چون تو روزهای خوش کاذب دوستی رو می بینی ولی ما روزهای بعدشو می بینیم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط loooooong
نمایش نسخه قابل چاپ
چون تو روزهای خوش کاذب دوستی رو می بینی ولی ما روزهای بعدشو می بینیم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط loooooong
سلام لانگ عزیز.
دوستان گفتنی ها رو گفتن، و البته گفتگوتون هنوز ادامه داره. من این بین فقط خواستم یه نکته ای رو بگم.
شما نگران بودی که اگه با ایشون دوست نشی، ممکنه از دست بره.
با توجه به اطلاعاتی که دادی، حتی اگه شما هم باهاش دوست باشی، اگه پسر مناسبی بصورت رسمی ازش خواستگاری کنه، با صلاح دید خونوادش جواب مثبت خواهد داد.
چون همونطور که گفتی دختر خانواده دار و معقولیه. بنابراین هیچوقت زندگیش رو فدای پسری نمی کنه که حتی خجالت کشیده در موردش با مادرش صحبت کنه.
البته همونطور که روزنه بهت گفت احتمال اینکه توی این سن بخواد ازدواج کنه، کمه.
شما که معدلت اینقدر عالیه و مشخصه پسر هدفمند و با استعدادی هستی، بهترین کاری که میتونی انجام بدی درس خوندنه.
عشق چیزیه که زندگی آدم رو پویا و هدفمند میکنه (اگه اینکارو نکرد، بدون عشق نیست. یا ترسه یا یه چیز دیگه). بنابراین همین هم برای شما فرصتیه که با جدیت بیشتری درس بخونی.
یه مدت دیگه که یه دانشگاه خوب قبول شدی، میتونی باهاش وارد رابطه بشی. خونواده و بقیه هم حمایتت خواهند کرد.
موفق باشی.
واقعا ازتون ممنونم که راهنماییم کردین
خلاصه به هر ضرب و زوریه فراموشش می کنم
تا چند سال دیگه
اگه شد که شد اگرم نشد دیگه شاید قسمت بوده
حالا بقیه دوستانم نظراتشون رو بگن شاید بیشتر به دردم خورد
لانگ عزیز،
اگر نمی تونی به خانواده ات بگی، یعنی نباید انجام بدی.
کارهای پنهانی هیجان انگیزند و گاهی حتی ممکنه لازمه حس کنیم به صلاحمونه یا نمی تونیم بگیم.
اما در نهایت بیشترین ضربه ها از همین یواشکی ها و پنهانی ها به آدم زده می شه.
- - - Updated - - -
سختی و فراموش کردنش در حال حاضر،
خیییییییییییییییییییییییی ییییییییییییییلی
کمتر از سختی و فراموش کردنش بعد از جند سال رابطه بی سرانجام است.
راستش من که نمونه های این چنینی دیدم هیچ کدوم سر انجام خوبی نداشته ..البته قابل پیش بینی نیست... ولی سن شما مخصوصا با شرایط امروز تا چند سال دیگه هم سن ازدواج نیست و از نظر من 100% معیارهای شما واسه ازدواج تغییر میکنه چون در درجه اول زندگی خودت تغییر میکنه . شما نمیتونی از یه دختر اونم تو 18 سالگی انتظار داشته باشی که تا 2 3 سال دیگه باهم فقط اشنا باشین بعد ازدواج. به نظر من اشنایی اونم واسه ازدواج نهایتش 6 ماه تا یک سال اونم واسه کسی که شرایطشو داشته باشه. عشق و علاقه واسه ازدواج لازمه اما اصلا کافی نیست. اما اگر فقط میخوای با اون دختر دوست باشی بحثش فرق داره و بستگی به نظر طرف مقابلتم داره و من بازم با توجه به سنتون پیشنهاد نمیکنم چون امکان اینکه وابستگی هر کدومتون یا هردوتون ایجاد بشه خیلی زیاده. باور کن میتونم حس الانتو بفهمم و شاید حرتای ما هیچ تاثیری روت نداشته باشه اما همشو از روی تجربه خودمو دیگران گفتم و میتونم بگم کاملا ایمان دارم به حرفام ... پس دوست عزیزم بیشتر فکر کن تا خدای نکرده اینده هیچکدومتون پر از خاطرات احساسی و عشقی بی نتیجه نباشه که مطمئنا تو روح و روانتون تاثیر میذاره.. در هر صورت امیدوارم موفق باشی
بله مشکل دره
روش خوبی نیست و ضرر داره بر هر دو طرف
بهتره با اطلاع خانواده ها نامزد کنین با هم تازه اگه دختر خانوم و خانوادش قبول کنن
بعد اگه تونستین و شریطتشو داشتین ازدواج کنین اگه نداشتین صبر کنین تا شرایطش مهیا بشه
اینکه دوست بشین یه سال به هم باشین بعد اگه خوشتون اومد ازدواج کنین ضایست
با روح و روان خودتون بازی نکنین چون خیلی حساسه
میشه کمی توضیح بدین؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط m_eros
سلام.
گویا چشمت در جستجوی اون جملاتیه که دوستی رو تایید کنن.:) در اینصورت فقط همون جمله ها رو هم میتونی واضح و روشن ببینی و متاسفانه کاری از کسی برای شما برنمیاد.
شما اگه دنبال این هستی که به هر طریقی شده با این شخص دوست بشی (و عواقب و هزینه هایی که بچه های این انجمن بیان کردن برات اهمیت ندارن)، بهتره در انجمن دیگه ای تاپیک بزنی.
فکر میکنم خلاف قوانین باشه که انجمن های مشاوره دیگه رو بهت معرفی کنم، اما سرچ کن، پیدا میکنی.
در این انجمن نمیتونی در رابطه با *دوستی* مشاوره ای دریافت کنی.
اگه فکر کردین منظور من این معذرت می خوام
خودمم هر چی فکر کردم دیدم فعلا موقعش نیست
ایشالا چند سال دیگه
خیلی هم از تون ممنونم
شاید اگه اینجا نمیومدم
الان هزارتا کار اشتباه کرده بودم
دوست طولانی مدت عزیز.
با میشل موافقم همش میخوای دوستان بگن برو باهاش دوست شو درکت هم میکنم ولی ما اینو نمیگیم ما میدونیم اگه بری ضربه میخوری چون الان وقت رفتن برای این کار نیست پس قبول کن که نباید بری گرچه میدونم پسرایی به سن شما تنها چیزی رو که نمی تونن قبول کنن همینه. برو به درست برس و مطمئن باش وقتی بری دانشگاه اینقدر موقعیت های گوناگون خواهی داشت که به راحتی فکر اون دختر از ذهنت بیرون میره البته عشق توی سن کودکی و نوجوانی و گاهی حتی جوانی اتفاق نمی افته عشق وقتی میاد سراغ آدم که افسار احساس و گرفته باشی دستت و کنترل احساست دست عقل و منطق و فکر ت افتاده باشه بقیه اش اسمش عشق نیست خلا عاطفیه و بس. شاد باشی پسر خوب