ممنون از همه ی دوستان:72:.یه سئوال دیگه هم از دوستان دارم.من به صورت حضوری با یه خانم روانشناس در ارتباط هستم که خیلی به من کمک می کنه اما ترجیح میدم از نظرات دیگران هم استفاده کنم.مشاور من معتقده که ادم از اشتباهاتش درس می گیره و بعضی از اشتباهات برای بزرگ شدن لازمه.من کاملا در این مورد با ایشون موافقم اما از این نگرانم که تا کی باید با اشتباه کردن تجربه یاد بگیرم؟ لازم به ذکره که من یه دختر خجالتی و بسیار وابسته بودم(تا همین 2 سال پیش):227:و به دنبال یه عشق یه طرفه و خام و بچگانه فهمیدم که چقدر بچه ام و نیاز دارم که بزرگ بشم و شروع کردم به مطالعه ی کتب روانشناسی و خودشناسی و واقعا از این رو به اون رو شدم و الان دختری مستقل هستم که خودم برای خودم تصمیم می گیرم(نه خونواده ام) و از خجالت و احساس حقارت هم دیگه چیزی در من نیست و هم به خودم احترام میذارم و هم به دیگران.جالب اینجاست که بسیار برونگرا شدم و دیگه اصلا خجالتی نیستم:310:.می خوام اینو بگم که به دنبال اون اشتباه بچگانه ی دو سال پیش و عشق یه طرفه و خامی که داشتم بزرگترین تغییر زندگیمو کردم و بسیار راضی ام.بعد از اونم هر اشتباهی که کردم سعی کردم خودمو ببخشم و ازش درس بگیرم اما از تکرار اشتباه در مسائل عاطفی خسته شدم و دوست ندارم که برای یادگیری هر تجربه ای اشتباه کنم.میشه در این مورد هم منو راهنمایی کنید؟ممنون میشم.
