با مادری که همش بهت سرکوفت میزنه و تحقیرت میکنه باید چه برخوردی داشت؟!

فرشته جان خوبه خودت میگی آبی بیکاران پس چجوری بره مسافرت ؟:315:
فرشته جان رفتار مادرم یکی از مشکلات منه بقیه رو چیکار کنم؟ واسه فرار از اونا هم برم مسافرت بعدش بهم میگن خانم مارکوپولو:303:
روح وروان من اونقدر خراب شده نمیدونم چجوری و از کجا باید جمعش کنم
دوست دارم یه شب بخوابم یا بیدار نشم دیگه. یا اگه بیدار شدم یه ادم دیگه باشم از خودم بودن خسته شدم!:102:


مینوش جان خوبیاش چی بگم وقتی ازش دور میشم مثلا تا ور دلش هستی همش رو اعصابه وقتی ازش دور میشه مدت زیادی مثل چند ماه بعد قدرت رو میدونه ومحبتش گل میکنه
و هی زنگ میزنه وسراغت میگیره. به خاطر همین تا میتونم ازش دور میشم چون اینجوری هم برای اون بهتره هم من یعنی اعصابمون راحتره.
مامان من الان همه غصه اش بی شوهری ونداشتن کار ثابته منه بخصوص ازدواج نکردنم که خوب حق داره ولی چیزیه که دست من نیست!

ممنون ریحانه عزیز منم الان تنها کاری که میکنم سکوته در برابر همه سرزنشهاش گاهی هم میشینم توجیهش میکنم ومشکلات وموانع رو براش توضیح میدم
ولی میگه چحور بقیه تونستن برای بقیه کار هست فلان دختر اینجوری فلان دختر اونجوری استخدام رسمی شده کلا میره سر خونه اول. منم دیگه سکوت میکنم
میگم بزار خودش خالی کنه.مثلا انتظار داره اموزش پرورش من رو توی این سن استخدام کنه هر چی بهش میگی مادر من نمیشه میگه چرا نشه تو برو رو بزن التماس کن
همچین مواقعی اینجوری میشم:161:

پوو عزیز مادر من از سن جوانی همین بوده این رفتارش ربطی به سن وسالش نداره وقتی من بچه بودم بدتررررررر بود! فقط الان دیگه نمیتونه کتک بزنه و اگرنه همونه فرقی نکرده:315:




پ.ن: واقعا خیلی زشته که باید یه روز صبر کنم تا بتونم پست بزارم تازه گاهی دوتا پست میزارم بعدش دیگه نمیتونم ارسال نمیشه.
لااقل برای اعضا قدیمی یه استثنایی قائل بشین!:102:

- - - Updated - - -

ولی دوست دارم نقاط قوت و ضعف خودم رو پیدا کنم حس میکنم خودم رو نمیشناسم نمیدونم چی میخوام از زندگی وباید دنبال چی باشم حالا اینو باید کجای دلم بزارم:302:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

ولی دوست دارم نقاط قوت و ضعف خودم رو پیدا کنم حس میکنم خودم رو نمیشناسم نمیدونم چی میخوام از زندگی وباید دنبال چی باشم حالا اینو باید کجای دلم بزارم[IMG]file:///C:\Users\zeinab\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01 \clip_image001.gif[/IMG]

---

سلام بر آبی بیکران عزیز. گویا اسمان بیکرانت بدجور طوفانی شده است ...

با خواندن حرفهایت یاد این حرف اپرا افتادم

I remember a specific moment, watching my grandmother hang the clothes on the line, and her saying to me, 'you are going to have to learn to do this,' and me being in that space of awareness and knowing that my life would not be the same as my grandmother's life.
Read more at Oprah Winfrey Quotes Page 3 - BrainyQuote

شاید من دردهای شما را نداشتم اما درد داشتم . نه تنها من بلکه خیلی ازدوستانی که برایت مهربانانه کامنت گداشتند
می توانم درک کنم که چقدر تنهایی ، بودن در کنار کسانی که تمام شخصیت و دستاوردهای ادم را زیر سوال میبرند و مشکلات مادی چقدر می توانند آزاردهنده باشند . انهم برای کسی که در برهه ای از زمان تلاشش را با تمام وجود کرده و شاید خ از اتفاقات کنونی جبر بیرونی بوده است .

با تمام وجودم درک میکنم. اما به نظر من میدانی سخت تر از اینها چیست؟ اینکه شما تا چند سال دیگر هم درگیر این مشکلات باشید؟ این وحشتناک و غیر قابل تحمل است.

از دید من تجرد، نداشتن شغل ثابت و بودن در کنار افرادی که اذیت می شوی هیچ کدام به این اندازه که " پیشرفتی نکنی و خودت از خودت راضی نباشی " دردناک نیستند.

آبی عزیز می دانم خسته ای اما الان زمان تسلیم شدن نیست . شاید سن شما ( و من ) از دید جامعه بالا باشد شاید برای استخدام در ارگانی دولتی خ دیر شده باشد اما واقعیت این است که هنوز جوان محسوب می شوی و در اوج توانمندی و سلامتی خودت هستی. و واقعیت دیگر این است که این اولین و اخرین باری است که مهمان این دنیا هستیم . بنظر من غمگینی و افسرده شدن راحت ترین انتخاب است اما دردناک ترین

همیشه بادهای مخالف می وزند . خیلیها انسان را تایید نمیکنند ( میدانم البته این اگر از طرف عزیزان انسان باشد تحملش خ سخت هست و شاید ضربه هایی بزند که جای زخمش هیچوقت خوب نشود )

اما دوست نازنین من اینها هیچکدام دلیل نمی شود که که ارزش وجودی خودت بعنوان یک انسان و یک جوان سالم و ورزشکار که با این همه سختی سعی بر خویشتنداری داشته را نبینی.
من راه حلی جز انچه دوستان اشاره کردند به نظرم نمی رسد . ( راستی چقدرخودت را پایبند میکنی که نکات باارزشی که هست را اجرایی کنی؟ در تاپیک قبلیتون دوستان راهنمایی های خوبی کردند ایا تغییری در شما ایجاد شد؟ لطفا روی این قضیه فکر کن. )

ابی عزیز تنها چیزی که میدانم این است که الان زمان ناامیدی نیست. زمان خسته شدن نیست.
به نظر من ضمن کابردی کردن راهکارهای دوستان سعی کنین زمان کمتری را درکنار مادر سپری کنید
گویا در شهر کوچکی ساکن هستید . و گو یا بیشتر هم در خانه هستید
بهتر است این سختی را به خودتان بدهید و به شهر بزرگتری که احتمال ازدواجتان در انجا بیشتر باشد ( حتی با این سختی که مجبور شوید با چند نفر هم خانه شوید . بخاطر هزینه عرض کردم )
وصف خانم چهل ساله ای که یکبار تجربه طلاق داشتند را می شناخت م . ایشان در این سن دانشجوی دکترا بودند و انقدر فعال( عضو باشگاه کوهنوردی) دوستم میگفت بخاطر روحیه ایشان چقدر ایشان پیشنهاد ازدواج داشتند!

در حال حاضر قطع به یقین در محل کارتان مردی که شرایطش به شما بخورد کم است پس جاهایی بروید که احتمالش بیشتر باشد
به نظر من برای عوض شدن حالتان حتما یک کلاس هنری هم بروید و حرفه ای ادامه دهید هم احتمال درامد زایی هست هم دور بودن از خانه هم بهبود روحیه شما را بدنیال دارد
ورزش شنا را که حرفه ای هستید حرفه ای تر ادامه دهید و ناجی غریق شوید . هم علاقه دارید هم محیط استخر محیط خوبی است
ابی جان ببخشید اگر حرفهایم خ ربط به سوال اصلی شما نداشت
در انتها باز هم متذکر می شوم ابی جان. ساعتهای روز برای افرادی که هدف خاصی ندارند خ طولانی و ازاردهنده است
این شغل و ازدواج و .. نیستند که دردشان خ زیاد است. خیلیها هستند که در همین سایت هردوی اینها را دارند و باز خوشبخت نیستند
خیلیها هم خوشبختند اما با اتفاقی ساده همه دستاوردهایشان از بین میرود ( مثل ریس ... ما که در سانحه هواپیمایی تمام خانواده اش را ازدست داد و مجرد شد انهم در 60 سالگی!!!)
این سخنرانی را گوش کن. به نطر من این دوران دیگر دورانی نیست که بخواهیم با هیجان های منفی خرابشان کنیم. هوشمندانه زندگی کردن و هموراه بهترین راه را انتخاب کردن عاقلانه ترین و کم اسیب ترین راه ممکن است. راهی که جای افسوسی باقی نمی گدارد
http://video.ted.com/talk/podcast/20..._2014-480p.mp4

فراموش که نکردی که ناگهان خیلی زود ....
حرفهایم را با حرفی از اپرا شروع کردم و با حرفی هم از این خانم به پایان میرسانم
The struggle of my life created empathy - I could relate to pain, being abandoned, having people not love me.
Oprah Winfrey Quotes - BrainyQuote


تو مخلوق منحصر به فرد خدایی و قطعا خالق تو از افرینش تو هدفی داشته است. پس ارزش وجودی خودت را با امواج منفی اطرافیان و حتی شرایط سخت را نادیده نگیر

خدانگهدار دوست من :72:

سلام بر مهرااد عزیز خیلی خوشحال شدم که دیدم برگشتی به همدردی واقعا جات خیلی خالی بود اینجا خوش اومدی!:72:
و ممنون که برام پست گذاشتی حرفات خیلی قشنگ بود و به ته دلم نشست ! مثل نظرات بقیه دوستان با خوندن راهنماییها وهمدردیاتون
امیدوار میشم وانرژی میگیرم دارم تمام تلاشم رو میکنم تا خودم از این وضعیت خارج کنم شاید دیر شده باشه ولی خوب من تلاشم میکنم
هر چه باداباد!
دقیقا همینطوره فکر کنم چون چندان پیشرفتی نداشتم و از خودم و عملکردم توی زندگی راضی نیستم اینقدر بیقرار و رنجور شدم و با کوچکترین حرف و سرزنش اطرافیان
خودم میبازم وافسرده وغمگین میشم انگار منتظر بهانه ای هستم تا به خودم تلقین کنم که ببین واقعا بدبخت و شکست خورده ای و اگر نه چرا باید رفتار اطرافیان با تو اینجوری باشه!
مدتیه دارم راههایی رو برای خارج شدن از این وضعیت امتحان میکنم امیدوارم بتونم و از عهده اونها بربیام چون دارم ریسک میکنم ومن همیشه از ریسک کردن میترسیدم
وهمین ترس از شروع کردن باعث میشد سراغ خیلی از فعالیتها نرم .
کلا فکر میکنم ضعفهای زیادی دارم که توان شناخت وبرطرف کردنشون ندارم همینا باعث آزار خودم و اطرافیانم میشه.:47:
باز هم از همه شما دوستان عزیزم که دلسوزانه و با مهربانی کنارم هستین تشکر میکن!http://www.kolobok.us/smiles/artists...ka/l_daisy.gif

سلام آبی جان راستش من نیومدم اینجا راهنماییت کنم در اون حدم نیستم.داشتم تو تاپیکا میگشتم پستتو دیدم حس کردم چقد شبیه همدیگه ایم.راستش شما اولین کسی هستی که اینقد بهت احساس نزدیکی میکنم اما با این تفاوت که من 23سالمه منم مادرم همینجوریه همیشه بهم سرکوفت میزنه چرا الکی درس خوندی چرا ازدواج نمیکنی تا ابد رو دستمون موندی مادر من 45 سالشه اما باور کن گاهی حس میکنم چرا نمیمیرم بابامم که هیچوقت حرفی نمیزنه و فقط حرفا مادرمو تایید میکنه منم هیچ امیدی واسه زندگی ندارم واقعا از سرکوفتاش داغونم.ببخشید که وسط پستت حرف بی ربط زدم اما واست دعا میکنم