آیا من در ازدواج سخت گیرم 2(می خوام بعضی معیارهایم را تعدیل کنم)

نه من شوخی نکردم کجای اینکه می گیم خانواده خواستگار باید اصیل و فرهیخته باشه به نظر شوخی می یاد؟

یک درخت در یک زمین مساعد بارش با کیفیت می شه.
مواردی هست که خانواده خوبه اما پسره مشکل داره اون که به کل رد شدس.

سخن من اینه که:
اصلا این حرف ها رو قبول نکن که مهم خود پسره . من می گم اگه پسره خوبه باید توجه داشته باشی که خونوادش هم اصیل باشن. بزرگ تر داشته باشن . مدیر داشته باشن. خانواده پر اصل و نصبی باشن.

ملاک های مذهبی تون کاملا به جاست.
اما در مورد بعد عاطفی ، مواظب باشید با زوم کردن روی اون نا خود آگاه از مسیر اصلی منحرف نشید ونزنید خاکی.

مسایل عاطفی در زندگی خیلی مهمه اما تفاوت های زن و مرد ناخواسته باعث یک سری کاستی ها می شه .
هستند مردهای عاطفی که به راحتی اون را ابراز می کنند و اقتدارشون را هم حفظ می کنند و هستند مردانی که از لحاظ عاطفی برای همسرانشان در ظاهر کم کاری می کنند اما با این حال ستودنی هستند.

روابط انسانی مخصوصا یین همسران از حساب دودوتا چهارتا خیلی پیچیده تره .

گاهی اوقات همسر آدم اونقدر مغروره که هیچ گاه نمی گه دوست دارم ، هیچ گاه پیام محبت آمیز نمی فرسته برات ، به چشمات نگاه نمی کته که بفهمی چقدر دوست داره اما هرشب به موقع از سر کار با دست پر بر می گرده خونه وحاضر نیست بدون همسرش جایی غذا بخوره و یا حتی یه بستنی.

ملاک هاتون قشنگن اما برای داشتن یک زندگی به نسبت بدون حاشیه اصلا کافی نیست.

نقل قول:

---

اما از دوستان عزیز به خصوص آقایون سوالاتی دارم:

1)

من فکر می کنم عاطفی بودن و منطقی بودن در آقایون به سختی جمع می شود.یعنی فکر می کنم احتمال مرد عاطفی و در عین حال منطقی کم هست.آیا درست فکر می کنم؟

2)

من در مورد معیار ایمان از افرادی که مذهبی هستند به خصوص از آقای محمد 93 سوالاتی دارم.

الف)

من تا چه حد باید از معیار مذهبی بودن کوتاه بیام؟واقعا انجام واجبات و ترک محرمات و رعایت محرم و نامحرمی معیار سختگیرانه ای است؟کمی معنویت داشتن با توجه به اینکه من خودم معنویات دارم سخت گیرانه است؟

ب)

گاهی به من می گویند بعد از ازدواج روی همسرت تاثیر خواهی گذاشت؟حتی یکی از خواستگارانم این را گفت که بعد از ازدواج تغییر می کنم

آیا این ریسک بزرگی نیست! و من نمی خواهم برای همسرم معلم دینی باشم!حس واقعا بدی است.

روی چنین موردی آیا می شود فکر کرد؟ آیا واقعا بعد از ازدواج می شود تاثیر گذاشت؟(بدون معلم دینی شدن)

ج)

من فکر می کنم اگر مردی ایمان داشته باشد به طور خود به خود عاطفی هم می شود.چون در اطرافیانم این را می بینم.آیا این درست است؟

3)

من نسبت به دید عاطفی خودم الان حس می کنم نگرش واقع بینانه تری پیدا کردم.اما می خواستم بدونم در مورد آقایون نگرششون نسبت به اینکه دوست دارن خانومشون در چه حد عاطفی باشه و تا چه حد این ابراز عواطف ممکن است براشون حالت دلزدگی پیدا کند بیشتر بدانم.

و اینکه آیا بعد عاطفی برای خود آقایون و محکم و نازک نارنجی نبودن و زودرنج نبودن جمع می شود؟
(که من خودم فکر می کنم به سختی جمع می شود)

---

مصباح جان نوشته بودي بخصوص آقايان وارد بحث نشدم.

در مورد مرد منطقي كه عاطفي باشه دقيقا حرفت درسته مردي كه همزمان منطقي و عاطفي باشه من نديدم:81:

ابراز احساسات مردها با ما صد و هشتاد درجه فرق ميكنه.

من ترجيح ميدم يك مرد منطقي باشه .

عاطفي بودن مرد به زندگي مشترك ضربه ميزنه فكر كن اين عواطف در تصميم گيري هاش اثر بذاره چه شود.

ولي اون اندازه كه لازمه زندگي مشترك هست در يك مرد منطقي عواطف پيدا ميشه.

اين چيزهايي كه در رمان ها و فيلم هاي عاشقانه هست به درد زندگي واقعي نميخوره. به نظر من اين خانوم خونه هست كه بيشتر سهم عواطف رو داره.

واما

الف)به هيچ وجه نبايد از معيارهاي مذهبيت كوتاه بياي نميدونم مذهبي بودن خودت در چه حدي هست ولي من خودم چون روابط محرم و نامحرمي رو شديدا رعايت ميكنم نميتون يكي رو به عنوان همسر بپذيرم كه اين ها براش مهم نباشه اين رو به عنوان نمونه گفتم در موارد ديگه هم همينطور هست.

ب)چون شخصيت شكل گرفته تاثير پذيري خيلي كم و شايد صفر باشه اگر خودش نخواد شما نميتوني تغيير بدي.شايد يك خانوم در اين مسائل از آقا تاثير بپذيره ولي برعكسش من فكر نميكنم.

ج)نه اين حرفت رو قبول ندارم من يك پدر بزرگ داشتم خدا رحمتش كنه هميشه قبل از اذان قران ميخوند هميشه نماز اول وقت تمام مساعل ديني رو رعايت ميكرد ولي از لحاظ عاطفي شديدا ضعيف بود حالا پدر بزرگم نه مردهاي فاميلمون كه در رده پدر من هستند از لحاظ عاطفي شديدا ضعيف هستند مثلا همين عيد كه گذشت من با آقايوني كه محرم من حساب ميشدند ديده بوسي ميكردم ولي كاملا واضح بود از اين رفتار من جا خوردند.

3)مصباح جان يك خانوم بايد در كنار عواطف .سياست و ظرافت زنانه داشته باشه .اين كه دقيقه به دقيقه بگي دوستت دارم كار خاصي نيست . بايد عواطفت رو در قالب هاي مختلف به همسرت هديه كني.

بقيه صحبت هات هم درك نكردم.:311:

نقل قول:

---

روابط انسانی مخصوصا یین همسران از حساب دودوتا چهارتا خیلی پیچیده تره .

گاهی اوقات همسر آدم اونقدر مغروره که هیچ گاه نمی گه دوست دارم ، هیچ گاه پیام محبت آمیز نمی فرسته برات ، به چشمات نگاه نمی کته که بفهمی چقدر دوست داره اما هرشب به موقع از سر کار با دست پر بر می گرده خونه وحاضر نیست بدون همسرش جایی غذا بخوره و یا حتی یه بستنی.

ملاک هاتون قشنگن اما برای داشتن یک زندگی به نسبت بدون حاشیه اصلا کافی نیست.

---

دقيقا همين هست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ash1

من متوجه نمیشم "با ایمان" دقیقا یعنی چی؟ به کی میگن با ایمان ؟ خیلیا الان نماز نمیخونن و روزه هم نمیگیرن ولی اخلاق و ادب و حیاشون شرف داره به خیلی از اونایی که نماز میخونن و اینا واسشون شده عادت و نماز روزه بیشتر واسشون جنبه تشریفات داره تا تاثیر توی منش و رفتارشون.آخه ایمان یکی از مسائل اعتقادی مذهبی است و اینکه نمیشه معیار.بله منم دوستایی دارم که مذهبین و خیلی هم اخلاقشون خوبه ولی این معیار خیلی ها رو از گستره ی انتخابتون حذف میکنه به نظرم (به عنوان یک پسر دارم اینو بهتون میگم).حالا اینکه یه نفر رو پیدا کردید که اغلب معیارهاتون رو داشت و مذهبی هم بود که چه بهتر ولی منظورم اینه که این موضوعو زیاد دخیل نکنید چون متاسفانه دیگه الان مثل قدیما اعتقاد و ایمان مردم خالص نیست و اونایی هم که خودشونو مذهبی جلوه میدن گاهی اینکاراشون جنبه ی ریاکاری داره.

---

ایمان تعریفش رعایت تمامی مسائل شرعی هست. از نماز خوندن گرفتن ما رعایت مسئله محرم و نامحرم و خمس و ...

کسی که مقابل خدا ادب نمیکنه و یه نمازی که خدا امر کرده تا بخوانیم چگونه انتظار داشته باشیم مقابل ما مودب و محترم باشه؟

اتفاقا ایمان و دین مهمترین معیار در انتخاب هست و عاقبت بخیری ما بستگی خیلی زیادی به این داره که همسر مومنی داشته باشیم یا نه

سلام خدمت همه دوستان و خواهر محترم مصباح الهدی
1) به نظر من تصور شما در این مورد درست نیست. منطقی بودن با عاطفی بودن در تضاد نیست. عاطفی بودن به سلامت روح مربوطه و منطقی بودن با سلامت فکر و اندیشه در ارتباط است.

2) نمی دونم از نگاه شما من مذهبی هستم یا نه، ولی به عنوان کسی که نماز میخونه و به حلال و حروم زندگی فکر می کنه ، جواب سوالاتونو می دم.
الف) موضوع بسیار مهمی است و نباید انعطاف نشون بدین، شخصی که به اندازه خودتون یا بیشتر یا کمی کمتر مذهبی باشه مناسبه . آدم غیر مذهبی یا کسی که ادای مذهبی بودن را در می آورد مناسب شما نیست
.
ب) تغییرات جزیی بعد ازدواج اجتناب ناپذیر است ولی تغییرات کلی احتمالش خیلی کمه و با انرژی زیادی که صرف می کنید نتیجه اندکی حاصل می شه.
ج) صد درصد درسته در صورتیکه ایمان قلبی باشه و دیکته نشده باشه. در ضمن پسری که اولین عشقش همسرش باشه احتمال عاطفی بودنش بیشتره، چون عواطفشو خرج کسی نکرده و کسی برای مقایسه در ذهنش نیست.

3) عاطفی بودن زن نسبت به همسرش هر چقدر که باشه نشانه ضعف نیست، فقط نوع برخورد باید طوری باشه که مرد اونو به عنوان ضعف زن برداشت نکند . باید طوری رفتار کنید که احترام خودتون زیر سوال نره. یه جورایی هم جاذبه و هم دافعه. من مطمینم شما تو این زمینه مشکلی نخواهید داشت.
در مورد آقایان هم امکانپذیره، مردی که روح قدرتمندی داره ابراز علاقه به همسر و فرزنداش، به غرورش لطمه ای نمی زنه.

خانم مصباح تو تاپیک قبلی گفتید پدرتون فقط خواستگارای یک معرف خاص را راه می دن، این اصلا خوب نیست و کار و سخت می کنه، به نظر من وارد محیط کار بشین تا احتمال پیدا شدن همسر مورد نظرتون بیشتر بشه.

خوشبخت باشید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیمه پنهان ماه

ایمان تعریفش رعایت تمامی مسائل شرعی هست. از نماز خوندن گرفتن ما رعایت مسئله محرم و نامحرم و خمس و ...

کسی که مقابل خدا ادب نمیکنه و یه نمازی که خدا امر کرده تا بخوانیم چگونه انتظار داشته باشیم مقابل ما مودب و محترم باشه؟

اتفاقا ایمان و دین مهمترین معیار در انتخاب هست و عاقبت بخیری ما بستگی خیلی زیادی به این داره که همسر مومنی داشته باشیم یا نه

---

بله اگر مومن باشه.ما که مومنی که شما میگید رو به ندرت توی جامعه امروز میبینیم.اگر مردم مومن واقعی بودن که الان وضع مملکت این نبود.بنابراین دنبال مومن بودن نباشید چون مومن واقعی پیدا نمیکنید.

خیلی متشکرم از تمام نظرات دوستان :72::72::72:

بی نهایت عزیزم خیلی به نکات خوبی اشاره کردی.واقعا باید کمی عمیق تر به موضوع علاقه نگاه کرد.نه سطحی که فقط در ابراز احساسات زبانی و... دید. اما خب من ابرازش را هم خیلی دوست دارم! ولی از وقتی که این تاپیک را زدم واقعا دارم حس می کنم دیدگاهم بهتر شده و اون ترسی که اگر من یک موقع با مردی ازدواج کنم نکنه مشکل پیدا کنم یا نکنه دچار کمبود بشم ازم دور شده خدا را شکر.دیدم انگار چقدر الکی این موضوع را بزرگ کرده بودم!

در مورد فرهیخته بودن خانواده خواستگار،الان منظورتون را متوجه شدم.شما درست می گید.

اولش فکر کردم منظورتون از خانواده فرهیخته اینه که پدر و مادرش در سطح بالایی از تحصیلات و... باشن.یا پدرش حتما شغل با سطح خوبی تو جامعه داشته باشه.که اینا زیاد برام مهم نیستند.

آقا مهدی خیلی ممنون بابت راهنماییتون

نه من نگفتم پدرم فقط افراد مورد نظر اون معرف را راه می دهد.منظورم این بود پدرم خیلی به اون آقای معرف اطمینان دارد و یه جورایی حساب ویژه باز می کند.و اون موقع هم به راحتی یکی را به خاطر خواستگار همین معرف رد کرد.

در محیط کار بودن الان شرایطش را ندارم.اما هنوز تو محیط دانشگاه هستم.

تا حالا هیچ وقت تو ذهنم فکر نکردم که یکی از پسرای دانشگاه از من خواستگاری کنه.پسرهای مذهبی معمولا به مادرشون برای معرفی دختر مراجعه می کنند.من هم هیچ وقت با آقایون خارج از نیاز صحبتی ندارم که از من شناختی پیدا کنند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

اما از دوستان عزیز به خصوص آقایون سوالاتی دارم:

1)من فکر می کنم عاطفی بودن و منطقی بودن در آقایون به سختی جمع می شود.یعنی فکر می کنم احتمال مرد عاطفی و در عین حال منطقی کم هست.آیا درست فکر می کنم؟

2)من در مورد معیار ایمان از افرادی که مذهبی هستند به خصوص از آقای محمد 93 سوالاتی دارم.

الف)من تا چه حد باید از معیار مذهبی بودن کوتاه بیام؟واقعا انجام واجبات و ترک محرمات و رعایت محرم و نامحرمی معیار سختگیرانه ای است؟کمی معنویت داشتن با توجه به اینکه من خودم معنویات دارم سخت گیرانه است؟
ب)گاهی به من می گویند بعد از ازدواج روی همسرت تاثیر خواهی گذاشت؟حتی یکی از خواستگارانم این را گفت که بعد از ازدواج تغییر می کنم

آیا این ریسک بزرگی نیست! و من نمی خواهم برای همسرم معلم دینی باشم!حس واقعا بدی است.

روی چنین موردی آیا می شود فکر کرد؟ آیا واقعا بعد از ازدواج می شود تاثیر گذاشت؟(بدون معلم دینی شدن)
ج)من فکر می کنم اگر مردی ایمان داشته باشد به طور خود به خود عاطفی هم می شود.چون در اطرافیانم این را می بینم.آیا این درست است؟

3)من نسبت به دید عاطفی خودم الان حس می کنم نگرش واقع بینانه تری پیدا کردم.اما می خواستم بدونم در مورد آقایون نگرششون نسبت به اینکه دوست دارن خانومشون در چه حد عاطفی باشه و تا چه حد این ابراز عواطف ممکن است براشون حالت دلزدگی پیدا کند بیشتر بدانم.

و اینکه آیا بعد عاطفی برای خود آقایون و محکم و نازک نارنجی نبودن و زودرنج نبودن جمع می شود؟
(که من خودم فکر می کنم به سختی جمع می شود)

---

سلام
1) بنده مجبورم جوابی را به سرکار خانم صبوری دادم دوباره تکرار کنم. جامعه گروه به گروه و قشر تا قشر متفاوت است.
با توجه به آنچه که بنده دیده ام، پاسخ شما منفی است. آنچه بنده دیده ام این است که آنان که منطقی تر هستند عاطفی تر نیز هستند.
شخصی که منطقی است، منطق او به او خواهد گفت که برای زندگی بهتر نیازهای همسر خود را بشناسد و آنها را به ورش صحیح برطرف کند.
شخصا در بین اطرافیان به عنوان شخصی منطقی شناخته می شوم و در عین حال بسیار دوست دارم که همسرم در خانه بسیار طناز و پرمهر و محبت باشد. حتی دوست دارم که از شیطنت های خاص دخترانه دریغ نکند. اما این را می دانم که بخش مهمی از این مسئله و خواسته بنده بازگشت به رفتار و برخورد بنده در خانواده خواهد داشت.
منطق می گوید نزد دیگران احترام همسرت را نگه دار، به او آنگونه که دوست دارد محبت کن، حریم او را بشناس و حفظ کن و .....

با این وجود عموما یک مرد به هیچ وجه به اندازه یک خانم عاطفی نیست و نمی تواند باشد و درست نیست که باشد.
2)
الف) هیچ، خیر، خیر.
ب) درست فکر می کنید. به نظر حقیر باید در طرفین در حد بالایی مثلا 85-90٪ کفویت داشته باشند. در مابقی موارد گذشت صورت گیرد به این صورت که قدری رفتارها تحمل گردد و قدری نیز تغییر در طرفین باشد.
ج) درست است. بنده اشخاص زیادی را دیده ام. آنها که با ایمان بوده اند رضایت خانواده خود را بهتر فراهم می کردند. مومن رضایت خانواده خود را در جهت رضایت خداوند می بیند.
اساتید اخلاق ما توصیه می کنند که روزانه 30 دقیقه وقت بگذارید و با خانم خود صحبت کنید، نهار خود را با خانواده بخورید و ....

3) فکر می کنم عموم آقایان دوست دارند محبت همسر خود را داشته باشند اما خوب آقایان روحیات متفاوتی دارند. فقط می خواهند این محبت ها تعارضی با این روحیات نداشته باشد.

یا حضرت هادی علیه السلام

سلام خانم مصباح الهدی

چند روز پیش یک مطلبی توی این تاپیکتون خواستم ارسال کنم که به دلیل محدودیت پست نتونستم کامل ارسال کنم ، بعد هم که تاپیکتون به حاشیه کشیده شد و فکر کردم اینجا کلا بایکوت شده .
خواسته بودید محمد 93 مذهبی نظر بده ، که من مذهبی نیستم و محمد خیلی معمولی هستم گرچه بزرگترین ارزوی زندگیم اینه که لطف خدا شامل حالم بشه و یک ادم مذهبی بشم و لحظه لحظه زندگی و رفتار و گفتار و افکارم مورد رضای خدای متعال باشه .

یک چیزی که به ذهن من میرسه اینه که در بحث ازدواج نگاهتون رو از روی کلیات برداشتید و خیلی جزئی نگر و وسواس گونه دارید برخورد میکنید ، بعنوان مثال اینکه الان بحث عاطفی بودن خودتون و اینکه همسرتون جطور میخواد این نیاز شما رو ارضا کنه ؟ اصلا تواناییش رو داره ؟ پس اگر مردها توانایی ندارن شما خودتون رو تعدیل کنید و مسائلی از این دست واقعا به نظر من اونقدر موضوعاتی نیست که بخواد ذهن شما رو درگیر کنه چون یک راه حل خیلی ساده داره که خدمتتون عرض میکنم.

فرض کنید شما میخواید یک خودرو خریداری کنید ، بنا به شرایطی که دارید مجبور هستید مثلا یکی از محصولات شرکت سایپا یا ایران خودرو رو خریداری کنید و مثلا به اندازه سی میلیون میخواین هزینه کنید. زمانی که هر ماشینی رو میخواین انتخاب کنید ، یک سری سوالات مثل موارد زیر ممکنه از نمایندگی سوال کنید ، مثلا:

ایا این ماشین ایربگ هم داره؟
آیا ترمزهاش ای بی اس هست؟
ایا شیشه های عقبش برقی هست؟
ایا اینه هاش برقی هست؟
مصرف سوختش چقدر هست؟
دنده اتومات هست؟
و سوالاتی مشابه…

اما یک زمانی شرایط مالی شما طوری هست که میتونید یکی از محصولات برند مشهور کمپانی های بزرگ مثل تویوتا یا BMW رو خریداری کنید، خوب قطعا زمانی که شما میخواید یک برند مشهور بخرید ، دیگه خیلی خنده داره برید از فروشنده بپرسید ، که اقا ایا مثلا این مدل از ماشین BMW، ایربگ هم داره؟ یا ترمزهاش ای بی اس هست؟ و سوالاتی در این سطح پایین ،و با خیال راحت میتونید بدون پرسیدن اون سوالات و داشتن اون دغدغه ها ، اون ماشین رو خریداری کنید و بدون هیچگونه سوال از فروشنده ، میتونید تا حدود زیادی اطمینان داشته باشید که نه تنها این ماشین اون ویژگیهای اولیه مورد نظر شما رو خواهد داشت بلکه خیلی اپشن های دیگه هم داره که شاید شما در اون حد حتی بهشون فکر هم نمیکردید.
چه اتفاقی افتاد این وسط؟ در این دو نوع انتخاب صرفا کافی بود انتخاب شما تحت لوای یک برند مشهور قرار بگیره و شما بجای اینکه تمرکزتون روی جزئیات باشه ، به اعتبار و شهرت اون برند توجه کنید تا بسیاری از دغدغه های شما ناخوداگاه از بین بره.

حالا یک مثال کاربردی کوچک میزنم : مثلا فرض کنید شما میخواید همسرتون یک ادم باهوش و زرنگ باشه ، کاری و با جنم باشه ، زمان زندگیش رو به بطالت هدر نداده باشه…
یکزمانی هست که خواستگارهایی که براتون میاد شرایطی دارن که باید تک تک این ایتم های بالا در قالب سوالات مختلف چک بشه ، اما یک زمانی برای شما یک اقا پسر سی ساله که مدرک دکترای برق از یک دانشگاه معتبر داره و در حال تدریس در دانشگاه هست ، یا یک فرد که در این سن با پشتکار خودش تونسته بیزینس موفقی رو داشته باشه ، میاد خواستگاری شما ، خوب این شرایطی که دارن دیگه بدون پرسیدن سوال خاصی به ارزیابی شخصیت طرف بپردازید. چون با این جایگاه طرفتون مشخص میشه هم هوش خوبی داشته ، هم از لحظات زندگیش بهترین استفاده رو کرده و هم اینکه ادم با جنمی هست و...

اما بحث اصلی…
اون مثالی که از خودرو در بالا اوردم ، اونجایی که اسم یک برند معروف میاد وسط و شما دیگه از بابت بسیاری مسائل خاطر جمع میشید ، اون برند در بحث ازدواج که تضمین بسیاری از مسائل در زندگی مشترک هست ، بحث دینداری و ایمان واقعی داشتن هست. این بحث تدین طرف مقابل نه بخاطرحرف من ، بلکه کلام معصوم هست که هر جا صحبت از ملاک انتخاب همسر شده ، چه برای پسر وچه برای دختر ، اولین موضوع بحث دینداری و ایمان طرف مقابل ذکر شده.

شما خودتون که فرد متدین و معتقدی هستید و همیشه در مطالبتون هست که اینکه فرد مقابلتون انسان دین مداری باشه و جزء ملاکهای اصلی انتخابتون هست ، اگر این موضوع دینداری طرف رو بتونید واقعا بسنجید که ایا طرف در حد روزه و نماز و واجبات برچسب دینداری داره و یا اینکه چون در یک خانواده متدین بزرگ شده و بر حسب اجبار یا تقلید یا رفع تکلیف الان انجام واجبات داره یا مثلا طرف موقعیت شغلی در یک اداره با محیط مذهبی یا موقعیت اجتماعی خاصی داره که صرفا بخاطر قرار گرفتن در اون موقعیت زیر بار این وظایف رفته اینطور هست ، یا اینکه از دینی که داره لذت میبره و قلبا به دستورات دینی عمل میکنه نه اجبارا و تکلیفا!! و در کل فردی هست که دین و مسلمونیش از روی دل و قلب و تمام وجود هست نه از روی اقتضای شرایط زندگی و تظاهر ... وقتی تونستید به این نقطه برسید دیگه خیالتون از خیلی مسائل جزئی مثل همین ارضای نیازهای عاطفی شما باید راحت باشه، چرا که دینی که ما داریم ، یک دین جامع و کامل هست و برای بخش بخش زندگی فردی و اجتماعی انسان برنامه و راهنما داره ، و از اونطرف وقتی طرف شما یک دیندار واقعی باشه ، بخاطر جلب رضای معشوق حقیقی ، معشوق زمینیش رو با خط گرفتن از اون تعالیم دینی ، راضی و خشنود نگه میداره ، و همونقدر که در نمازش اخلاص داره ، با همون اخلاص تمام سعیش رو میکنه که همسرش رو راضی و خشنود کنه ، از مسائل عاطفی و ناز و نوازش و انواع محبت گرفته تا مسائل کلانتر زندگی مثل برخورد با خانواده همسر و تمام سعی و تلاش کردن جهت اقتصاد خانواده و مسائلی از این دست . چون میدونه معصوم بهش دستور داده که هر مردی باید با همسرش طوری رفتار کنه که خانمش غیر از اون ،مرد دیگه ای رو نشناسه. مادامیکه خواسته های زندگی شما با اعتقادات اون (که قطعا شما هم با ایشون اعتقادات یکسانی دارید پس احتمال اختلاف عقیدتی کم هست) منافات نداشته باشه ایشون تمام سعیش رو برای ارضای شما میکنه و هرجا هم که به مشکل برخوردید ، کافی دین رو به عنوان رفرنس در نظر داشته باشید تا ببینید چطور سیره و کلام معصومین و دستوات دینی گره از زندگی شما باز میکنه…
بعنوان مثال همسر شما فردی نیست که در کار خونه به شما کمک کنه ، اگر شما یک زندگی غیر دینی داشته باشید ، هزار و یک حربه و سیاست زنانه باید بکار ببرید تا ایشون به شما در کار خونه کمک کنه ولی اگر یک زندگی دینی داشته باشید و همسری داشته باشید که یک مومن واقعی باشه فقط کافیه براش یک حدیث یا یک قسمت از سیره ائمه نقل کنید(بفرض که خودش بلد نباشه) ، که کمک به همسر در کارهای خونه چه میزان اجر بی حساب و زیاد نزد خدای متعال داره.. تا ببیند چطور مثل یک مستخدم بی منت در امور منزل به شما کمک میکنه و موارد دیگه که خدا رو شکر دینی داریم که برای تک تک امور زندگی فردی و اجتماعی ما برنانه داره وائمه اطهار که الگوهای دینی ما هستند ، نمونه های عملی دستورات دین هستند.
دلیل اصلی که اینقدر به دیندار بودن طرف تاکید میشه این هست که یک فرد غیر دینی ، تمام زندگیش خلاصه میشه در این دنیا ، در سختی های زندگی مشترک صبور نیست ، میخواد تمام لذتها رو در این دنیا بچشه و… برخلاف یک فرد مومن که نگرشی بی نهایت به حیات خودش داره و از هیچ تلاشی جهت جلب نظر معشوق اصلی دریغ نمیکنه که بخشی از این رضایت ، جلب رضایت همسر در محیط زندگی هست…
.
اما یک نکته مهم که به تجربه بهش رسیدم این هست که ، شما چه در اینده زندگی دینی داشته باشید چه غیر دینی ، در هر صورت در زندگی مشترک با چالشها و سختی ها و اختلافات بزرگ و کوچک روبرو خواهید شد. چیزی که من به عینه تحربه کردم این هست که زندگیهای معنوی ، معمولا در برابر این چالشها مقاومتر هستند و راحتتر این بحرانها رو رد میکنن و خیلی راحت پایه های زندگیشون متزلزل نمیشه.

اما یک مطلب دیگه…
باز مجبورم به یک مثال متوسل بشم…(کلا از هر ده تا جمله ام نه تاش مثاله :smile:)
فرض کنید شما میخواید به یک سفر خارج از کشور برید ، مثلا قراره یک سفر یکماهه به کشور نیوزلند برید . خوب طبیعی هست که شما قبل از سفر از هر منبعی که بتونید اطلاعات جمع میکنید ، از اینترنت ، افراد سفر کرده به اونجا و… ولی مطمئن باشید هر چقدر هم اطلاعات جمع کنید باز هم در طی سفر اتفاقاتی براتون خواهد افتاد که شما رو غافلگیر میکنه ، و شما هم باید امادگی لازم رو داشته باشید و هم انعطاف لازم برای رویارویی با این اتفاقات غیر قابل پیش بینی رو داشته باشید… اما ارتباطش به ازدواج ...

ازدواج هم یک سفر هست که چون ما تا حالا توی موقعیتش قرار نگرفتیم ، نمیتونیم همه چیز رو از قبل پیش بینی کنیم ، چون یک تجربه بکر هست ، یکجاهاییش هست که هر چقدر هم ما براش برنامه و پلن بچینیم ، ما رو در قسمتهاییش غافلگیر خواهد کرد و اصلا مطابق برنامه و فکر ما پیش نخواهد رفت، پس این ما هستیم که باید امادگی این رو داشته باشیم تا در قسمتهای لازم انعطاف از خودمون نشون بدیم و مدیریت کنیم…

براتون یک مثال میزنم که اتفاقا محل ابتلای خودتون هم هست…
منم مثل خیلی از اقایون دیگه ، دوست ندارم {نداشتم} خانمم بیرون از منزل شاغل بشه ،شاید اگر بخوام رک دلایلش رو بگم دلایل اینها باشه که البته بین مردها عموما مشترک هست..

اول بحث غیرت مردانه هست ، که مهترین دلیل اقایون هست ، چون دوست ندارن خانمشون در محیطی باشه که با مرد نامحرم سرو کار داشته باشه ،و…
دوم اینکه بحث اینکه زمانی که باید خانم در محیط خونه برای ارامش همسر صرف کنه و یا برای تربیت فرزندان ، در خارج از منزل هست و طبعا زمان کمتری میتونه برای امور مهمتر در منزل صرف کنه
اما این دو مورد از کجا توی ذهن من شکل گرفته بوده؟ از هیچ جا! اینها و خیلی از موارد مشابه صرفا ساخته ذهن یک انسان مجرد هست ، که قطعا در زندگی مشترک این ذهنیات زمان رویاروی با واقعیات زندگی میتونه تغییر کنه…
اگر بخوام همین مثال رو براتون باز کنم .. مثلا برام مهم بود که خانمم حالا که اجازه اشتغال بهش نمیدم ، یک زن خانه نشین نباشه ، تا دچار کسالت روحی بشه ، و در نتیجه فید بک این کسالت در زندگی مشترک خودش رو نشون بده و در ازای این امتیازی که ازش سلب کرده بودم ، باید براشون زمینه های حضور در کلاسهای مختلف یا اجتماعات جایگزین دیگه رو فراهم کنم تا هم ایشون سرگرم بشه و هم احساس مفید بودن در زندگیش کنه و هم اون دغدغه های من برقرار نباشه…
تا اینجا همه ساخته و پرداخته ذهن دوران مجردی خودم بود (و چون اکثر خانمهای اطرافم هم غیر شاغل هستن در شکل دهی این ذهنیت بی تاثیر نبودند) اما مثلا از زمانی که اینجا نوشته های شما رو خوندم ، علیرغم اینکه موارد دیگه ای رو هم در این سایت دیدم که در محیطهای کار به همسرانشان به شکل مستقیم یا غیر مستقیم خیانت میکنند، ولی با این وجود دیدم اون ذهنیت من درست نیست ، و یک خانم میتونه مثل شما عفیف و متدین باشه وعلیرغم اشتغال در خارج از منزل ، میتونه ارامش رو بابت حضور در محافل کاری مختلط یا بخاطر عدم حضور در منزل ، بطور کامل به همسرش نثار کنه، یا اون جمله شما که گفته بودید همسرم اگه من رو دوست داشته باشه باید به علائق من احترام بزاره…

مخلص کلام اینکه منی که مخالف کار کردن همسرم بودم ، این مخالفت با یک ذهن مجردی ایجاد شده بود ، ذهن مجردی من فاقد تجربه زندگی متاهلی هست ، پس زیاد قابل اتکا نیست ، و قطعا توی زندگی متاهلی اتفاقات و جریاناتی رخ میده که باید انعطاف داشت و اونها رومدیریت کرد..

. پس اینکه اگر از طرفتون پرسیدید جقدر عاطفی هستید و اون گفت در حد هفته ای دو بار دوستت دارم گفتن عاطفی هستم ، ولی بدونید همین ادم اولا نه در یک زندگی متاهلی قرار گرفته تا بتونه خودش رو بشناسه دقیق و هم اینکه اگر ادم معتقدی باشه ، حاضره هفته ای صد بار به شما بگه دوستت دارم تا شما ارضا کنه ... این مثال رو بگیرید و تعمیمش بدید به مسائل بزرگتر زندگی ...

در مورد سوالاتی هم که مطرح کرده بودید گرچه دوستان جواب دادن و جوابهای من هم مشابه هموناست ، ولی در اولین فرصت پاسخ اونها رو هم ارسال میکنم براتون.

سلام
خانم مصباح الهدی
بحثی که در خصوص غلط های املایی نوشته های شما داشتم
فقط جنبه شوخی و سرگرمی داشت
اگر از شوخی من ناراحت شدید
حتما به من بگید
تا بیشتر با شما شوخی کنم
:tennis:


در کل من یه همچین موجودی هستم

شما دنبال کسی هستید که هم کفو شما باشه و این خیلی خوبه

من اگر جای شما بودم دنبال پسری بودم که
از لحاظ ظاهر ، سن ، موقعیت اقتصادی ،اصالت خانوادگی ،فرهنگ ،جایگاه اجتماعی ،و... هم کفو باشیم و بهترین تناسب ممکن بوجود بیاد

یعنی در تمام جهات کفویت رو بررسی میکردم

هم کفو بودن این نیست که دقیقا یکی باشید مثلا قد هر دو 170 باشه ، احساسات و عواطف هردو یکی باشه
بلکه به نسبت اینکه ایشون مرد هستند و شما زن هستید بازه ها فرق میکنه

شما دختر هستید و از یک جنس متفاوت

وقتی دنبال فردی باشید که در موارد مختلف مثلا عواطف و احساسات عینا در حد شما یا بالاتر باشه
هیچ پسری رو پیدا نمیکنید چون در حقیقت شما دنبال یک دختر دیگه هستید

فرضا من در مواردی خیلی منطقگرا هستم و وقتی به این مسئله فکر میکنم که همسرم هم ممکنه مثل من باشه واقعا میترسم که چه زندگی کسالت باری در پیش دارم (انگار بخوا یه آینه بذارم جلوی خودم و با اون آینه زندگی کنم هر حرفی که میزنم و هر کاری میکنم عینا تکرار بشه )

هدف از ازدواج اینه که زن و مرد همدیگه رو تکمیل کنند

من بعنوان یک مرد نتنها نیاز به توجه از نوع زنانه اش ندارم بلکه از این نوع توجه کردن همسرم نسبت به خودم بیذارم

مثلا فکرشو بکنید همسر من بیاد بگه امروز چقدر ابروهات قشنگ شده یا چقدر مدل موهات قشنگه یا چه لباسای خوشگلی پوشیدی

با این حرف ها حس بدی بهم دست میده

اما در عوض خیلی لذت میبرم از اینکه این حرف ها رو به همسرم بگم و اینطوری نشون بدم که دارم بهش توجه توجه کنم


من میدونم که نمیتونم همسری پیدا کنم که خیلی صحبت نکنه و مثل یک مرد باشه و یک سوم زنها صحبت کنه

چون سرشت زن با مرد فرق میکنه



اما در مورد معیارها بذارید یه داستان براتون بگم
روزی روزگاری پسری عاشق یه دختر شده بود که اسمش پری بود و همکلاس و هم رشته ای بودن
اما پدر مادرش اجازه این ازدواج رو نمیدادند
پسر میگفت که من فقط میتونم با اون دختر خوشبخت بشم

اما باور والدینشون این بود که کلی دختر دیگه توی شهرشون هست که میتونن معیار های پسرشون رو داشته باشن و در همین حال همسر بهتری برای اون پسر باشن

قرار شد اون پسر بگه که از چه تیپ دختری خوشش میاد و مادرش بره همون شکلی براش پیدا کنه

ولی پسر حق نداشت هیچ معیار سخت گیرانه ای بذاره تا دست مادرش برای پیدا کردن دختر خیلی محدود بشه

پسر با خودش فکر کرد و معیار هاش رو اینطوری گفت:
معیار اولم اینه که قد دختر بالای 173 باشه تا از نظر قد به هم بخوریم ،آیا این معیار سخت گیرانه است ، پدر مادرش گفتن نه
معیار دومم اینه که تک دختر باشه و خواهر برادر نداشته باشه تا خانوادش خلوت باشن ، آیا همچین دختری پیدا نمیشه ، والدینش گفتند چرا پیدا میشه و زیاد هم هست
معیار سومم اینه که همون رشته ای که من درس خوندم درس خونده باشه تا بهتر درکم کنم
.
.
.

و همین طور معیار هاش رو گفت تا رسید به معیار 19 هم

همونجا پدرش گفت لازم نیست معیار 19 رو بگی
پسر تعجب کرد و گفت چرا مگه شما میدونید من میخوام چی بگم
پدرش گفت آره حتما میخوای بگی اسمش پری باشه
پسر گفت نه من میخواستم چیز دیگه ای بگم
پدر گفت لازم نیست معیار دیگه ای بگی چون با این چیزایی که گفتی تنها دختری که روی کره زمین پیدا میشه که ویژگی های تو رو داشته باشه همون پریه



وقتی بخواهیم فرضا معیار سن رو محدود کنیم به دوسال بزرگتر بودن
معیار تحصیلات رو محدود کنیم به همون سطح خودمون
و ...

یا باید با خودمون ازدواج کنیم یا باید بدیم یکیو برامون بسازن

من اگر جای شما بودم کفویت و تناسب رو از تمام جهات بررسی میکردم حتی ظاهر و سطح خانواده ها و کفویت اقتصادی و از این نمیترسیدم که منو بخاطر پیدا کردن هم کفو خودم به سخت گیری متهم کنند

از این میترسیدم که بخاطر وسواس و ریزبینی بیش از حد متهم به سخت گیری بشم

خب امیدوارم از همه حرف هایی که مطرح میشه به جمع بندی خوبی برسید

آخ شصت پام ، شصت پام له شد
(یادتونه همیشه در انتهای کارتون معاون كلانتر، بعد از افتادن پرده نمايش روش میگفت آخ شصت پام)
همیشه هم حرف برای گفتن زیاد داشت ولی نمیذاشتن و مابین حرفاش پرده نمایش رو مینداختن
یادش بخیر

دوران کودکی ما دهه 60 ها دورانی بود

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

اما از دوستان عزیز به خصوص آقایون سوالاتی دارم:
1)من فکر می کنم عاطفی بودن و منطقی بودن در آقایون به سختی جمع می شود.یعنی فکر می کنم احتمال مرد عاطفی و در عین حال منطقی کم هست.آیا درست فکر می کنم؟

2)من در مورد معیار ایمان از افرادی که مذهبی هستند به خصوص از آقای محمد 93 سوالاتی دارم.

الف)من تا چه حد باید از معیار مذهبی بودن کوتاه بیام؟واقعا انجام واجبات و ترک محرمات و رعایت محرم و نامحرمی معیار سختگیرانه ای است؟کمی معنویت داشتن با توجه به اینکه من خودم معنویات دارم سخت گیرانه است؟
ب)گاهی به من می گویند بعد از ازدواج روی همسرت تاثیر خواهی گذاشت؟حتی یکی از خواستگارانم این را گفت که بعد از ازدواج تغییر می کنم

آیا این ریسک بزرگی نیست! و من نمی خواهم برای همسرم معلم دینی باشم!حس واقعا بدی است.

روی چنین موردی آیا می شود فکر کرد؟ آیا واقعا بعد از ازدواج می شود تاثیر گذاشت؟(بدون معلم دینی شدن)
ج)من فکر می کنم اگر مردی ایمان داشته باشد به طور خود به خود عاطفی هم می شود.چون در اطرافیانم این را می بینم.آیا این درست است؟

3)من نسبت به دید عاطفی خودم الان حس می کنم نگرش واقع بینانه تری پیدا کردم.اما می خواستم بدونم در مورد آقایون نگرششون نسبت به اینکه دوست دارن خانومشون در چه حد عاطفی باشه و تا چه حد این ابراز عواطف ممکن است براشون حالت دلزدگی پیدا کند بیشتر بدانم.

و اینکه آیا بعد عاطفی برای خود آقایون و محکم و نازک نارنجی نبودن و زودرنج نبودن جمع می شود؟
(که من خودم فکر می کنم به سختی جمع می شود)

---

درود بانو مصباح

1.اشتباه فکر میکنید چون خود من اینجوری هستم. بنظر من بهتره وقتی خواستگار میادش دقت کنید با پدر و مادرش چجوری حرف مینزه یا با خواهرش آدم هایی که احساساتی هستن و منطقی هم باشن توی آقایان کم نیست ولی بشدت بانوان نه نیستش.مثلا آدم های تپل اکثرا مهربان هستند.به اخلاق و طرز رفتارش با خانوادش خیلی دقت کن

2.
بخش الف: نه معیارهایی که دارید خوب و منطقیه
بخش ب.تغییر در جهت مثبت که فکر میکنی نه خیلی تاثیر نداره الان من 2ساله واسه نماز صبحم بیدار نمیشم و ظهر و صبح را باهم میخونم.
بخش ج: این طرز فکرت را خیلی قبول ندارم فکر نکنم تاثیر داره ولی تاثیرش زیاد باشه

3. زن غر نزنه پول الکی خرج نکنه با خانواده مردش خوب باشه آویزونم نباشه اینا رو رعایت کنی خیلی عالیه محبت کنه قربون صدقه بره نوازش کنه خودشم یکم لوس کنه درسته ما مردا نشان نمیدیم خوشمان نمیاد ولی انصافا خیلی خوشمان میاد :58::311:

کلا معیارهات درسته و منطقیه یکم صبور باشی ایشالله بوقتش یه شوهر خوب نصیبت میشه ایشالله :323: تالار همدردی و کل بچه های سایت از دستت خلاص بشن :58: :311: