نکته ی خیلی خوبی رو اشاره کرید بانوی افتاب عزیز.
درحال که خیلی مهمه و من اصلا یادم نبود بگم.
ببینید هیچ کس برای تمرین کردن زبان ، وقت نداره.یا میریم سر کار ، یا دانشگاه ، یا تو خونه کار داریم .
بالاخره اکثزمون سرمون بد جور شلوغه.
اما باید از یه چیزایی بزنی.
یه چیزی باید بدی تا یه چیزی بگیری.
به من باشه که میگم نه برو دانشگاه نه برو سرکار. بشین زبان بخون.
اما نمیشه که.
همه همینطور بودن ها.
خب حالا سعی کن از وقت های بیهودت استفاده کنی.معمولا ما یه دو سه ساعتی در روز ، وقتمون هدر میشه توی مسیر یا انتظار توی صف یا .... ازش استفاده کن.
توی مسیر خونه تا دانشگاه ، هندزفریت رو استفاده کن.
یه لحظه بیکار شدی ، شروع کن با خودت حرف زدن.
یا فلش کارت هاتو (کاغذ یا نرم افزار اندروید) سریع در بیار یه مروری بکن.
تو که میخای تفریح کنی ، به جاش بشین یه فیلم با زیرنویس نگاه کن که هم فال باشه هم تماشا.
تو که اخبار میخونی ، برو روزنامه تایمز رو بخون . هرچند وقایعش خیلی به دردت نمیخوره.
به هر کی بگی بیا 7 ساعت روزی زبان بخون. شوکه میشه. می خنده.
نه وقتشو داره.
نه توانش رو.
البته بنده خدا نمیدونه که با این 7 ساعت ، چه لطفی رو در حق خودش و زندگیش میکنه.
باید از روزی یه ساعت شروغ کنی.
ببین این دوره ی سه ماهه یا شش ماهه رو رد کنی هم راه می افتی ، هم یاد میگیری چه طوری از وقتت استفاده کنی ، هم تازه شیرینی ها خودشون رو نشون میدن.
یه نکته ی مهم :
یاد گرفتم که توی زندگی : هر کاری رو بخای شروع کنی ، اولش سخته . سال اول سخته. اما اگه سختی های سال اول رو تحمل کنی ، بعدش دری واست باز میشه که
تازه زیبایی های اون رو بهت نشون میده. و اینجاست که دیگه نمیتونی ول کنی.
حالا میخاد ورزش باشه ، درس باشه ، زبان باشه ، هر چیزی که میخای همینه.
باید از خیلی چیزا بزنی.
باید تحمل کنی.
انشاا... که موفق باشی عزیز :))
