همسرم وخانواده آن بعد از8 ماه عقد خواستار جداي هستند.كمكم كنيد تور

آقای عزیز من ی دختر خانمم که الان قهر خونه ی پدرم هستم.1 ماهه از هم دوریم نه من زنگ می زنم نه اون...خوب شما که از دل اون خبر نداری...من عاشق شوهرمم ...دارم نابود می شم از دوریش اما زنگ نمی زنم...عاشقشم اما همش با جسارت می گفتم طلاق می خوام و دوستت ندارم...حرف دلم نبود اما می گفتم که بترسه اما این سری دیگه خودش بیرونم کرد...ما هم هر دو مغرور و لجباز...8 ماهه زندگی کردیم فقط...اما ی نکته اینکه هزچی بترسی ازش به سرت می آد...نترس نقطه ضعف دست طرفت نده و نذار فکر کنه اونقدر بیچارشی که با هر شرایطی تو این رابطه می مونی...جرات داشته باش...صادقانه و محکم نه بدبخت وار بگو تو دوسش داری و خواهان طلاق نیستی اما اگه اون می خواد اوکی هست! اگه واقعا دو ستت داشته باشه حرفاش در حد تهدید هست اگه واقعا طلاق خواست باید باور کنی تو این رابطه 50درصرش دست شماست نه بیشتر...شما که نمی خوای تحمیل کنی خودتو؟؟! آدم ترسو همیشه بازندس

خانم مریم گرامی به تاریخ ارسال پست و اخرین مراجعه استارتر دقت کنید
و اما اغلب مشکلات از همین لجبازی های کودکانه است... ( البته در مورد اتفاقی هست که خانم مریم در مورد خوشان گفتن)

سلام
وقت بخیر
خانم

maryamp


شما درست می گفتید
لجبازی کودکانههههههههههههه
آخرشه طلاق گرفت

ولی هنوز دلم برایش می سوزد
نمی دانم چه کنمممممممممممم

دنیای بی وفایی است

[/color]

اصلا دلتون نسوزه ایشون شما رو دوست نداشته و اینکه فکر کنی لجبازی بوده این گول زدن خودتونه ...ایشون شما رو نمی خواسته و خواهان کسب تجارب دیگه ای در زندگی بوده...البته ما پای حرفهای ایشون نشستیم اما دوست داشتنی در کار نبوده...همه ی جدایی ها ی عامل مشترک داره و اون اینکه یکی از دو نفر اون یکیو دوست نداره...باقی بهانس

سلام
مرسی از جواب شما

منظورتان از تجارب دیگر چه است؟

شما زن هستید و از دل زنها بیشتر اطلاع دارید.
مرسی

تنوع طلبی...مردی دیگه و زندگی تازه...البته ابن ی قانونه که تا طرفت بفهمه دوسش داری تو براش دیگه انگیزه نیستی...اما با واقعیت کتار بیاین که دوست داسشتنی در کار نبوده...دلیل هر چی باشه لجبازی صرف نیست...کسی که فقط لجبازی می کنه اینطور مصمم واسه طلاق پیش نمی ره...ایشون 100 در 100 یه این نتیجه رسیده بوده که شما به دردش نمی خوری و شما رو نمی خواسته...حالا درصدیش مقصر خودتون هسنید.چون هیچ زنی نمی خواد مطلقه بشه مخصوصا تو این جامعه...اما از توضیحاتتون پیداست ایشون هم چندان آدم عاقلی نیست و خیلی ایده آل گرا و دیکتاتور مابانه می خواسته شما رو مدریت کنه...شما گفتید اصرار هم کردید شما اما اشون طلاق گرفته...پس تلاش نمی خواسته بکنه واسه زندگیش و تصمیمش رو گرفته بوده...ایشون از اون دسته آدمایی که می گه یا دقیق اون که می خوام یا اصلا نمی خوام که اینم منطقی نیست

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در ضمن طلاق غیر توافقی حداقل 2 سال طول می کشه .ایشون چه مدت طول کشیده؟ چه دلیلی در دادگاه مطرح کرده؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تا مرد نخواد طلاق بده مگر دلیل موجه مثل ضرب و شتم اعتباد..که به ابن راحتی طلاق نمی تونن بگیرن...من برام سواله

سلام
آره شما درست می گوید

ولی آنها مهریه خود را که 1364 سکه بود اجرا گذاشتن
حقوق من را 1/3 توقیف کردند
تو محیط شرکت کل آبرمو بردن ،حسابهای بانکی من را توقیف کردن
حکم جلب ماشین وآپارتمانم را گرفتن قبل از رای دادگاه
دادگاه 27/10/90 بود
ولی تهدید کرد که می اندازمته زندان و کارهای که نباید می کرد
کلان آبرو ریزی می کرد

و در اخر گفت اگر راست می گویی ودوستم داری بیا طلاقم بده
می خواهم بروم دنبال زندگییم
ولم کن
ووووووووو

در ضمن پدرش تو کل این جریان حمایتش می کرد و یک لحظه تنهایش نمی گذاشت تا ما با هم کمی صحبت کنیم
کلا پدرش مثل بچه ها با من در می افتاد
وووووو
به هر حال همه چیز تمام شد

این عکس های دو نفره که پاره شوند آلبوم زندگی من و تو خالی نمی ماند...عشق های نو یاد عشق های کهنه را با خود می برند...وقتی در کتار هم خوشبخت نیستیم باید دست تکان دهیم و خداحافظ را بگوییم...آدمهایی که حاضر به دهش در مقابل چیزهایی که از دیگران می خواهند نیستند زود به پایان می رسند... برای ماندن در کنار یکدیگر دو قلب لازم است،قلبی که دوست بدارد... قلبی که او را دوست بدارند...و گاهی قلبت درد می گیرد از فکر اینکه قلبهایتان چقدر از هم دورند...جدایی دردناک است...برای همه...وقتی آخر شب ها قبل از اینکه این خواب لعنتی بلاخره بیاید ...وقتی سرگیجه می گیری از هجوم این همه فکر و خیال... و خودت را قربانی بدبیاری های زندگی می دانی یا با خودت فکر می کنی که خوشبخت تر بودی اگر هیچ وقت به زندگیت پا نمی گذاشت...یک لحظه با خودت فکر کن که خداحافظی برای هیچ کس آسان نیست...هیچ کس نیست که از میان اینهمه اتفاق خوب جدایی را بخواهد...
باید ببخشیم خودمان را...هردویمان را...برای حرف های قشنگی که به هم زدیم و مرد عملش نبودیم ...برای جمله ی دوستت دارم که چه بی مهابا بر زبانمان آمد و برای حرف های تلخی که در میانه ی بدیهامان به هم زدیم...برای آن شب هایی که پشت به هم خوابیدیم و نفرین می کردیم سرنوشت را...برای بد و بیراه هایی که در دلمان نثار هم کردیم گرچه یک روز قول داده بودیم جز حرف قشنگ حرفی نباشد میانمان...برای جمله ی خوشبختت می کنم که در حد و اندازه اش نبودیم... واقعیت زندگی این است که آدمها اگر تورا دوست می دارند برای این است که خودشان را دوست می دارند و اگر تو لذتی در کنار لذت های دیگرشان نباشی فلسفه ی وجودت زیر سوال می رود ...اگر نردبانی نباشی که از تو بالا بروند بالا نرفته پایین می آیند و در این میان فقط یک چیز مهم است: که قرار نیست تو به هر بهایی بمانی...


دوست عزیز امیدوارم حالا حالا ها تصمیم به ازدواج مجدد نگیربد تا اشتباهاتتون رو در این رابطه بشناسید ...و لاقل ازدواج دوم موفقی داشته باشید که خاطره های تلخ رو از ذهنتون پاک کنه...خیلی ها مشکل شما رو دارن...

سلام به دوستان
ببنید برادر گرامی به نظر من اولین کاری که میکنید اینه که امیدتون به خدا باشه .
بعدم اینکه شاید پای کس دیگه ای میون باشه یه کسی که شرایطش از شما بهتر باشه . و چون نمی خوان به این شکل عنوان کنن میگن تفاهم نداریم .
خودتون رو دست کم نگیرید پسرهای مثل شما خیلی کم هستند. بزارید بره دنبال زندگیش . خدای شمام بزرگه .