آیا حدسم درست است؟

سلام رومینا
مشکلت با شوهرتو خوندم و متاثر شدم. الان رابطتون چطوره؟ تونستی اون مساله رو باهاش کنار بیای؟
یک جورایی احساس من و شما و برخوردمون بهم نزدیکه. من و شوهرم رو هم چندین بار دوست و آشنا آشتی دادن.
البته من هنوز خیانتش برام مسجل نشده. البته این چند وقته تلاشی هم نکردم برای فهمیدنش...
مشکل مالی که گفتم فقط مربوطه به من و می دونه بیرون خونه خیلی گرفتارم و تو این شرایط اینطور باهام رفتار کرد. بجای اینکه لااقل تو خونه محبتشو بهم بیشتر کنه تا من بتونم مشکل بیرون خونه رو روش تمرکز کنم، تنهام گذاشت. درست وقتی بهش نیاز داشتم، رهام کرد.
یادمه یه بار بهش شک (یا نمی دونم چی) کردم، زود خودمو رسوندم خوندم. باور کن اگه فقط 5 دقیقه دیرتر می رسیدم. شاید یه سوء تفاهمی برام پیش میومد که جبران پذیر نبود. اون روز از لحاظ کاری برام خیلی بد شد، اما پشیمون نیستم چون زندگیم برام مهم بود. تازه از خودم رضایت دارم که کار رو فدای زندگیم کردم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از دید کلی که بخوام به قضیه خودم نگاه کنم، قصدم اینه که تکلیفم رو با این زندگی روشن کنم. باید تصمیم بگیرم.
الان ما بچه نداریم. پس الان وقتشه.
با خودم فکر می کنم اومدیم و مثل دفعات پیش با هم صلح کردیم، چند صباحی زندگی آروم و دوباره...
اینجور زندگی آدم رو عذاب می ده. مضافا که دست بزن هم داره و من نمی تونم کاری بکنم.
شوهرم اگه کودن هم بود باید تا الان می فهمید که این روش حس حسادت من رو تحریک نمی کنه و من بهش توجه بیشتر نمی کنم. پس اگه قصدش این بود، دیگه باید روشش رو عوض می کرد. نه؟

من باید یه تصمیم صحیح بگیرم برای زندگی ام قبل از اینکه بچه ای داشته باشیم.

سلام خاموش عزیز.
راست می گی شاید شرایط شما با شرایط من فرق کنه. شاید اگه من هم بچه نداشتم خیلی چیزها رو تحمل نمی کردم. ولی خب باید اعتراف کنم هم بچه و هم تنهایی خودم، باعث شد بمونم و البته خیلی تجارب بدست بیارم. از من پرسیدین الان روابطتون چطوره . ببینید به نظر من دوران پس از خیانت مرد ، یک پروسه ای هست که باید طی بشه تا شما به یه آرامش نه صددرصد ولی نسبی برسی. و این زمان بر هستش. امروز که تاپیک های خودم رو می خوندم ، به این نتیجه رسیدم که اون موقع خیلی برام مهم بود که شوهرم بیاد و از روابطش با اون دختر برام تعریف کنه ، چیزی که الان بعد از گذشت حدود دوسال دیگه زیاد برام مهم نیست. شاید رفتار خودش هم بی تاثیر نبوده .
ببین خاموش عزیز مهم اینه که شما باید یکمی بهم نزدیک بشین. در مورد من و شوهرم ، یکی از دوستان همسرم ، که شوهرم خیلی خیلی بهش علاقه داشت برای خواهرش مشکلی مثل مشکل من پیش اومد و شوهرش بهش خیانت کرد. خواهر ایشون با همسر من تماس گرفت و چون شوهر اون خانوم هم یک رابطه هایی با شوهر من داشت ، با همسرم حرف زد و کلی ناراحتی کرد. اون شب رو هیچ وقت یادم نمی ره. اومده بود خونه خیلی ناراحت بود و انگار خیلی به اشتباه خودش فکر کرده بود. نمی گم کاملاً اومد و از دلم درآورد، نه، ولی کاملاً مشخص بود که پشیمونه. یه جمله ای اون شب به من گفت که به اون تا الان استناد کردم. اون به من گفت که حتماً هرکسی یه جایی ظلمی می کنه، بالاخره یه جایی ثمره اش رو می بینه و خودش رو برام مثال زد که بعد از اون مسئله دچار مشکل شده.
خاموش عزیز باید بگم من بعد از اون ماجراها اصلاً در امور جنسی دست و دلم نمی رفت که با ایشون ارتباطی داشته باشم و بعد فهمیدم که بیشترین دعواها و عصبانیت های ایشون به خاطر این موضوع بوده و دوست داشته من سریعاً ایشون رو ببخشم. نمی دونم کتاب رازهایی درباره مردان خانم باربارا دی آنجلیس رو خوندین یا نه؟ یه سری کُد توی رابطه با مردها به شما می ده. ببینید از وقتی که من روی خودم کار کردم و سعی کردم بهشون بیشتر توجه کنم ، کم کم اخلاق ایشون هم بهتر شد. البته من هم می تونستم بیام اینجا بشینم بگم که نه من خودم رو کوچیک کردم و نباید تغییر می دادم خودم رو. ولی خب توی زندگی به چی می رسیدم؟ بعضی وقتها وقتی شما تنها یک قدم عقب نشینی می کنین طرف مقابل ده قدم عقب می شینه. خب شاید اول فکر کنی که شکست خوردی ولی امکان داره پیروزی بزرگتری بدست بیاری.
با خودت روراست باش . ببین واقعاً ته قلبت هنوز دوسش داری یا نه ؟ اگه حتی یک درصد هم باشه سعی کن تا آخرین لحظه تلاشت رو بکنی اگه جواب داد که چه بهتر اگه هم نه دلت نمی سوزه که تلاش نکردی و همین جوری زندگیت رو گذاشتی. حالا منظور من از تلاش این نیست که صبر داشته باشی تا خودش بیاد طرفت. یه کم عقب نشینی توی بعضی مسائل کمی بد نیست. بعدش می تونی امتیازات بهتری بگیری. ببین این یه پروسه زمانی می خواد. نمیشه یک شبه و یه هفته و حتی چند ماهه بهش رسید برای خودم که دوسال طول کشید. حالا نمی دونم کاملاً هم موفق شده باشم یا نه؟ ولی به هرحال آرامش نسبی دارم نه اینکه همسرم کاملاً تغییر کرده ،نه . این خودم بودم که تغییر کردم و خیلی از حساسیت هام کم شده. اصلاً هم دیگه احساس کوچیکی و حقارت نمی کنم. چون همه چی رو سپردم دست خدا. شوهر من هر اشتباهی که می کنه خیلی زود تاوان میده. و خودش هم این رو می دونه. تو هم باید سعی کنی بیشتر بهش نزدیک بشی. مردها دوست دارن که احساس کنن توی زندگی ، موردنیاز خانوماشون هستن حالا چه از نظر مادی چه از منظرهای دیگه. حس مرد بودن رو تو زندگی بهش بده. چرا وقتی مشکل مادی داری نمیری ازش کمک بخوای؟ اونها دوست دارن توی زندگی نقش اول رو داشته باشن. نگو که باید خودش می فهمید ، مردها دوست دارن ازشون چیزی روبخوای . البته من تمام احساسات شما رو درک می کنم. خودم هم یه روزی مثل شما فکر می کردم ولی حالا به این نتیجه رسیدم بعضی وقتها اگه توی زندگی بعضی چیزها رو ندید بگیری، خیلی چیزهای بیشتر بدست میاری و پیروزی نهایی در انتهاست.

خاموش عزیز بنظرم خیلی سرد رفتار میکنین چجوری میشه یه زن اینهمه بی تفاوت باشه و اصلا واسش مهم نباشه که شوهرش با کیه و همینو انتخاب کنه واسه طلاق مشکلات بپه ها رو تو تالار خوندین مشکل منو خوندین من دارم زندگی میکنمو دلم میخواد به جای طلاق زندگیمو بسازم همه میتونن طلاق بگیرن این راهیه که جلوی پای همه هست .ببخشیدا باعرض معذرت خیلی مغرورین.من بانظر بقیه موافقم شوهرتون دنبال محبت میگرده و میخواد از این راه موفق بشه چرا یکم نرم رفتار نمیکنین خیلیامشکلشون حادتر از شماست ولی میخوان زندگیشونو بسازن چرا همیشه میگیم مردو واسمون حرف در میارن یعنی شما اصلا شوهرتونو دوس ندارین .منم یه روزی مثل شما همش بهانه میاوردم که نمیشه درستش کرد میخوام طلاق بگیرم و اعضای اینجا با راهنمایی و همدردیاشون منو امیدوار میکردن یه مدته که دست از انکار کردن برداشتم و دارم حرفای بچه ها رو عملی میکنم سخته دیر شروع کردم ولی نتیجه ش بد نیست.اگه بدنبال خوشبختی حستین باید جنگید.بنظر کار درستی نیست که گفتین برو پی زندگیت منم میرم با یکی دیگه این زندگی بوده که میخواستین چرا اول سعیتونو نمیکنین بعد بگین نشد خواهش میکنم به همسرتون بها بدین قدر دانی کنین دلشو بدست بیارین میگن مردا عشقشون تو چشماشونه شما بخودتون میرسین واسش تنازی میکنین چرا سعی نمیکنین وقتتونو باهاشون بگذرونین وقتی میگین خونه نباشه راحترین ارامشتون بیشتره معلومه مجردیو دوست دارین ببخشین من اینجوری حرف میزنم ولی خانومی این خودتونین که ضربه میخورین شما یه مدت باهاش درست رفتار کنین بهش محبت کنین از اعضای اینجا راهنمایی بخوایین بعد اگه بهتر نشد باشه شما راست میگین به قول اقای سنگتراشان فکر نکنین با یه بار دوبار قراره درست بشه دیرو زود داره ولی سوختو سوز نداره مطمئن باش اگه پا به پای حرف بچه ها جلو بری نتیجه میگیرین واستون بهترینارو میخوام و موفق باشین :72::104:

ميشه بگي كه سر چه موضوعي در دوران نامزدي ات باهاش بحث كردي كه با ميانجيگري بزرگترها حل شد و تو در مقابل اونها بهش گفتي به خاطر هيچ مردي با هيچ زني نميجنگي؟؟

رومینا جان
شوهر من اصلا دوست نداره من در مورد مشکلات کاریم باهاش حرف بزنم. این رو تجربه هم کردم و همین که چون کاری هم از دستش بر نمی یاد، رفتارش بدتر هم میشه.
البته اینکه حس مرد بودن رو بخوام بهش بدم، خوب باید بگم من یه جورایی شاید خاص باشم. از اول خواستگاری بهش گفتم من دنبال یه دوست می گردم و غیر اون نیازی به مرد ندارم. اون با علم به این مساله با هام ازدواج کرد و من هرچی فکر می کنم این خصیصه، ارزشه و نمی خوام به کل عوضش کنم. یعنی بخاطر مادیات یا بخاطر مثلا یه بنزین زدن، نیاز به مرد داشته باشم.
اما نمی دونم چجوری باید حس مرد بودن رو بهش بدم؟

صبا جان
مشکل شما رو هم خوندم. انشاا... زندگیت روز بروز بهتر بشه و اگه همسرت معتاده باید تا دیر نشده و پیشرفت نکرده جلوش رو بگیری.
من هم مثل شمام و دلم می خواد تمام وقتای آزادم (که زیاد هم نیست) رو با شوهرم بگذرونم، تفریح برم، خرید برم، مسافرت برم و ...
اما شوهرم نمی دونم فکر کرده سیاست بکار برده یا چی، اینقدر وقتی بیرون می ریم با رفتارش بهم توهین می کنه که دیگه خودم ترجیح می دم هیچ جا باهاش نرم که کمتر شخصیتم خرد شه، همونجوری که سر کارش دیگه نمی رم.
ولی دیگه هیچ دلیلی برای کنار هم بودن، نمی بینم. خوب وقتی نتونیم با هم هیچ جایی بریم، اصلا برای چی باهم با شیم؟ نیاز جنسی؟ اونم که مدتهاست بهم نیازی نداریم.
می دونین گاهی خانمها از اینکه شوهرشون وقتی در کنارشون هستن، چشم چرونی می کنن، ابراز ناراحتی می کنن. اما شوهر من خیلی رفتارای ناپسندو وقتی کنارش هستم انجام می ده و منم از ترس اینکه تو خیابون کتکم نزنه چیزی نمی گم و بعدشم اگه بروش بیارم، می گه دروغ می گی!(البته اون اولا اینجوری نبود)
از طرفی شوهر من دست بزن داره و اینو اصلا بد نمی دونه.

غزاله جان
اینو ازم نخواه چون می ترسم خیلی جزئیات رو بگم و یکی از آشناها بخونه و دیگه نتونم حرفای دلم رو اینجا بگم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شوهر من یه با دوران عقد و یه بار بعده ازدواج بیشتر از یه ماه تنهام گذاشت که دفعه اول که پیش خانوادم حسابی تحقیر شدم.
نمی دونم چرا اون یه ذره هم بهم شک نداره؟ آخه یه زن رو اینهمه تنها می زارن و میرن؟ شایدم واقعا دوستم نداره و فقط می خواد عاصیم کنه که خودم تقاضای طلاق بدم!
راستی من مدتها بود از درگیریهام به خانوادم نمی گفتم. چون این دعواهامون فقط وجهه منو پیش اونها هم خراب کرد و یه جورایی اونا هم دیگه بهم احترام لازم را نمی زارن. با این حال دفعه آخری بدون هماهنگی با من زنگ زده بود مادرم و کلی بد و بیراه و حرف دروغ از من گفته بود و به مامانم (و نه به من) فکر کنم از طلاق هم حرف زده بود.

جزئيات رو نگو...فقط بگو موضوع اصلي چي بود؟من احساس ميكنم اون موضوع تورو نسبت به همسرت بدبين كرده....مطمئني كه اون دعوا بر سر يه سو تفاهم نبود و اصل مطلب واقعيت داشت؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خاموش

خوب باید بگم من یه جورایی شاید خاص باشم. از اول خواستگاری بهش گفتم من دنبال یه دوست می گردم و غیر اون نیازی به مرد ندارم. اون با علم به این مساله با هام ازدواج کرد و من هرچی فکر می کنم این خصیصه، ارزشه و نمی خوام به کل عوضش کنم. یعنی بخاطر مادیات یا بخاطر مثلا یه بنزین زدن، نیاز به مرد داشته باشم.

---

شما برعكس خيلي از خانم ها كه خودشون رو اسير مردشون ميكنن و همه جوره به همسرشون وابسته ميشن از اون ور بودم افتادين...نميشه گفت هيچ زني به هيچ مردي نياز نداره...همينطور نياز مرد به زن....تعادل رو از بين بردي عزيزم....غرور زيادت و ترس از وابستگي به جنس مذكر اين مشكل رو برات بوجود اورده...
اين كه دائما به يه نفر اظهار بي نيازي بكني بلاخره طرف رو سرد ميكنه....اين كه من به تو نيازي ندارم من فقط يه دوست ميخوام ...م محتاج تو نيستم و هر وقت با هر كي دوست داشتي برو ازدواج كن منم ميرم با يكي ديگه ...اين حرفها سركننده اس ...چه طور انتظار داري شوهرت با شنيدن اين حرفها به زندگي دلگرم باشه؟؟


ميشه بپرسم رابطه پدر و مادرت با هم چه طور بوده؟رابطه شما با هر دوشون چه طوره؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نميخوام اجبار كنم كه وارد مسائل ريز زندگي ات بشم و بعد ها برات مشكل ساز بشه اما برام جاي سواله كه اون يه ماه همسرت كجا بود و چي كار ميكرد؟با كس ديگه اي بوده؟بهت خيانت كرده؟اين مورد بهت ثابت شد يا در حد حدس و گمان بود؟

چرا بايد همسرت بهت شك داشته باشه و تنهات نذاره؟موردي داشتي؟
براي مثال مردهايي هستن كه به اقتضاي شغلشون اكثرا ماموريت هستن....چر ابايد به زنهاشون شك داشته باشن؟؟

اين سوالات باعث ميشه نتونم پازل رو كامل بچينم ....
تا حدي كه به حريم شخصي ات لطمه نميخوره به سوالات جواب بده لطفا...

در کل باید بگم که موضوع خیانت برای من اثبات نشده ولی طوری پایم را از همه جا بریده که تقریبا امکان اثباتش برام وجود نداره.
کلا رفتار همسرم و توهین هاش به من و در کنار اینها رفتار خانواده اش، من رو به همسرم بدبین کرده که فکر می کنم به تفصیل در پستهای قبل گفتم.

ظاهرا در مدتی که من تنها بودم، ایشان منزل خانواده اش بوده و بیشتر نمی دانم.(البته بواسطه مشاجره و قهر بوده)

منظور من این بود که اینقدر که من به او شک دارم، لااقل یک ذره هم او به من شک می کرد، شاید به این فکر می افتاد که با توجه و محبت بیشتر مرا وابسته کند یا حداقل اینقدر نسبت به اینکه من همه جا تنها بروم، بی تفاوت نبود. (البته من خیلی هم اهل بیرون رفتن نیستم.) البته شاید روی این موضوع زوم نشود، بهتر باشد.

با توجه به شرايطي كه داري و مشكلات متعدد(شك وترديد به همسرت و حس خيانت-مشكل با خانواده اش - دست بزن و ...) واينكه نميتوني وارد جزئيات بيشتر بشي به نظرم مشاوره حضوري برات مفيدتره چون كسي هم از موضوع خبردار نميشه...با اين ميزان اطلاعات كه شما دادي و نگراني كه بابت درز اين مطالب در خانه و خانواده و... (حق هم داري بيشتر از اين ننويسي) فكر نميكنم كسي بتونه مشكل رو حل كنه...
و بهتره يه بار هم مشاوره حضوري رو امتحان كني...
موفق باشي...:72:

سلام خاموش عزیز
من کارشناس نیستم گاهی می ترسم نظری بدم که درست نباشه اما با سایر دوستان موافقم. تو خودت و خیلی از همسرت دور کردی واین حس بی نیازیت و انتقال دادی. می دونی مردادوست دارن در کنار یه زن با تمام ظرافتهاشون باشن نه یک زن مرد نما. البته ببخشیدا اما من فکر می کنم شما در باطن صفات مرد گو نه ای دارید حرفاتون این حس و به من انتقال داده. مثلا من خودم می تونم شیر ابی که خراب شده رو تعمیر کنم اما وقتی از همسرم می خوام که این کار و انجام بده شاید یه مقدار با تاخیر انجام بده اما لذت می بره. چون یه جورایی مرد بودنش و به من ثابت می کنه می دونی همیشه قطب های همنام همدیگر و دفع می کنن شما مثل شوهرت هستی ظرافت زنانه نداری دوست داری به خودت متکی باشی و خودت از عهده کارات بربیای این رفتارها مرد و اذیت می کنه به نظرم شما یه کم در رفتارهات تغییر بده ببین اونم تغییر می کنه یا نه اگرم قبلا انجام دادی عیب نداره وباره انجام بده ضرر که نمی کنی. به نظرم همسرتم از شما ناراحته که به خانوادت اعتراض می کنه. قبل از اینکه فکر طلاق و مدام در ذهنت شکل بدی با تمام قوات دوباره سعی کن با حرفایی که اینجا شنیدی شاید تغییری کرد.
موفق باشید.
ارزش واقعی آمها نه بخاطر حرفهاییست که برای گفتن دارند بلکه بخاطر حرفهاییست که برای نگفتن دارند . [color=#FF0000]

سيسيلي كاملا درست گفت...سعي كن يه تغييراتي در رفتارت بدي ببين اگه نتيجه نداشت به طلاق فكر كن...البته فكر ميكنم شما بايد تفاوت هاي زن و مرد رو ياد بگيري و از اين تفاوت ها استفاده كني...شما در تمام اين مدت اين تفاوت هاي ساختاري و روحي دو جنس رو به كل ناديده گرفتي...

نميخوام بگم اويزون شوهرت باش اما بهتره كمي انعطاف نشون بدي كه همسرت بتونه خودشو بهت نشون بده...نه اينكه به قول آني از جايگاه والد منفي باهاش ارتباط داشته باشي اجازه بده بهت نزديك بشه...يه كم غرورت رو بذار كنار...گاهي ميارزه غرورت رو به خاطر چيز با ارزشي مثل زندگي زناشويي كنار بذاري...