نمیخوام از دستش بدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m25teh

یعنی در واقع :

من در مدتی که میگذره هم به خودم هم خانمم فرصت فکر کردن در آرامش رو بدم تا هم به بدی ها و هم خوبی های خودمون فکر کنیم
در این مدت من بتونم شرایطم رو عادی سازی کنم و کمی در منش مهارتی خودم تجدید نظر کنم و بتونم از مهارت کلامی استفاده کنم
نکته : چگونه برشگردونم به خونه
و بعد از برگشتن و گذشتن دو سه روز عادی سازی روابط پیشنهاد مشاوره رو مطرح کرده و برم پیش مشاور
فکر میکنم این مسیر یه ماهی طول بکشه یا حتی بیشتر
(تازه این مسیر معقول واسه زمانی هست که به طلاق و دعواهای دیگه کشیده نشه)

---

بله این یعنی یک کار درست . اصلا نگران نباشید . اتفاق بدی نمی افتد . به خانم خود اطمینان دهید که او را دوست دارید و لازم است که هر دو مدتی دور از تنش و هیجان برروی خودو رابطه تان فکر کنید و در نهایت با قدرت به زندگی برمی گردید . فقط توجه داشته باشید این زمان نباید خیلی طولانی و یا خیلی کوتاه باشد .

در ضمن اینقدر به طلاق فکر نکنید . شما تمام تلاش و توان خود رابر روی سازندگی خود و رابطه متمرکز کرده اید چطور ممکن است طلاق اتفاق بیفتد ؟!

در یک صورت داشتن پیش نویس طلاق در ذهن .پس این پیش نویس را حذف کنید .

اوضاع شما خیلی بد نیست که کار به آنجاها برسد . درست فکرکنید . در مقابل خانواده همسر و همسرتان درست عمل کنید و صبور باشید و از تمام مهارت ها و آگاهی ها و توانایی های خود بهره ببرید . مشگلی پیش نمی آید .

شما چقدر منفی باف هستین!!!!!!!!!!
اخه به این زودی کی طلاق می گیره و کی طلاق میده؟

اسوده باشید ،مشکل الان خیلی بزرگ نیست ،این مشکل وقتی بزرگ خواهد شد که به کارای لجبازانه ادامه بدین

خیلی از دوستان نوشته اند مشکل شما بزرگ نیست چون مشکلات بزرگ تر از مشکل شما را تجربه کرده اند و یا در اطراف خود دیده اند که ختم به خیر شده
ولی می شود از یک دیدگاه دیگه به مساله شما نگاه کرد شنیده اید که تخم مرغ دزد شتر دزد می شود
اگه در روابط بین زن و شوهر مشکلات کوچک به صورت ریشه ای حل نشود روز به روز مشکلات بزرگ تر و غیر قابل حل تر می شود و پرده احترام ها دریده خواهد شد
پس چه خوب اگر شما و همسرتان با مطالعه و یا مراجعه به روانشناس حاذق اصول و مبانی روابط زناشویی را بیاموزید
موفق و موید باشید

احساس خطر باید بکنم وقتی دارم بی تفاوت میشم به خانمم ؟

آتنا جهت آگاهی توجه شما را به پست شماره ی 17 این تاپیک جلب می کنم و بقیه صحبتهای دوستان در ادامه مبحث پست 17 است .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m25teh

احساس خطر باید بکنم وقتی دارم بی تفاوت میشم به خانمم ؟

---

نه احساس خطر نکنید . به این زودی دچار بی تفاوتی نمی شوید . همینکه به احساس خطر فکر می کنید یعنی بی تفاوت نیستید . یک حالت روحی خاص را تجربه می کنید که در آن باید به ارامش خود بپردازید و به اشتباهات خود فکر کنید و....


به همسرتان گفتید که دوستش دارید و نیاز به یک مدت فاصله گرفتن و فکر کن بر عملکردها و اشتباهات دارید ؟!

همسرم کلا جواب من رو نمیده پدرش هم به شکل طلب کار میگه چی میخوای

خوب طبیعی است . روح لطیف خانم تان آسیب دیده و شما در نقش مرد و حامی باید ابتدا کاری کنیدکه رنجش از دلش خارج شود .
چرا پیامی محترمانه برای همسرتان به پدر ایشان نمی دهید ؟!
چرا با سبد گل نمی روید دیدن همسرتان شاید در ابتدا برخوردها دوستانه نباشد ولی شما دیالوگ قوی و سازنده ای تدارک ببینید و بنشینید و یک چای بخورید و کوتاه حرفتان را بزنید و پیام اصلی را به همسرتان بدهید اگر رفتار دوستانه شد و جا داشت همسرتان را برای شام بیرون ببرید و حرفها را خفا به او بزنید و بگوئید که چقدر دوستش دارید و اطمینان دارید که او هم چنین حسی داد و حس رنجیدگی وی را هم درک می کنید و از رفتار خود هم عذر خواهی کنید و.....

اول باید راه آشتی را پیش بگیرید و بعد فرصت بخواهید برای باز نگری به رفتارهای خود و....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

همسرتان رنجیده نازش را بخرید . نرم می شود . شما او را بهتر از ما می شناسید و به روحیا ت و علاقمندی هایش واقف هستید از همان راه وارد شوید .

البته باید دل این بابای مهربان را هم نرم کنید او هم به واسطه ی رفتار شما با دخترش از شما دلخور است . ببینم چه می کنید .

با سلام خانم آنی راستش بعضی مواقع نمیتوان که همه چیز رو با زبان نرم و محبت زیادی پیش برد
به عقیده من و با تعاریفی که این اقا از خانمشان گفتند رفتار طبیعی این خانم هم ندارند
و اگر این اقا این بار ناز این خانم را بکشد شاید که الان و در زمان اندکی این مسئله حل شود اما در دراز مدت این خواهد بود.مخصوصا که این خانم زیادی روی قدرت این اقا و قوی بودنشان تکیه دارد و به عقیده من مشکل اصلی این خانم است که با کارهاش تحریک میکنه دوستمون رو .و چون چنین رفتاری از پدرش دیده(خشونت زیاد انتظار داره که مردش هم اینطوری باشه).ب

باید با محکم بودن و استقامت و اعتماد به نفس با خانمت باشی .جلوی اون خودت رو کوچیک اصلا نکنن و قوی باش اما هرگز دیگه دست روش بلند نکن.مثلا اون شب که صدا موبایلشو بلند کرده بود باید میرفتی کنارش و دستش رو میگرفتی و مستقیم تو چشاش نگاه میکردی که خانم من صداش رو کم کن و تو یک خانم کامل هستی و یک بچه نیستی و میگفتی با محکم و اعتماد به نفس که عزیزمم من اعصابم بهم میریزه و مثلا اگه اون هم گوش میداد دستش رور میبوسیدی و میرفتی مطمئنا هم اون حال میکرد و هم خودت.
پس جلوش اعتماد به نفس داشته باش و ضعیف نباش و کارایی بکن که حس کنه که تو خیلی محکم هستی خواسته هات رو محکم بگو(نه با زور بلکه با اعتماد به نفس)و محبت کردنت هم مردونه باشه و همراه با قدرت نه با کوچیک کردن خودت .
بذار چند روز بگذره بعد برو خونه اونا و محکم و مردونه حرفات رو بزن بعدن برین مشاوره دو تایی.
خوش باشی:72:

دوستان این خودسازی وقتی نمیدونی که طرف مقابلت چه چیزهایی رو دوست نداره خیلی دشوار و سخت هست
من الان چند روزه دارم فکر میکنم میبینم که جور در نمیاد
وقتی دل کسی به زندگی نباشه چطور میشه با رفتارهات او رو وادار به زندگی مجدد کنی ؟
به نظر من از اول هم این پیوند اشتباه بوده البته با نگاه هایی که به گذشته میندازم مگر نه به خودم باشه دوست دارم ادامه پیدا کنه اما با تغییرات شگرف در اخلاق و رفتارها
نمیدونم شاید به یه جور پوچی میرسم که واقعا به چه منظور زندگی میکنم ؟ آیا طاقت دارم بازم بد و بیراه بشنوم و سکوت کنم ؟ ایا واقعا کسی که به من میگه بی کس و کار و بی عرضه و یا هر چیزی که به ذهنش میرسه به خانواده من نثار میکنه آیا واقعا من رو دوست داره ؟ ایا واقعا زندگی زناشوئی یعنی این ؟
من قبل از ازدواج واقعا از زندگی متاهلی یک زندگی معنوی و پاک در نظرم بود
اما حالا به کجا رسیده ام ؟ به یک زندگی که 5 ماه ازش میگذره و هیچی نشده به بدترین شکل شخصیت من جلوی خانواده ها شکسته شده و اونقدر در اخلاق و رفتار من اغراق کرده خانمم که همه بی شک فکر میکنند من یک جانی بالفطره هستم و ایرادات تماما از من هست
مگه میشه من بیخود زده باشم ؟ (حتی به فرض اینکه کار من غلط هست )
من کسی هستم که واقعا مخالف زدن خانم ها حتی به شکل کمش هستم و خواهم بود
اما واقعا تحریک کرد من رو به اینکه کتکش بزنم وقتی که گفت عرضه زدن نداری میان لهت میکنن و .....
بین دو راهی موندم : آیا ولش کنم و رها کنمش یا اینکه امکان بازگشتش هست و باید دوباره بهش فکر کنم ؟
مطمئنم او اونجا شاد و خرم هست و هیچ نیازی به من نداره این رو حس میکنم