نوشته اصلی توسط
veis
نه سرافراز جان. توی کت ام میره . به خدا من دختر منطقی ای هستم. همین الانم گفتم که واقعیت حرف های شماست.
راستش با این همه ادعای عاقل بودن و منطقی بودنم ، قبول اینکه دو ساله دارم اشتباه می کنم برام سنگینه و یه جورایی انگار کسی از درون داره بهم میگه درست میشه . تو اشتباه نکردی. ولی می دونم اینا امید واهیه و من واقعا اشتباه کردم.
منم مثل تو هستم. تقریبا همه دخترها یجور رفتار می کنند. تو هرچی میگی من درک می کنم. تو دوستش داری شاید اونم تورو دوست داشته باشه اما "عاشق" اون دختره و پذیرشش برای ما سخته.نمی گم تا ابد عاشقش می مونه اما تو در بدمقطعی کنارشی همین! اگر نپذیری دو سالت میشه چهارسال! همونجور بلاتکلیف و نصفه نیمه. اولین کاری که باید بکنی اینه که خودتو بخاطر این دوسال سرزنش نکنی. تو یک خانمی! عزیزی! پر از احساسی! طبق غریزه و حست رفتار کردی! نشان از روح پاکته. با محبت! نازنینی! همه این کارهایی که کردی فقط بخاطر ایناست. شاید اون هم یکروز بفهمه تو انقدر نازنینی اما الان نمی فهمه چون چشمش دنبال کس دیگری هست.
الان نمی دونم باید چیکار کنم ؟
آیا همینجوری صبوری کنم و هیچی نگم ؟
یا به نظر شما بهش یه ایمیل بزنم و تمام حرفهام رو بهش بگم.
نمیخوام فکر کنه منتظرش نشستم تا برگرده. میخوام حس از دست دادن منو هم تجربه کنه (اگر براش مهم باشه)
من فقط می دونم نباید جوری رفتار کنی که اون فکر کنه هلاک اونی یا شده مرکز عالم تو و اگه اون نباشه دیگه هیچی به هیچی بند نیست و ازین حرفا! این هم مصنوعی که نمیشه بهش بگی! باید واقعا اینجوری بشی! به دو علت: 1- احترامت بالا می ره. 2- خودت احساس بهتری رو تجربه می کنی.
نظرتون در رابطه با ایمیلی با این مفهوم چیه ؟
با توجه به حرفهای سارای عزیز بنویسم:
که من انتظار داشتم اون قدری قوی باشی که بعد از دو سال تونسته باشی از اون رابطه بی سرانجام خارج بشی. اما الان می بینم که نه تنها خارج نشدی ، بلکه در عین اشتباه بودن اگر مجوزی رو از اون طرف دریافت کنی باز هم به طرف اون رابطه بر می گردی. من کسی نیستم که اهل تحمیل کردن خودم به تو باشم. همین که احساس کنم تمام حس طرفم با من نیست ، در اون رابطه نمی مونم و الان این حس رو در این رابطه دارم. پس من میرم تا تو هم بتونی شاید روزی با این احساس در مورد رابطه بی سرانجامت به سرانجام برسی.
ایمیل خودخواهانه ایه. تو نمی تونی براش تعیین تکلیف کنی که کی رو کِی فراموش کنه. کمااینکه اصلا به حرفت گوش هم نمیده! حالا تو هی مثل اسپند بالا پایین بپر! اون اصلا نمی شنوه.
مردها کلمات رو نمی شنوند. اونها عکس العملها رو می بینند.
صد تا ایمیل هم بدی بیفایده است. کنار بکش و زندگی کن. نمی گم "باهاش کات کن اصلا جواب نده خودتو زندانی کن"! اما عادی باش! خیلی عادی! حتی اگر از درون داری می سوزی عادی باش. خوشحال باش! اینا از تو یک موجود قوی میسازه! بایدم قوی باشی! چرا نباشی؟ چه نیازی این وسط هست؟ اگرم می بینی تماسهاش یا برخوردها اذیتت می کنه نکن! ادامه نده. اگر فکر می کنی نمی تونی عادی باشی همه راهها رو ببند. کلا کاری رو بکن که خودت راحتتری. چون....
چون، در یک رابطه عاطفی ضربه ای که یک خانم می خوره خیلی بیشتره تا یک آقا! پس تا می تونی در مورد احساساتت خودخواه باش و نگذار اذیت بشی.اینجوری دیگه نمی گی دو سال اذیت شدم! کی مارو اذیت می کنه غیر از خودمون؟
