دوستای شوهرم دوست دختر میارن خونه شوهرمینا.چیکار کنم؟؟!!

الهام جان
با این کارهایی که تو حموم انجام دادی، اصلا موندم چی بگم.
دختر تو گوشیش هر چی که هست به خودش مربوطه.
می گی چرا؟؟
چون الان وقتشه که به فکر خودت باشی.
الهام عزیز فقط کافیه به خانوادت بگی. از این افکار پریشون و تصمیم های نصفه و نیمه به کجا رسیدی؟
به خودکشی؟؟؟
پدر و مادرت به هیچ وجه دوست ندارن که دختر دلبندشون رو از دست بدن.اونها رو وارد ماجرا کن بسه هر چقدر تنهایی تلاش کردی.
آدما یه وقتایی مثل الان شما تازه می فهمن که چقدر به کمک خانوادشون نیازمندن.
خودتو بکش کنار. کاملا نه نصفه و نیمه که فکر کنه تو همون الهامی هستی که با یک دوستت دارمو فدات بشم دلت واسش می تپه.
بذار این تپیدن ها مال کسی بشه که لایقش باشه.
عزیزم شما فقط 21 سال داری. نگذار زمانتو از دست بدی. نگذار 5 سال دیگه بیای بگی شوهرم از دست رفت...
به جای تصمیم خودکشی برای زندگیت یک تصمیم اساسی بگیر.

عزیزم چرا رو خودت کار نمی کنی؟؟؟
حیف شما نیست که جوونی و هنوز برای تصمیم آخر وقت داری ولی تعلل می کنی؟؟
الهام جان اصلا به حرف های من توجه نکن. به حرف های مشاورت لااقل عمل کن

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Somebody20

مشاور ازم خواسته که فقط به خودم فک کنم.یه مدت هیچکدوم از رفتارای شوهرمو نبینم و فقط فقط فقط به خودم .رفتارام.ارامشم فک کنم.و اینکه کار درستو و منطقی رو انجام بدم.
گفت بیا دیگه راجع به همسرت حرف نزنیم.

فعلا میخوام فقط رو این کار کنم:

قوی باشم.
هیچکس حق نداره به من توهین کنه.
منم حق ندارم به خاطر هیچ کسو هیچ چیز خودمو مچاله کنم.

---

اینا حرفای خودته گلم.
موفق باشی

این همه تصمیمهای بی پایه واساس گرفتی روشون موندی....حالایه بارکه تصمیم درست کرفتی دوروزبعدقاطی کردی!!!!
الهام جون ببخش اینجوری میگم اما دیوااااانه ای که اینکارهاروباخودت کردی!!!آخه خودکشی هم شد راه کار!!!
میدونم خسته ای عزیزم اماحداقل یه هفته اون مشاوره هایی که گرفتی رو عملی کن....اگه ازت انرژی میگیره دنبال یک منبع انرژی هم باش که درکنارتلاشهات گاهی که شارژت تموم میشه خودت رودوباره شارژکنی
غصه خوردن ممنوع:81: اگه بخوای بشینی وغصه بخوری هیچ کاری نمیتونی بکنی!!میخوای منم ازغم وغصه ام واست بگم؟اوووواگه بخوام بگم که تایک سال بایدبشینی فقط گوش بدی!!!حوصله شوداری؟!!!!
فکرنکن فقط تویی که مشکل داری...نه عزیزم...همه دارن...هرکسی به نوعی..اماهمه امیدشون به خداست...پس توهم ناامیدنشو واین فکرهای بچگانه روبندازبیرون...ماشالا توی این دوسال حسابی پخته ترشدی نسبت به سنت....پس دیگه این فکرهاروبزارکنار...

درود بانو

مشکل شما اینه که میدونی باید چیکار کنی ولی صبر و تحملت کمه و عجولانه تصمیم میگیری بنظرم مرگ یکبار شیون هم یکبار.

فقط روی خودت کار کن برای خودت زندگی کن انگار ازش جدا شدی من نمیدونم شما چرا اینقدر میترسی که ازش جدا بشی چی میشه مگه؟یکی از فامیل هامون توی همین دوران عقد جدا شده چند هفته قبل هم عروسیش بوده و از شوهرشم خیلی راضیه.یکی دیگه از فامیل های خودمون هم شرایط شما را داره احتمال زیاد تصمیمش به جدایی هستش تمام شد و رفت چرا اینجوری میکنی با خودت خودکشی یعنی چی؟
البته یه علتش هم برمیگرده به سایت همدردی و بچه هاش ببخشید انتقادیه ولی این مسیر که طلاق را وحشتناک نشان بدیم و با مراجع جوری برخورد کنیم که همش اون مقصره و مثبت نگر باشه درست نیست برای بعضی ها مثل ایشون تاثیر منفی میزاره.

چیزی که من میدونم اینه فعلا هیچگونه تصمیمی نگیر نه اینکه در این مورد بر یخونشون یا زنگ بزنی یا پیامک یا با خانوادت در این مورد حرف بزنی هیچ کاری انجام نده فقط بشین با خودت خوب فکر کن برو مشاور یکم بخودت برس تا آرامشت بیشتر بشه کارهایی که بهت کمک میکنه ارام بشی را انجام بده بعد یکماه بشین یه تصمیم قاطعانه بگیر اگه توی این زندگی بخوای بمونی وضعیت همینه بهتر میشه ولی اول باید خودت قویتر بشی مثل بانو فرشته مهربان یا بانو بالهای صداقت تا شوهرت تحت تاثیر شما به مرور زمان بهتر بشه یا اینکه بعد این مودت که خوب فکر کردی به این نتیجه برسی توان اینکه خودتو قوی کنی در این حد و اینکه شوهرت تغییر کنه و باید صبور باشی برای چند سال را نداری و حق هم داری دلیلی نداره اینهمه خودتو عذاب بدی و تصمیم به جدایی بگیر یو یه زندگی جدید را تجربه کنی ولی در هر صورت مشاور را برو از انجمن آزاد استفاده کن اول خودتو اماده کن وقتی ازدواج کردی نه مهارت داشتی نه آماده بودی برای تشکیل زندگی فقط میخواستی کنار خودت داشته باشیش همین

پ.ن:جدایی پایان زندگی نیست بلکه ورود به یه دنیای جدید و تازه هستش با یه تجربه تلخ ولی این تجربه بعدها خیلی بدردت خواه خورد احتمال اینکه یه زندگی مشترک موفق دیگه را تجربه کنی خیلی زیاده ولی نیازه که مهارته های خودتو افزایش بدی و صبور تر و قویتر باشی

ممنونم.
امروز رفتین مشاوره.
جوری زفتار نکرد که انگار شوهرم خیلی مقصره.به منم خیلی چیزا گفت.راجع به این که زیادی حساسم و کنترل گر.
شوهرمم بهش گفت این خانوم من به خواهرزاده 6 ماهه من حسودی میکنه.بعد به دوستام نکنه؟ مگه میشه من فقط مال ایشون باشم و بس؟
مشاورم گفت این اسمش حسودی نیست.خانومت اگه احساس کنه دوسش داری و باورش شه دیگه نه با خواهرزادت مشکل داره نه دوستات.
ولی بهش نگفت دوستاتو بذار یا کنار... فقط گفت بهش ثابت کن دوسش داری.

این در حالیه که من هیچ حساسیتی به اون بچه نشون نمیدم و الان بیشتر از شوهرم بهش توجه میکنم.

تو راه که برمیشتیم گفت من دیگه نمیدونم چیکار کنم بفهمی دوست دارم.
اینهمه بغلت میکنم اینهه...حالا من بخوام 4روز دیگه تولد یکی بشه بالای 50 تومن یه کادو بگیرم باز شروع میکنی.همه اینا هیچ میشه میگی دوسم نداری و ....
(کلا الان دو ماهه داره برا تولد خواهرزادش لحظه شماری میکنه.فهمیدم منظورش اونه)
گفتم دوست داشتن ؟؟ واسم مثه روز روشنه تو هرنقطه ای از زندگیمون یه چیزی پیش باد منو میفروشی.به همه.به شغلت.به خونوادت .به دوستات...
تو کمترین چیزا.
بحث رفت سر جریان مالی و کادو اینا...
من داشتم میگفتم من هیچکاره م.
گفت خب بستگی داره.ببین الان نامزدیم.من مثلا میخوام 17م تولد خواهرزادمه براش یه پلاک بگیرم.اره اینو الان تو نمیتونی بگی چرا میگیری.پول خودمه.اختیار دارم.مام نامزدیم.
گفتم یعنی چی؟ خخب نباید ببینیم خواهرت برا ما چیکار کرده تا حالا/!
(به خدا سه تا عید میریم خونش نفری 20تومن عیدی میده.که مثلا نامزدیم و یه دونه برادر داره!!)
گفت: خو برا تو نکرده.برا من که میکنه.به من ک کادو میده.
-گفتم یعنی مایی وجود نداره دیگه؟
-نه ما الان نامزدیم.بعدم من به خاطر عشقم به خواهرزادم میخرم.با خواهرم کار ندارم.یه دونه ست دوسش دارم تولدشم تا عمر دارم یادم نمیره.چون اون یه چیز دیگه ست برام.اگه نه من تولد هیچکی یادم نمیمونه.
-من گفتم یادت بره؟؟ بخر! یه چیز معقولانه
-دیگه اونو خودم دوست دارم بگیرم.چون برام عزیزه .توام برا هرکی دوسداری بگیر.من به پول تو کار دارم؟
-گفتم الان منو میشوری میذاری کنار دیگه باز؟
-نه این شستن نیست.اینا یه سری اصول زندگیمه و...

بحث سر این بود گرییه کرد گفت ما حرف همو نفیهممیم.بیا به جدایی فک کنیم.
گفتم باشه
گفت حیف میشیم ولی.
گفتم عوضش عشقت به خواهرزادت پهبرجا میمونه مثلا
گفت باز عصر دلمون تنگ میشه
گفتم اشکال نداره.خونوادت مهمترن
اخرشم عصبانی شد گفت سگ تو روحت که هرچی میگم باز حرف خودتو میگی.پاشو برو خونتون.

منم اومدم و گوشیم خاموشه الان

همیشه همینه.منظورم همینه اصن وقتی میگم منو نمتونه به بقیه ترجیح بده اینجور وقتا حاضره طلاقم بده ولی از کادوی خواهرزادش کم نشه...
همیشه همینه.خیلی راحت شوت میشم بیرون

هه.اینم از زندگی من.
اصن این مرد نه یکی دیگه.
همه مثه همن نیستن؟؟
الان مرگ شیرین تره یا این زندگیا؟!

همین ادم یه ابمیوه میخواد برام بگیره کاسه گدایی دستش میگیره.که ندارم.که پر توقعی...
حالا میبینی چه پولدار شده؟!
به قول خودش چون عشق هست

- - - Updated - - -

تو این 4 سال اولین بار بود که میگفت جدا شیم.

- - - Updated - - -

اینم گفت.که تو گوشیه من هیچی نیست.هر وقت میگی رمزشو میگم ببین خودت.
اینم رمز برا اینه ک حوصله بحث ندارم دیگه.همین.

ولی دیگه برام مهم نیست نمیدونم چرا

باور کن جدایی چیزی رو حل نمیکنه چرا انقدر باب شده سر هر اختلافی اسم جدایی میاد وسط
وقتی اسم جدایی میاد وسط حریم ها میشکنه دلسرد میشن از همدیگه

میدونی یه پلاک طلا چقد پولشه الان؟!!!!
برا یه یخچال که 500 تومن بالا پایین نشه میدونین چند بار گریه کردم؟
برا یه اجاره خونه که با یکی دیگه 100 تومنفرق پولش بود میدونین چقد اشک ریختم؟
میدونین 4سال منتظر بودم که پول بیاد دستش منو ببره تا شمال؟!
اونجا چقد رعایت مکردم که خرج اضافه نشه
یه عیدی میخواست بگیره پاهام تاول زد تا بگردم ارزونترینارو پیدا کنم.
بعد تو چشای نیگا میکنه میگه میخوام پلاک بکیرم ب(ه توام مربوط نیس!!!!!!!!تو حسودی!)
همیشه همیشه این جمله هست: ندارم.از کجا اوردم؟؟ حتی برا یه شام بیرون

انصافا این مورد حسادت نداره؟

واسه اینکه داری تو یه چیزهایی رو به هم ربط میدی که اصلا به هم مربوط نیست؟
عشق و دوست داشتن تو، چه ربطی به کادویی که به خواهرزاده اش میخواد بخره داره؟
چرا داری همه چیز رو با هم قاطی میکنی؟
شدی، عین شوهر من!
داری یه چیزهایی رو با هم مقایسه میکنی، که اصلا هم تراز نیستند.
یعنی تو توقع داری، شوهرت به حرف تو، واسه خواهرزاده اش کادو نگیره، بعد تو خوشحال بشی که آره، چون منو دوست داشت، به حرفم گوش کرد؟
اصلا نمی دونم، چرا؟
داری، محبت و عشق و انرژیت رو تماما از همسرت درخواست میکنی! هیچ برنامه ای! هیچ تفریحی، هیچی واسه خودت نداری.
همه چیزت رو خلاصه کردی توی رفتارهای همسرت. میخوای، تمام مهر و محبتی که در تمام طول سالهای زندگیت، نگرفتی رو یه جا از همسرت بگیری؛ این شدنی نیست. اون هم واسه خودش یه تعلق خاطرهایی داره.
من نمیخوام بگم رفتارهای همسرت خوبه، درسته، که باید احساس مسئولیت بیشتری در قبال شما داشته باشه، درسته که باید درک کنه، ازدواج کرده و یه سری از رفتارهاش از چارچوب شما، و خط قرمز شما عبور کرده، اما بخدا این بحث هایی که داری باهاش میکنی، تو رو به جایی نمیرسونه!
اینها همش مثل یه بازی روانی میمونه که راه میافته، ذهن آدم رو درگیر میکنه، بدون اینکه واقعا نتیجه ای داشته باشه!
یه خورده صبر، بعلاوه ی مهارت، بعلاوه ی کنترل هیجاناتت، میتونه کمکت کنه که درست تصمیم بگیری!
الهام، چرا اینقدر مرثیه سرایی میکنی، داری ذهنت رو آشفته تر میکنی و خودت و اعتماد به نفست رو از بین می بری!
به یه stop بزرگ توی ذهنت احتیاج داری!
البته درست، مثل خودم!
من آروم آروم دارم ترمز احساساتم رو میکشم و میدونم و آگاهم که احساساتم بدجوری فوران کرده و داره رابطه ام رو با خودم و همسرم، تخریب میکنه!

میدونی الان که دوباره پست ها تو داشتم میخوندم به چی فکر کردم که برام جالب بود؟

اینکه الان هرچی میشه میگه پاشو برو خونتون فردا که باهم رفتید تو یه خونه لابد میخواد از خونه بیرونتم کنه!!!

مثل اینکه مشاوره رفتن هم برای شما کارساز نبوده چون حتی برای دو روزم که شده نه تو و نه همسرت سعی نکردین رو حرفای مشاورتون فکر کنید و بهش عمل کنید

یعنی اصلا روتون اثر نداشته به ساعت نکشید که تو راه دعواتون شد...

الان که همسرت بهت گفت بیا جدا شیم بهترین فرصته که جدی برخورد کنی و بگی دارم بهش فکر میکنم چون خودشم ته دلش نمیخواد ازت جدا بشه ولی یکم بترسونش

نذار این حرفم مثه بقیه حرفاش و رفتاراش عادی بشه بگو حرفت واسم سنگین تموم شد ...تو رو خدا نذار توهین و بی احترامی شوهرت بشه عادت تو و نقل و نبات

شوهرت...بابا کشتم خودمو بس که حرص میخورم :grief:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط del

واسه اینکه داری تو یه چیزهایی رو به هم ربط میدی که اصلا به هم مربوط نیست؟
عشق و دوست داشتن تو، چه ربطی به کادویی که به خواهرزاده اش میخواد بخره داره؟
چرا داری همه چیز رو با هم قاطی میکنی؟
شدی، عین شوهر من!
داری یه چیزهایی رو با هم مقایسه میکنی، که اصلا هم تراز نیستند.
یعنی تو توقع داری، شوهرت به حرف تو، واسه خواهرزاده اش کادو نگیره، بعد تو خوشحال بشی که آره، چون منو دوست داشت، به حرفم گوش کرد؟
اصلا نمی دونم، چرا؟
داری، محبت و عشق و انرژیت رو تماما از همسرت درخواست میکنی! هیچ برنامه ای! هیچ تفریحی، هیچی واسه خودت نداری.
همه چیزت رو خلاصه کردی توی رفتارهای همسرت. میخوای، تمام مهر و محبتی که در تمام طول سالهای زندگیت، نگرفتی رو یه جا از همسرت بگیری؛ این شدنی نیست. اون هم واسه خودش یه تعلق خاطرهایی داره.
من نمیخوام بگم رفتارهای همسرت خوبه، درسته، که باید احساس مسئولیت بیشتری در قبال شما داشته باشه، درسته که باید درک کنه، ازدواج کرده و یه سری از رفتارهاش از چارچوب شما، و خط قرمز شما عبور کرده، اما بخدا این بحث هایی که داری باهاش میکنی، تو رو به جایی نمیرسونه!
اینها همش مثل یه بازی روانی میمونه که راه میافته، ذهن آدم رو درگیر میکنه، بدون اینکه واقعا نتیجه ای داشته باشه!
یه خورده صبر، بعلاوه ی مهارت، بعلاوه ی کنترل هیجاناتت، میتونه کمکت کنه که درست تصمیم بگیری!
الهام، چرا اینقدر مرثیه سرایی میکنی، داری ذهنت رو آشفته تر میکنی و خودت و اعتماد به نفست رو از بین می بری!
به یه stop بزرگ توی ذهنت احتیاج داری!
البته درست، مثل خودم!
من آروم آروم دارم ترمز احساساتم رو میکشم و میدونم و آگاهم که احساساتم بدجوری فوران کرده و داره رابطه ام رو با خودم و همسرم، تخریب میکنه!

---

به خدا به جون مامانم نمیگم کادو نخر.
میگم رست بگیر.چرا باید اون همه پول بده؟ پست قبلیمو خوندین> خوندین که هر هزار تومنیو به روی من میاره؟
چرا؟ مگه فقط اینه که تو دنیا خواهرزاده داره؟

این رفتارا رفتارای مامانشه.
یه خودخواهی و خودپرستی دارن که تا نبینین نمیفهمین چی میگم.شورشو در میارن.
الان مامنش برا فامیل خودش نمیدونین چیکار میکنه ها.
یکی از افتخارات مادرش اینه که من تو سال 74 که فلان قدر پول رو که میتونستیم یه پیکان باهاش بگیریم به بچه برادرم کادو داد.
این خوارزاده داره از حد خودش فراتر میره.
هرروز دیدنش.کادو گرفتنش.اینعیدی گرفتنش.همه چیش....
اخه چرا؟ چرا این زندگی هیچ چارچوبی نداره؟؟

یعنی این روش درسته؟ ک چون دوسش داره اینکارو کنه؟
اصن قیاس من اشتباه.
اگه اینکارو کنه هم منو دوس داره.اصن این کار چه معنی داری؟ حالا اون نداشتن تعادل در علاقه و اون وابستگی که گفتم روشنه یا باز من حسودم.من حساسم....

ک ن ت ر ل: کنترل
یه کلمه ی 5 حرفیه که ما هیچ کدوممون سعی نمی کنیم توی قانون زندگی مون ازش استفاده کنیم.
این روزها دارم به این کلمه بدجوری فکر میکنم.
کنترل احساسات
کنترل خشم
کنترل زبان
کنترل هیجانات
-----------------
یعنی میشه، همه ی اینها رو یه جا داشت، به نظرم شدنیه، هم واسه من، هم واسه شما!
منتها، قبلش یه ابزار مهم میخواد، اون هم داشتن آرامش درونیه، من و تو الهام احتیاج به این آرامش درونی داریم، به نظرت چه جوری میتونیم این آرامش درونی رو به دست بیاریم؟
من میگم، یکیش ارتباط با اون بالایه، یه چیزی مثل توکل.
یکیش تمرکز کردن روی معنی آرامش ه، احتمالا یه چیزهایی رو یه جاهایی یادمون بندازه.
یکیش دور شدن از محیطی و فضایی هستش که اون آرامش رو از ما میگیره.
یکیش نگاه مون به مشکلات زندگی، به صورت مساله مدارانه اس، یعنی تصحیح نگاه مون به مشکلاته!
یکیش....
میشه بهم بگی، به نظرت دیگه چه جوری میشه آرامش کسب کرد؟