نمایش نسخه قابل چاپ
خاموش عزیز و گرامی
پست ها و تاپیک هایت را می خونم و همچنان منتظرم تا پاسخ سئوالم را بازگو کنی
جمله ای را قبلا خوندم که بسیار برایم سودمند بود
" اگر مرتب راهمان را عوض کنیم ، هیچگاه به مقصد نخواهیم رسید"
از تغییر پرسیده بودی
منظور از تغییر این نیست که رنگ پوست ، چشمهایت ، استیل بدنت و ... را عوض کنی
بلکه این هست که اونقدر ذهنت را باز کنی ، اونقدر بر احساسات و عواطفت کنترل داشته باشی، اونقدر خودت را بشناسی و در رسیدن به هدفت مصمم باشی که هیچکس و هیچ چیز نتونه خاموش را تغییر بده و عوض کنه
:104::104::104:نقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
خیلی این حرفت به دلم نشست.
کاش می تونستم از این برزخ بیام بیرون.
من شوهرم رو، رفتارش رو دوست ندارم. خیلی دیر شناختمش. دلم می خواست محکم بودم و تقاضای طلاق می دادم. لااقل باقی عمرم حرص نمی خوردم.
احساس می کنم تنها زندگی کردن خیلی خیلی بهتره از یه زندگیه پر از تنشه. من دارم لحظه به لحظه تحقیر می شم. دهن باز کنم شوهرم میگه دیوونه ای، توهم زدی! مجبورم عین رفتار خودشون رو تکرار کنم و اگه بپرشه چرا کردی، جوابش بدم که دیوونه ای و توهم زدی، کسی به تو کاری نداره!
يكبار ديگر اين پست را بخوان عزيزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط خاموش
چندين بار خواندم همه ي جملات تو منفي است نازنين .
خودت در رنج و عذابي . با اين همه موج منفي ( افكار - احساسات - اعمال )كه به سمت خودت و اطرافيان سر ريز مي كني .
در اينجا كسي خواهر شوهر يا فاميل شوهر يا اساسا كسي نيست كه با شما دشمني و عداوتي داشته باشد اما شما از حمله و يا زير سئوال بردن به سمت سايرين به هر ترتيبي كوتاهي نمي كنيد .
من به شخصه از شما ناراحت نمي شوم اما به واقع يك كم بدون اينكه صحبت كنيد . به اين مسائل فكر كنيد .
قدري همين تاپيك و ساير تاپيكهاي خودتان را بالا و پائين كنيد . ببينيد چقدر به افراد مختلف حمله كرده ايد و ....( گاهي محترمانه - گاهي مستقيم - گاهي غير مستقيم )
اين همه خشم و فرافكني نفرت و خشم در ابعاد و دزهاي مختلف نسبت به افراد مختلف براي چيست ؟!!
شايد گويش خودتان در اين شرايط برايتان عادي باشد و متوجه نباشيد اما به واقع عادي نيست . شما انگشت اتهامتان را رو به هر كسي كه دلتان بخواهد مي گيريد يا جمعي يا فردي .
اينكار باعث ناراحتي خودتان ميشود .اگر نه كه ما رهگذران صحنه ي عمر و زندگي هستيم
پست قبلي شما را نديدم و اين پست را ارسال كردم .
نكته اي در مورد پست قبلي شما هست
و آن اينكه عزيزم تنها زندگي كردن خيلي هم كار راحتي نيست . گاو نر مي خواهد و مرد كهن .
براي اين دست مشكلات نبايد اقدام به جدايي كرد . به واقع شوهرت نه الكلي است و نه كلاهبردار و نه زن باز و زنباره و نه شياد و نه ديوانه و مجنون .........زندگي ات جاي درست شدن دارد . خيلي راحت و اسان . اگر تنها تو بخواهي و راه و روش را ياد بگيري .
در ضمن از اينكه حرف بالهاي صداقت به دلت نشست خوشحالم . پس شروع كن زمينه هاي ايجاد تغيير را در خودت . و بهت از همين الان تبريك مي گم . اگر ان " كاش را كنار بگذاري و وارد مرحله ي " يقين " بشوي . همه چيز درست مي شود
یه چیز دیگه رو هم می خوام تعریف کنم.
شوهرم خیلی خیلی نسبت به سینه زنا حساسه. یه بار تو اتوبوس بودیم و یه خانمه کنار کن به بچه ش شیر می داد شوهرم داشت می دید. وقتی پچیاده شدیم هم حالتاش نسبت به اون خانومه خیلی واضح بود ولی من به روم نیووردم.
روز سیزدهم که با جمع بیرون رفتیم یکی از اقوام پشتش رو کرد به مردها و بچه ش رو شیر داد (معمولا تو این قضیه همشون راحتن) شوهرم از پشت خانمه به مادرش نگاه می کرد و نفس نفس می زد، خیلی واضح!!!! نمی دونم داره منو عذاب می ده یا بدبخت روانی شده؟!
رفتیم خونه یکی از اقوام، به یه خانمه می گفت ببین زنم سینه هاش کوچیکه! (بازم به روم نیووردم)
یه خانم دیگه هست به اسم "آ"، نسبتا خوش قیافه و خوش هیکله، شوهرم تا با اون حرف می زنه، نفس نفس می زنه. حتی جلوی جمع. من نمی دونم این یعنی چی؟ اما برام به عنوان یه زن خیلی سخته. خیلی آدم احساس حقارت می کنه!
هرچی خواستم به روم نیارم، اما نمی شد. سعی کردم با "آ" که اونم بچه شیر می ده، دوست شم و غیر مستقیم حساسیتم رو نشون بدم تا اون زیاد نیاد دور و بر شوهرم. خوب اغلب زنا تو این مسائل تیزن و خودش فهمید ولی بعدا انگار که یا بخواد لج درآره و یا چیزه دیگه، اومد نشست نزدیک شوهرم. من اومدم حرف بزنم، دستش رو مثل اسلحه کرد سمت من و گفت تو منافقی و داشت یه چیزایی می گفت، اونقدر عصبانی شدم که نتونستم به خودم مسلط شم. فقط دبدم برادر "آ" اونجاست منم صداش کردم که باهاش حرف بزنم. (حالا جالبه برادر "آگ که خیلی از من کوچکتره، اونم یه عکس العملهایی نسبت به من نشون می ده که من بدم میاد) منم از لج شوهرم اینکارو کردم. و شوهرم تندی رفت به برادر "آ" دست داد و خداحافظی کرد.
نمی دونم این چه خانواده بی غیرتی هستند که زن شوهردار براشون معنی نداره! اصلا نمی دونم این کارا یعنی چی! ولی خوب من این چیزا رو نمی تونم به زبون بیارم. حرفای سنگینیه و زدنش عواقب داره. مطمئنا همه هم کتمان می کنن. تنها جایی که می تونم اینا رو بگم اینجاست.
هربار که این دست کارها رو از شوهرم می دیدم، داغون می شدم. حرص می خوردم. از بدن خودم بدم میومد. اینکه سینه های من کوچجیکه و شوهرم اینقدر به سینه زنا حساسه و نمی تونه آبروداری کنه. وقتی میاد نزدیکم، مدام فکر می کنم که الان داره به کی فکر می کنه و تن من رو نوازش می کنه، به یاد اون. مخصوصا که تو وقتای س ک س شوهرم همیشه چشماش رو می بنده!
اونروز که منم رفتیم که با برادر "آ" گرم بگیرم و سریع شوهرم عکس العمل نشون داد، یکمی آروم شدم. شوهرم یه کلمه هم بعدش نپرسید. شاید فکر می کرد منم در مورد کار خودش سوال می کنم. نمب دونم ولی هرچی که بود این لجبازیم برای روح خودم یه مسکن بود.
نمی دونم آخر زندگیمون به کجا کشیده می شه!!!!!
روي هرچي بيشتر تمركز كني بيشتر سمتت مياد. هرچي راجع به اين موضوعات بيشتر بنويسي موضوعات جديدتري برات رخ مي ده. حتي اگه همه بد بودند تو ديندار و درست باش. مثل آسيه كه همسر فرعون ستمكار بود... خداوند بنده نيكوكار خودش رو رها نمي كنه. از اين دامي كه بر سر راهت سبز شده پرهيز كن.
دوست خوبم خاموش
منظور من از اینکه چقدر به طلاق فکر می کنید این بود که حالا که تا این حد زجر می کشی تا چه اندازه گزینه طلاق برات میتونه مطرح باشه
از اونجایی که غیر کارشناس ها نباید به شما نظر بدن بنابراین من احترام می ذارم و امیدوارم شما از نظرات کارشناسای محترم نهایت استفاده رو بکنید و زندگیتون رو به بهبود حرکت کنه
فقط آخرین حرفم اینه که وقتی مطالب شما رو میخونم دلم میخواست نزدیک شما می بودم و دستتون رو میگرفتم و به حرف دلتون گوش می کردم شاید اندکی از این آشفتگی ذهنی خلاص بشید
لطفا یه راهی پیدا کنید که اندکی به خودتون آرامش بدید
از ته دل براتون دعا می کنم:46: