چکیده ای از سخنان زیبای دکتر علی شریعتی

تر شریعتی در یکی از کتابهایش در مورد حضرت علی (َع) میگوید :

" علی تمام عمرش را بر روی این سه کلمه گذاشت :

مظهر ۲۳ سال تلاش و جانبازی وجهاد برای ایجاد یک ایمان در درون وحشیهای متفرق ، و بیست و پنج سال سکوت و تحمل برای حفظ وحدت مردم مسلمان در برابر امپراطوریهای روم و در برابر استعمار ایران ، و همچنین پنج سال کوشش و رنج برای استقرار عدالت و برای اینکه همه عقده ها و کینه های ما را باشمشیر خود بیرون کشد و آزادمان کند .

نتوانست ، نتوانست ، اما توانست مذهبی را و پیشوایی را و سیادتی را برای همیشه برای من و ما اعلام کند . مذهب عدل و مذهب رهبری خلق و سه شعار گذاشت . شعاری که خودش و خاندانش قربانی این سه شعار شدند :

مکتب ، وحدت ، عدالت

معشوق‌ من‌ چنان‌ لطیف‌ است‌ که‌ خود را به‌ “بودن‌” نیالوده‌ است،‌ که‌ اگر جامه‌ی‌ وجود بر تن‌ می‌کرد، نه‌ معشوق‌ من‌ بود.

.
دکتر علی شریعتی :
به شهادت تاریخ میگویم هر گاه روزگار خواسته تفکر فاسدی را رسوا کند
به او قدرت مطلق داده است . . .
.

خوشبختی ما در سه جمله است تجربه از دیروز ، استفاده از امروز ، امید به فردا

ولی ما با سه جمله دیگر زندگی مان را تباه می کنیم
حسرت دیروز ، اتلاف امروز ، ترس از فردا

آن روز که همه به دنبال چشم زیبا هستند تو به دنبال نگاه زیبا باش دکتر شریعتی

“… عشق با شناسنامه بی‌ارتباط نیست و گذر فصل‌ها و عبور سال‌ها بر آن اثر می‌گذارد. اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می‌کند و بر آشیانه بلندش روز و روزگار را دستی نیست…”

.
چقدر کلمات مي‌توانند بيرحم و کشنده و ستمگر باشند! چقدر قلب‌هايي است که با گلوله مجروح نمي‌شوند و با کلمه سوراخ مي‌شوند، شبکه شبکه مي‌شوند، يک تکه خون، خوني داغ که مي‌جوشد

چه غم انگيز است كه وقتي چشمه اي سرد و زلال، در برابرت مي جوشد و مي خواند و مي نالد، تشنه آتش باشي و نه آب.
(اشارت 68، دكتر علي شريعتي)

خدایا ! تو در آن بالا بر قله بلند الوهیتت ، تنها چه می کنی ؟
ابدیت را بی نیازمندی ، بی چشم به راهی ، بی امید چگونه به پایان خواهی برد؟
ای که همه هستی از تو است ، تو خود برای که هستی؟
چگونه هستی و نمی پرستی؟
چگونه نمی دانی عبودیت از معبود بودن بهتر است؟
نمی دانی که ما از تو خوشبخت تریم؟
ای خدای بزرگ ! تو که بر هر کاری توانائی !
چرا کسی را برای آنکه بدو عشق ورزی ،
بپرستی ،

... بر دامنش به نیاز چنگ زنی ،
غرورت را بر قامتش بشکنی ،
برایش باشی ، نمی آفرینی؟
چرا چنین نمی کنی ؟
مگر غرورها را برای آن نمی پروریم تا بر سر راه مسافری که چشم به راه آمدنش هستیم قربانی کنیم ؟
خدایا تو از چشم به راه کسی بودن نیز محرومی ؟!


گفتگوهای تنهایی

عشق با دوری و نزدیکی در نوسان است! اگر دوری به طول انجامد ضعیف می شود، اگر تماس دوام یابد به ابتذال می کشد، و تنها با بیم و امید و تزلزل و اضطراب و "دیدار و پرهیز" زنده و نیرومند می ماند.

http://www.hamdardi.net/imgup/32102/...550c73bb7a.jpg