چه جوری میشه فهمید پسر بهم علاقه مند هست یا من اشتباه میکنم؟

سلام دوستان
باز من مزاحمتون شدم.یه مسئله ای شاید در نظر بعضی ها خیلی کوچیک و....برام پیش اومده و درگیرم کرده.همونطور که میدونید من به اقا پسری علاقه مند هستم و هیچکس جز خودم و شما از این موضوع خبر نداره..ایشون در صحبت های عادی من رو مفرد خطاب میکنن.از افعال مفرد استفاده میکنند.البته اوایل اینطور نبود.جمع خطاب میکردن.هر از گاهی هم هر دو.یک روز مفرد یک روز جمع.من اینجور مواقع نمیدونم مفرد خطابشون کنم یا به همون جمع خطاب کردن ادامه بدم.میترسم مفرد خطابشون کنم و فکر کنند دختر سبکی هستم....میدونم موضوع کوچیکیه ولی برای من مهمه.شاید کلا مهم باشه ولی در نظر ما کوچیکه.به نظرتون من چطور باید حرف بزنم ؟

سلام
به نظر من از افعال جمع استفاده کنید.
این طوری بیشتر برای شما بیشتر ارزش قائل میشه و جذبتون میشه.
این طوری نشون می دین که شما برای خودتون حریم دارید و همین طوری با کسی گرم نمی گیرید.
برای آقایون خیلی مهمه که همسر آیندشون با آقایون گرم نگیره چون غیرت دارند.

اونوقت احیانا" فکر نکنن که من ازشون خوشم نمیادو حتما به این خاطر که سنگین برخورد میکنم که برن؟

پیشنهاد می کنم از یه راهی یه صورت غیر مستقیم بفهمید که واقعا به شما علاقه داره یا نه (و اینکه چرا حرفی در این مورد نمیزنه) و خودتون رو با تصور اینکه به شما علاقه داره قانع نکنید. شاید اصلا به یک نفر دیگه علاقه داشته باشه یا یک نفر دیگه رو زیر سر داشته باشه بعد ازیه مدت هم بره دنبال کارش. اونوقت خیلی با توجه به احساساتی که دارید ضربه خواهید خورد افعال مفرد هم که به کار میبره الزاما نشون دهنده احساسات خاصی به شما نیست شاید با توجه به اینکه چند وقت در ارتباط هستید دیگه از صحبت کردن باهاتون معذب نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

پیشنهاد می کنم از یه راهی یه صورت غیر مستقیم بفهمید که واقعا به شما علاقه داره یا نه (و اینکه چرا حرفی در این مورد نمیزنه) و خودتون رو با تصور اینکه به شما علاقه داره قانع نکنید. شاید اصلا به یک نفر دیگه علاقه داشته باشه یا یک نفر دیگه رو زیر سر داشته باشه بعد ازیه مدت هم بره دنبال کارش. اونوقت خیلی با توجه به احساساتی که دارید ضربه خواهید خورد افعال مفرد هم که به کار میبره الزاما نشون دهنده احساسات خاصی به شما نیست شاید با توجه به اینکه چند وقت در ارتباط هستید دیگه از صحبت کردن باهاتون معذب نیست.

---

واقعا هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

واقعا هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

---

ببینید خانم فرضا هم که بفهمه دوستش داری مگه دخترا دل ندارن؟! فقط مهمه پسر آدم باشه ظرفیت این مساله رو داشته باشه. اتفاقا به نظر من یه جوری غیر مستقیم بحث این مسائل رو تا یه حدی پیش بکش ببین حدودا نظرش چیه. تو الان فقط خودتو با تصورات خودت سرگرم کردی بعدا می بینی طرف اصلا توی باغ این حرفا نبوده اونوقته که خیلی ضربه می خوری، تا وابستگیت زیادتر نشده سعی کن واقعا بفهمی قصدی داره یا نه. اگه قصد داره که هرچه زودتر به صورت رسمی و با خانواده به هرحال یه اقدامی بکنه. اگه هم نداره یا یه نفر دیگه رو در نظر داره دیگه لازم نیست شما خیلی باهاش در ارتباط باشی، بره با یکی دیگه مشورت کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

ببینید خانم فرضا هم که بفهمه دوستش داری مگه دخترا دل ندارن؟! فقط مهمه پسر آدم باشه ظرفیت این مساله رو داشته باشه. اتفاقا به نظر من یه جوری غیر مستقیم بحث این مسائل رو تا یه حدی پیش بکش ببین حدودا نظرش چیه. تو الان فقط خودتو با تصورات خودت سرگرم کردی بعدا می بینی طرف اصلا توی باغ این حرفا نبوده اونوقته که خیلی ضربه می خوری، تا وابستگیت زیادتر نشده سعی کن واقعا بفهمی قصدی داره یا نه. اگه قصد داره که هرچه زودتر به صورت رسمی و با خانواده به هرحال یه اقدامی بکنه. اگه هم نداره یا یه نفر دیگه رو در نظر داره دیگه لازم نیست شما خیلی باهاش در ارتباط باشی، بره با یکی دیگه مشورت کنه.

---

همین متن رو هم دارم با گریه مینویسم ...هر کاری کردم نتونستم این چند روز حتی غیر مستقیم بحثش رو پیش بکشم....حتی خود ایشونم حس میکنم که نمیتونن...چراشو نمیدونم...واقعا نمیدونم...صبر کردم بعد از این هم صبر میکنم اگر جلو اومدن که هیچ...ولی اگر یه روز بشنوم با یه نفر دیگه ازدواج کردن بدجور میشکنم...خودمو برای همون روز هم اماده کردم ....اگر یه روز همچین خبری شنیدم همون روز برای همیشه از ایران میرم جایی میرم که ایشون نباشن....ایشون خودشون نمیتونن بگن...من چطوری حتی غیر مستقیم پیش بکشم...من هم غرور دارم...بسه دیگه تا به الان هر چقدر که غرورمو شکستم...خسته شدم از گریه بخاطر ایشون خسته شدم دیگه...رهاش میکنم...ولی امیدوارم روزی برگرده که بتونه حرف دلش رو بدون ترس از چیزی که نمیدونم چی هست بگه....بدم میاد از اینکه اینو بگم ولی خیلی از پسرهای اطراف و فامیل ارزوشونو تا فقط نگاهشون کنم چه برسه اینکه غرورمو پیششون بشکنم....به خاطر ایشون غرورم رو هم شکستم...رهاش میکنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

همین متن رو هم دارم با گریه مینویسم ...هر کاری کردم نتونستم این چند روز حتی غیر مستقیم بحثش رو پیش بکشم....حتی خود ایشونم حس میکنم که نمیتونن...چراشو نمیدونم...واقعا نمیدونم...صبر کردم بعد از این هم صبر میکنم اگر جلو اومدن که هیچ...ولی اگر یه روز بشنوم با یه نفر دیگه ازدواج کردن بدجور میشکنم...خودمو برای همون روز هم اماده کردم ....اگر یه روز همچین خبری شنیدم همون روز برای همیشه از ایران میرم جایی میرم که ایشون نباشن....ایشون خودشون نمیتونن بگن...من چطوری حتی غیر مستقیم پیش بکشم...من هم غرور دارم...بسه دیگه تا به الان هر چقدر که غرورمو شکستم...خسته شدم از گریه بخاطر ایشون خسته شدم دیگه...رهاش میکنم...ولی امیدوارم روزی برگرده که بتونه حرف دلش رو بدون ترس از چیزی که نمیدونم چی هست بگه....بدم میاد از اینکه اینو بگم ولی خیلی از پسرهای اطراف و فامیل ارزوشونو تا فقط نگاهشون کنم چه برسه اینکه غرورمو پیششون بشکنم....به خاطر ایشون غرورم رو هم شکستم...رهاش میکنم

---

من می تونم بهت بگم که به احتمال زیاد این طرفت خیلی از نظر همسری بهت چشمی نداره و الا خودش زودتر از این حرفا بحثش رو پیش کشیده بود. یه احتمال خیلی خیلی ضعیفتری هم می دهم اونم اینه که اینقد عرضه نداره که به تو حرفش رو بزنه البته این یکی خیلی بعیده بنظرم فرضا هم اگه این یکی مورد باشه که بنظرم نیست همچین پسری که اینقد اراده نداره به درد زندگی نمی خوره.
منظورم هم از غیر مستقیم این بود که مثلا بگید نظرش در مورد آینده چیه یا مثلا فکر می کنه با چه کسی خوشبخت میشه ... از این جور حرفا کاملا از جواب هایی که میده اگه یه خورده نکته سنج باشید و بعدا هم به جواباش فکر کنید میشه فهمید نظر خاصی در این مورد به شما داره یا نه.
به نظر من یا کلا رابطه تون رو با ایشون کلا قطع کنید تا بیشتر آسیب نبینید، خیلی هم طرف نیاز به مشورت داره بره یکی دیگه رو پیدا کنه! اصلا و ابدا برای ایشون صبر نکنید و منتظر نباشید (انتظار خیلی شما رو اذیت خواهد کرد و در آینده هم شاید نتونید به شخص دیگه ای به راحتی فکر کنید) کلا فکر کنید همچین شخصی وجود نداره. یا اگه فکر می کنی خیلی بهش علاقه داری و ممکنه از دستت بره همچین سوال هایی رو یه جوری ازش بپرس کاملا از جوابش میشه به نتیجه رسید.
ولی در کل میگم پسری که نتونه حرفی که توی دلش هست بزنه (در مورد ایشون بعید می دونم حرفی توی دلش باشه) و اراده این کارو نداشته باشه مرد زندگی نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

من می تونم بهت بگم که به احتمال زیاد این طرفت خیلی از نظر همسری بهت چشمی نداره و الا خودش زودتر از این حرفا بحثش رو پیش کشیده بود. یه احتمال خیلی خیلی ضعیفتری هم می دهم اونم اینه که اینقد عرضه نداره که به تو حرفش رو بزنه البته این یکی خیلی بعیده بنظرم فرضا هم اگه این یکی مورد باشه که بنظرم نیست همچین پسری که اینقد اراده نداره به درد زندگی نمی خوره.
منظورم هم از غیر مستقیم این بود که مثلا بگید نظرش در مورد آینده چیه یا مثلا فکر می کنه با چه کسی خوشبخت میشه ... از این جور حرفا کاملا از جواب هایی که میده اگه یه خورده نکته سنج باشید و بعدا هم به جواباش فکر کنید میشه فهمید نظر خاصی در این مورد به شما داره یا نه.
به نظر من یا کلا رابطه تون رو با ایشون کلا قطع کنید تا بیشتر آسیب نبینید، خیلی هم طرف نیاز به مشورت داره بره یکی دیگه رو پیدا کنه! اصلا و ابدا برای ایشون صبر نکنید و منتظر نباشید (انتظار خیلی شما رو اذیت خواهد کرد و در آینده هم شاید نتونید به شخص دیگه ای به راحتی فکر کنید) کلا فکر کنید همچین شخصی وجود نداره. یا اگه فکر می کنی خیلی بهش علاقه داری و ممکنه از دستت بره همچین سوال هایی رو یه جوری ازش بپرس کاملا از جوابش میشه به نتیجه رسید.
ولی در کل میگم پسری که نتونه حرفی که توی دلش هست بزنه (در مورد ایشون بعید می دونم حرفی توی دلش باشه) و اراده این کارو نداشته باشه مرد زندگی نیست.

---

حتی برای پرسیدن این سوال ها هم باید حداقل یک سال صبر کنم.صبر میکنم و در عین حال زندگی عادیم رو پیش میبرم...شرایط رو که سنجیدم دیدم حداقل یک سال دیگه میتونم این سوال ها ...رو پیش بکشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

---

سلام. عزیزم فقط میخواستم بگم همه اینایی که تو داری توهمه. اگه پسری دختری رو بخواد مطمئن باش همونطور که تو داری برای خودت دلیل و مدرک توهم زا میاری که چرا نمیاد جلو، اونم برای خودش دلایلی میاره که قانعش کنه که باید بیاد جلو ( البته اگه دوستت داشته باشه. پس حالا که بعد مدتی هیچ کاری نکرده کاملا واضحه که هیچ علاقه ای به شما نداره و اگر هم علاقه باشه علاقه برای ازدواج نیست.

میخوام از خودم بهت بگم که کاملا حرفامو درک کنی.

سال اول دانشگاه بودم و پسر خاله ام نگو به من علاقه مند بوده و چون همسنیم ایشون سال اول قبول نشدند. 2 ماه نشده بود که داشتم میرفتم دانشگاه ایشون تو خونه خودشون به من پیشنهاد ازدواج دادند در صورتی که فقط 19 سال داشتیم و ایشون از هیچ نظر آمادگی ازدواج نداشتند. فقط دلیل گفتنش این بود: من میدونم الان موقع ازدواج من و تو نیست ولی فکر کردم بهت بگم. لااقل خیالم راحته که میدونی که حس من به تو چیه و قول مردونه که روی حرفم هستم حتی بعد چند سال که اگه تو هم به من علاقه ای داشته باشی بدونی و خواستی صبر کنی. بعدا که ازش پرسیدم گفت اون موقع فکر میکردم که بری دانشگاه شاید یکی مخت رو بزنه و با کسی دوست بشی و من از دستت بدم. در حالی که من اصلا اون موقع تو این فازها نبودم.:311:

منظورم از این نوشته ها این بود که پسرها مثل ما دخترها نیستند که تو این مورد مغرور باشند . اگه پسری واقعا از ته دل به دختری علاقه مند باشه غرور و خجالت و اینا رو میذاره کنار تا لااقل خیالش راحت باشه که به طرف فهمونده دوستش داره و بعدا عذاب وجدان نداشته باشه