نمایش نسخه قابل چاپ
ممنون SENSEI عزیز که بهم امیدواری میدین.
من توکلم به خدا هست ولی خودم هم باید تلاش کنم دیگه. دیگه راهی به ذهنم نمیرسه بتونم از این شرایط بیام بیرون.به نظرتون اینکه برم تهران کار درستیه؟ آخه بعضی دوستام اونجا کار پیدا کردن.تو شهر ما واقعا قحطی کاره.من دیگه نه حقوق نه نوع کار هیچی برام مهم نیست.فقط میخوام جایی باشم که فعالیت کنم.اینطوری بیهوده تو خونه نشینم.خواهش میکنم اگه راهی به ذهنتون میرسه بهم بگین.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط golestaneh
خواهش می کنم دوست من...
بله موافقم که باید تلاش کنید :18:
اما درباره ی تهران همه چیز بستگی داره به خودتون و شاید کار درستی نباشه که بگم برید یا نرید. با هر تصمیمی که می گیرید چیز هایی رو از دست میدید و احتمالا چیزهای جدیدی رو به دست میارید.
اما خود من هرجایی که موقعیت برای پیشرفت باشه احتمال اینکه برم زیاده.
قبل از تصمیم گیری همه ی جوانب رو بسنجید، بقیه اش رو هم توکل به خدا و اقدام...
موفق باشید.
:18::72:
مرسی SENSEI عزیز
ولی من نمیتونم تصمیم بگیرم.من دوره ارشد تهران درس خوندم.همون موقع یه شرایط کاری خوب بود که بی خیال ازش گذشتم.به دو دلیل.مهمترینش مادرم بود. اگه من تهران می موندم مادرم تنها می شد.دوران دانشجویی هم هر هفته برمیگشتم خونه.دیگه از رفت و آمد خسته شده بودم.یه دلیل دیگه هم نداشتن خونه و جای زندگی بود .اگه تهران می موندم باید بیشتر درآمدم رو برای کرایه خونه و خرج های دیگه که اینجا تو خونه خودم ندارم می دادم.ولی الان که نزدیک دو سال گذشته بعضی وقتها پشیمون می شم ومی گم برم تهران.واقعا نمیتونم تصمیم بگیرم
خواهش می کنم دوست من!:shy:نقل قول:
نوشته اصلی توسط golestaneh
درسته، شما نمی تونید تصمیم بگیرید و لازمه که بیشتر فکر کنید تا انتخاب بهتری داشته باشید. لزومی نداره که همین الان تصمیم بگیرید...
:72:
من چند مورد کاری را که فکر می کنم می شه توی خونه انجام داد بهتون می گم.
1- تدریس خصوصی
2- ترجمه
3- انجام کارهای هنری
در ضمن می تونید به عنوان معلم یا مربی کار کنید. مثلا دوره کامل شنا ببینید و مربی شنا بشید. اگه درست پیگیرش باشید فکر کنم یکساله بتونید کارت مربیگری بگیرید. مربی کامپیوتر، خیاطی ...
می تونید برای خودتون یک مغازه کوچیک باز کنید. سوپرمارکت، کافی شاپ ...
می تونید کار و کسب اینترنتی راه بندازید. یک سایت خرید و فروش توی شهر خودتون .
می تونید کار آشپزی انجام بدید. کیترینگ و اینها. در حد کوچیک. مثلا با یه شرکت برای نهار کارمنداشون قرارداد ببندید.
می تونید سفارشات دسر و کیک و ... قبول کنید.
آخه من نمی دونم شما تخصص و مهارتتون در چی هست. خیلی راه هست.
فکر می کنم این تنهایی و فشار روی روحیه ی شما هم خیلی تاثیر گذاشته. سعی کنید حتما یه کاری برای خودتون پیدا کنید.
می تونید در انجمن های خیریه و ان جی ا ها عضو بشید. کارهای عام المنفعه بکنید.
مگه نمی گید مادرم همیشه بیرونه و ... توی خیابون که الکی راه نمی رن. بالاخره حتما یه کاری می کنند. از ایشون یاد بگیرید. فعال باشید. زندگی کنید.
ممنونم از راهنماییهاتون SENSEI عزیز :72:
فعلا هر چی فکر میکنم میبینم حتی اگه تو شهر دیگه بهترین کار رو داشته باشم به تنهایی مادرم نمی ارزه. ای کاش مادرم هم یکم درکم میکرد. به قول شما شاید در آینده بشه بهتر تصمیم گرفت.
مرسی بهشت عزیز:72:
من در مورد رشته تحصیلیم و بعضی چیزهایی که شما گفتین قبلا توضیح دادم. من ارشد شیمی هستم. تو چند زمینه هنر هم مهارت نسبتا خوبی دارم. البته شما به من کارهایی که تو خونه میشه انجام داد رو پیشنهاد کردین و من مشکل اصلیم اینه که نمیخوام تو خونه بمونم. وگرنه تا الان که دنبال کار میگشتم تو خونه مشغول فعالیت هنری بودم. من از سکوت خونه خسته شدم. شرایطم روقبلا گفتم.
دنبال فعالیت بیرون از خونه هستم. میخوام تو اجتماع باشم. احساس میکنم دارم تو ارتباط با دیگران مشکل پیدا میکنم. دنبال هر نوع کاری هم بگین رفتم. من تا حالا دنبال این بودم که تو زمینه تحصیلی خودم کار کنم. چون انتظار داشتم بعد از 6 سال تحصیل بتونم کار پیدا کنم. ولی انگار نیست. قصد هم دارم برم دنبال یه کار دیگه فقط نمیدونم دنبال چه کاری برم که مناسب تر باشه. بتونم فعالیت داشته باشم؟
شاید بپرسین چرا همون هنر رو ادامه نمیدین. من یکسال فعالیت حرفه ای داشتم تو این زمینه ولی درآمد خیلی کمی داشتم. اصلا کسی برای هنر ارزش قائل نیست جز بعضی شهرها. در مورد کلاسهای مربی گری هم به هرحال این کلاسها هزینه دارن دیگه مگه نه؟مادرم اصلا منو حمایت نمیکنه.دنبال کارآفرینی وبه قول شما ایجاد مغازه و اینجور چیزا هم بودم. ولی کو سرمایه؟
در مورد انجمن های خیریه اطلاعی ندارم میشه لطف کنین بیشتر راهنماییم کنین
همکاری با انجمن های خیریه معمولا درآمد چندانی نداره یا بعضی وقتها هم که به شکل کار داوطلبانه است.
توی شهر خودتون باید ببینید چه انجمنهایی فعالند.
مثلا بهزیستی که خانم آنی ګفتند هم خوب است. می تونید هفته ای یک روز یا حتی چند ساعت برید اونجا و داوطلبانه کمک کنید.
می تونید برید به بچه های بی سربرست و بچه های برورشګاه یا ... موسیقی یاد بدید.
عضو انجمنهای دوستدار محیط زیست یا ... بشید.
ولی من برام عجیبه. شما می ګید که حتی ساعت شام و نهارتون با مادرتون متفاوته و ایشون هیچوقت نیستند و ... از طرف دیګه می ګید بخاطر مادرتون شهر دیګه ای نمی رید. فکر نمی کنید این وابستګی از طرف شماست و مادرتون چندان هم دست و بای شما را نبستند و به بودن شما وابستګی ندارند؟
مرسی بهشت عزیز
دیگه برام نوع کار یا درآمد مهم نیست. همین که بتونم تو اجتماع باشم فعلا برام کافیه.
در مورد مادرم وابستگی من بهش مثل هر دختر دیگه ای به مادرشه.حتی کمتر.چون من حتی وابستگی عاطفی بهش ندارم.بیشتر از روی عادت دارم باهاش زندگی میکنم و وظیفه دختریم.
مادرم همه چیز رو حق خودش میدونه. هر چند ساعتی که میخواد میره بیرون .ولی اگه یک ساعت هم خونه باشه من هم باید باشم.اینقدر زنگ میزنه که کجا هستی مجبور میشم بیام خونه.ما حتی خیلی با هم حرف هم نمیزنیم.فقط کنار هم هستیم.زمانی که من تهران بودم هر وقت میخواستم چند روز بیشتر بمونم اینقدر زنگ میزد که من تنهام. زودتر بیا که از ناراحتی نمیتونستم بمونم.
اینکه کنار مادرم باشم به خاطر وابستگی نیست فقط نمیخوام تنها باشه مخصوصا شب منظورمه