیاست عمل کن عزیزم. وقتی هم می رین شهرستان اصراری نکن بیاد خونه شما فقط از رویه ادب تعارفش کن. اونجا هم بهش گیر نده کجا میری کجا نمیری.گاهی حالش رو بپرس که فک نکنه تو وقتی با خونوادتی ازش فراموش می کنی.در پایان یه سوال دارم ازت؟اینکه رابطه شما با خونواده همسرت چطوره؟
شی عزیزم میبخشی که یک پست از تاپیکت رو اشغال می کنم.
دوست عزیز خانم گیسو کمند خیلی خوش حالم که تا به حال با چنین شخصیتی برخورد نداشتی و همسرت هم چنین نیستند.
کسی که اگر یک کار یا رفتار شما رو دوست نداشته باشه تمام شخصیت و تربیت شما رو زیر سوال میبره و در تمام بحث های آینده ازش استفاده می کنه. کسی که همه رو دشمن خودش می بینه که قصد ضربه زدن به اون رو دارن و اگر کسی نظرش رو قبول نداشته باشه یا دفاعی از فرد مورد نظر بکنه خودش هم متهم میشه به دشمنی.
من دیدم که شی وارد یک چرخه تخریب کننده شده و فقط هشدار دادم. حرف من دعوت به انفعال نبود برعکس از ایشون خواستم مهار بحث ها رو در دست بگیرند. حالا خانم شی اختیار زندگی خودشون رو دارند میتونن این هشدار رو جدی بگیرند یا نه.
آنچه من گفتم تجربه ده سال زندگیه . به اندازه کافی فرصت داشتم که روشهای مختلف رو امتحان کنم.
من منکر این نیستم که از ابتدای زندگیم مهارت های زندگی متاهلی رو بلد نبودم و کاش کاش زودتر سایت همدردی رو پیدا کرده بودم.
نمی خوام همه تقصیر ها رو به گردن همسرم بندازم. همسر من خصوصیات مثبت زیادی هم داره که در تاپیک خودم نوشتم ولی وقتی اون دید منفی و پر از بدبینی درباره خانواده شما باشه اون وقت خیلی خیلی سخته که ساکت بمونی.
من با همسرم وارد فاز بحث و جدل نمیشم چون اگر سکوت کنم احتمالش خیلی زیاده که در درون خودش بفهمه که حرف یا نظرش اشتباهه ولی اکه من بخوام با دلیل و منطق بهش بفهمونم به هیج عنوان نمی پذیره و برای جبران یا اثبات حرفش یک محدودیت جدید اعمال می کنه.
عکس العمل آدمها در برابر همدیگه همش برای کسب احترام نیست گاهی یک محدودیت رو می پذیری تا چیز با ارزش تری رو از دست ندی . بحث های ما و بعدش سرسنگینی و قهرهای طولانی بیشتر از ما بچه مون رو داغون می کنه. خوشبختانه یا متاسفانه بچه های این دوره خیلی باهوشن.
من متاسفانه در شرایطی نیستم که بتونم مشاوره حضوری برم یا حق عضویت سایت همدردی رو پرداخت کنم و از مشاوره مدیر یا فرشته مهربون استفاده کنم.
دوست عزیز دنیای آدمها خیلی با هم تفاوت داره پس بهتره زود قضاوت نکنیم.
دعای خیر ما در حق همدیگه بنیان دوستیمون رو محکمتر می کنه. برای شما و شی عزیز دعا می کنم.
من اشتباه کردم.
رفتیم پیش مشاور و من از همسرم خواستم که دلخوری ها رو تموم کنه و با من بیاد خونه پدرم. دعوای بدی کرد.
فکر می کردم که خانواده ام خط قرمزم هستند و حاضر نمیشم بهشون توهین بشه اما نتونستم هیچ کاری کنم. چه کار می تونم کنم؟ هر چقدر شرایط رو سخت تر می کنه باز هم مجبورم کوتاه بیام. دوباره بدتر از دفعه های قبل...
همیشه البته قبل از رفتن به شهرستان عصبی میشه...
حرفایی زد که از خودم خجالت می کشم
و من... چرا نمیرم؟ چرا تمومش نمی کنم؟
ضعیف و وابسته ام؟ دوست دارم تحقیر بشم؟
بهش گفتم مرد و مردونه اگر جای من بودی چکار می کردی؟ گفت تو جوانی، درآمد داری، کار داری، میرفتم سراغ زندگیم!!
فکر می کنم داره این کارها رو میکنه که جدا بشم.
- - - Updated - - -
آقای خاله قزی، خانم فکور، میشل، صبا، دوستان جدیدم از شماها هم خجالت میکشم. خیلی ادامه پیدا کرده مشکلات من و...
دوستتون دارم و از اینکه هنوز برام وقت میذارین، بی نهایت متشکرم.
- - - Updated - - -
یکی از بزرگترین اشتباهات و دلایل بدتر شدن و در ضمن طولانی تر شدن این شرایط اینه که هم اعتراض میکنم هم کنار میام.
- - - Updated - - -
هم دعوا می کنم هم بخشم. هم متنفرم هم دوستش دارم.
- - - Updated - - -
هنوز نیومده خونه، تنهام، قهریم، دلم براش تنگ شده. من تنهایی رو دوست ندارم.
اگر بفهمه که بهم سخت گذشته بدتر میکنه دیر میاد.. طاقت قهر و سکوت رو ندارم. مگه مهربونی کردن چقدر کار سختیه؟ به خواهرش زنگ زدم و تولدش رو تبریک گفتم، گفتم که بیاد خونمون، بد باهام حرف زد...
من یه احمقم، یه بی عرضه، لیاقتم همینه.
سلام she عزیزم:72:
تو تاپیکت هیچی ننوشتم چون بلد نیستم کمکت کنم ولی همیشه به یادت بودم و هستم.:72:
خانم گلی اگر یه مدت هر کی فقط با خانواده خودش رفت و امد کنه و از هم توقع نداشته باشین که خانواده همو ببینید، به نظرت شرایط بهتر نمیشه؟
سلام صبای عزیز، مرسی از لطفت.
این پیشنهاد رو امتحان کردیم. یه مدت. راستش می تونستم بپذیرم که اون نیاد اما وقتی گفت شبها حق نداری پیش خانوادت باشی حق نداری تنهایی بری و این حرفا خیلی برام گرون بود.
حالا هم به لجبازی و آزار من مشغوله. یواشکی تلفن حرف میزنه، دیر میاد، میخواد توجه من رو جلب کنه و آزارم بده. و من تنها کاری که می تونم کنم صبر، بی اعتنایی و آزادی دادن به اوست.
اگر فقط می تونستم یه مدت همه چی رو تحمل کنم، اعتراض نکنم ببینم تهش میخواد به چی برسه، چه کار کنه؟
یه مادر فداکار و حمایت گر و نصیحت کننده توی وجود من هست که تذکر میده و تشویق میکنه، درست و غلط میگه و اصول و قاعده داره و جدی و مهربونه.
یه دختربچه کوچیک و ضعیف هم در وجودم هست که نیازمند توجه و محبت و حمایته.
این دو تا شکل وجودی من هر دو دارن این زندگی رو از بین می برن.
من به یه زن جوان قدرتمند احتیاج دارم.
درود دگربار
اتفاقا من همیشه نظرم این بوده بهترین تایپیک های همدردی مخصوص شما و بانو سوده88 هستش که بسیار مفید هستند.
فرق شما با ایشون این بود که هم بانو سوده88 تلاشش را کرد و واقعا هم از خودش مایه گذاشت و انعطاف پذیر بودن خودش را نشان داد هم اینکه شوهرش وقتی متوجه تغییرات در وجود ایشون شد بعد از مدتی در کنار همسرش قرار گرفت گرچه این مدت یکم طولانی شد ولی واقعا نتیجه عالی داشت تایپیک ایشون اعتقاد ایمان صبر مهربانی انعطاف پذیری استفاده از راهنمایی مشاورین سایت و از همه مهمتر عشق و علاقه ای که ایشون به شوهر و زندگیش داشت.
شما یکنفره نمیتوانی کار خیلی زیادی انجام بدهی یه نگاهی بخودت بنداز ته آرزوت توی این زندگی چیه؟من با جدایی موافق نیستم ولی توی نوشته هات برگرد بخون اینکه مثلا بری خونه مادرت!!یا شوهرت ساده و با محبت باهات رفتار کنه یا حداقل با طعنه و کنایه حرف نزنه!در مورد مسائل مالی به تو و شعورت احترام بزاره !عصبانی میشه فحاشی نکنه به تو و خانوادت !و......
ته آرزویی که از این زندگی مشترک داری اینه بجز اینه؟در صورتی که این یکسری مسائل معمولی و ساده هستش اینکه تلاش میکنی خیلی خوبه عالیه ولی اینو بدون شما مدیر همدردی یا بالهای صداقت یا فرشته مهربان نیستی به همسطح خودت نگاهی بنداز چند نفر میبینی توی تالار همدردی مثل تو برای زندگیشون تلاش کرده باشند؟چند نفر موقعیت تورو دارن؟
نمیدونم شاید من خودم درسته ایرادهایی دارم و خلاصه مرد هستم :311: ولی همه تلاشمو میکنم برای خوشبختی خانوادم بعضی وقتها لجبازی میکنم ولی هیچکدوم از این کارها رو بجرات میتونم بگم انجام ندادم و هیچوقت هم انجام نمیدم نمیتونم تصور کنم فردی باشه کسی رو دوست داشته باشه و ناراحتش کنه و زجرش بده به اینصورت!
تو گناهی نداری تقصیری نداری تلاشتو کردی استحقاقت خیلی بیشتر از این زندگی که داری حتی بدون اشتباه هم باشی و کوچکترین اشتباهی هم نکنی بازم در رفتار شوهرت تغییری ایجاد نمیشه ولی خودت خیلی تغییر کردی.این وابستگی هم تصور میکنم بیشتر بخاطر ترس هستش از تنهایی از قبول شکست ولی تا کی میخوای به این بازی ادامه بدی تا کی فرصت داشتن یه زندگی خوب و عاشقانه و در ارامش را میخواهی از خودت بگیری فکر میکنی تا کی فرصت داری مادر بشی؟
چقدر بخودت برچسب میزنی ماهایی که نظر میدیم از بیرون داریم زندگیت را تماشا میکنیم هرچقدر هم بگیم درک میکنیم توی وضعیت شما نبودیم حداقلش اینه که شما این را بدان شما حتی بهترین هم باشی بازهم شوهرت همینه فکر کن مثلا توی یک اداره ای هستی همه تلاشت را میکنی تا بهترین باشی ولی رتبه و درامد شغلیت ثابت هستش چیکار میکنی بعد یک مدت هنوزم همانقدر تلاش میکنی وقتی می دانی نتیجه ای نداره؟آیا خودت را مقصر میدانی؟یا بلند میشی و یک تصمیم درست میگیری چون لیاقت بالاتری داری نسبت به وضعیتی که درش قرار داری:72:
ببخشید دیگه اینارو نوشتم ولی واقعا اذیت میشم در مورد خودت اینجوری صحبت میکنی وقتی میبینم تلاشت را انجام میدهی حداقل در مورد شما فکر نکنم بقیه دوستان با بنده مخالف باشند در این مورد
تصمیم خودت را بگیر آینده آنطورها هم که فکر میکنی ترسناک نیست کسی هم شما را مقصر قلمداد نمیکنه هر کسی ممکنه تصمیم اشتباه بگیره مهم اینه توی این اشتباه باقی نمانیم