کمک کنید لطفآ، من در خارج از کشور در آستانه طلاق هستم از نامزدم

freedom عزیز

ببین به نظر من اگه تمام ابعاد عاطفی زندگیتو با این آقا، به اضافه ترس از طلاق و مشکلات بعد از طلاق رو کنار بذاری و فقط بخوای از روی منطق و عقل برای زمان حالت تصمیم بگیری، تو با این آقا خوشبخت نخواهی شد.
تو راست میگی ایشون واقعا قابل اعتماد نیست. کسی که میگه زندگی دنگی باشه ولی باید جهیریه بیاری ، کسی که در مورد همسرش جمله "به کاهدون زدن" رو به زبون میاره واقعا قابل اعتماد نیست.

freedom اگه بهش وابستگی عاطفی خاصی نداری، خودتو اسیر این زندگی نکن. زندگی بحث یک روز و دوروز نیست تو میخوای این فرد تمام عمر همسفرت باشه. این آقا همسفر خوبی واسه تو نمیشه. این آقا نگاهش به زندگی سالم نیست. وقتی میگه اگه میخواستم زنی رو بگیرم که خرجشو بدم از ده دختر میگرفتم این خیلی مفهوم داره.
این آدم بیچاره ت میکنه با این طرز فکرش...
به امید تغییر هم نباش چون تو این سن دیگه نمیشه شخصیت کسی رو تفییر داد.

تو داستان زندگی منو میدونی. مشکل منو با وسواس شوهرم میدونی.
من از طلاق و مشکلات بعد از طلاق نمیترسم
از حرف مردم نمیترسم
مطمئنم هستم که شوهرم دیگه خوب نمیشه. و من اگه این زندگی رو بخوام باید وسواس شوهرمم به همراهش بخوام.
بهتر از هر کسی میدونم که درست ترین تصمیم واسه من طلاقه اگه نه عمرم به باد میره.
ولی...
یه مانعی سر راه من هست که نمیذاره سزیع تصمیمو عملی کنم
اونم دلبستگی من به شوهرمه
چون میدونم اون دوسم داره
واقعا دوسم داره
اون در شرایطی از من خواستگاری کرد که هیچی هیچی واقعا هیچی از من و خانوادمو محل زندگیمو شغل پدر و مادرم و سطح مالیمون نمیدونست.
منو با یه دست لباس ساده دید و خواست.
هنوزم که هنوزه در تمام مدت این چهار سال حتی یک بار حتی یک بار از ظاهر من ایراد نگرفته و همیشه از ظاهرم با همه کم و کاستی هایی که میدونم دارم تعریف کرده و همیشه میگه برام مهم نیست از نظر عموم تو زیبایی یا نه. تو اون جوری هستی که من دوست دارم و همیشه میخواستم.

همین آدم خسیس که منو وادار به بخشیدن مهریه کرد، قبل عقد من ازش خواستم 1000 تا سکه مهریه م کنه ولی اون روز عقد خودش هزار و سیصد و شصت و چندتا مهریه م کرد.
من به اندازه همه بدی هاش ازش خوبی هم دیدم. شایدم بیشتر.
هرچند خیلی وقتا قلب منو شکسته
ولی به همون اندازه هم قلب منو پر کرده از توجه و محبتش
من درگیر عاطفه و احساسمم که علی رغم اینکه میدونم چاره کار من طلاقه
باز دلم به جدایی ازش راضی نمیشه
ولی با این وجود دارم روی خودم کار میکنم که همین دلبستگی عاطفی کار دستم نده و یه عمر پشیمونم نکنه

ولی احساس میکنم تو بعد عاطفی عمیقی هم به همسرت نداری
احساس میکنم اون هم با حساب و کتاب جلو اومده نه واقعا از سر عشق و علاقه
واسه همین میگم چیزی این وسط نیست که تو رو نگه داره

شاید این پست من واسه خیلی از کارشناسان و مشاوران خوشایند نباشه
ولی من اونچه رو که منطقم و وجدانم میگه برات نوشتم
من متنفرم از مشاوره هایی که اساسشون تشویق زن برای حفظ زندگی به هر خفت و خواری و بدبختی ست.

مشکلات بعد از طلاق خانم ها مال ایرانه نه اروپا
سوختن و ساختن به هر قیمتی، مختص خانمای ایرانیه
خیلی از خانم ها توی ایران بعد طلاق تمام تلاششونو میکنن که از ایران برن
ولی تو همین الان اروپا هستی و بهترین موقعیت رو داری
تو هم باز همه فکراتو بکن
بر اساس عقل و منطق تصمیم بگیر نه ترس از طلاق و آینده
به قول دوستمون اگه تا 60 درصد از برایند این زندگی با همه خوب و بدش راضی هستی بمون. حتما هم بمون
ولی اگه نه به خودت ظلم نکن

نمیخوام انرژی منفی بدم ولی violet02 جان با حرفات خیلی خیلی موافقم.
اگر کسی میخواد با هر قیمتی (خفت و خواری یا کتک و به دنبالش کشته شدن روحو جسمش) زندگی بیمار گونشو حفظ کنه و بسوزه و بسازه دیگه نباید شکایتی هم از وضع موجودش داشته باشه چون خودش خواسته که اینجوری باهاش رفتار بشه.
امیدوارم همه زنهای ما در تصمیم گیریشون ارزش خودشونم مد نظر بگیرند.
باتشکر

کاملا واضحه ایشون به خاطر کمبودهایی که تو زندگیشون داشتن و سختی هایی که کشیدن دست رو کسی گذاشتن تا اون کمبودهارو بتونه از این به بعد پر کنه و اون خلا مالی که همیشه ازشون رنج بردن با داشتن یک همسر پولدار جبران بشه.ایا به زندگی که با این هدف شروع شده میشه دل بست؟ شما قراره با کمبودهایی که یه عمر ایشون گرفتارش بوده سروکار داشته باشین و شما کسی هستی که زیر بار همچین چیزی نرفتی
خیلی از دخترها و خانواده دخترها اینطوری هستن که داماد رو همه جوره ساپورت کنن ولی ظاهرا شما نیستی. پس ببینید میتونید کسی باشید که بخواین این خلا های همسرتون رو پر کنید؟ به شخصه فکر میکنم چون هدف ایشون خیر نبوده،شما ارامش زیادی نخواهید داشت

خانمهای زیادی هستند که دارند پا به پای شوهرشون کار می کنند و کارهای خونه هم به دوششون هست، اما احساس خوشبختی و رضایت می کنند.

مساله نگرش و همینطور عملکرد این آقاست. ایشون نگاه خاصی به همسرشون، مادیات، زندگی مشترک و ... دارند.

به هر حال این مسایل ریشه ای است و به راحتی قابل رفع نیست.

دوستای خوبم خیلی خوشحالم که مسکله من رو هم خوندید و نظراته خودتون رو واسم گذاشتید

راستش رو بخواهید اره وابستگی من به همسرم بخاطره حرف ها و اخلاق های زندش خیلی زیاد نیستش والی خوب خالی از احساس هم نیستم

والی چیزی که بائس میشه کمی در مورده جدائی بیشتر فک کنم این هستش که ، اگه این آدم به من احساسی نداره پس چرا
۱- در روز چند بار بمان زنگ میزادسش تا حالم رو بپرسه و ببینه سره کار همه چیز مزونه واسم
۲- هیچ جائی نمیزاشت تنها برم خودش هم اصلان بدونه من جائی نمیرفتش میگفتش همه جا با هم
۳- تو کار همیشه تشویقم میکردش
۴- کلان اینجا خیلی هوایی من رو داشتش از این نظر که تنها نرم جائی، با هم باشیم همیشه یا مصلا اگه مهمونی میرفتیم همیشه پیشه من بودش یا واسطه مهمونی ی سیگنال میفرستادش که مثلا دیدمت یا حواسم بهت هستش

به نظرتون اینها که گفتم اصلان ارزش داره واسه فک کردن و تاثیر داره تو تصمیم گیری؟
بعضی وقتا میگم شاید واقعن این آدم تعریفه درستی از زندگی مشترک تو ذهنش نداره و واقعن نمیدونه ازدواج یعنی چی ولی آیا میشه تو این سن کسی رو متوجه معنی و مفهومه زن و زندگی مشترک کردش؟

freedom جان

این اصلا چیزی نیست که کسی بخواد بهت بگه
این چیزیه که خودت باید احساسش کنی
اینکه اگه خساست و بقیه ویژگی های منفیشو بذاری کنار، از باقی اونچه که از همسرت به جا میمونه چقد لذت میبری، چقدر از لحاظ روحی و عاطفی اشباعت میکنه
چقدر زندگی در کنار این شخص به تو لذت میده
شاید رفتاری از همسرت به تو لذت بده و تو رو خوشحال کنه ولی زن دیگه ای رو خوشحال نکنه
یا بالعکس رفتاری از یک مرد زن دیگه ای رو خوشحال کنه ولی اگه همسر تو اون رفتارو با تو داشته باشه تو چندان برات جالب و دوست داشتنی نباشه

چیزی که توی تصمیم گیری تو باید مهم باشه اینه که این آقا اینقدر که از بابت خساست و خصوصیات منفی دیگش به تو انرژی منفی میده و ناراحتت میکنه آیا به همون اندازه یا بیشتر با رفتارهای مثبتش تو رو از لحاظ روحی و احساسی یا حتی غیر احساسی تامین میکنه؟ به اندازه ای تو رو از جهات دیگه خوشحال و راضی میکنه که بتونی از تیکه های آزار دهنده زندگیت بگذری و چشم پوشی کنی؟
این قضاوتیه که تو فقط توی دل خودت میتونی بکنی و واقعا هیچ کس نمیتونه اینو بهت بگه. نه به تو نه به من و نه به هیچ زن دیگه ای...

دوستانه خوبم من تصمیمه نهائی خودم رو گرفتم و درخاته طلاق رو از تعرفه خودم دادم ایران ، با سبک و سنگین کردنه شرایط و درنظر گرفتنه نوکاته مثبت و منفی همسرم به این نتیجه رسیدم که ادامه این زندگی به صلاحه من نمیتونه باشه چون همه عمرم رو باید صرفه تحمله خواسته ها غیره منطقی شوهرم بکنم . و یقین کردم که این آدم فقط دنباله سوء استفاده از من به عنوانه همسرش هستش به دونه هیچ حسه مسولیت پذیری نسبت به زنش . والی واقعن نتونستم به خودم جواب بدم که آخه چجوری ی آدم ممکنه اینقدر بیمسوولیت باشه نسبت به دختری که به عنوانه زنش وارده زندگیش شده . امیدوارم از این ببعد با دیده بازتر بتونم آدم های اطرافم رو بشناسم

امید وارم روزهای بهتر از این در انتظارت باشه، و امید وارم بهترین تصمیم را گرفته باشی

سلام بچه ها
راستش به ی مشگله بدی خوردم، من از ایران خانوادم واسم وکیل گرفتن که کار های طلاقه توافقی رو انجام بده ، وکیلم دیروز با همسرم تماس گرفته که بهش بگه مدارک بفرسته ایران ، بعدش دیدم دیشب همسمرم با من تماس گرفتش و در حالی که خیلی عصبانی بودش به من گفتش ی وکیلی نشونتون بدم که اون سرش نا پیدا باشه ، گفتش طلاقت میدم والی به روشه خودم، فکنم میخاد ااذیتم کنه و درد سر درست کنه واسم حالا تو این شرایط به نظرتون من باید چه کار کنم؟

سلام
هیچ واکنشی نشون ندید. نه بترسید و نه دست پاچه بشید. ایشون داره غیر منطقی برخورد میکنه.

ضمنا جوری برخورد نکنید که ایشون متوجه ترس یا نگرانی شما بشه. که اون وقت ازتون سوء استفاده میکنه.
بگذارید کمی ارومتر بشه و عصبانیتش فروکش کنه. و خودش تماس بگیره.
تو عصبانیت اصلا باهاش مشاجره و بحث نکنید.

امیدوارم زوتر مشکلتون حل بشه.