شوهرم مصمم به جداييه و من احساس استيصال ميكنم واقعا به راهنمايي درست همه نيازمندم

با سلام
الحمد الله تاپیک رسید به صفحه نهم :)



نکاتی که تو این تاپیک صحبت شد حداقل باید چند ماه کار کنید
یعنی از درونتون شروع کنید ..
آرامش را از درون شروع کنید و سپس به اطرافیانتون منتقل کنید ( همسرتون - اعضای خانواده و ..)
اینکه هر روز رفتار شوهرتون را آنالیز کنید اون هم به صورت آنلاین ،، خوب نیست ( چند صفحه قبل تر هم خدمتتون گفتم )
درسته خانم ها اگه صحبت کنند بهتر می تونند مشکلاتشون را حل کنند...این تا حدی قابل قبول هست ،،ولی به نظرم روش حل مسئله شما ایراد داره و باعث میشه خودتون اذیت بشید .
در واقع این خود شما هستید که بیشتر به خودتون آسیب می زنید تا دیگران ،،
ما آدم ها چون برنامه یکپارچه در مورد حل بحران های زندگیمون نداریم ، گرفتار میشیم و نمی تونیم اون را خوب مدیریت و حل کنیم
ما از خودمون فراریم تا دیگران ،،



به نظرم خیلی خوب میشه تمام آدم ها تغییر را اول از خودشون شروع کنند ،،
از جانب خودتون شروع کنید - صبر داشته باشید و هر روز یه روزنه برید جلو
امکان داره تو این مسیر تعالی اشکالاتی بوجود بیاد و نتیجه میل شما نره جلو ...ولی نا امید نشید و ادامه بدید
اگه امروز یه روزنه رفتی جلو ..سه روز بعد دو روزنه رفتی عقب باز ادامه بده !




شما ، یا باید تو این زندگی بمانید یا برید ،،
پیشنهاد تالار همدردی هم تلاش برا بهینه کردن این زندگی ست
این زندگی قطعا با نقاط مشترک شروع شده... ولی چرا اینجوری میشه ،دیگه به مدیریت همسران و مهارت های ارتباطیشون بستگی داره ،،
در واقع تمام آدم ها مهمان سفره خودوشون هستند
از خدا فقط خوبی ست .
اگه قصد ماندن دارید تکنیک هایی که بچه در تاپیکتون گفتند را انجام بدید ( با مرور زمان )
عضو انجمن آزاد هم هستید - از مدیر هم مشورت بگیرید .



توکلتون به خدا باشه ونگران نتیجه کار نباشید
تلاش خودتون را بکنید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

منم كه دارم همش تو گذشته شنا ميكنم

---

به نظرم تمام مشکلات ما آدم ها به خاطر همینه ،،یعنی زنده کردن خاطرات گذشته و ترس از آینده
یه کتاب هست به نام نیروی حال ( از اکهارت تول )
وقت بذارید مطالعه داشته باشید .


در پناه خدا.

سلام بزارين بگم كه همسرم لياقت محبت خالصانه منو نداشته اينو مينويسم كه هيچوقت حرفاي امشبش يادم نره متاسفم واسه خودم و انتخابي كه ١٢سال پيش كردم من كه هنوز همون آدمم اون كجا رفت نميدونم حتما خدايي هست دل شكستم رو به اون ميسپرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

سلام بزارين بگم كه همسرم لياقت محبت خالصانه منو نداشته اينو مينويسم كه هيچوقت حرفاي امشبش يادم نره متاسفم واسه خودم و انتخابي كه ١٢سال پيش كردم من كه هنوز همون آدمم اون كجا رفت نميدونم حتما خدايي هست دل شكستم رو به اون ميسپرم

---

میتونین بیشتر توضیح بدین چه اتفاقی افتاد؟ واقعا متاسفم که اینجوری شده.

سلام
من خوشحالم اينجا هست عيب نداره باقيش اين چند روز نيومدم چون حوصله نداشتم واقعا
اولش اينكه پدرم با پدر شوهرم صحبت كرد اين يه طرف قضيه بود كه گفتم براتون دو سه روز بعدش شوهر دوستم كه با خودشم رفاقت داره بدون كه هماهنگ كنه يه قرار گذاشت و ارن شب من رفتم بيرون اون بتونه صحبت كنه اون به من يه سري توضيحات داد كه اين حرفارو زده و در نهايت گفته بهش كه بهرحال ادما بهم خو ميكنن و شايد فاصله كمك كنه به هم باز فرصت بدين و اينا همسرم پاسخش اين بوده كه شايد ولي چشمم اب نميخوره اون شب من خيلي از حرفايي كه در مورد من به دوستمون زد ناراحت شدم و اومدم اينو اينجا ابراز كردم ميدونين من اينارو به نحوي شنيده بودم ولي واقعا يعني نبايد ببينه اين حرفارو به كي ميزنه خيلي خجالت كشيدم در مورد مشكلات من صحبت كرده و اينكه اره من سوختم و ساختم تو اين زندگي ....بيخيال
بعد دوستمون گفت اين تصميم داره امشب بره تهران ده روز كه من اصن نمدونستم شب كه اومدم خونسون مهموني بود چون خواهرش از شهر ديگه اومده من رفتم خونمون حتي خواهر بزرگترش زنگ زد خودشم اونجا بود كه نمياي پايين گفتم حالم خوب نيست نه واقعا هم نمتونستم بشينم يه جا همش اشك ميومد از چشام بعدم همسرم اومد چمدونش رو بست كليم سر صدا مرد كه حلب توجه كنه منم گفتم كجا گفت تهران گفتم براي كي گفت ده روز ديگه حرفي نزدم...
تو اين ٤ ٥روزم من يا بادوستامم يا سرگرم كار يا پيش مامانم سرسنگينم هم با خودش هم خونوادش يه بار زنگ زد خبر بگيره سلام كجايي خونه نبودي!!منم گفتم اره پيش مامانمم گفتم خوب اين يه بار زنگيد حالا من زنگ بزنم فرداييش همش جواب سر بالا و به سردي اصلا پشيمون شدم از زنگ زدن به خودم گفتم به اين رفتاراش دل نبندم چون تمام اين دو ماه رو همينطور شل كن سفت كن داشته بعد خونوادش زنگ زدن بيا افطاري كه من نبودم فرداييش خواهرش گفت دعوتي رفتم خونشون عروس جديد و خواهر و دوماد و پدر و مادر منم كه تنها اونجا يه دور زنگ زد تماس تصويري با همه صحبت كرد اتاقش رو نشون داد بعد گفت فقط سالادالويه خورده مامان جونش دلش غنج رفت گفت الهي!والله انقدر طبيعي و عادي انگار نه انگار اگه من حتي نمي پرسيدم كجا در واقع نمدونستم داره ميره خلاصه اينكه حرف زدن و باباشم حرف زد من فهميدم كلي اطلاعات داره وقتي قطع كرديم جاريم پرسيد مگه ميخواد بمونه منم گفتم چه ميدونم بابا گفت عجب اعصابي داره!من واقعا احساس غريبي ميكردم تو جمع حس ميكردم بودنم اونجا مسخرس وقتي شوهرم منو انداخته كنار ولي بخاطر همون سياست كار و حفظ احترامات رفتم جالب اينجاس كه اطلاعات كه من به شوهرم يا به مادرش ميدم رو اينا بهم ميگن يعني مامانش يه جور جاسوس ناخواسته شده مثلا اقا از صبح خبر منو نداشته يه جمله كوچيك در مورد محل كارم شده تو اس ام اس غروب مامانش كه زنگ ميزنه ميدونسته ميگه كارت رو انجام دادي عصبي ميشم اينور ننه من غريبم!اونورم خبر چيني
من نمدونم تو اين شرايط چطور بايد رفتار كنم بعد اين ده روز اگه خواست بمونه يه مدت دوباره بره چطور مثلا بي محلي كنم كم محلي چطورتا چه حد بهرحال نمخوام ناز بكشم يا بگم اصلا مهم نيست برام راستش من دارم اينطور فكر ميكنم اگه اون منو بخواد فقط اين زندگي ارزش داره نمخوام شان خودم رو بيارم پايين در حدي كه خجالت زده خودم باشم از سحر خانوم كه از اول تاپيك همراهيم كردن و باقي دوستان گل ميخوام راهنمايي بفرمايند:72:

سلام:72:

شوهر دوست شما چطور متوجه ی این مسئله بین شما و همسرتون شد؟

درباره کارهاتون و اطلاعاتی که دیگران به همسرتون میدن بهتر هست خیلی صحبت نکنین و اطلاعات ندین تا همسرتون خودش مجبور بشه با شما تماس بگیره و حال و احوال کنه و مسئولیت پذیریش درقبال شما تقویت بشه. همین اجبار به تماس باعث میشه این ارتباط حفظ بشه و از حال شما مطلع باشه.


:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام:72:

شوهر دوست شما چطور متوجه ی این مسئله بین شما و همسرتون شد؟

درباره کارهاتون و اطلاعاتی که دیگران به همسرتون میدن بهتر هست خیلی صحبت نکنین و اطلاعات ندین تا همسرتون خودش مجبور بشه با شما تماس بگیره و حال و احوال کنه و مسئولیت پذیریش درقبال شما تقویت بشه. همین اجبار به تماس باعث میشه این ارتباط حفظ بشه و از حال شما مطلع باشه.


:72:

---

سلام سحر خانوم خوشحالم از شما پاسخ گرفتم ، از خيلي وقت پيش متوجه شدن اونم از طريق خودم با دوستم كه صحبت كردم گفت ميخواي با اونم يه مشورتي كنم منم گفتم بهش داستان رو ولي هميشه ميگفتم نيفته جلو و حرفي بزنه واي اونروز چون ديد ماجرا كش پيدا كرده خودش زنگيده بود
اخه ما اصلا حرف نميزنيم كه اون وادار شه زنگي پيامي هيچي حالا بازم سعي ميكنم نمم چه خبره ولي خدايي من خودم هيچوقت تا كسي نپرسه اصلا حرف نميزنم اونا همش ميپرسن خوب كجا رفتي كجا بودي ....

لطف دارین:72:

ویولت عزیز شما مثل سایر بخش ها باید این گفتگوها با دیگران رو هم مدیریت کنین. اونها وقتی از شادی ها و غم هاتون بدونن این فرصت رو پیدا میکنن دخالت کنن و در نتیجه ممکن هست شما بعضی رفتارها یا حرف ها آزارتون بده .

برای مورد بعدی میپرسن کجا بودی؟ با کی بودی؟ چی شد؟ چی خریدی؟

* مادر جان/ پدر جان و ... ببخشید الان عجله دارم، مثلا باید به غذام سر بزنم، لباسشویی زدم باید برم و ... بعدا میبینمتون. از طرفی سعی کنین جزئیات رو نگین، اجازه بدین تا حرفی باقی بماند برای پرسش همسرتون و عدم دخالت دیگران.

همین که همسرتون تماس گرفته بسیار خوب هست. ( برای مدیریت این روزها هم طبق پست های قبل عمل کنین. )

شما کاری های زیادی برای انجام دادن دارین... خواندن کتاب، مقالات و بالا بردن آگاهی ها، گردگیری منزل و ... سرگرم بشین.‌


:72:

سلام باز من اومدم !بخدا نمدونم چي كاركنم به وسواس افتادم كه كار صحيح چيه نگاه كنيد من بخاطر كارم يه سري ديتا و اطلاعات تو لپ تاپ همسرم دارم اما براي اينكه اينطور برداشت نكنه كه بخاطر اونها زنگ زدم چون خيلي سر سنگينيم احوالپرسي هم كمه نه زنگ ميزنم نه پيامي كه يه وقت دوباره بگه فقط كار داره خبرم رو ميگيره ....مامانش امروز زنگ زده كه كجايي بيروني دوباره سوال جواب منم سعي كردم اين رو بر عكس كنم كه خوب شما چه خبر و نمدونم از خواهر شوهرم پرسيدم كه تا كي هست بعد يهو گفت امروز زنگ زده شوهرم كه يه بار اون زنگ زده تو ديگه زنگ نزدي من گفتم منم فرداي اونروز زنگ زدم گفتم الان اون رفته من زنگ بزنم !بعد گفت براي تفريح كه نرفته رفته كار كنه!!!تو زنگ بزن بهش تو زنگ بزن منم دال آورده بودم گفتم باشه باشه چشم كه اين مكالمه تموم شه !
درك ميكنم مادرشه و حالا پا درميونيه نيتش ولي واقعا ناراحتم به جاي كه پسرش رو دعوا كنه خيلي جالب با كلمات بازي ميكنه ببينيد دوست دارمخيلي منطقي بهش بگم مادر من شما كه ديدين من باهاش حرف زدم وقت مشاوره گرفتم به زور رفتيم حتي خواهش كردم التماس پرخاش بعد منو رها كرد بدون تعهد بدون ذره اي حس مسئوليت و احساس نه زنگي خبر آخه از من چه انتظاري دارين؟ايا واقعا به نيت كار رفته خودش كه ميگفت تصميم گرفته جدا باشه غير اينه؟باشه بخواين من باز زنگ ميزنم ولي بايد اونم روي خوش نشون بده !
مامانش انتظار داره من كوچيك كنم خودم رو يه بار اومد گفت التماسش كردي خواهشش كردي نمدونم به پاش افتادي !اين كارا ارزش داره اگه قراره انقدر خوار و خفيف شم از درون ترجيح ميدم خودخوري كنم نكنم هر چند اوايل كردم نتيجه اشم ناز بيشتر بود!الانم واقعا نمدونم تروخدا يكم بيشتر جواب بدين اگه ميخونيد در سايه نباشيد

اگر نیاز به اطلاعاتت داری میتونی پیامک بدی.

_ سلام عزیزم ، حالت چطوره؟

_ یکسری اطلاعات ( فلان چیزها ) روی لپ تاپت دارم که برای کارم در اسرع وقت نیازشون دارم، وقتت آزاد شد اطلاع بده. مراقب خودت باش فعلا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

از خواهر شوهرم پرسيدم كه تا كي هست.

---

مگر یکبار از خودش نپرسیدین؟ ↓

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

همسرم اومد چمدونش رو بست كليم سر صدا مرد كه حلب توجه كنه منم گفتم كجا گفت تهران گفتم براي كي گفت ده روز ديگه حرفي نزدم... .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

اگر نیاز به اطلاعاتت داری میتونی پیامک بدی.

_ سلام عزیزم ، حالت چطوره؟

_ یکسری اطلاعات ( فلان چیزها ) روی لپ تاپت دارم که برای کارم در اسرع وقت نیازشون دارم، وقتت آزاد شد اطلاع بده. مراقب خودت باش فعلا




مگر یکبار از خودش نپرسیدین؟ ↓

---

سلام مرسي نه درست متوجه نشدين چون خواهر شوهر كوچيكم اومده مسافرت اينجا پرسيدم اون تا كي هست !
براي بقيه راه حل ندارين؟با اين حرفاي مامانش زنگ بزنم؟؟والله نمدونم زنگ بزنم مثلا لحنم چطور باشه گرم سرد كنجكاو بي تفاوت .....؟يا نزنگم كلا برا اطلاعات يه بار پيام داد گفتم ندارم ولي مطمينم اون داره

عزیزم فکر میکنم اشتباه تایپی شما باعث میشه نتونم درست راهنماییتون کنم. لطفا خط به خط بنویسین و لازم نیست زمانی که ناراحت یا خسته هستین چیزی یادداشت کنین، یکمقدار استراحت کنین و دوباره برای ما بنویسین. :72:

اشتباه شما مثل؛

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

يه بار پيام داد گفتم ندارم ولي مطمينم اون داره

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

عزیزم فکر میکنم اشتباه تایپی شما باعث میشه نتونم درست راهنماییتون کنم. لطفا خط به خط بنویسین و لازم نیست زمانی که ناراحت یا خسته هستین چیزی یادداشت کنین، یکمقدار استراحت کنین و دوباره برای ما بنویسین. :72:

اشتباه شما مثل؛

---

اطلاعات خودم كه دست ايشون هست رو ميگم ممنون بهرحال حس ميكنم شايد تمايل به راهنمايي ندارين در اين باب ،چون من سوالم خيلي واضحه كه تو اين شرايط به نظرتون رفتار صحيح چيه ولي اونا رو نميبينيد و بيشتر در جملاتم دنبال تناقضات هستين يا من اشتباه ميكنم؟من خسته نيستم فقط در تايپ عجله ميكنم تشكر

ویولت جان،

از نظر من اساسا مهم نیست که شما زنگ بزنی یا نه، یا لحنت متعجب باشه یا بی تفاوت یا ...

چیزیکه من مهم می بینم اینه که بتونی اولا شرایطت رو تشخیص بدی و دوما ریشه های شرایطت رو.

از متن هایی که می گذاری اینطور برمیاد که سطح خودآگاهی بسیار پایینی داری. این وضعیت روانی شما، این آشفتگی ها، همونطور که گفتی مال امروز و دیروز و پارسال نیست. اینها خیلی ریشه ای و بلند مدت ادامه داشتن و شما موفقیتی در تغییرشون نداشتی.

با شوهرت کاملا موافقم که تغییرات الانت هم بنیادی نیست و بخاطر اینه که حرف طلاق اومده. تازه اونم چه تغییری؟ اگه دقت کنی تغییر خاصی هم نکردی. و البته در این شرایط فشار روانی مضاعفی که روت هست، طبیعیه.

خلاصه کنم، آشفتگیت حتی خواننده ی پست هات رو آزار می ده. و مهم تر اینکه: حتی اینجا هم که پست می گذاری، نه تنها حاضر نیستی به شرایط خواننده هات فکر کنی، بلکه به منافع خودت هم فکر نمی کنی ( مثلا در این حد که به نفع توه ما بفهمیم چی می گی). همینجوری یه مشت کلمه می ریزی روی صفحه:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

نزنگم كلا برا اطلاعات يه بار پيام داد گفتم ندارم ولي مطمينم اون داره

---

باور کن فهمیده نمی شه این کلمات چه اتصالاتی به هم دارن. البته قبلا گفتی که با موبایل هستی، ولی منم الان با موبایلم. بالاخره یه اینتری، نقطه ای چیزی می تونم بزنم. فوقش دیگه نمی رسم پستم رو از اول بخونم، اونم چون این پست یک پاسخه. اگه خودم مشاوره می گرفتم قطعا خیلی مرتب تر می نوشتم.

نمی خوام بگم همه مشکلات اون زندگی از شما بوده، قبلا هم سعی کردم یکی از فقدان هایی که داشتی و مسببش همسرت بوده رو گوشزد کنم. اما امیدوارم ازم ناراحت نشی، زندگی با شما آزاردهنده به نظر می رسه. این همه به هم ریختگی و آشفتگی برای شما توان حل مسئله نمی ذاره.

از نظر من حقیقت زندگی شما با همسرت اینه: پایان.

بیا و این رو بپذیر و فکر نکن این آخر دنیاست. منظورم این نیست که از اون خونه برو یا پیگیر جدایی بشو یا هرچیزی. منظورم اینه که پایان ارتباط عاطفیتون رو بپذیر وقبول کن که اون آدم تصمیم گرفته شما رو ترک کنه. و دیگه این زندگی رو نمی خواد.

به روانشناس بالینی مراجعه کن. این خیلی مهمه، تو تنهایی نمی تونی حال خودترو بفهمی که بعدش بتونی کاری برای خودت انجام بدی.

این هدف کوچیکی نیست: فهمیدن حال خودت.

زمان بر هم هست. و تازه بعد از اون مسیر طولانی ریشه یابی شروع می شه. بعددرمان و بعد تغییر حالت.

این مسیر سخته اما خیلی قشنگه.

دست از اطرافت و اطرافیانت بردار. به خودت برس، تو لیاقتش رو داری. لیاقت اینکه برای خودت وقت بزاری، به خودت توجه کنی و در نهایت زندگی خوبی برای خودت رقم بزنی.

آ

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

اطلاعات خودم كه دست ايشون هست رو ميگم ممنون بهرحال حس ميكنم شايد تمايل به راهنمايي ندارين در اين باب ،چون من سوالم خيلي واضحه كه تو اين شرايط به نظرتون رفتار صحيح چيه ولي اونا رو نميبينيد و بيشتر در جملاتم دنبال تناقضات هستين يا من اشتباه ميكنم؟من خسته نيستم فقط در تايپ عجله ميكنم تشكر

---

رجوع یه توصیه های قبل و حفظ آرامش :72:

شما برای هر رفتار یا گفتاری دنبال یک نسخه ی جدید نباشین، در سیل، زلزله، طوفان، آتش سوزی و ... مردم ابتدا باید آرامش خودشون رو حفظ کنن و سپس برای حفظ جان به دستورات عمل کنن.‌ مفصل برای شما توضیحاتی دادیم و بهتر هست طبق توضیحات در این سایت عمل کنین. ( یعنی تمرکزتون رو از روی نسخه پیچی های دیگران بردارین )

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

ویولت جان،

از نظر من اساسا مهم نیست که شما زنگ بزنی یا نه، یا لحنت متعجب باشه یا بی تفاوت یا ...

چیزیکه من مهم می بینم اینه که بتونی اولا شرایطت رو تشخیص بدی و دوما ریشه های شرایطت رو.

از متن هایی که می گذاری اینطور برمیاد که سطح خودآگاهی بسیار پایینی داری. این وضعیت روانی شما، این آشفتگی ها، همونطور که گفتی مال امروز و دیروز و پارسال نیست. اینها خیلی ریشه ای و بلند مدت ادامه داشتن و شما موفقیتی در تغییرشون نداشتی.

با شوهرت کاملا موافقم که تغییرات الانت هم بنیادی نیست و بخاطر اینه که حرف طلاق اومده. تازه اونم چه تغییری؟ اگه دقت کنی تغییر خاصی هم نکردی. و البته در این شرایط فشار روانی مضاعفی که روت هست، طبیعیه.

خلاصه کنم، آشفتگیت حتی خواننده ی پست هات رو آزار می ده. و مهم تر اینکه: حتی اینجا هم که پست می گذاری، نه تنها حاضر نیستی به شرایط خواننده هات فکر کنی، بلکه به منافع خودت هم فکر نمی کنی ( مثلا در این حد که به نفع توه ما بفهمیم چی می گی). همینجوری یه مشت کلمه می ریزی روی صفحه:


باور کن فهمیده نمی شه این کلمات چه اتصالاتی به هم دارن. البته قبلا گفتی که با موبایل هستی، ولی منم الان با موبایلم. بالاخره یه اینتری، نقطه ای چیزی می تونم بزنم. فوقش دیگه نمی رسم پستم رو از اول بخونم، اونم چون این پست یک پاسخه. اگه خودم مشاوره می گرفتم قطعا خیلی مرتب تر می نوشتم.

نمی خوام بگم همه مشکلات اون زندگی از شما بوده، قبلا هم سعی کردم یکی از فقدان هایی که داشتی و مسببش همسرت بوده رو گوشزد کنم. اما امیدوارم ازم ناراحت نشی، زندگی با شما آزاردهنده به نظر می رسه. این همه به هم ریختگی و آشفتگی برای شما توان حل مسئله نمی ذاره.

از نظر من حقیقت زندگی شما با همسرت اینه: پایان.

بیا و این رو بپذیر و فکر نکن این آخر دنیاست. منظورم این نیست که از اون خونه برو یا پیگیر جدایی بشو یا هرچیزی. منظورم اینه که پایان ارتباط عاطفیتون رو بپذیر وقبول کن که اون آدم تصمیم گرفته شما رو ترک کنه. و دیگه این زندگی رو نمی خواد.

به روانشناس بالینی مراجعه کن. این خیلی مهمه، تو تنهایی نمی تونی حال خودترو بفهمی که بعدش بتونی کاری برای خودت انجام بدی.

این هدف کوچیکی نیست: فهمیدن حال خودت.

زمان بر هم هست. و تازه بعد از اون مسیر طولانی ریشه یابی شروع می شه. بعددرمان و بعد تغییر حالت.

این مسیر سخته اما خیلی قشنگه.

دست از اطرافت و اطرافیانت بردار. به خودت برس، تو لیاقتش رو داری. لیاقت اینکه برای خودت وقت بزاری، به خودت توجه کنی و در نهایت زندگی خوبی برای خودت رقم بزنی.

---

بله از اون جمله فهميده نميشده ببخشيد كه اين اتفاق افتاده ولي من هر بار كه متن ميزارم ميخونم و درست ميكنم ولي اين بار وقت نكردم و وفرصت ويرايش بيست دقيقه تمام شده بود من واقعا طلبكار نيستم ولي متوجه هستم خانم سحر براي هر مطلب من كلي وقت ميزارن و ميذاشتن و متوجه هستم كه الان اين سياست رو پيش گرفتن كه گفتنيها گفته شده و تجزيه وتحليل رو بايد بر حسب نوشته ها برداشت كرد
در مورد صحبت شما كه من از سطح خوداگاهي پاييني برخوردارم بايد بگم اين رو رد ميكنم كاملا به شرايط خودم واقف هستم حتي انقدر كه ميدونم با شناخت از طرف مقابلم چه واكنشي در انتظارم هست خواسته كمك و راهنمايي من در اينه كه انتخاب درستي داشته باشم واسه درست كردن رابطه حال اينكه شما پايان رو درست ميدونين و من نظرتون رو محترم ميشمرم فقط من اينو كاملا پذيرفتم كه اون منو نمخواد تركم كرده و ...
و اينكه اين پايان هست رو هنوز هضم نكردم همين لطفا راحت نسخه هاي مردم رو نپيچين :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

بله از اون جمله فهميده نميشده ببخشيد كه اين اتفاق افتاده ولي من هر بار كه متن ميزارم ميخونم و درست ميكنم ولي اين بار وقت نكردم و وفرصت ويرايش بيست دقيقه تمام شده بود من واقعا طلبكار نيستم ولي متوجه هستم خانم سحر براي هر مطلب من كلي وقت ميزارن و ميذاشتن و متوجه هستم كه الان اين سياست رو پيش گرفتن كه گفتنيها گفته شده و تجزيه وتحليل رو بايد بر حسب نوشته ها برداشت كرد
در مورد صحبت شما كه من از سطح خوداگاهي پاييني برخوردارم بايد بگم اين رو رد ميكنم كاملا به شرايط خودم واقف هستم حتي انقدر كه ميدونم با شناخت از طرف مقابلم چه واكنشي در انتظارم هست خواسته كمك و راهنمايي من در اينه كه انتخاب درستي داشته باشم واسه درست كردن رابطه حال اينكه شما پايان رو درست ميدونين و من نظرتون رو محترم ميشمرم فقط من اينو كاملا پذيرفتم كه اون منو نمخواد تركم كرده و ...
و اينكه اين پايان هست رو هنوز هضم نكردم همين لطفا راحت نسخه هاي مردم رو نپيچين :72:

---

از نوع پاسخ دادنتون مشخصه انسان صبور و منطقی و متینی هستین. امیدوارم این ویژگیهای مثبت در حل مشکلتون کمکتون کنه ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gholam1234

از نوع پاسخ دادنتون مشخصه انسان صبور و منطقی و متینی هستین. امیدوارم این ویژگیهای مثبت در حل مشکلتون کمکتون کنه ....

---

سلام ممنونم والله مهم نيست واقعا من چيم منم نفهميدم صبور و منطقي هستم يا خودآگاهيم پايينه ضعف در كنترل خشم دارم و ... همسرم هم يه عالمه صفات ديگه بهم لقب داد نامهربان بي مسئوليت بي نظم بي برنامه ...يه صفتم بيشتر در تعريفم نگفت اجتماعي ! وقتي يكي ١٢سال بشناستت و در كمال تعجب بهت اينارو بگه ديگه از بقيه چه انتظار با يه مشت نوشته بخوان منو شخصيت شناسي كنن ،علت اينكه تو اين سايت از مشكلاتم نوشتم اين بود كه نمتونم به اين شفافيت با هيچ كسي به غير مشاورين مشورت كنم يا دردو دل كنم نميرم مشاور ديكه چون دلايل خودم رو دارم هزينه زيادي صرف مشاوره هاي نا لايق كردم و مشاور واقعا عالي هم در گذشته داشتم ولي نه براي اين مشكل متاسفانه تو اين رشته هم مثل همه رشته ها افرادي هستن كه بدون حس مسوليت در شغلشون يا دانش كافي كار ميكنن يا عده ديكه تجربه كافي رو ندارن من خودم معتقدم تو اين رشته مجرب بودن خيلي موثره حالا بماند اينجام متاسفانه مثل سالهاي ٨٠ اونقدر فعال نيست انگار ... خيلي احساس بي پناهي ميكنم پناه بر خدا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

سلام ممنونم والله مهم نيست واقعا من چيم منم نفهميدم صبور و منطقي هستم يا خودآگاهيم پايينه ضعف در كنترل خشم دارم و ... همسرم هم يه عالمه صفات ديگه بهم لقب داد نامهربان بي مسئوليت بي نظم بي برنامه ...يه صفتم بيشتر در تعريفم نگفت اجتماعي ! وقتي يكي ١٢سال بشناستت و در كمال تعجب بهت اينارو بگه ديگه از بقيه چه انتظار با يه مشت نوشته بخوان منو شخصيت شناسي كنن ،علت اينكه تو اين سايت از مشكلاتم نوشتم اين بود كه نمتونم به اين شفافيت با هيچ كسي به غير مشاورين مشورت كنم يا دردو دل كنم نميرم مشاور ديكه چون دلايل خودم رو دارم هزينه زيادي صرف مشاوره هاي نا لايق كردم و مشاور واقعا عالي هم در گذشته داشتم ولي نه براي اين مشكل متاسفانه تو اين رشته هم مثل همه رشته ها افرادي هستن كه بدون حس مسوليت در شغلشون يا دانش كافي كار ميكنن يا عده ديكه تجربه كافي رو ندارن من خودم معتقدم تو اين رشته مجرب بودن خيلي موثره حالا بماند اينجام متاسفانه مثل سالهاي ٨٠ اونقدر فعال نيست انگار ... خيلي احساس بي پناهي ميكنم پناه بر خدا

---

من منظورم این نبود که شما رو با دو کلمه شخصیت شناسی کنم. خیلی زود تجزیه و تحلیل نکنین.
براتون ارزوی موفقیت و صبر میکنم...

من پوزش ميطلبم نمخوام سوتفاهم بشه براي هيچكس ،يعني ديگه راهي نيست؟من اصلا همسرم بهم زياد نميزنگه يكبار زنگ زده منم دو بار هنوزم نيومده اين تعطيلات احتمالا مياد و طاقچه بالا ميزاره گيرم من تغيير كردم و تلاشم اين بوده ولي اونكه اصن نيست ببينه چقدر همه چي يه جوريه اصلا باورم نميشه

میشل خیلی جواب خوبی بهتون دادن، مخصوصا اونجا که گفتن "پایان ارتباط عاطفیتون رو بپذیر"
و بعدش هم خیلی خوب توضیح دادن که باید الان چیکار کنین.

من در حدی نیستم که راهنمایی کنم ولی گفتم بد نباشه یه تلنگر بزنم که دوباره پست میشل رو بخونید.

سلام عزیزم
اول بایداینوبگم ک همه ماهایی ک اینجا تاپیک شمارودنبال میکنیم وشمارو راحت قضاوت ومتهم میکنیم خودمون هزارتا ضعف داریم ودرواقع همه نقص هاوایرادت زیادی حتی توزندگی مشترک داریم.خیلی صریح درموردشمانظرات تندی دادن ک اگه خودتونم یکم فک کنین میبینین ک درست نیستن و لازم نیس ناراحت بشین.
من باتوجه ب لحن شما ونوشته هاتون ک نشون دهنده شخصیتتون هس وهمینطور داستان زندگیتون متوجه شدم ک شما شایدتوگذشته اشتباهاتی داشتین اونم ناخواسته وتحت تاثیر ی سری عوامل.ولی خیلی منطقی وبادرک ومهربون هستین.بنظرتون شمااگه جای همسرتون بودین توهمچین شرایطی حاضرنمیشدین ی فرصت دیگه ب همسرتون بدین؟؟؟
همسرتون هم خیلی مقصرن و رفتارهای خیلی بچگانه ای دارن.اشتباهات ونقص های شما خیلی راحت جبران میشن ومن متوجه این همه سردی و خصومتشون باشمانمیشم.
دررابطه با پایان زندگیتونم بعنوان کسی ک تواطرافیان هم چندین مورددیدم وخودم هم تجربه دارم بایدبگم هنوز چیزی مشخص نیس،مهم شمایین ک حسن نیتتونووتغییرتونوثابت واعلام کردین.حتی اگه ب مراحل دادگاه برسین تواون مراحل همسرتون تحت تاثیرخیلی ازمسائل مث مهریه.مث قرارگرفتن توموقعیت ازدس دادن شماو خونه وزندگی چن ساله وتمام خاطرات ک باعث میشه بفهمه چقددوستتون داره و تصمیمشون عوض میشه.
جدایی درمواقعی راحت وسریع تموم میشه ک دوطرفم مایل باشن.
درموردشمااحتمال پشیمونی همسرتون خیلی زیاده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Shivaaaa

میشل خیلی جواب خوبی بهتون دادن، مخصوصا اونجا که گفتن "پایان ارتباط عاطفیتون رو بپذیر"
و بعدش هم خیلی خوب توضیح دادن که باید الان چیکار کنین.

من در حدی نیستم که راهنمایی کنم ولی گفتم بد نباشه یه تلنگر بزنم که دوباره پست میشل رو بخونید.

---

سلام پس پذيرش اين پايان به اين معني كه دارين يه جورايي ميگين جدا شو ؟(حالا نه اينكه من خودم برم جدا شم ولي خودمو اماده كنم و انتظار غير اين نداشته باشم )و چيزي نمونده واسه درست كردن؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *Asal*

سلام عزیزم
اول بایداینوبگم ک همه ماهایی ک اینجا تاپیک شمارودنبال میکنیم وشمارو راحت قضاوت ومتهم میکنیم خودمون هزارتا ضعف داریم ودرواقع همه نقص هاوایرادت زیادی حتی توزندگی مشترک داریم.خیلی صریح درموردشمانظرات تندی دادن ک اگه خودتونم یکم فک کنین میبینین ک درست نیستن و لازم نیس ناراحت بشین.
من باتوجه ب لحن شما ونوشته هاتون ک نشون دهنده شخصیتتون هس وهمینطور داستان زندگیتون متوجه شدم ک شما شایدتوگذشته اشتباهاتی داشتین اونم ناخواسته وتحت تاثیر ی سری عوامل.ولی خیلی منطقی وبادرک ومهربون هستین.بنظرتون شمااگه جای همسرتون بودین توهمچین شرایطی حاضرنمیشدین ی فرصت دیگه ب همسرتون بدین؟؟؟
همسرتون هم خیلی مقصرن و رفتارهای خیلی بچگانه ای دارن.اشتباهات ونقص های شما خیلی راحت جبران میشن ومن متوجه این همه سردی و خصومتشون باشمانمیشم.
دررابطه با پایان زندگیتونم بعنوان کسی ک تواطرافیان هم چندین مورددیدم وخودم هم تجربه دارم بایدبگم هنوز چیزی مشخص نیس،مهم شمایین ک حسن نیتتونووتغییرتونوثابت واعلام کردین.حتی اگه ب مراحل دادگاه برسین تواون مراحل همسرتون تحت تاثیرخیلی ازمسائل مث مهریه.مث قرارگرفتن توموقعیت ازدس دادن شماو خونه وزندگی چن ساله وتمام خاطرات ک باعث میشه بفهمه چقددوستتون داره و تصمیمشون عوض میشه.
جدایی درمواقعی راحت وسریع تموم میشه ک دوطرفم مایل باشن.
درموردشمااحتمال پشیمونی همسرتون خیلی زیاده.

---

سلام عسل جان دلگرمم كردي با حرفات پس اين فقط من نيستم كه حس ميكنم كم لطفي دوستان شامل حالم ميشه همونطور كه لطفشون راستش اصلا تو خود منم دو تا آدم نشسته يكيش يه ويولت كه همش وفاداره همش به عشق ايمان داره ياد اون اوايل كه اصلا شوهرش اين شكلي نبود مهربون بود خودش رو مقصر ميدونه بابت كم كاري بابت اينكه نتونس عشقش رو با اعمالش نشون بده دلش تشنه محبت همسرشه و نمخواد بپذيره همه چيز تموم شده يا ميشه و اون يكي ويولت ميگه بس كن اون ادم لايق اين حد انتظار و خواسته شدن نيست مگه ديد تو رو مگه تلاش كرد جور ديگه اي بهت نزديك شه مگه بعضي وقتا سنگدل ترين آدم رو زمين نبود مگه گذشت داشت مگه نزدت!!با همه ايناس كه همش دو دلم تازه نمدونم تو مخ اون چيه دارم با اينا ديوونه ميشم الان فكر نكنيد من ٢٤ساعته نشستم به اينا فكر كنم ولي يه ساعاتي هست انگار كلا ميرم يهو تو اين مكالمه از فلان روز تو اون خاطره از بسار روز ...و همچنان به خونه و كارم ادامه ميدم ولي اين بلاتكليفي ازاردهندس

‌

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

گيرم من تغيير كردم و تلاشم اين بوده ولي اونكه اصن نيست ببينه چقدر همه چي يه جوريه اصلا باورم نميشه

---

ویولت عزیز

ما انسانها هیچکدام ۲۰ نیستیم، بلکه در طول زمان و مواجه با مشکلات و سپس جستجو برای راه حل به نقص های خودمون واقف میشیم و تلاش میکنیم اونا رو برطرف کنیم. در واقع تلاش میکنم زندگی مطلوبی رو تجربه کنیم ...

شما در این تاپیک با سؤال ها و جواب ها به نکات مهمی رسیدید و آگاهی هاتون نسبت به قبل افزایش پیدا کرد. فهمیدین معایبی مطرح بوده و راه حل ها رو بررسی کردیم و سعی کردین تغییر کنین.

شما هدفت از آمدن به اینجا تغییر و بازسازی آسیب های زندگیت هست، نه نوازش یا برجسته کردن ویژگی های مثبتت! ( اگر چه با آرامش راهنمایی شدی و از طرفی ما به همسرت دسترسی نداریم )

مادامی که این تغییر بخاطر جلب نظر همسرتون باشه و از واکنش های ایشان اون پاسخ راضی کننده رو دریافت نکنین احساس ناراحتی خواهید کرد. زمانی که خودتون رو دوست بدارید دیگران هم شما رو دوست خواهند داشت و این با رسیدگی به خویشتن و تلاش برای بهتر شدن امکان پذیر هست.
اگر شما دختری در خانه ی پدریتون بودید و این کاستی ها رو داشتید شاید هرگز متوجه نمیشدید و خانواده هم ایرادی نمیگرفتند، اما از آنجایی که ازدواج کردین و زندگی مستقلی تشکیل دادین برخی معایب خیلی پر رنگ تر شدن و بچشم آمدن.

چرا؟ چون اینجا دو نفر با یکسری مسئولیت ها و وظائف خاص حضور داشتین و میتونست انجام ندادن اینها و قرار نگرفتن در نقش زن یا شوهر این مسائل رو پر رنگ کنه. من در سؤالات مردم به کرات خواندم که مثلا؛

_ من خیلی خوبم، خیلی به شوهرم توجه میکردم اما خیانت کرد!
_ من آشپزیم و خونه داریم کلا عالیه ولی بچشم همسرم نمیاد !

و ....اگر بدون تعارف بخوام خدمت شما عرض کنم شما نمیتونین مردی رو پیدا کنین که با مشکلاتی که از ابتدا مطرح کردید بتونه مدت ها کنار بیاد، ازدواج یعنی رسیدگی به یکسری باید ها... ( که من خیلی مسئله رو باز نمیکنم و میدونم شما واقف هستین ) . همسرتون صبر بخرج دادن و اگر این نمیشد خیلی وقت پیش پرونده این زندگی بسته شده بود. منتهی یهو خالی شدن و حالا هم نیاز به زمان و بررسی دارن.

از اینطرفم برای شما در حال حاضر بهترین راه حفظ آرامش و توقف افکار منفیست.
من مثل قبل امید دارم شما آنچنان که شایسته هست ظاهر بشین و بجای پرداختن به این تاپیک، در تاپیک احوال پرسی، شعر ، هنر و ... فعالیت کنین. تا زمانی که برای ما خبرهای مهم داشته باشین که نیاز به راهنمایی باشه.

:72:

ببین من از اون جمله میشل این برداشت رو نداشتم که آره حتما طلاق و تموم.
حالا کی گفته پذیرفتن پایانش به معنی اینه که از سر گیری مجددی در کار نباشه.
پایان رو بپذیر... یعنی یکم برو دنبال زندگی خودت... به فکر خودت باش ... امید داشته باش ولی امید الکی نه... دست از تجزیه و تحلیل بردار...
هیچ مشاور و روانشناسی هم نمیتونه به قطعیت بگه طلاق و تمام تا زمانی که خود دو نفر تصمیم نگیرن...
بزار همسرت استراحت کنه... بهترین موقعیت هم برای استراحت خودته ...
اگه سر همسرت جای دیگه گرم نیست، جمله آخر asal هم میتونه اتفاق بیفته.
من جات بودم حتما و حتماااا میرفتم پیش روانشناس، سعی میکردم انقد رو خودم کار کنم چه تو رابطه موندم چه نموندم در نهایت یه آدم قوی و با عزت نفس شده باشم، نه یه آدم افسرده و درمونده که التماس میکنه برای حفظ رابطه.

سلام ویولت جان:43:
عزیزم من بهت پیشنهاد میکنم این وبلاگ+ همه آرشیوشو کامل بخونی...
یه خانومه ک راجع به روزمرگیای زندگیش صحبت میکنه...
ولی من خیلیییی دوسش دارم چون واقعا زندگیش پره آرامشه...
من وقتی اینو میخوندم با خودم میگفتم چقدرررر تو زندگیم خیلی جاها اشتباه کردم، درحالیکه اگه این خانوم جای من بود با آرامش تموم و کلی انرژی مثبت موضوعو حل میکرد

سلام ویولت عزیز
تاپیک شمارو خوندم و بابت نگرانی درونی که دارید واقعا متاسف شدم
من مشاور نیستم اما بشدت حالتون رو درک کردم حتی میتونم بگم همسرتون رو هم درک میکنم
چیزی که در زندگی حس کردم این بوده که از دیگران مشورت بگیرید اما هیچ لزومی نداره اون مشورتها صد در صد با زندگی شما مطابق باشه، من در زمان بچگی چندنمونه از جنگ و دعواها و طلاق های عاطفی دورادور دیده بودم که همه قطع به یقین یا گفتن بسوز و بساز یا گفتن طلاق بگیر و الان خداروشکر وضعشون خوبه چو قلق زندگی خودشونو پیدا کردن و متناسب با اون رفتن جلو همه تاحدی میتونن راهنمایی کنند.

طلاق مرگ نیست طلاق فوبیا هم نداره بنظر من با همسرتون صحبت کنید به توافق برسید مثلا بهش بگید که من بنظر تو احترام میذارم و اگر زندگیمون به پایان خودش داره نزدیک میشه میپذیرم اما تنها درخواستم اینه که بیا تا اخر تابستون کنار هم باشیم و این مسئله رو بتونیم هضم کنیم( برای کنار هم بودن چندماهه قانون و ضوابط بذارید... مثلا وعده های غذایی رو باهم بخورید، باهم به رختخواب برید، مهمون دعوت کنید و مهمونی برید بهم احترام بذارید خرید برید فیلم هایی که دوست دارید ببینید...)به اصطلاح کارهایی که یادتون رفته بود رو انجام بدید اگر عشق و علاقه ای باشه با اصلاح رفتار و زمان چند ماهه دوباره راه خودش رو پیدا خواهد کرد.

ما ادما یا فاصله میگیریم که باعث سردی میشه یا اونقدر نزدیک میشیم که از گرما نمیتونیم تحمل کنیم رعایت اعتدال نه چسبیده نه با فاصله.

امیدوارم هرتصمیمی که میگیرید آینده ی روزشنی رو براتون به ارمغان بیاره:72:

سلام. ویولت جان، شرایطت رو درک میکنم و میفهمم ازاردهنده است. واکنش های شما هم تا حدودی طبیعی هست و هر کس دیگه هم تحت این فشارها بود، ممکن بود همین واکنش ها رو نشون بده.

عزیزم، اینکه دوستان روی رفتار خود شما تاکید دارند، به خاطر اینه که برای نگه داشتن این ارتباط فعلا فقط دسترسی به شما داریم. نه اینکه منظورشون کوبوندن شما باشه.


اینجا همه شما رو دوست دارند و از روی خیرخواهی و راهنمایی باهاتون حرف میزنن.

به عنوان یه تمرین برای نظم دادن به افکارتون، سعی کنید وقتی برای ما اینجا مینویسید، با ارامش بیشتری بنویسید. منظورم این نیست که وقتی اشفته اید، ننویسید‌. منظورم اینه که حتی وقتی اشفته اید و میخواید از اسفتگی ها و ناراحتی هاتون بنویسید، سعی کنید در پایان هر جمله حتما نقطه بگذارید. وقتی مثلا در مورد صحبت های همسرتون حرفتون تموم شد و خواستید برید قضیه ی پدرتون رو تعریف کنید، چند تا اینتر بزنید و بعد تعریف کنید.


اینجوری هم ما در برداشت حرفهاتون دچار ابهام نمیشیم، هم ذهن و افکار خودتون منظم تر میشه، هم پستتون باکلاس تر و خوشگلتر میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط cheshmakk

سلام ویولت جان:43:
عزیزم من بهت پیشنهاد میکنم این وبلاگ+ همه آرشیوشو کامل بخونی...
یه خانومه ک راجع به روزمرگیای زندگیش صحبت میکنه...
ولی من خیلیییی دوسش دارم چون واقعا زندگیش پره آرامشه...
من وقتی اینو میخوندم با خودم میگفتم چقدرررر تو زندگیم خیلی جاها اشتباه کردم، درحالیکه اگه این خانوم جای من بود با آرامش تموم و کلی انرژی مثبت موضوعو حل میکرد

---

http://bojboji.blogfa.com/1399/01

تاپیکتون خیلی طولانی شده ، و فرصت نشد همه 11 صفحه رو بخونم کاش یه مختصر از مشکلاتتون طی چند خط می نوشتید

>>>>>شما اصلا ، اصلا، اصلا آمادگی لازم برای طلاق رو ندارید و تا این آمادگی در شما ایجاد نشده ، بهتره که طلاق نگیرید

>>>>>آزرده هستید و خسته ، نیاز دارید مدتی رو به آرامش سپری کنید تا ذهن تون بتونه خودش رو بازسازی کنه و درست تصمیم بگیره

>>>>>وقتی آرامش داشته باشی ، کم کم می تونی قضیه رو حلاجی کنی و مشکل رو مدیریت کنی

>>>>>برای کسب آرامش و آرام کردن ذهن تون لازم هست یه مدت از فکر کردن به اینکه چی میشه و چی نمیشه دست بردارید ، اصلا نه به گذشته و اشتباهات خودتون و همسرتون فکر کنید و نه به آینده ای که نمی دونید چی قرار هست بشه و نه حتی به تصمیم قاطعانه ای که همسرتون گرفته ... ذهن تون را خالی کن از گذشته و آینده و روی زمان حال متمرکز شو ... اگر فکر های ناراحت کننده اومد توی ذهنت سریع ذهنت رو به سمت یه فکر دیگه منحرف کن ، موسیقی گوش بده ، برو پیاده روی .. یه کتاب بخون ، برو برای خودت گل بخر ، یه چند خط برای خودت درد و دل بنویس و سریع ازش رد شو ...یعنی می گم توی احساسات منفی که از گذشته و احساسات مبهم آینده نمون و صرفا روی حال و کاری که در زمان حال داری می کنی ، متمرکز شو ... به غذایی که داری می خوری به ظرفی که داری می شوری به نمازی که دار می خونی و ... متمرکز باش

من نمی دونم آیا شما در کنار همسرتون هستید یا جدا از هم ... چنانچه در یک خانه و زیر یک سقف هستید .... نمی دونم الان شرایط چگونه هست ، اگه مختصر بهم بگویی یه راهنمایی دیگه هم بهتون دارم که باید با توجه به شرایط انجام بشه


>>>>>> نکته آخر " خدای امروز ، فردا هم هست ... من مطمئنم ، تو هم مطمئن باش "

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط cheshmakk

سلام ویولت جان:43:
عزیزم من بهت پیشنهاد میکنم این وبلاگ+ همه آرشیوشو کامل بخونی...
یه خانومه ک راجع به روزمرگیای زندگیش صحبت میکنه...
ولی من خیلیییی دوسش دارم چون واقعا زندگیش پره آرامشه...
من وقتی اینو میخوندم با خودم میگفتم چقدرررر تو زندگیم خیلی جاها اشتباه کردم، درحالیکه اگه این خانوم جای من بود با آرامش تموم و کلی انرژی مثبت موضوعو حل میکرد

---

سلام عزيزم ممنونم حتما ميخونمش:72:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gazal71

سلام ویولت عزیز
تاپیک شمارو خوندم و بابت نگرانی درونی که دارید واقعا متاسف شدم
من مشاور نیستم اما بشدت حالتون رو درک کردم حتی میتونم بگم همسرتون رو هم درک میکنم
چیزی که در زندگی حس کردم این بوده که از دیگران مشورت بگیرید اما هیچ لزومی نداره اون مشورتها صد در صد با زندگی شما مطابق باشه، من در زمان بچگی چندنمونه از جنگ و دعواها و طلاق های عاطفی دورادور دیده بودم که همه قطع به یقین یا گفتن بسوز و بساز یا گفتن طلاق بگیر و الان خداروشکر وضعشون خوبه چو قلق زندگی خودشونو پیدا کردن و متناسب با اون رفتن جلو همه تاحدی میتونن راهنمایی کنند.

طلاق مرگ نیست طلاق فوبیا هم نداره بنظر من با همسرتون صحبت کنید به توافق برسید مثلا بهش بگید که من بنظر تو احترام میذارم و اگر زندگیمون به پایان خودش داره نزدیک میشه میپذیرم اما تنها درخواستم اینه که بیا تا اخر تابستون کنار هم باشیم و این مسئله رو بتونیم هضم کنیم( برای کنار هم بودن چندماهه قانون و ضوابط بذارید... مثلا وعده های غذایی رو باهم بخورید، باهم به رختخواب برید، مهمون دعوت کنید و مهمونی برید بهم احترام بذارید خرید برید فیلم هایی که دوست دارید ببینید...)به اصطلاح کارهایی که یادتون رفته بود رو انجام بدید اگر عشق و علاقه ای باشه با اصلاح رفتار و زمان چند ماهه دوباره راه خودش رو پیدا خواهد کرد.

ما ادما یا فاصله میگیریم که باعث سردی میشه یا اونقدر نزدیک میشیم که از گرما نمیتونیم تحمل کنیم رعایت اعتدال نه چسبیده نه با فاصله.

امیدوارم هرتصمیمی که میگیرید آینده ی روزشنی رو براتون به ارمغان بیاره:72:

---

سلام غزل جان ممنونم بابت همدرديت و راهنماييت اين راهكارها خيلي خوبه ولي فكر ميكنم واسه يه قدم يا چند قدم قبلتر از جاييه كه من هستم يعني خوب من صحبت از فرصت كردم ولي داده نشده و اين قول و قرارا همه مسخره ميزه تو نگاه همسرم و خوب مسكل ديگه اينكه ايشون ديگه كارش رو منتقل كرد تهران و من ديكه خيلي كم ميبينمش

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام. ویولت جان، شرایطت رو درک میکنم و میفهمم ازاردهنده است. واکنش های شما هم تا حدودی طبیعی هست و هر کس دیگه هم تحت این فشارها بود، ممکن بود همین واکنش ها رو نشون بده.

عزیزم، اینکه دوستان روی رفتار خود شما تاکید دارند، به خاطر اینه که برای نگه داشتن این ارتباط فعلا فقط دسترسی به شما داریم. نه اینکه منظورشون کوبوندن شما باشه.


اینجا همه شما رو دوست دارند و از روی خیرخواهی و راهنمایی باهاتون حرف میزنن.

به عنوان یه تمرین برای نظم دادن به افکارتون، سعی کنید وقتی برای ما اینجا مینویسید، با ارامش بیشتری بنویسید. منظورم این نیست که وقتی اشفته اید، ننویسید‌. منظورم اینه که حتی وقتی اشفته اید و میخواید از اسفتگی ها و ناراحتی هاتون بنویسید، سعی کنید در پایان هر جمله حتما نقطه بگذارید. وقتی مثلا در مورد صحبت های همسرتون حرفتون تموم شد و خواستید برید قضیه ی پدرتون رو تعریف کنید، چند تا اینتر بزنید و بعد تعریف کنید.


اینجوری هم ما در برداشت حرفهاتون دچار ابهام نمیشیم، هم ذهن و افکار خودتون منظم تر میشه، هم پستتون باکلاس تر و خوشگلتر میشه.

---

سلام عزيزم ، خيلي سخته كه رعايت كنم منظم بنويسم ولي چشم سعيم رو ميكنم. مرسي بابت مهربونيت متوجهم چي ميگين و من هم تو شرايط احساسي خوبي نيستم.بابت راهنمايي همه دوستان كه وقت گذاشتم برام نوشتن متشكرم .باورم نشد وقتي بعد چند روز اين صفحه رو باز كردم و ديدم كلي پيام جديد دارم شايد كاملا نااميد ولي عجيبه كه وقتي دست ميكشي از لطف كسي يا چيزي تازه شامل حالت ميشه .متشكرم از لطفتون :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

تاپیکتون خیلی طولانی شده ، و فرصت نشد همه 11 صفحه رو بخونم کاش یه مختصر از مشکلاتتون طی چند خط می نوشتید

>>>>>شما اصلا ، اصلا، اصلا آمادگی لازم برای طلاق رو ندارید و تا این آمادگی در شما ایجاد نشده ، بهتره که طلاق نگیرید

>>>>>آزرده هستید و خسته ، نیاز دارید مدتی رو به آرامش سپری کنید تا ذهن تون بتونه خودش رو بازسازی کنه و درست تصمیم بگیره

>>>>>وقتی آرامش داشته باشی ، کم کم می تونی قضیه رو حلاجی کنی و مشکل رو مدیریت کنی

>>>>>برای کسب آرامش و آرام کردن ذهن تون لازم هست یه مدت از فکر کردن به اینکه چی میشه و چی نمیشه دست بردارید ، اصلا نه به گذشته و اشتباهات خودتون و همسرتون فکر کنید و نه به آینده ای که نمی دونید چی قرار هست بشه و نه حتی به تصمیم قاطعانه ای که همسرتون گرفته ... ذهن تون را خالی کن از گذشته و آینده و روی زمان حال متمرکز شو ... اگر فکر های ناراحت کننده اومد توی ذهنت سریع ذهنت رو به سمت یه فکر دیگه منحرف کن ، موسیقی گوش بده ، برو پیاده روی .. یه کتاب بخون ، برو برای خودت گل بخر ، یه چند خط برای خودت درد و دل بنویس و سریع ازش رد شو ...یعنی می گم توی احساسات منفی که از گذشته و احساسات مبهم آینده نمون و صرفا روی حال و کاری که در زمان حال داری می کنی ، متمرکز شو ... به غذایی که داری می خوری به ظرفی که داری می شوری به نمازی که دار می خونی و ... متمرکز باش

من نمی دونم آیا شما در کنار همسرتون هستید یا جدا از هم ... چنانچه در یک خانه و زیر یک سقف هستید .... نمی دونم الان شرایط چگونه هست ، اگه مختصر بهم بگویی یه راهنمایی دیگه هم بهتون دارم که باید با توجه به شرایط انجام بشه


>>>>>> نکته آخر " خدای امروز ، فردا هم هست ... من مطمئنم ، تو هم مطمئن باش "

---

سلام بالهاي صداقت عزيز باورتون نميشه من چقدر خوشحال شدم جواب شما رو ديدم...
تلاش ميكنم الان خيلي خلاصه بگم براتون:
٦سال از زمان ازدواج من ميگذره ، شروع زندگي من با مشكلات افسردگي و اضطرابي همراه بود و در اينكه همسرم هم مهارت ارتباطي ضعيفي داشت شكي نبود ،رابطه جنسي ما خيلي ضعيف بود ،در اين سالها دعوا هم داشتيم بارها ولي حرف از طلاق نبود تا تقريبا دو الي سه سال كه اين حريم شكسته شد و صحبت از جدايي ميشده ، در كل حس ميكنم زندگي من بالا پايين زياد داشته تو اين مدت و من مشكلي نداشتم با اين قضيه اما همسرم چرا ،من خودم رو بخاطر كم و كاستي خودم سرزنش ميكنم ولي فكر ميكنم همسرم هم هيچ اشتياق يا دل نگراني نسبت به گرفتاريهاي من نوعي نداشته ،درد بيشتر همسرم رابطه جنسي بوده كه علت ضعيف شدنش از طرف من به نظرم ارتباط عاطفي حل نشده بوده ! همسرم هيچوقت از خواسته ها يا انتظاراتش پايين نمياد خيلي كمال طلبه و اينكه اكثرا انتقاد زيادي به من وارد ميكنه و به گفته خودش فكر ميكرده ميتونه من رو تغيير بده و نتونسته و الان پشيمانه !مسائل زياده من ميتونم خيلي توضيح بدم ولي فكر كنم زياد ميشه.
واقعا توصيه عالي كردين حقيقتش خودم هم انگار به صورت يك مكانيزم دوست ندارم فكر كنم به مشكلات فكر كه ميكنم يهو حجم خاطرات حضور ميارن غصه اينكه :خراب شد و نشد بد بودم و تقصير من چيه.....
و آينده كه تپش قلب بهم ميده نه فقط بار منفي طلاق احساس ميكنم مايه سرافكندگي خانوادم ميشم بازم نه بخاطر اينكه ازدواج به هر قيمتي بمونه به اينكه شوهرم به نظر خوب و سر به زير بود و نتونستم گليم خودم رو بكشم بيرون اينكه دوست داشتم تشكيل خانواده بدم تو اين سن و الان سنم رفته بالا و اضطراب شديد ميگيرم كه چي ميشه يه ثبات نسبي حس ميكردم تو اين مدت كه از دستش دادم ...

در انتها راستش همسرم رو ديگه دير به دير ميبينم چون به بهانه كار رفت شهر ديگه ،اگه توصيه اي داريد يا داشتين ممنون ميشم بنويسين برام ،پيشاپيش ممنون:72:

سلام خوب هستين وقت نشد يه سري چيزارو تعريف كنم هفته گذشته تو تعطيلات كه همسرم اومد ما با هم رابطه جنسي داشتيم يعني رابطه جنسي خيلي پرشوري هم بود ،من خوشحال شدم از اينكه اخه بارها جلو مشاور گفت حسمم نسبت بهش از دست دادم ديگه دوست ندارم باهاش رابطه داشته باشم يا چيزاي ديگه!همسرم كه اومد خودش گفت چه خبر منم سعي كردم عادي برخورد كنم و جواب ميدادم يا صحبت عادي ميشد بينمون.مهماني هم خونه برادرش رفتيم كه اونجا موقع شام اول براي من شام كشيد .تو همون مهموني اومد گوشيش رو وصل كرد به تلويزيون اونا كه يه سري عكس نشون بده رسيد به مهمونيا و اشاره ميكرد كه مثلا غذاها كار خودشه بيشتر ،در صورتيكه اينطور نبوده و به من كمك ميكرد در مهموني حالا نمدونم چرا همش منم منم داره خوب وظيفه هر همسريه تو مهموني پر جمعيت كمك كنه حالا اونموقع اون بيشتر كمك ميكرد كه كاش نميكرد تا منت نذاره بعدش ،خلاصه اينكه در مجموع خوب بوديم حتي وقتي رسيد زنگ زد كه من رسيدم تهران ولي از فرداي اون روز دوباره كه من زنگ زدم با سردي و كوتاه كوتاه جواب ميده.الان من ٤روزه زنگ نزدم اونم نزده !،فقط استوري ميزاره بعضي وقتا استوريهاش كاملا با منظوره مثلا در مورد اينكه :بعضي دردا نه فراموش ميشن نه ميشه گذشت ميمونن و ادم درد ميكشه ،يا از دكتر انوشه كه:آدمي كه ميگه تغيير نمكنه امكان نداره و اين حماقته ....
نظر شما چيه؟حس ميكنم خودش با خودش درگيره،منو ول كرده فرار كرده واسه خودش هيچ حس تعهدي هم نداره ،الان من زندم مردم چي ميكنم ،مهم نيست واسش.

سلام ویولت جان ان شاالله بهتر باشی
میدونی من وقتی زندگیتو خوندم یاد خیلی از زندگیای مشابه و خیلی بدتر افتادم. خانم افسردگی حاد داره و نه کار خونه میکنه نه با کسی ارتباط داره، وسواس شدید داره جوریکه چندین سال مادر اقا پاشو خونه اینا نذاشته و هیچکدوم از خانوادا شوهر حق ورود به خونشو ندارن چون خانم میگه اونا نجسن... اما همه این موارد بالای سی ساله دارن باهم زندگی میکنندد و حالا لااقل در ظاهر که باهم خوبن
منظورم اینه موندگاری زندگی یک سر بزرگش به مسئولیت و تعهد مرده.
اینکه همسرت اینقد کم آورده بلاخره ظرفیتش اینقد بوده یعنی میتونسته ظرفیت بالاتری داشته باشه.
یکی از نزدیکان خودم همسرش با دلایل واهی یکهو گفت طلاق و هرچی این دختر تلاش کرد شوهرش قبول نکرد و طلاق گرفتن. واقعا میزان مسئولیت پذیری و تعهد مرد خیلی مهمه واس دوام زندگی. میخواستم یکم حستو به خودت بهتر کنم. من از اشتباهات و ایراداتت چشم نمیپوشم اما واقعا همسرت هم استعداد بالایی تو تخریب زتدگیتوت داشتن
به هرحال من جای شما بودم فضارو رها میکردم چوک مرد رفتنی میره. حالا نره باز چند وقت دیگه سر یک مشکل دیگه میره
پس تامیتونی یک زندگی خوب و بانشاط تتها واس خودت داشته باش.
هرچی ارتباطتتو با خدا قویتر کنی جبران همه نداشته هات میشه
فارغ از تصمیم نهایی موندنت یا جدایی که شوهرت بالاخره بگیره
همین قدرت تو در زتدگی خوبی که تنهایی داشته باشی میتونی جذابیتتو واسش بیشتر کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

سلام ویولت جان ان شاالله بهتر باشی
میدونی من وقتی زندگیتو خوندم یاد خیلی از زندگیای مشابه و خیلی بدتر افتادم. خانم افسردگی حاد داره و نه کار خونه میکنه نه با کسی ارتباط داره، وسواس شدید داره جوریکه چندین سال مادر اقا پاشو خونه اینا نذاشته و هیچکدوم از خانوادا شوهر حق ورود به خونشو ندارن چون خانم میگه اونا نجسن... اما همه این موارد بالای سی ساله دارن باهم زندگی میکنندد و حالا لااقل در ظاهر که باهم خوبن
منظورم اینه موندگاری زندگی یک سر بزرگش به مسئولیت و تعهد مرده.
اینکه همسرت اینقد کم آورده بلاخره ظرفیتش اینقد بوده یعنی میتونسته ظرفیت بالاتری داشته باشه.
یکی از نزدیکان خودم همسرش با دلایل واهی یکهو گفت طلاق و هرچی این دختر تلاش کرد شوهرش قبول نکرد و طلاق گرفتن. واقعا میزان مسئولیت پذیری و تعهد مرد خیلی مهمه واس دوام زندگی. میخواستم یکم حستو به خودت بهتر کنم. من از اشتباهات و ایراداتت چشم نمیپوشم اما واقعا همسرت هم استعداد بالایی تو تخریب زتدگیتوت داشتن
به هرحال من جای شما بودم فضارو رها میکردم چوک مرد رفتنی میره. حالا نره باز چند وقت دیگه سر یک مشکل دیگه میره
پس تامیتونی یک زندگی خوب و بانشاط تتها واس خودت داشته باش.
هرچی ارتباطتتو با خدا قویتر کنی جبران همه نداشته هات میشه
فارغ از تصمیم نهایی موندنت یا جدایی که شوهرت بالاخره بگیره
همین قدرت تو در زتدگی خوبی که تنهایی داشته باشی میتونی جذابیتتو واسش بیشتر کنه

---

سلام عزيزم چه جالب گفتي اينكه شوهر من ظرفيتش كم بود ،من هميشه ناراحتم كه از سن ٢١سالگي درگير مسائل روحي شدم وقتي يكي سرطان داره دور از جان همه ،باهاش همدردي ميكنن كمكش ميكنن دركش ميكنن حداقل عيانه و ديگران سرزنشش نميكنن ولي براي مشكلات روحي كه من اسمش رو ميزارم سرطان روح!اون درك وجود نداره ،من خيلي اذيت شدم تو اوج جوونيم خيلي روزاي باحال رو درگير وسواس گونه با خودم و مشكلاتم داشتم تعريف نباشه باهوش بودم و پر انگيزه ولي اين اختلالات رواني منو عقب انداخت ولي بازم جلو رفتم حتي آگاه بودم پيش روانشناس روانپزشك ميرفتم ....خوب من چي كار ميكردم دست من نبود كه اين گريبانگيرم شد چقدر مامانم گفت نكن با خودت نمدونم آتو نده دست شوهرت،من حتي حسرت ميخوردم كه بقيه مشكل منو ندارن چرا شاد نيستم يا چرا مضطربم پنيك بهم دست ميده و....،من عاشق بچم ولي چون دارو مصرف ميكنم دكتر اجازه نداد دست نگه داشتم تا وقتش بشه الانم كه اينطوري ،باورتون نميشه انقدر مضطرب اين قضيه هستم سال پيش هر ماه شب گريه ميكردم كه چرا من بايد سر تصميم بارداري انقدر عذاب بكشم الان كه من بهتر شدم و ميشه ديگه همسرم منو نمخواد همش عذاب وجدان دارم كه به بابا مامانم نوه ندادم هيچ ،ده سال فقط حرصشون دادم بقيشم شوهرم حرصشون داره ميده منم با اين انتخابم!!،چهره هميشه نگران مامان بابام مياد جلو چشمم ناراحت ميشم :((

سلام.
ویولت عزیز، من فکر میکنم چهره ی نگران پدر و مادرت، از زمان درگیر شدن شما با مشکلات روحی و وسواس، اغاز نشده.

بلکه فکر میکنم قبل از اون هم چهره اونها سر هیچ و پوچ هم هی نگران بوده و اون چهره همیشه نگران و احتمالا هشدار دهنده اونها یکی از دلایل درگیر شدن شما به اضطراب و وسواس بوده.

عذاب وجدان نداشته باشید. شاخ و برگ اضافه به مشکلاتتون ندید. بار ذهنی خودتون رو با عذاب وجدان الکی سنگین نکنید.


من یه چیزی رو متوجه شدم. البته بهتره بگم در حد عقل خودم.... اینکه ادمهایی که دارای سلامت کامل روان و جسم بوده اند و ... شادتر زندگی میکنند و از سطح شادی های شخصی کم پیش میاد بالاتر برن. ولی اونهایی که انواع مشکلات رو داشته اند، وقتی به اون مشکل غلبه میکنند و اون مشکل در اونها خلاقیتی ایجاد میکنه، میتونن تاریخ ساز و بسیار موثر تر از اون در ناز و نعمت و سلامت پرورده ها بشن و از حد لذتهای شخصی فراتر برن و دستگیر دیگران بشن.

چیزی که من در شما میبینم و فکر میکنم دیگران هم در این تالار میبینند، شجاعت شما در پذیرش ضعف هاتون و تلاش برای رفعش است. تا حالا به نظر من بسیار خوب دارید رفتار میکنید. و توان بالقوه ای فوق العاده دارید برای رسیدن به ارامش درونی.


مقداری تمرکز زدایی کنید از قضیه ادامه یا طلاق. ببینید ، یا همسر شما نظرش تغییر میکنه و به زندگی برمیگرده و به شما فرصت میده و خودش هم عیوبش رو برطرف میکنه، یا باز سر موضع خودش میمونه و برای جدایی پافشاری میکنه.


وقتی شما بتونید روی شخص خودتون تمرکز کنید و لذت و شادی و هویت خودتون رو پیدا کنید، اگر حالت اول اتفاق افتاد، زنی دلپذیرتر و موفق تر در زندگی خواهید شد. و اگر حالت دوم اتفاق بیفتد، توان این رو یافته اید که احساستون رو التیام بدید و خودتون رو در آغوش بگیرید.


به نظر من که الان نبودن همسرتون فرصت خوبی هست برای اینکه روی خودتون تمرکز کنید.‌


دوچرخه سواری، یوگا، شنا، یا هر برنامه ورزشی که علاقمند هستید رو حتما در برنامتون قرار بدید.

راستی، اگر درست یادم باشه ساعت کاری شما از ۷ شب تا ۱۱ شب بود‌
میشه برامون بگید بقیه زمانتون رو چجوری میگذرونید و چه میکنید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ويولت

سلام عزيزم چه جالب گفتي اينكه شوهر من ظرفيتش كم بود ،من هميشه ناراحتم كه از سن ٢١سالگي درگير مسائل روحي شدم وقتي يكي سرطان داره دور از جان همه ،باهاش همدردي ميكنن كمكش ميكنن دركش ميكنن حداقل عيانه و ديگران سرزنشش نميكنن ولي براي مشكلات روحي كه من اسمش رو ميزارم سرطان روح!اون درك وجود نداره ،من خيلي اذيت شدم تو اوج جوونيم خيلي روزاي باحال رو درگير وسواس گونه با خودم و مشكلاتم داشتم تعريف نباشه باهوش بودم و پر انگيزه ولي اين اختلالات رواني منو عقب انداخت ولي بازم جلو رفتم حتي آگاه بودم پيش روانشناس روانپزشك ميرفتم ....خوب من چي كار ميكردم دست من نبود كه اين گريبانگيرم شد چقدر مامانم گفت نكن با خودت نمدونم آتو نده دست شوهرت،من حتي حسرت ميخوردم كه بقيه مشكل منو ندارن چرا شاد نيستم يا چرا مضطربم پنيك بهم دست ميده و....،من عاشق بچم ولي چون دارو مصرف ميكنم دكتر اجازه نداد دست نگه داشتم تا وقتش بشه الانم كه اينطوري ،باورتون نميشه انقدر مضطرب اين قضيه هستم سال پيش هر ماه شب گريه ميكردم كه چرا من بايد سر تصميم بارداري انقدر عذاب بكشم الان كه من بهتر شدم و ميشه ديگه همسرم منو نمخواد همش عذاب وجدان دارم كه به بابا مامانم نوه ندادم هيچ ،ده سال فقط حرصشون دادم بقيشم شوهرم حرصشون داره ميده منم با اين انتخابم!!،چهره هميشه نگران مامان بابام مياد جلو چشمم ناراحت ميشم :((

---

شما مشکلاتی داری که خودتم گاهی اقرار بهشون میکنی و توقع داری شوهرت تحمل کنه و دم نزنه و تو را با همه این مشکلات بپذیره ؟؟؟ 10 سال مشکل داشتی و شوهرت تحمل کرده بعد نگران پدر و مادرت هستی !!!پدر و مادر که وظیفه مراقبت و حمایت از دخترشون را دارن و البته طبیعیه پدر و مادر بچه شون را ساپورت کنن،اما عزیزم توقع یه انسان از همسرش همراه بودن تو زندگ مشترک هس چه زن چه مرد ،از همسر نمیشه توقع داشت که مثل یه بچه کوچک طرفشو تر و خشک کنه و مراقبتش کنه مبادا ّ تو دل طرف آب تکون بخوره ،
آدما وقتی به مرحله ازدواج میرسن که توانایی اداره کردن یه زندگی را داشته باشن اما به نظر میرسه شما این توانایی را موقع ازدواج نداشتی و هنوز هم به این توانایی نرسیدی و متاسفانه اصلا تلاشی هم نداری

تو بخاط مشکل خودت بچه دار نشدی ((نه مشکل همسرت)) بعد ناراحتی برا نوه پدر و مادرت !!! همسرت بچه دوست نداره؟ فقط شما و خانوادت بچه دوست دارید؟؟ همسرت باید اینو راحت بپذیره که پدر نشده و همه اونایی که بعد از ایشون ازدواج کردن پدر شدن ، ولی خانمش حتی شاید نتونه به تنهایی بچه شون را نگه داری و مراقبت کنه ، ممکنه هر روز به خاطر یه مشکل کوچکی که بقیه خیلی راحت باهاش کنار میان و میجنگن ودر نهایت حلش میکنن، خانمش ساعت ها تو اتاق گریه کنه بعد تکلیف بچه تو این شرایط داغون روحی مادر چی میشه؟؟؟ به نظر خودت میتونی یه بچه تون برسی و همزمان به کارای خونت برسی و شام و نهار درست کنی یا مثل خیلیای دیگه کارای خونه و کارای 2 تا بچه را سرو سامان بدی سر کار بری ، می تونی مثل بقیه باشی؟؟؟مهمون دعوت کنی و البته همه اینا را در کمال آرامش و شادی خودت ؟ میتونی خانوادت راشاد نگه داری یا اینکه مرتب یکی باید ساپورتت کنه و مثل یه دختر بچه 4ساله مراقبت باشه ؟
اون که مادر خودت بود خیلی قبل بهت هشدار داده بود و این روزا را برات میدیده و قبول داره که اشتباه بودی

تو حتی از لحاظ جنسی همسرت را تامین نکردی پس بپذیر تو برا همسرت مثل یه دختر 4 ساله بودی ، الان همسرت میخوادمستقل شه چون تا حالا استقلال نداشته حس آرامش زندگی مشترک را تجربه نکرده، الان دیگه از زندگی انگلی شما خسته شده ولی شما نمیپذیری و میگی همسرت ظرفیتش کم بوده!!!!!! درک نداشته!!!!

کسی که سرطان داره تا یه حدی باهاش همراهی میکنن دیگه گاهی خانواده پا میزنه و گاهی نمیتونن هزینه ها را تامین کنن و دیدم که وقتی طرف میمیره میگن مرد و راحت شد فکر میکنی خیلی راحته با یه مریض زندگی کردن و تر خشک کردن؟؟ پس این آسایشگاها چیه؟؟؟ اینقدر خودخواه نباش ، نخواه که تو را با هر شراطی بپذیره
تو میخوای همسرت به زندگی با شما ادامه دهد که پدر و مادرت حرص نخورن !!!! همه مشکلات و ناتوانی ها و نقص های بزرگی را که داری به دوش بکشه که پدر و مادر شما حرص نخورن!!! بعد میگی انتخابت بد بوده !!! انتخاب کی بد بوده ؟ شما یا همسرت؟؟؟؟؟؟ یعنی همسرت انتخابش درست بوده ؟؟؟؟
چرا همسرت بدش میاد تو خونه و شهر خودش باشه ؟؟؟ چرا شوهرت رفته؟ چرا ازت فراریه؟؟؟چرا میتونی با مادر شوهرت این باره صحبت کنی و لی با خانواده خودت نمیتونی؟؟؟؟ اینا طبیعی نیس




عزیزم همه اینایی که گفتم از دوستی و حقیقت بود ، حالا شما مختاری که تلاش کنی برا تغیر یا اینکه روال فعلی را ادامه بدی
چیزی که من از تاپیک شما برداشت کردم اینه که مرتب میای گزارش کار میدی و اصلا هیچی از تغییر خودت نمیگی اصلا قدمی بر نمیداری و به عوض شدن فکرم نمیکنی،متاسفانه بعضیا هم اینجا با شما همکاری کردم و نوک پیکان را به سمت شوهرت هدف گرفتن،
یادمه که یه خانمی بود و میخواست زندگیشو حفظ کنه و در نهایت تونست شوهر و بچه شو نگه داره فرق ایشون با شما اینه که همش از تغیر میگفت از کارای اشتباه و حرفای بدی که زده بود تعریف میکرد و میگفت قبلا اینطور رفتار کردم که باعث ناراحتی شوهرم شده ولی الان میدونم که این غلطه
اما شما نه فقط میخوای شوهرتو عوض کنی بدون اینکه جذابیت های خودتو افزایش بدی، بدون اینکه کمی عوض شی که البته راه غلطی پیش گرفتی و در آخر به هدف مطلوبت نمیرسی

ببینیدشماخیلی راحت بریدیدو دوختیدو ویولت بیچاره رو متهم کردید وحکم صادر کردین.ایشون ازهمون اول ازتغییراتشون ورفع مشکلشون وصحبتاشون باهمسراشون برای ی فرصت دوباره و اینکه دیگه مشکلات ایشون وشرایط قبل وجودنداره صحبت کردن وحتی تغییراتشونم توچن تاپست گفتن.ایشون اگه میگه مشکل داره خیلیا مشکلات بدترازایشون هم دارن ک اصلا خودشون متوجه هم نیستن ودارن با آزار بقیه ب زندگیشون ادامه میدن بدون اینکه کسی شاکی باشی ک ازین افراد توجامعه ما کم نیستن.ولی ایشون انقدرفهمیده وعاقل بودن ک خودشون متوجه مشکلشون شدن و ب روانپزشک مراجعه کردن وبخاطرعوارض اون داروها ناتوانی جنسی پیداکردن وتحت تاثیرقرارگرفتن ونخواستن فقط ب غریزشون برسن و ی بچه بیارن و مث خیلیها اون بچه رو با انواع مشکلات بزرگ کنن.اتفاقا باید بهشون آفرین گفت.چون توجامعه ما اگه آدمایی مث ویولت عزیزپیدامیشدن ک درصدد رفع مشکلاتشون برمیومدن الان جامعه سالم وپیشرفته ای داشتیم.مشکل ایشون اگه خیلی حاد بود ایشون نمیتونس ادامه تحصیل بده و ارشد بگیره پس اونقدرهام جای سرزنش نداره.همه ما خانمای خیلی خیلی بدی ازهرنظردور وبرمون میبینیم ک شوهراشون نمیدونم اسمشو عادت بذارم یا دوس داشتن بذارم ولی بهرحال کنارشونن ودوسشون دارن ومن اینومیبینم.پس این بازی حق ایشون نیس.شوهرایشون حق نداره ایشونو بازی بده.ی روز بگه نمیخوامت ی روز بیاد باهاش رابطه برقرارکنه وبهش نزدیک بشه.حق نداره فرارکنه اگه خواهان جداییه بایدمث مردبرای جدایی اقدام کنه ن اینکه ایشونو بلاتکلیف رهاکنه.شماهیچ میدونین ایشون تو چ شرایط سختیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

شما مشکلاتی داری که خودتم گاهی اقرار بهشون میکنی و توقع داری شوهرت تحمل کنه و دم نزنه و تو را با همه این مشکلات بپذیره ؟؟؟ 10 سال مشکل داشتی و شوهرت تحمل کرده بعد نگران پدر و مادرت هستی !!!پدر و مادر که وظیفه مراقبت و حمایت از دخترشون را دارن و البته طبیعیه پدر و مادر بچه شون را ساپورت کنن،اما عزیزم توقع یه انسان از همسرش همراه بودن تو زندگ مشترک هس چه زن چه مرد ،از همسر نمیشه توقع داشت که مثل یه بچه کوچک طرفشو تر و خشک کنه و مراقبتش کنه مبادا ّ تو دل طرف آب تکون بخوره ،
آدما وقتی به مرحله ازدواج میرسن که توانایی اداره کردن یه زندگی را داشته باشن اما به نظر میرسه شما این توانایی را موقع ازدواج نداشتی و هنوز هم به این توانایی نرسیدی و متاسفانه اصلا تلاشی هم نداری

تو بخاط مشکل خودت بچه دار نشدی ((نه مشکل همسرت)) بعد ناراحتی برا نوه پدر و مادرت !!! همسرت بچه دوست نداره؟ فقط شما و خانوادت بچه دوست دارید؟؟ همسرت باید اینو راحت بپذیره که پدر نشده و همه اونایی که بعد از ایشون ازدواج کردن پدر شدن ، ولی خانمش حتی شاید نتونه به تنهایی بچه شون را نگه داری و مراقبت کنه ، ممکنه هر روز به خاطر یه مشکل کوچکی که بقیه خیلی راحت باهاش کنار میان و میجنگن ودر نهایت حلش میکنن، خانمش ساعت ها تو اتاق گریه کنه بعد تکلیف بچه تو این شرایط داغون روحی مادر چی میشه؟؟؟ به نظر خودت میتونی یه بچه تون برسی و همزمان به کارای خونت برسی و شام و نهار درست کنی یا مثل خیلیای دیگه کارای خونه و کارای 2 تا بچه را سرو سامان بدی سر کار بری ، می تونی مثل بقیه باشی؟؟؟مهمون دعوت کنی و البته همه اینا را در کمال آرامش و شادی خودت ؟ میتونی خانوادت راشاد نگه داری یا اینکه مرتب یکی باید ساپورتت کنه و مثل یه دختر بچه 4ساله مراقبت باشه ؟
اون که مادر خودت بود خیلی قبل بهت هشدار داده بود و این روزا را برات میدیده و قبول داره که اشتباه بودی

تو حتی از لحاظ جنسی همسرت را تامین نکردی پس بپذیر تو برا همسرت مثل یه دختر 4 ساله بودی ، الان همسرت میخوادمستقل شه چون تا حالا استقلال نداشته حس آرامش زندگی مشترک را تجربه نکرده، الان دیگه از زندگی انگلی شما خسته شده ولی شما نمیپذیری و میگی همسرت ظرفیتش کم بوده!!!!!! درک نداشته!!!!

کسی که سرطان داره تا یه حدی باهاش همراهی میکنن دیگه گاهی خانواده پا میزنه و گاهی نمیتونن هزینه ها را تامین کنن و دیدم که وقتی طرف میمیره میگن مرد و راحت شد فکر میکنی خیلی راحته با یه مریض زندگی کردن و تر خشک کردن؟؟ پس این آسایشگاها چیه؟؟؟ اینقدر خودخواه نباش ، نخواه که تو را با هر شراطی بپذیره
تو میخوای همسرت به زندگی با شما ادامه دهد که پدر و مادرت حرص نخورن !!!! همه مشکلات و ناتوانی ها و نقص های بزرگی را که داری به دوش بکشه که پدر و مادر شما حرص نخورن!!! بعد میگی انتخابت بد بوده !!! انتخاب کی بد بوده ؟ شما یا همسرت؟؟؟؟؟؟ یعنی همسرت انتخابش درست بوده ؟؟؟؟
چرا همسرت بدش میاد تو خونه و شهر خودش باشه ؟؟؟ چرا شوهرت رفته؟ چرا ازت فراریه؟؟؟چرا میتونی با مادر شوهرت این باره صحبت کنی و لی با خانواده خودت نمیتونی؟؟؟؟ اینا طبیعی نیس




عزیزم همه اینایی که گفتم از دوستی و حقیقت بود ، حالا شما مختاری که تلاش کنی برا تغیر یا اینکه روال فعلی را ادامه بدی
چیزی که من از تاپیک شما برداشت کردم اینه که مرتب میای گزارش کار میدی و اصلا هیچی از تغییر خودت نمیگی اصلا قدمی بر نمیداری و به عوض شدن فکرم نمیکنی،متاسفانه بعضیا هم اینجا با شما همکاری کردم و نوک پیکان را به سمت شوهرت هدف گرفتن،
یادمه که یه خانمی بود و میخواست زندگیشو حفظ کنه و در نهایت تونست شوهر و بچه شو نگه داره فرق ایشون با شما اینه که همش از تغیر میگفت از کارای اشتباه و حرفای بدی که زده بود تعریف میکرد و میگفت قبلا اینطور رفتار کردم که باعث ناراحتی شوهرم شده ولی الان میدونم که این غلطه
اما شما نه فقط میخوای شوهرتو عوض کنی بدون اینکه جذابیت های خودتو افزایش بدی، بدون اینکه کمی عوض شی که البته راه غلطی پیش گرفتی و در آخر به هدف مطلوبت نمیرسی

---

منکه خواننده هستم از این طرز بیان شما ناراحت شدم چه رسید به صاحب تاپیک...خواهش میکنم در تاپیک ها انگشت اتهامتون رو پایین بیارید، اگر نمیتونید نظر ندید و خواننده باشید.
اگه الان به جای ایشون آقا چند سال مریض بود میگفتید برو باهاش بساز اشکال نداره مریض بود بنده خدا خودش که مقصر نیست تو بساز تو خانومی کن الان نمیدونم چطور شده که میگید مریض بودی پس حقته.
از صاحب تاپیک عذر میخوام بابت بحث به وجود آمده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

شما مشکلاتی داری که خودتم گاهی اقرار بهشون میکنی و توقع داری شوهرت تحمل کنه و دم نزنه و تو را با همه این مشکلات بپذیره ؟؟؟ 10 سال مشکل داشتی و شوهرت تحمل کرده بعد نگران پدر و مادرت هستی !!!پدر و مادر که وظیفه مراقبت و حمایت از دخترشون را دارن و البته طبیعیه پدر و مادر بچه شون را ساپورت کنن،اما عزیزم توقع یه انسان از همسرش همراه بودن تو زندگ مشترک هس چه زن چه مرد ،از همسر نمیشه توقع داشت که مثل یه بچه کوچک طرفشو تر و خشک کنه و مراقبتش کنه مبادا ّ تو دل طرف آب تکون بخوره ،
آدما وقتی به مرحله ازدواج میرسن که توانایی اداره کردن یه زندگی را داشته باشن اما به نظر میرسه شما این توانایی را موقع ازدواج نداشتی و هنوز هم به این توانایی نرسیدی و متاسفانه اصلا تلاشی هم نداری

تو بخاط مشکل خودت بچه دار نشدی ((نه مشکل همسرت)) بعد ناراحتی برا نوه پدر و مادرت !!! همسرت بچه دوست نداره؟ فقط شما و خانوادت بچه دوست دارید؟؟ همسرت باید اینو راحت بپذیره که پدر نشده و همه اونایی که بعد از ایشون ازدواج کردن پدر شدن ، ولی خانمش حتی شاید نتونه به تنهایی بچه شون را نگه داری و مراقبت کنه ، ممکنه هر روز به خاطر یه مشکل کوچکی که بقیه خیلی راحت باهاش کنار میان و میجنگن ودر نهایت حلش میکنن، خانمش ساعت ها تو اتاق گریه کنه بعد تکلیف بچه تو این شرایط داغون روحی مادر چی میشه؟؟؟ به نظر خودت میتونی یه بچه تون برسی و همزمان به کارای خونت برسی و شام و نهار درست کنی یا مثل خیلیای دیگه کارای خونه و کارای 2 تا بچه را سرو سامان بدی سر کار بری ، می تونی مثل بقیه باشی؟؟؟مهمون دعوت کنی و البته همه اینا را در کمال آرامش و شادی خودت ؟ میتونی خانوادت راشاد نگه داری یا اینکه مرتب یکی باید ساپورتت کنه و مثل یه دختر بچه 4ساله مراقبت باشه ؟
اون که مادر خودت بود خیلی قبل بهت هشدار داده بود و این روزا را برات میدیده و قبول داره که اشتباه بودی

تو حتی از لحاظ جنسی همسرت را تامین نکردی پس بپذیر تو برا همسرت مثل یه دختر 4 ساله بودی ، الان همسرت میخوادمستقل شه چون تا حالا استقلال نداشته حس آرامش زندگی مشترک را تجربه نکرده، الان دیگه از زندگی انگلی شما خسته شده ولی شما نمیپذیری و میگی همسرت ظرفیتش کم بوده!!!!!! درک نداشته!!!!

کسی که سرطان داره تا یه حدی باهاش همراهی میکنن دیگه گاهی خانواده پا میزنه و گاهی نمیتونن هزینه ها را تامین کنن و دیدم که وقتی طرف میمیره میگن مرد و راحت شد فکر میکنی خیلی راحته با یه مریض زندگی کردن و تر خشک کردن؟؟ پس این آسایشگاها چیه؟؟؟ اینقدر خودخواه نباش ، نخواه که تو را با هر شراطی بپذیره
تو میخوای همسرت به زندگی با شما ادامه دهد که پدر و مادرت حرص نخورن !!!! همه مشکلات و ناتوانی ها و نقص های بزرگی را که داری به دوش بکشه که پدر و مادر شما حرص نخورن!!! بعد میگی انتخابت بد بوده !!! انتخاب کی بد بوده ؟ شما یا همسرت؟؟؟؟؟؟ یعنی همسرت انتخابش درست بوده ؟؟؟؟
چرا همسرت بدش میاد تو خونه و شهر خودش باشه ؟؟؟ چرا شوهرت رفته؟ چرا ازت فراریه؟؟؟چرا میتونی با مادر شوهرت این باره صحبت کنی و لی با خانواده خودت نمیتونی؟؟؟؟ اینا طبیعی نیس




عزیزم همه اینایی که گفتم از دوستی و حقیقت بود ، حالا شما مختاری که تلاش کنی برا تغیر یا اینکه روال فعلی را ادامه بدی
چیزی که من از تاپیک شما برداشت کردم اینه که مرتب میای گزارش کار میدی و اصلا هیچی از تغییر خودت نمیگی اصلا قدمی بر نمیداری و به عوض شدن فکرم نمیکنی،متاسفانه بعضیا هم اینجا با شما همکاری کردم و نوک پیکان را به سمت شوهرت هدف گرفتن،
یادمه که یه خانمی بود و میخواست زندگیشو حفظ کنه و در نهایت تونست شوهر و بچه شو نگه داره فرق ایشون با شما اینه که همش از تغیر میگفت از کارای اشتباه و حرفای بدی که زده بود تعریف میکرد و میگفت قبلا اینطور رفتار کردم که باعث ناراحتی شوهرم شده ولی الان میدونم که این غلطه
اما شما نه فقط میخوای شوهرتو عوض کنی بدون اینکه جذابیت های خودتو افزایش بدی، بدون اینکه کمی عوض شی که البته راه غلطی پیش گرفتی و در آخر به هدف مطلوبت نمیرسی

---

وقتی ویولت با همسرش ازدواج میکنه که مریض نبوده که الان حقو به شوهرش میدید که ازش مواظب نکنه....
بعدشم از کجای حرف ویولت این برداشتو کردی ک ده سال مریض بوده....؟
امیدوارم خودت هیچوقت دچار مریضی روحی یا جسمی نشی وگرنه احتمالا با طرز فکری که شما داری(که احتمالا این طرز فکر ناشی از محیطیه که توش قرار داری) جات آسایشگاست.:81: