نمایش نسخه قابل چاپ
نقل قول:
نوشته اصلی توسط نازنین آریایی
ممنون از پاسختون. در مورد بچه خانومم الان اصرار داره و خودمم بدم نمیاد فقط میخواستمزمانی بچه بیاد که من فکرم کاملا رها و آزاد شده باشه، ازطرفی سنم همداره زیاد میشه و نمیخوام اختلاف سنی با بچم زیاد بشه! واسه همین گیج شدم که اول به رهایی کامل برسم بعد بچه یا با کمک بچه و درگیرشدن مسایل خاص خودش یک تیر و دو نشون کنم؟
واقعا چقدر سخته که همسری تمام تلاشش رو بکنه مهر همسرش رو دلش رو بیشتر بدست بیاره اما ببینه همسرش جای دیگه مشغوله خدا نصیب هیچ کی نکنه
من درد کشیدم
این که هر ثانیه مثل یک سال بگذره این که همش فکر کنی الان همسرت کجاست به چی فکر می کنه کی پیششه به کی اس ام اس می زنه از هر چی موبایله متنفرم از صدای زنگش از صدای اس ام اسش یه روزی مخاطب اس ام اس های عاشقانش من بودم ....
فقط کافیه یک بار خیانت به آدم ثابت شه
دیگه زندگی رنگی نداره زندگی می کیم به خاطر بچه مون به خاطر پدر و مادرمون الکی می خندیم
خیلی سخته چطور می تونید اینقدر راحت با شخص دیگری وارد رابطه بشید
کارم شده گریه اونقدر که چشام خیلی ضعیف شده دیگه حتی متن اس ام اس رو به راحتی نمی تونم بخونم صفحه مانیتور رو چند برابر می کنم تا راحت ببینم
من به شخصه هرگز همسرم رو نمی بخشم و به خدا واگذارش می کنم
تلخی این لحظه ها اون سوز و گداز به اصطلاح عشق شما رو کم نمی کنه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
- - - Updated - - -
یه چیزو یادم رفت بگم حربه این جور دخترا اینه اول گفته نه که یکم ناز کنه دیده دنبالش نرفتین یه بهانه جور کرده به شما زنگ بزنه
با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن
هیچ دختر سالم و خانواده داری تن به رابطه با مرد متاهل نمی ده
سعی کنید قدر همسر پاکتونو بدونید
ببین من یه دخترم. هیچ وقت نمیتونم با یه مرد متاهل دوست بشم حتی به خودم اجازه نمیدم که بهش فکر کنم.چون دارم زندگیه یه زنه دیگه رو خراب میکنم. پس بدون اون دختری که شما دوست دارید این خصوصیات رو نداره و می تونه پس فردا شما رو پس بزنه و دنبال کس دیگه ای بره. اون ازدواجشو میکنه شما زندگیتو کن وقتی همسرتو دوست داری اصلا به این چیزا فکر نکن. عشق و عاشقی ماله چند ساله اوله زندگیه بعد کمرنگ میشه
دریا حرف خوبی زد.
آخه دختری که با یک مرد متاهل دوست می شه چطور می تونه قابل اعتماد باشه؟
من از سیستم فکر کردن و تصمیم گیری و احساسات و ... آقایون سردرنمی آرم. اینه که نمی تونم بگم بعدش چطور می شه.
اما می دونم که اگر یک زن متاهل در چنین شرایطی باشه، بی برو برگرد مطمئنم که رفتن دنبال عشقش و در بهترین حالت جدایی و ازدواج مجدد با اون و ... جز به هم خوردن آرامش هیچی براش نداره.
وقتی همه چیز به ثبات رسید و کنار عشقت بودی، یه دردی و یه زخمی ته دلت نمی ذاره که راحت باشی.
عذاب وجدان و خاطرات و تجربه زندگی قبلی.
یه جای اون زندگی همیشه می لنگه ( در بهترین حالت که بتونید به هم اعتماد کنید و زندگی خوبی با طرف داشته باشی و ... )
در حالتهای معمولش هم که هیچ وقت نمی شه به کسی که زندگیش را رها می کنه و می آد سراغ تو اعتماد کرد.
فکر می کنم انتخاب همراه زندگی مهم ترین انتخاب زندگی است.
جدا شدن، ازدواج مجدد، عاشق شدن، رابطه پنهانی و ... هر چیزی توی این رابطه پیش بیاد، تو دیگه هیچوقت اون آدم قبلی نمی شی.
نذار برسی به نقطه ای که زندگیت بشه دو قسمت.
کامروای قبل از اون نقطه
کامروای بعد از اون نقطه
اون نقطه، زمان به هم زدن آرامش کنونی زندگیت هست.
چیزی که اینقدر توش غرق و شناوری که متوجهش نیستی.
هروقت این ماجراها رو میخونم با اینکه 100% به همسرم اعتماد دارم دلم هری میریزه پایین
میگم ای ی ی ی ی ی خدااااااااااااااااا یعنی ممکنه یه روز..... من آخر فلسفه دوست داشتن مرد ها رو نفهمیدم به خدا میگم چرا دنیاهای زن و مرد رو انقدر متفاوت آفریدی چرا زنی که همسرش رو دوست داره عشقش رو تو وفاداری خلاصه میکنه ولی تمام مردهایی که خیانت میکنن میگن همسرشون رو هم دوست دارن
این دوست داشتنه یا اون؟؟
من فکر میکنم مشکل خود ما هستیم ما زنها هستیم که همیشه به همجنس خودمون خیانت میکنیم اینکه خیانت زن به شوهر خیلی کمتره چون کمتر مردی با یه زن متاهل رابطه برقرار میکنه و به همجنس خودش خیانت میکنه
ولی اماااااااااااااااااان از ما زنها....
کافیه یه لحظه تصور کنی اگه همسرت عاشق مرد مجردی بشه و این عشق دو طرفه باشه تو چه حسی پیدا می کنی ؟؟؟؟؟؟
واقعا چه حسی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh
خوب معلومه خیلی ناراحت میشم!
ولی این عامل خلاصی و رهایی برای افرادی مثل من و سوگند32 نیست! چون ما الان گرفتار شدیم و درست مثل شخصی که سرما خورده و داره با بیماریش میجنگه میمونیم! این جمله شما خیلی خوب و موثره اما نه برای بعد گرفتاری! پیش بازدارندگی را با فکر کردن به این جمله میشه تقویت کرد. حالا هم دقیقا به همین دلیل که شما فرمودید من دوباره ارتباطم را با اون خانوم شروع نکردم !.
تایپیک را برای این زدم که بگم بعضی وقتها دلتنگی به سراغم میاد و چجوری با خودم مبارزه کنم و راحت شم! نپرسیدم آیا رابطه را آغاز کنم یا نه؟؟
آقای کامروا
سلام
اینکه خاطراتتون هنوز یادتون نرفته و گاهی دلتنگ میشین خیلی خیلی طبیعیه برای همین لزومی نداره که باهاش مبارزه کنید و هی بهش فکر کنین که چطور از بین ببریدش. چون همین قضیه رو روز به زور بزرگتر و حادتر میکنه. شما که انتظار نداشتین همه چی رو در عرض چند روز فراموش کنید داشتید؟ به مشکل خانوم سوگند هم که اشاره کردین به نظرم به همین دلیل بوده که با یک احترام و علاقه به یک فامیل بزرگتر که میتونست خیلی عادی باشه انقدر مبارزه کردنو کلنجار رفتن که حالا تبدیل به یک عشق آنرمال شده. همین تاپیک زدنو هر روز راجع بهش صحبت کردنو سرزنش شدن از طرف دوستان باعث میشه توی اون سیر طبیعی فراموش کردنتون اختلال پیش بیاد!! همین که از خودتون اطمینان دارید که دیگه دنبال این رابطه نمیرید خیلی خوبه دیگه لازم نیست بخاطر یادآوری ناخودآگاه گذشته احساس گناه یا درماندگی کنین
آقای کامروا.
فرض کنید این مسئله شما(علاقه به خانمی دیگر) یک وسواسه!
شما که تونستی به وسواست غلبه کنی و فهمیدی یک احساس کاملا منفیه.حالا هم همون کارو بکن.
درثانی شما تلاشی برای هیجان انگیز شدن رندگیتون کردید؟برای اینکه به همسرتون علاقه مندتر شید؟برنامه ای ریختید؟
به خانمتون گفتید که خواهان تنوع و هیجان در زندگی هستید/؟و بخواین که فکری در این رابطه بکنن؟حتی مقطعی هم زندگیتون عاشقانه تر نشد؟
"عمر زاهد همه طی شد به تمنای بهشت
او ندانست که در ترک تمناست بهشت"
سلام آقای کامروا.تاپیکتون را خوندم و به رسم زن بودنم خیلی از دستتون عصبانی شدم . برخی از حرفاتون مث تصور یه عشق آتشین و توجیه کارتون بخاطر این دیدگاه را قبول ندارم.اما حقیقتشو بخواین روزگار به من نشون داده که هرچیزی را خیلی بهش مطمئنی و میگی من اصلا اینطوری نیستم و نمیشم و ...آخر روزی گرفتارش میشی .و باز هم در زندگی اطرافیانم زیاد دیدم افرادی را که تمام تلاششون این بوده که منطقی تصمیم بگیرن و همیشه به خودشون مطمئن بودن که گرفتار عشقای آنی و بی سرانجام نمیشن و شدن و واقعا برای خودشونم قابل باور نبوده (منظورم شما نیستید کلا میگم).شاید حرفم برای خیلی از عزیزان قابل قبول نباشه اما از اونجا که زندگی به من نشون داده که هرچیزی ممکنه اتفاق بیوفته همیشه از خدا میخوام راه صحیح را نشون بده و حتی اگه من نخوام این راه را قبول کنم بزور منو نگاه داره.
اما این حرفام اصلا توجیهی بر رفتار شما نمیشه.فقط میخواستم بگم اینکه میگید خودتون هم نمیخواین وضع بدتر بشه را میفهمم.آقای کامروا من برخلاف نظر بچه ها به شما تبریک میگم که تونستید خودتون را از مردابی که ساخته بودین نجات بدین و تونستید تا الان دوام بیارید.من مطمئنم که عشق شما به خانمتون وصف ناشدنی ست و مردی هستید که همسرتون میتونه همراهی شما را همیشه در کنار خودش داشته باشه و حتی پدری بسیار مهربان برای فرزندانتان در آینده .و فقط این تفکر عشق فانتزی شما را اسیر خودش کرده که با مهربانی خانمتون حتما میتوانید کم کم بر این احساس فائق آیید.راستی قدر خانمتون را بیش از اینا بدونید زنی که بتونه محیطی را برای همسرش فراهم کنه که در نوسان احساسات شدید مرد به کمکش بیاد تا تصمیم درست بگیره گوهری که هرکسی ازش بهره مند نیست.
. در آخر اینکه که یادتون نره برخی حس ها مث تریاک میمونه ک حتی اگه ترکش هم کنی در مواقع سخت لذت حضورش آدم را بسمت خودش میکشونه.پس فقط باید با اراده بود و از همه مهمتر توکل داشت.
اللهم اهدنا الصراط المستقیم