نمایش نسخه قابل چاپ
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ali -guilan
Revit رو در حد آماتور کار کردم اما تا الان در مورد Lumion چیزی نشنیده بودم.
سعی میکنم در حین اینکه تسلطم در 3DsMax رو کامل میکنم، یه نیم‌نگاهی هم به Revit داشته باشم.
Lumion و نرم‌افزارهای مشابه رو می‌ذارم برای مرحله‌ی بعد از یادگیری نرم‌افزارهای قبلی.
ممنون بابت کمک‌تون در این تاپیک. :72:
امیدوارم شما هم به خواسته‌هاتون برسین. :72:
داداش تو خیلی کارها انجام دادی تا الان،اونا رو هم ببین...هرکدوم از اینارو سرانجام برسونی هم یه کار خوب پیدا می کنی هم کلی سرمایه...این روزنامه نیازمندی هارو بردار زنگ بزن جواب میده ولی حوصله هم میخواد...3max اگه بتونی یوزر حرفه ای بشی که شنیدم کار واسش خوب گیر میاد...یا همین برنامه نویسی که بلدی، من پسرخالم دو سال طراحی سایت آموزش دید و مسلط شد بعدش به این آگهی ها زنگ میزد یه کار خوب گیر اورد کم کمش ماهی 1.5 درمیاره...زبانم که جناب love less خیلی خوب موضوع روشن کردن...
بعد داداش شما دهه شصتایی خیلی اذیت شدین منم داداشم دقیقا همسن شماست هم داره رشته معماری میخونه هم سرکار میره دهنشم داره سرویس میشه و اونم یه وقتایی غصه گذشته رو میخوره ،غمگین میشه، ینی خیلی از دهه شصتی ها این داستانو دارن،خب زمان شما جامعه کمتر آگاه بود ،،،الان دانشگاهیم که من هستم بیشتر هم کلاسی هام هم دارن درس میخونن هم کار(دانشگاه غیرانتفاعیه )،،اصن یه جورایی مد شده انگار تا کلاس تموم میشه همه از دانشگاه میزنن بیرون برن سرکار همه مرخصی ساعتی گرفتن...منظور اینه که خیلی ها شبیه شما هستن و شرایط شمارو دارن...
هروقتم غمگین شدی اعصابت به هم ریخت بیا انجمن چهار مطلب بخون بعد از نو با انرژی ادامه بده...
مردی داداش برو جلو...
مرسی از لطفت. :72:نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mohammad!
============================
از تمام دوستانی که لطف داشتن و با راهنمایی‌ها و دلگرمی‌هاشون باعث شدن حالم بهتر بشه ممنونم.
با اینکه اول نمی‌خواستم این تاپیک رو ایجاد کنم (چون فکر می‌کردم بازدهی‌ای واسه‌م نخواهد داشت) اما الان خوشحالم که این کار رو انجام دادم.
نظرات ساده و صمیمی اینجا کمک بزرگی بهم کرد.
:72:
سلام دوست عزیز
هم سنیم و تو بعضی چیزها مشترک امیدوارم نظرم به دردت بخوره
سرباز که بودم آموزگار بودم، تو آموزگاری یاد گرفتم پایین ترین نمره املا رو ضعیف ترین ها نمیارند بلکه بچه هایی پایین ترین نمره رو میارند که یه کلمه رو جا بندازند و به جایی که ادامه بدهند حسرت قبل رو می خورند
وقتی گذشته رو زیاد مرور می کنی ناخودآگاه طولانی به نظر میاد. میدونی الگوی اکثریت نوابغ مثل بیل گیتس، انیشتن، ادیسون و... داوینچی بوده من همیشه دوست داشتم بدونم الگویی داوینچی کی بوده؟! بعدها فهمیدم الگوش یه معمار بوده به نام لئون باتیستا آلبرتی کسی که از 25 سالگیش حرکت علمی و هنریش رو آغاز کرد! حدا هر روز به 86400 ثانیه به ما هدیه میده لحظه ها رو دریاب به جای اینکه به گذشته فکر کنی
یادبگیر چگونه یاد گرفتن را!
آوراهام لینکلن 16 مین رییس جمهور آمریکا میگه اگه به من یه درخت بدند با یه تبر و 12 ساعت زمان، من 9 ساعت فقط تبرم رو تیز می کنم! ابزار تو ذهنت، یاد بگیر بهتر ازش استفاده کنی برو تو گوگل اسم تیم فریس رو سرچ کن به انگلیسی "Tim Ferris " و 'Joshua Kaufman " این دو نفر مهارت ها رو تو کمترین زمان با بازدهی بالا یاد می گرفتند متدشون رو یاد بگیر، نکته بعدی اینکه من نرم افزارها رو با فیلم های زبان اصلی یاد می گیرم وقتی یه نکته جدید طرف میگه از صفحه عکس می گیرم عکس رو می برم فتوشاپ روش توضیحات رو می نویسم رو جاهایی که باید کلیک کنم دایره می کشم آخر سر عکس هام رو میریزم تو گوشی نوت3 (که صفحش هم خیلی بزرگ) و هرروز مرور می کنم. فردای هر جلسه یه پروژه خلاق خودم با آموخته هام می سازم، این روش خیلی بهتر از یادگیری با کتاب، شرکت هایی مثل لیندا واقعا کارشون عالیه
یه دست و چندتا هندونه
ببین عزیزم با یه دست چند تا هندونه برندار، هم معماری هم برنامه نویسی! من تو معماری تخصصی ندارم ولی اگه واقعا میخای برنامه نویسی کنی اگه مبتدی هستی کتاب های Tony Gaddis رو بخون حتما هم زبان اصلی (فارسیش رو بخای هم نیست!) بعدشم برو رو جاوا گرچه تو ایران سی شارپ بازارش قوی تره بحثش طولانیه، یه نکته دیگه اگه مبتدی هستی با سی یا سی پلاس پلاس شروع نکن!
درآخر فقط می تونم جمله مرحوم شریعتی رو برات بنویسم
رمز انسان های موفق، تجربه از دیروز ، استفاده از امروز ، امید به فردا
رمز انسان های ناموفق، حسرت دیروز ، اتلاف امروز ، ترس از فردا
از صمیم قلب امیدوارم موفق و موید باشی عزیزم
سلام اقای امیر :72:
دوستان گفتنی ها رو گفتن .
گاهیاضطراب و نگرانی ای که باعث بیداریمون میشه مفیده ولی فقط باید تا همون حد باشه
نباید اجازه بدی که وسواس گونه بیشتر بشه و نصف انرژیت رو بیخودی هدر بده .
زندگی همینه در هر حال در حال تغییریم حال چه مثبت چه منفی ..
پس این تغییر رو بپذیر و افسوس چیزی رو نخور.
انگیزه و نشاط در نوشته های شما موج میزنه نیاز داره به سمت و سوی درست خودش هدایت بشه پس نذار نگرانی های افراطی حیف و میلش کنه .
از طرفی شما چیزی رو ازدست ندادین اون عینک گرون قیمت هم یه تجربه ی قشنگی بوده پس اون حس خوبش رو حروم نکن نوش جونت .
سنت هم خیلی مناسبه هرکاری دوست داشتی میتونی انجام بدی اما خب سعی کن گزیده تر باشه اولویت داشته باشه اینطوری استرس و نگرانیت کمتر میشه .
یادمه من هم پنج ماه پیش اینطوری شدم اروم و قرار نداشتم برای همین اهدافم رو نوشتم.
وقتی رو کاغذ میاری در صورتی که با زمان مشخص و اولویت بندی شده باشه انگار خیالت راحت میشه که برای زمانت برنامه داری و همینطوری نمیگذرونی .
گاهی ذهن خیلی بار اضافی داره و از نگهداری این همه داده خسته میشه این همه برنامه و کارهای انجام نشده .یسری کارهای نصفه مونده همه تبدیل به استر میشن و هشدار میدن.
وقتی مکتوب بشه بارش کمتر میشه .
پست اولتون رو خوندم اگه گفته هام تکراری بود ببخشین دیگه .
موفق باشین
ممنون از حضورتون.نقل قول:
نوشته اصلی توسط باران13
از خوندن پست‌تون لذت بردم. :72:
بعضی اوقات «فکر کردن به گذشته» دست خود آدم نیست. یهو به خودت میای و می‌بینی مدت زیادی هست که گرفتارش شدی.
مدام سعی میکنی فراموشش کنی و دیگه بهش فکر نکنی، اما عوامل خارجی باعث میشن این‌کار واسه‌ت سخت‌تر از چیزی باشه که تصور میکنی.
وقتی توی دانشگاه سر کلاس می‌شینی و می‌بینی تمام دانشجوها هجده نوزده ساله هستن، ناخودآگاه ذهنت میره به هجده نوزده سالگی خودت و فرصت‌هایی که رفته.
وقتی با کسی مشغول صحبت می‌شی و از درس و کارت می‌پرسه، تک‌تک کلماتی که توی جوابت بهش می‌گی، تو رو می‌بره به گذشته‌ات.
وقتی تعداد این عوامل خارجی زیاد میشن، یه ذره سخت‌تر میتونی گذشته رو فراموش کنی.
اما با این‌حال حتی اگه نشه گذشته رو فراموش کرد، باید هضمش کنم و دست از مجازات کردن خودم بردارم.
دارم سعی‌ام رو میکنم، امیدوارم موفق بشم!
--------------------------------------------------------
در مورد «یک دست و چند هندونه» متوجه منظورتون هستم.
البته باید اشاره کنم که تصمیمم برای برنامه‌نویسی و زبان انگلیسی (در کنار رشته‌ی معماری) یادگیری از نقطه‌ی صفر نیست.
در طی این سال‌هایی که همینطوری گذشت! ، تا حد زیادی به زبان‌های html ، css و javascript تسلط پیدا کردم و یه چیزایی هم از python می‌دونم.
زبان انگلیسی رو هم پنجاه‌پنجاه! یاد دارم.
ولی خب هیچوقت سعی نکردم تسلطم رو کامل کنم.
تصمیمی که الان گرفتم اینه که تخصص‌هایی که قبلاً بیشتر راهش رو رفتم رو به سرانجام برسونم.
ولی قبول دارم؛ ظاهر امر به شدت شبیه یه دست و چند هندونه است!
توی چند ماهی که به صورت مهمان مطالب فروم رو دنبال می‌کردم، پست‌های بعضی از دوستان باعث می‌شد حس خوبی بهم منتقل بشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت
به مرور، یه جورایی انگار خودم رو باهاشون غریبه نمی‌دونستم.
یوزر «فرشته اردیبهشت» هم یکی از اون‌هاست!
ازتون ممنونم به خاطر تمام پست‌هایی که ارسال می‌کردین و پر بودن از انرژی مثبت! :72:
مطمئنم این حس خوب به خیلی از بازدیدکننده‌های دیگه هم منتقل شده.
------------------------------
کلاً به خودکار و کاغذ خیلی اعتقاد دارم!
اصلاً یکی از سرگرمی‌هام اینه که بشینم هر چیزی که توی فکرمه رو بریزم روی کاغذ. بعضی اوقات حتی روی کاغذ با خودم حرف هم می‌زنم!
فکر کنین من با این وجود اینقدر بار ذهنی داشتم، اگه با قلم و کاغذ سر و کار نداشتم که تا حالا دیوونه شده بودم!!
سلام
دوست عزیز ، اینکه پنجاه پنجاه ، زبان رو بلدی ، من متوجه نمیشم دقیقا . ولی فرض میکنم که واقعا پنجاه باشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط AmirEhsan
اما فک میکنی تا حالا چند صد نفر دیدم که گفتن زبانمون خوبه ، فقط یه خورده نیاز داره تکمیل بشه؟ هیچوقت هم نشده.
فک میکنی چند هزار نفر دیده باشم که سال هاست که اصلا در این پروسه یادگیریه زبان هستن؟ و خواهند هم بود.
فک میکنی چند در صد مردم ایران این پنجاه پنجاهه زبان رو بلدن ولی می بینی که هیچ کدوم چیزی بارشون نیست؟ به عبارتی اون فایده ی نهفته ، اون گنج نهفته در زبان رو یافت نکردن. چرا؟
متاسفانه هنوز هم نکاتی چند هست که مونده و نشد در اون تاپیک بگم : اما اونش که به شما مربوطه :
بیینید هر کسی که گفت من میخام که زبان انگلیسی یاد بگیرم ، اون هیچ وقت این مسیر رو به پایان نخواهد رسوند. شک نکنید.
مثل این میمونه که طرف بخاد بگه من از فردا غذا میخورم. خو معلومه باید بخوری .
اصلا نباید فک کنی بهش. اصلا کسانی که تفکرشون هنوز با زبان ، رفیق نیست، به شدت در پروسه یادگیری و روش های مختلف گیر میکنن. این که چطور تمرین کنن ، چطور یاد بگیرین.
چیکار کنن چیکار نکنن؟ کی شروع کنن؟ اتفاقا عزمشون هم جدی هست اما ...
از من داشته باش(ید !) ، هر وقت زمانی برای شروع پروسه یادگیریه زبان تایین کردی ، باختی.
در خصوص اسکریپت هایی که بلدید :
بنا به تجربه محدودی که در این زمنیه دارم عرض میکنم خدمتتون :
ببیند دیزاین و وب در ایران به دو شکله : (کلا تکنولوژی در ایران همینطوره)
1- شما چند تا مبحث رو به صورت کلی یاد میگیری مثلا چند تا زبان مختلف ، و پروژه های سطحی ، دانشجویی ، ادارات کوچیک و امثالهم رو بر می داری و حالشو هم می بری. خب لازمه یه جورایی اچار فرانسه باشی.از همه چی به عمق یه سانت.
2- خیلی تخصصی کار میکنی. یعنی فقط و فقط از طراحی وب مثلا سی اس اس حالیته. اصلا اسم پایتون و پی اچ پی رو هم شاید نشنیده باشی ولی سی اس اس رو خوردی.هیچ کی نمیتونه رو حرفت جرف بزنه. محل کارت هم شرکت های خاص و بزرگه که پروژه های بزرگ با متد های مدیریت نرم افزاری برمیدارن و واسه هر قسمت یه متخصص خبره در اون زمینه دارن که فقط مثلا قسمت سی اس اس ها رو اون شخص انجام میده و کاری به سمت سرور نداره. یا جاوا اسکریپت یه دنیای عجیبیه. حالا اسمش رو در اینده زیاد خواهید شنید. این که همه چی جاوااسکریپت خواهد شد . همه چی.
اگه دارید به روش دوم عمل میکنید پس بحث یه دست و چند تا هندونه در مورد شما صادقه.
در غیر اینصورت مشکلی نیست.
در هر دوحالت میتونید به امید خدا ، با تلاشتون موفق بشید.
اما پیشنهاد میکنم که بدونید شما در کدامین مسیر هستید.
و در نهایت ترکیب این موارد با رشته ی معماری رو هم در نظر داشته باشید.
گویا شما در زمره ی گروه یک داری فعالیت میکنی (به عنوان کار پاره وقت صرف تامین هزینه ها) .
گفتیم در جریان باشید.
موفق و موید