نمایش نسخه قابل چاپ
با نظر هیفا کاااااااااااملا موافقم..هنوز 22 سالته..میدونی چقدر راه داری واسه زندگی..چشتو باز نکنی ببینی خودتو داغون و روانی کردی یه بچه هم رو دستت مونده که با بابای بی مسولیتش نمیدونی چیکار کنی..این آدما درست بشو که نیستن هیچ فردا پس فردا هم که دیگه قبح این مساله از بین رفت دختر رو میاره خونه جلوی تو...مخصوصا اینکه تو توشهر خودتونم نیستیو خانوادتم راضی نبودند به همین خاطر شوهرت فکر میکنه این یک پوان هست که بتونه هر کاری میخواد بکنه
به هر حال تصمیم نهایی با خودته عزیزم
نادیا و هیفای عزیز ممنون ازتون دعام کنین از این بلاتکلیفی راحت بشم
عزیزم دعا کردن خیلی خوبه و باعث تسکین روح میشه ولی کافی نیست..فکر نکن وااای چقدر من آدم بدبختی هستمو هیچکی بهم نیگاه نمیکنه و ..... . اعتماد به نفستو اول از همه باید ببری بالا.به خودت بگو من از خیییییییلی از دخترا بالاترم..فک نکن پایینتری.بعدشم بشین رو رابطتت با شوهرت فکر کن
یه کاغذ بردار نصفش کن..یه طرفش خوبیای رابططتو بنویس یه طرفش بدیهارو..مقایسه کن ببین کدوم طرف سنگینتره و آیا طرف بدرو میتونی اصلاح کنی یا تلاش بیخودیه؟؟
بعد تصمیم بگیر
چند وقت پیش با یه دختره قرار داشت و من خبر داشتم ولی تا اون روز هیچی نگفتم تو دلم غوغا بود و شب تا صبح نقشه میکشیدم ولی به روی شوهرم نمی آوردم تا اینکه روز قرار با رفتارام تابلو شدکه من میدونم و با اینکه به روم نیاورد سر قرارش نرفت منم رفتم دانشگاه و تا 8شب اونجا بودم اون روز اصلا حالم خوب نبود و همش حس میکردم رفته سر قرار سکسیش و من متوجه نشدم.یک هفته استرس تا مرز سکته که همشو تو خودم ریخته بودم ولی دیگه نتونستم دوام بیارم روزجمعه همون هفته دلم ترکید روز انتخابات بود از عصبانیتم گوشیشو پرت کردم دیوار و اون هرچی از دهنش دراومد بهم گفت اینا ناراحتم نمیکرد ولی به خانوادم فحش بد داد منم باز کردم و همه غلطایی که داشت میکرد و به خیالش من نمیدونستم رو به روش آوردم و زنگ زدم به مامانم تا بیان منو ببرن شوهرم نمیذاشت خودم برم اونقدر دادو بیداد راه انداختم که اونم از ترس آبروش گذاشت و من از خونه زدم بیرون.بیچاره بابا و مامانم 3ساعت راه اومدن تا منو ببرن.موقع رفتن داداش فضولش منو دید و اونم فوری به خانوادش خبر داده بود.هنوز24ساعت از رفتنم نگذشته بود ساعت12ظهر شوهرم با داداش و باباومامانش اومدن خونه مون...هیچ کدوم مشکل شوهرمو قبول نکردن مادرشوهرم مشکل اصلی رو ول کردو چسبید به چیزای دیگه که چرا تو خونه از پسرم کار میکشی؟عکست قبل نامزدی دست پسرم چیکار میکرد؟چرا تو خودکشی میکنی؟تو روی خوش به پسرم نشون نمیدی؟به خدا توی عروسیم ازخیلی از آرزوهام گذشتم حتی کادوها و شاباش های منو مادرشوهرم بهم نداد و کلا بهم زور میگفتن ولی اون روز میگه بهترین عروسی رو برات گرفتیم!!! بهم گفت شوهر خودته بلد نیستی نگهش داری و تو از وقتی اومدی مارو اذیت کردی و اصلا هدفت زندگی نیست و اهل زندگی کردن نیستی و در آخر داداش و مامانش اسم افسرده و روانی بهم دادن و حتی شوهرم قبول نکرد مشکلو و گفت تا حالا دلیل کارامو متوجه نشدی؟؟؟! میخاستم عکس العملتو ببینم یا داشتم باهات لجبازی میکردم و از اخلاقت بدم میآدوخیلی دلایل دیگه که نمیدونم از کجا پیداش میکنه. اون روز تازه فهمیدم من وحتی خودش هر کاری تو خونه میکردیم درست دست مادرش بود.به خاطر حرفاشون داغون شدم ولی به خاطر بابام و پدر شوهرم برگشتم به شرطی که لپ تاب وسیمکارتاشو با خودشون ببرن اونا هم اینکارو کردن.شوهرم قول داد درست بشه ولی این قولهاش برام تکراری شده و مطمعنم درست نمیشه و حتی هیچ اقدامی نکرده از جهت رفتن پیش روانشناس و... من پیش یه روانشناس میرم و ازم خواسته به خاطر خودم به خودم برسم و دو ماه به شوهرم فرصت بدم و من با تمام وجود دارم تلاشمو میکنم وخودمو شاد نشون میدم ولی از درون دارم نابود میشم حرفاشون برام سنگینه یعنی چی من واسه زندگی کردن نیومدم؟؟به پدرش گفتم اگه من از این کارا میکردم چیکار میکردین؟گفت طلاقت میدادیم منم گفتم پس چرا من اینجام؟؟؟چرا منو آوردین؟؟؟بلاتکلیف موندم اینجا و نمیدونم عاقبتم چی میشه؟ تاوان کدوم گناه و کدوم دل شکستنهامو دارم میدم نمیدونم ولی این تاوانها سختتر از اشتباهات منه...چند روز پیش لپ تابشو برگردوندم خونه با زیر فشار گذاشتن درست نمیشه و خودش باید تصمیم به درست شدن بگیره که فکر نکنم چنین قصدی داشته باشه.
عزیزم...اینی که شوهرت خودش اومده دنبالت نشون میده که هنوزم دوست داره و میخواد که تو خانم خونش باشی... هر مردی میتونه اشتباه کنه،،، می‌فهممت...میدونم که خیلی حساس شودی... عزیزم توی این ۲ماه رو خودت کار کن...به خودت بفهمون که تو سنگ ته رودخونه ای و اون آدمی که اومدن تو زندگی شوهرت یه مشت خاشاک و اشغال بودن روی آب رودخونه فقط میخواستن فضای زندگیتونو کثیف کنن... عزیزم تو نباید این فرصتو بهشون بعدی... منم همین کارو کردم... با همهٔ بدبختیهای که شوهرم سرم اورد... اما الان سرش به سنگ خورده... میگه زندگیمو دوست دارم ... دیگه خرابش نمیکنم... مشاوره واسه شوهر تو هیچ فایده نداره... تو با درایتت بشناسش و خودت اونجوری که به صلاح باهاش رفتار کن... به کارای خانوادش فکر نکن...ای کاش به جای این حرفهای کهنه و قدیمی به پسرشون رسم زندگی کردنو یاد میدادن... واست دعا میکنم عزیزم
«شکسپیر میگه: اگه کسی یکبار به تو خیانت کرد مشکل از اونه، اما اگه دوبار به تو خیانت کرد مشکل از توئه»
برداشت من از جمله ی شکسپیر این هست که وقتی یه نفر یکبار به تو خیانت کرد برای همیشه اون رو ترک کن. چون اگه ببخشیش دوباره بهت خیانت میکنه.
یک انسان خائن هیچوقت اصلاح نمیشه و تو با این سن کمت موقعیتهای زیادی پیش رو داری. حتی فکر اینکه بیاد به پات بیفته و التماست کنه که ببخشیش و دلت بسوزه رو هم از سرت بیرون کن. به نظر من لیاقت قلب مهربونت رو نداره. موفق باشی
با نظر روانشناسهایی هم که میگن ببخش، کاملا مخالفم. البته طلاق شاید امرپسندیده ای نباشه، اما گاهی لازم میشه.
من هم با نظر دریا کاملا موافقم
مگر معجزه ای در درون افراد خائن رخ بده که دست از این کار بردارن که اونهم....
سلام دریا جان و fmعزیز...یکی دوهفته است که نمیره سراغ کاراش یعنی بعداز اینکه پیش هر دو خانواده قول داده فقط یک بار این عملشو تکرار کرده یعنی نوع عملش عوض شده اینبار یه جایگزین پیدا کرده...به خدا طی این دو سال یک بار نشده واسه من کارت شارژ بخره ولی واسه دختر عمه اش که مجرده میخره و حتی تو لپ تابش میره عکسای اونو میبینه یا تو فیلم رقص اونو میبینه ولی دوهفته است که من دیگه سرکار نمیرم و تو خونه ام و حتی دیگه تو کاراش تجسس نمیکنم چون میخام یکی دو ماه هیچی رو به روش نیارم و بعدش اگه یکبار دیگه ببینم واسه همیشه ترکش میکنم البته اگه خانواده ها بذارن...متاسفانه من خیلی زود ازدواج کردم و بر حسب موقعیتم بدترین مورد رو انتخاب کردم هم از خانوادم دور شدم و هم این بلاها سرم اومد... این روزا همش تو گذشته سیر میکنم همش میترسم که باز تکرار بشه میخام خودمو خفه کنم و همه چی تموم بشه من دارم بهش محبت میکنم و از هر نظر بهش میرسم ولی احساس میکنم اون هیچ علاقه ای بهم نداره و به اجبار جواب محبتهای منو میده...میترسم این وسط تو دانشگاه مشروط هم بشم و اینم به بدبختیهام اضافه شه.
سلام اعتماد جان، خيلي متاسف شدم برات، منم با نظر دريا و fm موافقم، عزيزم 2سال از زيندگيتو كه ميتونست بهترين و پرشورترين سالهاي زندگيت باشه رو پاي كسي ريختي كه نه تعهد سرش ميشه نه مسئوليت و نه انسانيت ببخشيد كه اينارو ميگم ولي ايشون تو توهمات 15 ، 16 سالگي مونده هنوز نميدونه 30سالشه مرد شده خير سرش. من اصلا نميفهمم اين اقا چرا ازدواج كرده البته يه خورده هم بهش حق ميدم بالاخره تربيت شده اون خانوادست كه مادرش هنوز هم بلد نيست بزنه تو دهن پسرش و راه درست و بهش نشون بده. من نميدونم ما زنها تا كي بايد خيانت مردها رو تحمل كنيم . ميدونم خيلي سخته بالاخره تو با هزار اميد و آرزو اومدي زير سقف اين مرد (البته بعيد ميدونم كه چيزي از مردونگي تو وجودش باشه) ولي عزيزم خودتو واسه كسي كه اصلا ارزش هيچي رو نداره تلف نكن، به نظر من تو به انداره كافي بهش وقت دادي!! بعد اين مدت دو ماهه هم تكليفتو باهاش يكسره كن، تو هنوز 22سالته خيلي وقت داري واسه ساختنه دوباره - ميدونم سركوفت اينو اونو شنيدن هم راحت نيست ولي به خدا توكل كن مطمئن باش اگه هيچ كس هم بهت كمك نكنه بازم خدا رو داري مگر نه اينكه همه چيز در يد قدرت اوست با جون و دل ازش بخواه ان شااله همه چي درست ميشه .
موفق باشي عزيزم
سلام صنا جان ممنونم ازت...دعا کن هرچه زودتر تکلیفم مشخص بشه اگه قراره بمونم با اعتماد بمونم و اگه قراره تموم بشه خیلی زود همه چی تموم بشه.