خانمهاي شاغل لطفا نظر بديد .

آني جان از ابتداي ازدواج تصميم داشتم اين خطا را كه مسئول زندگي باشم انجام ندهم ولي واقعا بار زندگي روي زمين موند.
خوب چاره اي جز برداشتنش نداريم عزيزم. الان چند ماهي است توافق كرديم حقوق من پس انداز بشه وحقوق همسر خرج زندگي .قسط ها و شهريه مهد كودك را كه ميدهم مابقي حقوقم را در بانك سيو ميكنم بلكه بتونيم خانه اي را كه خريريدم از رهن بيرون بياوريم . ولي عملا چرخ زندگي لنگ مانده چون درآمد انچناني نداره خوب اينجا داره به من خيلي سخت مي گذره آيا چاره ديگه اي جز خرج كردن مابقي درآمدم دارم.
بيچاره از صبح تا شب هم سركار ه اما عايدي؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام
من فکر میکنم باید همه شرایط را سنجید. باید ظرفیت پذیرش فداکاری را تا حدی که احساس قربانی شدن نکنیم با لا برد انهم با سنجیدن همه شرایط. من خودم در ابتدای زندگیمان همسرم خانه و ماشین را که درصد بسیارکمی من در ان سهیم بودم را به نام من نمود اما دوره های بیکاری زیادی را دارد که من را با تمام این شرایط اذیت می کند

ایشان ادعا می کند خیلی تلا ش می کند اما هنوز خیلی از معاملات به سر انجام نرسیده است.

من هم کم کم دارم فاصله عاطفیمو با ایشان کم میکنم که اگر واقعا مرد زندگی نباشد بتوانم با تنها زندگی کردن خودمو وفق دهم . البته نمی دانم چقدر با این شرایط میتوانم موفق شوم

از همه دوستان خوبم متشكرم مخصوصا آني عزيز.:72:


اريو جان من كاملا با نظر شما موافقم . فداكاري خيلي خوبه ولي بايد ببيني نسبت به كي مي خواي فداكاري كني .

درجايي كه شوهرت زندگيشو به پات ريخته حالا يه جايي كم آورده ، بيكار شده ، ورشكست شده يا بدهي دارد واقعا بايد كمكش كرد ولي كسي كه عادت كرده به اين فداكاريها و داره ازت سوء استفاده مي كنه اصلا جايز نيست .

به نظر من همين سلب مسئوليت از شوهر خودباوري اون رو كم مي كنه وباعث ميشه كه اون اعتماد به نفسش رو از دست بده .
-------------------------------------------------------------------------------------------------
تو ممكن است فقط يك انسان در اين دنيا باشي
ولي براي برخي تو خود دنيا هستي

بله من هم همین اعتقاد را دارم
می دانی مردهای این نسل با نسل قبل تفاوتهای عمده ای دارند. اگر زنی تنها محبت ظاهری و توجیه یک زندگی معیوب که مرد و زن جایشان عوض شده باشد را بپذیرد باید ظرفیت خود را بسیلر بالا ببرد

اما زنانی مانند ما که تحمل این شرایط معیوب را نداریم و اجازه سوء استفاده را نمی توانیم بدیم باید تما تلاشمان را برای اصلاح زندگیمان بکنیم این تلاش از تغییر مثبت خودمان شروع میشود تا سایر کمک هایی مالی،عاطفی ،مشاوره گرفتن از کازشناسان و... خلاصه تمامی اقداماتی را که میشود برای بهبود شرایط انجام داد.

اما اگر همسرمان نخواهد تغییر مثبت کند و تازه صبر و فداکاری ما برایش عادات و یا بهتر بگم تقع بشود باید جدایی را با تمام سختیهایش پذیرفت

اما این پذیرش خیلی سخته خیلی.......

اما چاره دیگه ای نیست
یا یه عمر سوختن و ساختن بی معنی و یا تحمل سختی بعد از طلاق به امید یه شروع تازه

پریوش عزیز
بنظر من اگه میخواید درآمدتون رو تو خونه مصرف کنید ، و وضع مالی همسرتون هم بد نیست یعنی کفاف مخارج رو میده ، بهتره که شما درآمدتون رو پس انداز کنید. و برا خودتون نگه دارید مگه اینکه با همسرتون خیلی ندار باشید.

اگه وام گرفتید ، مثلا وام مسکن باز بهتره شما قسط وام رو بشرط اینکه مالک آپارتمان میشید قرار بدید و بزارید هزینه های جاری زندگی رو شوهرتون بپردازه.:72:

متشكرم دوست عزيز

شوهرم درامد ثابتي نداره و احساس مي كنم خيلي به من وابسته است و روي من بيش از حد حساب مي كنه چون تقريبا من تنها كسي هستم كه تو دنيا داره .

و اين خيلي بده چون احساس مي كنم اگه حمايتهام رو قطع كنم در حقش نامردي كردم . ولي اون هم ديگه خيلي بي خيال شده و برعكس من كه احساس مسئوليت زيادي تو زندگي دارم اون يه جاهايي بي تفاوته .

البته بعضي وقتها به من ميگه تو اصلا نگران دخل و خرج خونه نباش و تو فكر اجاره و خونه و از اين چيزها نباش ولي عملا سرماه كه ميرسه از حساب من پول ورميداره .

حالا شما بگيد دراين بين چه كاري درسته ؟؟؟؟ همكاري كنم يا .............. ؟:325:

با سلام همه ما مي دونيم كه الان وضعيت جامعه طوري ميباشد كه در زندگي مشترك زن و شوهر بايد دست در دست يكديگر زندگيشان را بسازند من الان نزديك 5 سال هست كه كار ميكنم و با توجه به اينكه شوهرم شغل آزاد دارند و درامدش ثابت نيست هميشه از لحاظ مالي كمك كرده ام و هرگز پولم را براي خودم برنداشته ام البته لازم به توضيح است كه الان من حدود دو سال است كه به بيماري سرطان دچار هستم و همسرم شب و روز جهت بهبود من در تلاش ميباشد آيا انصاف است در قبال چنين همسري من نقش خودم را بعنوان كمك مالي كمرنگ كنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پريوش

متشكرم دوست عزيز

شوهرم درامد ثابتي نداره و احساس مي كنم خيلي به من وابسته است و روي من بيش از حد حساب مي كنه چون تقريبا من تنها كسي هستم كه تو دنيا داره .

و اين خيلي بده چون احساس مي كنم اگه حمايتهام رو قطع كنم در حقش نامردي كردم . ولي اون هم ديگه خيلي بي خيال شده و برعكس من كه احساس مسئوليت زيادي تو زندگي دارم اون يه جاهايي بي تفاوته .

البته بعضي وقتها به من ميگه تو اصلا نگران دخل و خرج خونه نباش و تو فكر اجاره و خونه و از اين چيزها نباش ولي عملا سرماه كه ميرسه از حساب من پول ورميداره .

حالا شما بگيد دراين بين چه كاري درسته ؟؟؟؟ همكاري كنم يا .............. ؟:325:

---

پریوش عزیز
تجربه من میگه ، شما لازم نیست درآمدتون رو تو خونه خرج کنید، همین حمایتهای مالی باعث شده که روي شما بيش از حد حساب كنه ، آرام آرام نقش خودتون رو تو مخارج زندگی کمرنگ تر کنید،
چرا که این موضوع براتون مهمه ، یعنی در صورت بروز احتمالی یه مشکل ، شما احساس خواهید کرد که ازتون سوء استفاده - (مالی) شده است.

نسيم تنها ی عزیز
برا شما هم آرزوی سلامتی دارم:72:

سلام من هم کارمندم تا به حال هم خیلی در اقتصاد خانواده کمک کردم اما حالا که 25 سال کار کردم میخوا م خونه بشینم بچه ها و شوهرم 5 دقیقه یکبار میپرسند یعنی دیگه نمی خواهی بری سر کار احساس بدی دارم و فکر میکنم هرروز ساعت 6 بیدار شدم هیچ پس اندازی ندارم تازه احساس میکنم زیادی ام

واقعا دارم کم کم به این نتیجه میرسم نکنه جای خانمها و اقایون عوض شده و یا باید خودمان را اماده کنیم مانند تمده غربی حتی مردها خانه دار و خانمها شاغل باشند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟