هممون یه بغض خفه شده داریم.نمیدونم چمون شده...واقعا نمیدونم چرا همش نشستیم وبه غصه ها فکر میکنیم.واقعا واقعا هیچ نقطه مثبتی تو زندگیمون نیست که به اون فکر کنیم و خوشحال باشیم.
مشکلات تموم نمیشه.هیچوقت هیچوقت...
وما همینطور منتظریم تاا مشکلمون حل بشه و خوشحالی کنیم ولی غافل از اینکه حل شدن این مشکل یعنی شروع یه مشکل جدید...
فقط میتونیم لذت ببریم از حل مشکلات!!
خیلی از دوستان اینجا ازمن بزرگترن و به چیزایی رسیدن که من الان دارم غصه شون رو میخورم.اینکه شاید هیچوقت بهشون نرسم.
اونا هم غصه چیزی رو میخورن که یکی دیگه بهش رسیده و...
یکی داره به ما حسادت میکنه به شرایط ما،ما هم به یکی دیگه و همینجوری... هممون داریم فقط غصه چیزایی که نداریم رو میخوریم!
پس ما همیشه در حال غصه خوردنیم.واقعا چراااااااا؟