اختلاف با خانواده خودم؛ می خواهم از آنها جدا شوم

تمام مشکلاتتونو به دیگران ربط دادین!پس سهم خودتون چی؟

من میخواستم دفعه قبل یه مطلب براتون بنویسم نشد اما حالا مینویسم.میدونی مشکلت چیه؟این که چشماتو دوختی به خونوادت ببینی برات چیکار میکنن.ممکنه به خودت بگی من تک پسرم حق دارم بخوام بهم سرمایه بدن.همینه که باعث اختلاف تو و خونوادت شده.توقع
چون تو تک پسر خونواده ای احتمالا پدر و مادرت (خصوصا اینکه سنشون بالاست) و شاید خواهرات دوست داشتن پسری داشتن که عصای دستشون باشه برادری میخواستن که براشون مثل یه پشتوانه و تکیه گاه باشه.اما کسی که دلش میخواد از خونوادش جدا زندگی کنه به احتمال زیاد اینطور که اونا میخوان نیست.
من یه سوال دارم.همین قدر که تو از خونوادت توقع داری بهت کمک کنن این حقو برای خواهرات هم قائلی؟پدر ومادرت هر 7تا بچشونو با هم میبینن نه فقط یکیشونو.
تا وقتی این حالت طلبکاری رو داری مطمئن باش هیچ کاری برات نمیکنن.یادمه تو فکر سهم ارث هم بودی.
برای اینکه به خونوادت ثابت کنی که تو هم هستی نیاز نیست زن بگیری.اعتمادشونو به خودت جلب کن خودخواهی رو از خودت دور کن و هرچی برای خودت میخوای برای خواهرات هم بخواه.بهشون محبت کن بدون چشمای خیره شده به جیبشون اونا هم پسرشونو تنها نمیذارن.ضمنا یادت باشه ادمای خود ساخته اند که تو زندگی موفقند.پس دستاتو بذار رو زانوی خودت و بلند شو نه زانوی دیگران

من هیچی ازشون نمی خوام ارث هم نخواستم