یک بیت شعر زییا بنویسد

به هر هزاره یکی چون تو روح بخشیده است به واژه واژه ی دیبا چه های شیدایی

رو زها فکر من اینست و همه شب سختم
که چرا غافل از احو ال دل خو یشتنم

را ز دلت را مکن فاش به نامحرمان
در بر ما محرمان را ز گشودن خطا ست

را زی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم را ز است

خيانت غيرت عشق است وقتي وصل ممكن نيست
نبايد بي وفايي ديد نيرنگ زليخا را

راه مردان به خو د فرو شی نیست
در جهان بهتر از خموشی نیست

من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم
كه عشق از پرده ي عصمت برون آرد زليخا را....

رخت بر بست ز دل شادی و هنگام و داع
با غمت گفت که با جای تو یا جای من است

رو ز گاریست که در دشت جنون خانه ی ماست
عهد مجنون شد و دو ر دل دیوانه ی ماست

رو زها در حسرت فردا به سر شد ای دریغ
دیگر از عمرم همین امرو ز و فردا مانده است