نمایش نسخه قابل چاپ
شما اولین کسانی نبودین که این شرایط رو دارین و آخریش هم نخواهید بود مطمئنا
قبلا خیلی ها این راه رو رفتند و نتیجه هم معمولا یکسان هست ولی با شکل های مختلف . خوب ایشون از روی صداقت گفتن قصد ازدواج ندارم و به نظر خود من وقتی در رابطه دختر و پسری هدف ازدواج نباشه شما بفرمایید چیه ؟
اگر هم هدف تون "دوستی سالم" یا دریافت توجیه برای ادامه رابطه بوده که قضیه دیگری است و با توجه به سوالات مشابه قبلی فکر نمی کنم این سایت هم در این مورد مشاوره بدهد
موفق باشید
سلام
ایشون به شما وابستگی عاطفی داره من خودم این نوع وابستگی رو تجربه کردم نمی تونید به راحتی قطع ارتباط کنید این راه حلش نیست
این انتظارات شما رو یک روانشناس شاید بعد از چندین ساعت صحبت با هر دوی شما بتونه انجام بده، در یک فروم و با نوشته ها تشخیص بسیار کمی میشه داد. علت هایی که شما دنبالش هستید چیزهای ساده ای نیستند که بشه از هوا تشخیص داد. ما نه رابطه شما رو درست می شناسیم، نه شما رو و نه ایشون رو. نمی دونم چطور انتظار دارید براتون علل ریشه ای این نوع رفتار رو پیدا کنیم که احتمالا به دوران کودکی و خردسالی برمی گرده و خیلی مواقع پیدا کردنش بدون هیبنوتیزم و حتی صحبت با والدین ممکن نیست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط سامره
یک پزشک هم تا وقتی معاینه نکنه و آزمایش ننویسه و عکس و mri و خیلی چیزهای دیگه نمی تونه تشخیص دقیقی بده.
مهمترین دلیلی که من برای پایداری ارتباطتتون میبینم حس آرامشیه که شما قادر خواهید بود به همدیگه بدید حسی که خیلی از زن و شوهرها نمی تونن بهم بدن البته ایشون چون دارن دوران خدمت رو میگذرونن شرایط روحی و عواملی در حرفاشون تاثیرگذاره ولی بازم به نظرم بهتره کمی صبر کنید اگر خواستید بیشتر صحبت کنیم خبر بدید شاد و پیروز باشید
چقدر جالبه که هیچ وقت ما دنبال یه بحث متقابل نمی گردیم! انگار همه سعی دارن تحت هر شرایطی فقط ثابت کنن که حرف خودشون درسته و لا غیر!
ممنونم که فقط به دنبال جبهه گیری نیستین و سعی می کنین در مورد اون مسئله مطرح شده تا حدی پاسخگو باشین. درسته حق باشماست. من هم دقیقا حرفم همین بود. شاید این سایت نسبت به تمام توانایی که درش وجود داشته خوب هم عمل کرده باشه ولی واقعا جایی نیست که پتانسیل این رو داشته باشه تا به خیلی از مسائل پاسخگو باشه. من هم صحبتم دقیقا همین بود که مسلما از این به بعد برای چنین مسائلی به فرد مجرب تری مراجعه می کنم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Sinéad
سلام
بعد از مدت ها اومدم تا اینجا حرف های جدیدی بزنم. ارتباط ما ادامه پیدا کرد اما به شکل دیگه ...
توی تمام اون مدت و کش مکش ها و کمی جدیت بیشتر، کم کم با هم بیشتر صحبت کردیم و قرار شد اگه این ارتباط جدی نمیشه کلا ازش چشم پوشی کنیم. از تک تک مشکلات گفتیم و بعد کمی از اون غروری که باعث میشه خیلی حرف ها رو نزنیم، کم کردیم و گفتیم که برای هم و برای شروع یک زندگی تا چه حد می تونیم از خود گذشتگی داشته باشیم.
توی این بیست و خورده ای سالی که از عمر هر دوی ما می گذره، سختی های خاصی رو متحمل شدیم که شاید کمتر کسی به سن ما با اون ها دست و پنجه نرم کرده باشه و همه این ها باعث یک جور خودسازی در وجود هر دوی ما شده. شاید بتونم بگم یکی از مسائلی که برای خودم جلب توجه می کرد، همین قضیه بود. چون به راحتی می تونستیم همدیگه رو درک کنیم و با خیلی از مشکلات زندگی به چشم پیش پا افتاده بودن، برخورد کنیم.
جدای از این ها پسری که به دین و ایمونش پایبنده و حتی اونه به من متذکر میشه نمازم رو اول وقت بخونم، پسری که توی هفت سال دوری از خونواده توی تهران به سمت خودسازی پیش رفته و و و .... پسری نبود که به این راحتی بشه ازش چشم پوشید. حالا دو تا مساله هم باشن که هیچ ارتباطی به شخص خودش ندارن! البته مسلما من هم برای ایشون پتانسیل های قابل توجهی داشتم که بتونن رو خیلی از مسائل دیگه چشم ببندن.
خلاصه جریان اینکه با همه صحبت ها و تعیین اینکه تا چه حد توانایی سازش با مشکلات رو داریم، تصمیم گرفتیم قضیه رو جدی کنیم و به سمت ازدواج پیش ببریم. و بعد هم خونواده ها رو در جریان گذاشتیم که خوشبختانه برخورد هر دو خونواده خوب بودالبته بدون اینکه طرف مقابل رو ببینن(به خاطر اعتمادی به خود ما داشتن). فقط مونده دیدار پدر من با ایشون که با شناختی که دارم می دونم به خوبی پیش میره.
الان هم داریم با برنامه همه چیز رو پیش می بریم و شرایط خیلی خیلی اوکیه و انگار خیلی از اون مشکلات کمرنگ شدن. چون به اعتقاد خود من آدمی خلق شده تا توی سختی ها زندگی کنه و از این سختی ها لذت ببره! بنابراین خیلی راحت دارم به ارتباطمون آرامش تزریق می کنم.
انشاالله اگه خدا بخواد تا عید سال دیگه همه چیز رسمی میشه و این برای من و ایشون که تصور می کردیم حداقل تا دو سال و نیم دیگه هیچ اقدامی نمی تونیم بکنیم (هر دو از جانب خودمون) یک نقطه خیلی مثبته. اینکه تونستیم قضیه رو انقدر برای خودمون ساده کنیم ...
شاید زیباترین جمله ای که می تونستم ازشون بشنوم این بود که: تو چقدر باهوشی. این همه آدم اومدن تاپیک زدن و گفتن که کات کنین ولی روی تو اثر نذاشت و به چیزای دیگه توجه می کردی.
مسلما سختی زندگی ما توی 4- 5 سال اول زندگی خواهد بود و بعدش همه چیز خیلی نرمال میشه. هر چند از نظر من این سختی ها دوست داشتنی ان. مثل همه سختی هایی که تا این سال ها برای دکتر شدنمون پشت سر گذاشتیم.
به امید خدا زندگی پرباری رو تشکیل خواهیم دادیم. چون قبل از اینکه با احساسمون تصمیم بگیریم، با سنجیدن همه شرایط تصمیم گرفتیم. به دعاهای شما دوستان هم محتاجیم. شاد باشین
حقیقت اینه که پتانسیل این فروم ها بیشتر از این نیست ، خیلی وقتها شما اظهار نظر ها و راهکارهایی میبینی که نه تنها راهگشا نیست بلکه ویرانگر و خرابکاره. در هر صورت براتون خوشحالم و آرزوی سعادت براتون دارم ، تا زمان رسمی شدن رابطه بد نیست با مشاور ازدواج هم صحبت کنین.
سامره خوشحالم که انقدر عاقلی
کاش منم بودم
و انقدر تحت تاثیر نبودم
مطمئنم خوشبخت و موفق میشی
سامره جان بهت تبریک میگم، کاربرها باتوجه به صحبتهای شما که گفتین رابطه داره احساسی میشه و اون آقا پسر حس ازدواج به شما نداره، برای حفظ آبرو و امنیت خودتون گفتن که رابطه رو تموم کنین والا قصد دیگه ای نداشتن. به نظر شخص خود بنده قبل از اینکه به شناخت کامل از هم دست پیدا نکردین. هیچ وقت رابطه رو احساسی نکنین چون اینجوری تصمیم گیری عاقلانه و منطقی خیلی سخت میشه. با آرزوی خوشبختی و شادی براتون
- - - Updated - - -
سلام عزیزم
داستانتون اون قدر جالب بود که از اول همه تاپیک ها رو خوندم و رسیدم به ازدواج :). بهتون تبریک میگم . آرزوی خوشبختی دارم.
اما یه گله !
من از اولین تاپیک تا آخری رو خوندم. برخوردها و صحبت های دوستان همه در کمال آرامش مطرح شده و هیچ کسی توصیه صریح به قطع ارتباط نکرده. حتی آقای روزنه به ادامه ارتباط تشویق هم کردن. اما مسئله این بوده که حرف همه دوستان این بوده که اگر به سمت ازدواج پیش نره ، آسیب های روحی به هر دو شما و به خصوص شخص شما وارد خواهد شد که این حرف کاملا صحیح بوده . در واقع تمام دوستان در حالت شک بودن. مثل خود شما که واقعا رفتار متناقض این آقا به چه علت می تونست باشه .
مساله ای که شما بیان نکردید این بود که هنوز جا برای صحبت های بیشتر هست. در واقع با وجود این که خودتون می دونستید که هنوز می تونید با صحبت کردن این رابطه رو شفاف تر کنید اما از بیان اون در این جا امتناع کردید. شما این جا به قطع و یقین گفتید که هدف این آقا ازدواج نیست . و مسلما جواب همچین تاپیکی این خواهد بود که اگر هدف ازدواج نیست (یعنی واضحا مشخص شده ) پس ادامه ارتباط آسیب خواهد زد.
در هر حال بهتون تبریک میگم بازهم و براتون آرزوی خوشبختی و سعادت می کنم. چون از نوشته هاتون متوجه شدم که آرامش عمیقی دارید که می تونید اون رو به طرف مقابل هم انتقال بدید. موفق باشید. :)