بدبینی های من نسبت به خدا !!!!

سلام آقای نگارگر.

حرفهاتونو درک میکنم.

اون احساساتی رو که میپرسید آیا کسی تجربه اش کرده، بله من هم تجربه کرده ام. عمیقا.

اما شما نباید ناامید باشید. مگه نگفتید که بعد از عید میخواید برید خواستگاری اون خانم؟ پس باید خیلی امیدوار باشید.

راستی به روانپزشک مراجعه کردید؟ به روانشناس چطور؟ اگه گفتن چیزیتون نیست پس باید کمتر نگران باشید.

- - - Updated - - -

اگه اجازه بدید من توی تاپیک خودتون یه چیزایی در مورد تجربه خودم بگم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام آقای نگارگر.

حرفهاتونو درک میکنم.

اون احساساتی رو که میپرسید آیا کسی تجربه اش کرده، بله من هم تجربه کرده ام. عمیقا.

اما شما نباید ناامید باشید. مگه نگفتید که بعد از عید میخواید برید خواستگاری اون خانم؟ پس باید خیلی امیدوار باشید.

راستی به روانپزشک مراجعه کردید؟ به روانشناس چطور؟ اگه گفتن چیزیتون نیست پس باید کمتر نگران باشید.

- - - Updated - - -

اگه اجازه بدید من توی تاپیک خودتون یه چیزایی در مورد تجربه خودم بگم.

---

عشق،محبت،دوست داشتن و علاقه همش چیزهای خوبیه...خیلی خوبه که انسان این حس های ناب رو تجربه کنه.خرجش کنه برای یک نفر.فقط یک نفر...
اما وقتی میبینی طرفت شونه خالی میکنه...ادم با این حس ها چه کار کنه؟حسی که ایجاد شده و هست و دیگه نمیشه انکار یا خاموش یا کم رنگش کرد.مگه میشه فراموش کرد؟
........................
والا براتون گفتم ایشون بکلی با من قطع رابطه کرده...کاملا.اوایل در شک بودند و نه نه گفتند و نه ج مثبت.حتی تویه دوستانم هم تحقیقاتی انجام دادند و با خانوادشون هم مشورت کردند و اونها هم دید خوبی داشتند...اول گفتند صبر کنم.اما من یکمی ناشیانه عمل کردم و با فشارهام ایشون خیلی تحت فشار قرار گرفت و نهایتا نه گفتند...باهاشون 7 سال اختلاف سنی دارم و ایشون 20 سالشه.عمده حرفش این بود که من الان خیلی بچم.وگرنه از من بدش نمیومد....در هر صورت فعلا که بکلی رابطش رو قطع کرده و اصلا هیچ ج نمیده...نمیدونم قصد دارم برای بهار سال اینده اخرین تلاشم رو بکنم و علی رغم ج ایشون با خانواده برم خواستگاریشون...نمیدونم دیگه چی بشه.هرچی خدا صلاح بدونه...

..............................................
حتما بسیار خوش حال میشم...حتما میخوانم....ببخشید باز این جا نظر غیر مرتبط قرار دادم.

دوستان، جدا حالم اصلا خوب نیست. اصلا.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

دوستان، جدا حالم اصلا خوب نیست. اصلا.

---

نمیشه زیادازخودت انتظار داشته باشی اگه هنوز موضوعی که درتایپیکت عنوان کردی آزارت میده.سوالات وابهاماتت رواز راههای دقیقتر برطرف کن.

حرفاتوحرفای دل منم هستش:47:

- - - Updated - - -

منم مثل شما از خدا گله دارم.گاهی میگم خداجونم وقتی ار یکی دلم میگیره دلتنگی و شکایتمو میارم پیش تو ولی شکایت تورو ببرم پیش کی؟:47:

دختر کردستان، من خودم هنوز درگیرم و هنوز دارم به حرفایی که دوستان اینجا مطرح کردن فکر میکنم.

اما درونا هم میدونم شاید این بدبینی ها فقط بخاطر نارضایتی خودم از خودم برام ایجاد شده.

شما هم پست های بچه ها رو بخونید. امیدوارم برای شما هم مفید باشه.

وقتیم پیش کسی میگی از خدا دلگیریم میزنن تو سرمون که ایمانت ضعیفه,نمیفهمی چی میگی و.......
کسی نمیدونه درد آدم چیه
من خوب میفهممت,هرچی میخوای بگو

مرسی دختر کردستان. ممنونم که باهام همدلی میکنی عزیزم.

امیدوارم فکر هر دومون کم کم درست بشه و به آرامش برسیم. به قول مدیر همدردی از چنگ بت خودمون خلاص بشیم و موحد بشیم.

تو هم اگه حرفایی داری و چیزی ذهنتو مشغول کرده اینجا بنویس. شاید دوستان بتونن کمکت کنن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dokhtare kordestan

وقتیم پیش کسی میگی از خدا دلگیریم میزنن تو سرمون که ایمانت ضعیفه,نمیفهمی چی میگی و.......
کسی نمیدونه درد آدم چیه
من خوب میفهممت,هرچی میخوای بگو

---

بله.قبول دارم نظرتون رو.تا از خدا گله کنی هزارتا برچسب جور و نا جور میچسبونند بهت.
در این خصوص از طرف مادر بزرگم کافر هربی(حربی؟) شناخته شدم و رسما مهدور الدم اعلامم کرده مامان بزرگم!!:311::311::311::311::311::311::311::31 1::311::311::311::311::311::311:
بنده خدا سال 39 با پسرخالش ازدواج کرده(یعنی بابا بزرگم).اقاجون من گویا تمام و کمال عاشقش شده انقدر که سر دختر خالهه که مامان بزرگم باشه دانشگارو هم ول میکنه میره وزارت فرهنگ اون زمان مشغول میشه و ملعم میشه....بعدم تا 75 باهاش با دل خوش زندگی کرده.تا الانم که نه اون موقع که اقاجونم زنده بود و نه از 75 که فوت شده اندازه یه 24 ساعت هم مشکل مالی یا خانوادگی نداشته.کلا تریپ همه چی آرومه من چقدر خوش حالم و اینا!!!بعد تازه میگه چرا ناشکری میکنید و کفر میگین.خبر نداره که...............

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

وقتی میدونم دیگه قلبم اونجوری عاشق نمیشه، وقتی حس میکنم حالا دیگه باید در بهترین حالت با یه حس معمولی با کسی زندگی کنم، وقتی حس میکنم همسری میشم که ههههههررررررکاری میکنه، اما از روی وظیفه نه از روی دل، نمیدونم دیگه زندگی چه معنایی داره؟ نمیدونم زندگی چیه جز یه باری که دیگه نمیدونم برای چی روی دوشمه؟ و میدونم این بارو مجبورم لنگون لنگون تا آخر ببرم؟


کاش زندگی مثل یه عرصه ورزشی بود. کاش میشد آدم موقعی که توی اوجه از عرصه ی زندگی خداحافظی کنه. مثل ورزشکارا که وقتی توی اوجن از عرصه ی اون ورزش خداحافظی میکنن.

---

سلام پوه عزیز
میشه لطف کنی بگی این علم به آینده را از کجا آوردی؟ از کجا میدونی که در آینده عاشق تر نمیشوی یا عشق و دوست داشتن را به طور مطلوبتر احساس نمیکنی؟ یا چطور نتیجه گرفتی که اوج تو آن موقع بوده؟