یک بیت شعر زییا بنویسد

سا ل ها دل طلب جام جم از ما می کرد
و انچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

گو هری کز صدف کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگان لب دریا می کرد

طبع من این نکته چه پاکیزه گفت *** سهل بود خوردن افسوس مفت مردم این ملک ز که تا به مه *** هیچ ندانند جز احنست و زه هر کسی اندر غم جان خود است *** فارغ از اندیشه ی نیک و بد است بعد که مردم همه یادم کنند *** رحمت وافر به حیاتم کنند زانچه پس از مرگ برایم کنن *** کاش کمی حین بقایم کنند دل به کف غصه نباید سپرد *** اول و آخر همه خواهیم مرد

:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ابلیس شبی رفت به بالین جوان *** آراسته با شکل مهیبی سر و بر را گفتا که منم مرگ و اگر خواهی زنهار *** باید بگزینی تو یکی زین سه خطر را یا آنکه پدر پیر خودت را بکشی زار *** یا بشکنی از خواهر خود سینه و سر را یا خود ز می ناب کشی یک دو سه ساغر *** تا آنکه بپوشم ز هلاک تو نظر را لرزید از این بیم جوان بر خود و جا داشت *** کز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را گفتا پدر و خواهر من هردو عزیزند *** هرگز نکنم ترک ادب این دو نفر را لیکن چو به می دفع شر از خویش توان کرد *** می نوشم و با وی بکنم پاره ی شر را جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی *** هم خواهر خود را زد و هم کشت پدر را ای کاش شود خشک بن تاک و خداوند *** زین مایه ی شر حفظ کند نوع بشر را :72: