یک بیت شعر زییا بنویسد

عاشقــــــی دل خسته ام از عشـــق جدایم نکنید
جز همان عاشــق دل خسته صدایم نکنید
سالها از آتش عشــق سوختمو ساختم
باز هم همسفر خاطره هایم نکنید

من نگویم که به حرف دل من گوش کنید
بهتر آن است که این قصه فراموش کنید
عاشقان را بگذارید بنالند همه
مصلحت نیست که این زمزمه خاموش کنید

من عاشق غزلیات شمس هستم :
جان و جهان دوش کجا بوده ای نی غلطم در دل ما بوده ای
آه که من دوش چه ها دیده ام آه که تو دوش که را بوده ای

رشک برم کاش قبا بودمی چون که در آغوش قبا بوده ای
زهره ندارم که بگویم تو را بی من بیچاره کجا بوده ای
رنگ رخ خوب تو آخر گواست در حرم لطف خدا بوده ای
آینه ای رنگ تو عکس کسیست خود زهمه رنگ جدا بوده ای

یکبار هم ای عشقِ من از عقل میندیش بگذار که دل حل بکند مسأله ها را...

سابینای عزیز عجب شعری نوشتی، منو یاد یکی از قشنگ ترین آهنگای شجریان انداختی. خیلی وقت بود گوش نداده بودم. ممنونتم:72::72:

با همه عطر دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمیکند

کاش که در قیامتش بارِ دگر بِدیدمی کانچه گناهِ او بوَد، من بکِشم غرامتش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

کاش که در قیامتش بارِ دگر بِدیدمی کانچه گناهِ او بوَد، من بکِشم غرامتش

---

آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتش
هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش
باغ تفرج است و بس، میوه نمی دهد به کس
جز به نظر نمی رسد سیب درخت قامتش

چقدر این بیت دومی زیباست...

از من جدا مشو که توام نو ر دیده ای
ارام جان و مونس قلب رمیده ای

ا ز دامن تو دست ندا رند عاشقان
پیراهن صبو ری ایشان در یده ای

به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت
که هر که را تو بگیری، ز خویشتن برهانی