حتی شاید امکان ازدواج و رابطه زناشویی هم ندارم.
من اشتباه بزرگی کردم که حتی با وجود عدم توانایی ازدواج هم بدنبال کسی بودم اما خیلی احساس تنهایی میکنم و چاره ای نداشتم
بله. پیش سه متخصص هم رفتم. همشون منو معاینه کردن و گفتن که عمل ریسک بالایی داره و شاید توانایی های دیگه ای هم این وسط از دست بره و حتی مشکل فعلی هم حل نشه. ضمن اینکه هزینه خیلی بالایی داره که از توان من خارجه
اما با وجود اینکه این بیماری در آیین نامه پزشکی سربازی آورده شده اما دکتر نظام وظیفه گفت که امید زیادی به معافیت نداشته باشم
همیشه میدونستم که حتی اگر کسی با چهره من کنار بیاد اون مشکل اصلی من رو امکان نداره بتونه قبول کنه. نه اون، برای خود من قابل قبول نیست که بخوام انتظار داشته کسی از حق طبیعی خودش بگذره و بخواد این مسائل رو در زندگی زناشویی نادیده بگیره و کوتاه بیاد.
حالا حتی به گفته شما اگر قرار به معالجه در خارج از کشور هم باشه من اجازه خروج از ایران رو ندارم و باید 2 سال سربازی بگذرونم.
ولی توضیحی بخوام بدم اینه که در دهه 1980 که من به دنیا اومدم طبق آماری که هست در بریتانیا از بین هر 350 نوزاد پسر یک نفر چنین مشکلی داشته. یعنی مشکل شایعی هست
مورد اول که گفتید بعید میدونم تواناییشو داشته باشم
اول باید بگم که شهر ما خیلی کوچیکه. فقط سه متخصص اورولوژی اینجا هست که من پیش همشون رفتم. برای باروری، نه من هر کسی که مشکل داره باید آزمایش اسپرموگرام بده. خب این فعلا ارتباطی به مشکل من نداره و من دنبالش نیستم.
اما مورد دوم، نه برای همه که چنین مشکلی دارن مثل هم نیست. بیماری من انواع مختلفی داره. من فقط میخواستم امکان ترمیم و ایجاد شکل طبیعی رو ازشون بپرسم.
من همین الان برای زندگی طبیعی و معمولی مشکلی ندارم.
آره، ممکنه دچار ناتوانی جنسی بشم.
شاید 6 سال دیگه که 30 ساله شدم شرایط طوری بشه که بتونم برای حل مشکل دوم حرکت کنم
