خودکشی مرگ با ذلت ؟

با تمام اون چیزهایی که گفتم، پیشنهاد میکنم خودکشی نکنی چون اگر آخر کار پشیمون بشی (که همه میشن) هیچ راه برگشتی نیست
و در اون لحظه بدترین احساسی رو تجربه خواهی کرد که هرگز در تمام زندگی سختی که داشتی هم تجربه نکرده بودی، اینو مطمئنم.
لحظه ی آخر مرگ بیشتر از همیشه نیاز به آرامش داری، پشیمونی تو اون لحظات داغونت میکنه.
در ضمن به حساب کتابای اون دنیا هم فکر کن!

در ضمن زیاد سخت نگیر، زندگی همینه، صرفا یه فرصته، خوب یا بد. و اگه خودکشی کنی یعنی این فرصت رو از خودت گرفتی. ما همیشه دنبال چیزایی هستیم که نداریم و به عنوان مثال اگه الان با همه مشکلات فعلیت، سرطان داشتی، هرگز به خودکشی فکر نمیکردی و آرزو میکردی بتونی زندگی کنی، حتی با اینکه زندگیت هم خیلی سخت باشه. ولی چون الان میتونی راجع بهش تصمیم بگیری، آرزوشو نمیکنی. برای همینه که همه در لحظات آخر پشیمون میشن، چون دیگه حق انتخاب ندارن.

هرگز خودکشی نکن، هرگز ...

سعی کردم صرفا دلایل عقلانیشو بهت بگم که چرا خودکشی اون چیز قشنگی که فکر میکنی نیست!
ولی اگه بخوای در کل به این کار نیگا کنی، پیامدای عاطفی ای که برای عزیزانت داره و حتی هزاران آدمی که تورو نمیشناسن و با خوندن خبر خودکشی تو زجر می کشن، خیلی وحشتناکتره. حتی اگه با خودکشی کسی راحت بشه، این نهایت خودخواهیه!!!

و قابل توجه دوستانی که به آدمایی مثل ما اعتراض میکنن:
من هم در شرایطی که عقلم سر جاشه به همین دلایلی که در بالا آوردم، میدونم که این کار هیچ سودی نداره ولی خودکشی یا کارای مشابه تکانشیه و گاهی مقاومت کردن در برابر این تکانه ها خیلی سخته و از پسش بر نمیای، مگه به کمک یه آدم دیگه یا دارو. اونم اگه غلظت سرمی آرام بخش ها خیلی بالا باشه، یعنی باید از قبل خورده باشیش وگرنه همون لحظه نمیتونی صبر کنی تا اثر کنه !!!