عمرم داره تلف میشه(مرده متحرک)

سلام

ممنون آقا کیوان کتاب « چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد» رو دانلود کردمو خوندم تو روحیه ام تاثیر گذاشت
من با توجه به راهنمایی های شما دوستان و عقلم فکرامو کردم و راه حل هایی رو برا مشکلم پیدا کردم
ولی اگه دوباره تفکراتی اومد سراغم میام تو ین تاپیک و اونارو بیان میکنم تا شما دوستان عزیز راهنماییم کنید

خیلی خیلی ممنون از راهنمایی ها تون:72:

سلام دوست عزیز...بسیار خوسحال شدم که توانستید راه حلی برای مشکلاتان پیدا کنید.....امیدوارم همیشه شاد و سرافراز باشید.
ما منتظر خبرهای خوش هستیم.

بابام با کمربندش کتکم زد با خواهرم دعوامون شد البته اون شروع کرد و مقصر هم اون بود ولی بابام اومدو منو کتکم زد همش توی تصوراتم به این فکر میکردم که خودکشی میکنم فقط تخیله در واقعیت نه چون میدونم خودکشی بهترین راه نیست با این کارم جهنمی میشم

آقای کیوان شما میگید محبت کنید من نمیتونم به خانواده ام محبت کنم غرورم نمیذاره بابا و مامانم خیلی پرتوقع هستند
پس از مرگ اون فراموش کار و حواس پرت شدم تازگی ها بعضی وقتا معده درد و سردرد هم دارم
با فراموشکاری و حواس رتیم چیکار کنم؟
صبح که از خواب بیدار میشم بد جوری احساس تنهایی و دلتنگی میکنم تو خونه هم تنها باشم دلم میخواد گریه کنم با این حس تنهایی چیکار کنم
نمیذاره درس بخونم

سلام
ریشه همه مشکلات در درون ماست. یک سر به خودت بزن. کار از تو خرابه نه از بیرون. سرچشمه رو پاک کن، رود پائین دستش خودبخود پاک می شه.
قوی باش مشدی! مردی ناسلامتی!
قوی باش و قاطع، و با احتیاط جلو برو. حتما ریشه اشکالات رو پیدا می کنی.
دوست تو هستم.

:72:سلام عزیز دلم چطوری؟ تونستی واسه مشکلت راه حلی پیدا کنی؟ راستش اومدم حرفی بزنم دیدم دوست گرامی آقا کیوان، نکات خیلی خوبی رو ذکر کردن.
...عزیزم دنبال همدردی چه بسا کسانی که از تو بیشتر درد کشیدن و سکوت کردن میگن قشنگی زندگی به همیناست دیگه...
گلم از خدای بزرگ می خوام کمکت کنه:203: اما خودتم باید بخوای. سعی کن یه تغییر مثبت تو زندگیت ایجاد کنی و از جونیت لذت ببری مثلا برو باشگاه و ورزش کن...تو کارهای گروهی و اجتماعی شرکت کن انگیزه و شوق زندگی کردن و بودن رو در خودت ایجاد کن.
دوست خوبم نبینم در مقابل مشکلات زانو بزنی. تو می تونی خوشبخت باشی قربونت برم پس به خودت کمک کن.

سلام
اینم بگم من از سا ل 86 اینجوری شدم یعنی حوصله هیچ کاری رو نداشتم حتی تا اون موقع اصلا من تکی نیاورده بودم ولی سال 86 که سوم دبیرستان بودم خرداد ماه 3 تا تجدید داشتم (برای اولین بار در دوران تحصیلاتم تجدید شدم) حتی بیرون هم نمیرفتم اصلا برا خرید لباس و..... حوصله نداشتم
من با خوشحالی و خنده عشقم خوشحال میشدم و با ناراحتیش هم ناراحت میشدم من فقط با خنده اون میخندیدم
حالا باز حالم خوبه میرم بیرون و... اونم به خاطر عشقمه چون وقتی اون از دنیا رفت اونی که کمکم کرده بود تا مطمئن بشم و باور کنم دوست پسرم واقعا از دنیا رفته وقتی حقیقت رو بهم گفت که آره راسته از دنیا رفته بهم گفت برو بیرون ، پارک و.......... منم به حرف اون عمل کردم
حالم یکمی خوب بود هاااااااا ولی از وقتی به این تالار اومدم داستان بعضی هار خوندم حالم بدتر شد داغم تازه تر شد ولی با راهنمایی شما دوستان خوب شدم
بد جوری احساس خستگی میکنم از همه چی خسته شدم حتی حوصله نوشتنم ندارم که کامل مشکلمو بنویسم نماز میخونم ولی انگار نمیخونم
چرا من انقد خسته ام اخه چرا چرا انرژی ندارم چرا چرا چرا

سلام estar7 عزیز
خب میگم دیگه من خیلی کارا کردم اوایل مرگ عشقم هر روز میرفتم مسجد نماز میخوندم نماز جمعه میرفتم _ اردو .... گردش و..........
میرفتم بیرون پارک بازار
ولی دیگه از همه چی خسته شدم دیگه بدم میاد برم بیرون (تکراری شده)
3 ماهی میشه دیگه پایگاه(بسیج) محله مون هم نرفتم تنها جایی که میرفتم اونجا بود هفته ای 2 بار پایگاه داریم از اونجا به اردو میبردن برنامه های مختلف ...
قران میخوندم _ دعا میخوندم ولی دیگه اینا رو هم نمیکنم
2 هفته پیش خواستم برم سر کار با کلی شور شوق شروع کردم تمرین کردن شبکه و............... شبکه خوندیم ولی چون تا حالا عملی انجام نداده بودم گفتم تمرین کنم مطمئن بشم که بلدم -------------> یه تاپیکی زده بودم به نام <برم یا نرم> هنوزم که هنوزه زنگ نزدن تو یه شهر کوچیک کار کجا بود آخه http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=5817
2 _3 ماهی میشه اینجوری شدم
پارسال هم این موقع حوصله نداشتم برا عیدم اصلا خرید نکردم هر چی گفتن من گفتم نمیخوام
خیلی خسته ام دیگه هیچی برام لذت بخش نیست :302:( ولی حوصله گشت تو این سایت رو دارم یا اینترنت:shy:)

سلام دوست عزیز,ظاهرا" حدس بنده درست بود که: مشکل اصلی شما با خانواده تان میباشد و با خود تا به بخاطر مرگ دوست تان
اگر شما به آنچه که در پست قبلی برایتان نوشتم ؛به دقت توجه میکردید به گمانم الان وضعیت شما بهتر بود و باز به خانه اول بر نمی گشتید. وضعیت شما را درک میکنم و در مورد خانواده تان به شما تاحدودی حق میدهم.اما خواهشا" هر مشکلی که پش می آید با این مشکل درگیر نکنید
شما در این شرایط احتیاج به تکیه گاه دارید , بیشتر به خاطر فشاری که از مرگ دوستتان به شما وارد شده که متأسفانه خیلی بیشتر از آنچه که هست به خودتان فشار می آورید.در این شرایط به عقیده من؛ خانواده شما رفتارتان را غیر معقول و به دور از واقعیت میپذیرند؛بدین خاطر آنچه که شما توقع دارید را از خود بروز نمیدهند.دوست گرامی آیا شما تا به حال با تمام وجود و بدون توجه به افکار منفی جهت بدست آوردن اعتماد به نفس و امید از دست رفته گامی برداشته اید؟یا اگر موفق نشده اید باز هم دگر بار و دگر بار؟
این انتظار کمی بدور از واقعبینی است که شما توقع داشته باشید خیلی زود بازتاب برخورد صحیح خود را ببینید ,در پست قبلی براتان نوشتم " گذر زمان را هم در نظر بگیرید"اما توجه نکردید!مسئولیت پیش امدهای زندگیتان خود بر عهده بگیرید,ابتدا از خودتان شروع کنید ضعفهای خود را برطرف و در طرز فکر خود تجدید نظر داشته باشید.بعد از خانواده انتظار کمک و یا نقش تکیه گاه داشته باشید ؛در این شرایط.برای حل مشکل خود به دنبال راه حل باشید نه،راه فرار از واقعیت!نا امید نشوید ؛شما نباید بازنده این بازی باشید.به این فکر کنید که شما در اینده میخواهید ؛همسر یک مرد شوید وبرای او آرامش و خوشبختی به ارمغان بیاورید.و.....
کتابی را که به شما معرفی کردم ؛(تردید ندارم که باعث تغییر در روند زندگی شما میشود ؛)که در خود تغییر ایجاد کنید,اما ظاهرا" فقط آن را روزنامه وار مطالعه کرده اید؛و به نکات کلیدی آن توجه نکرده اید!
دنبال منبع محبت از سوی خانواده خود هستید؛آیا نباید تغییری در مسیر دست یافتن به محبت و درک شما از سوی خانواده حاصل کرد؟و راه دیگری را در پیش گرفت؟
شما به جای اینکه از مقالات و مطالب کلیدی و مفید تالار جهت رفع مشکل استفاده کنید،پیگیر مشکلات(قدیمی) دوستان دیگر هستید تا در لابه لای نوشته های دوستان راه حلی بیابید.البته در بعضی موارد این کار را توصیه میکنم اما نه برای شما در این شرایط.
بد نیست مدتی ذهن خود را از این کش مکش های درونی دور کنید ؛و به پستsedmammadنیز بیشتر توجه کنید

اخه من مرگ اون هنوزم که هنوزه بعضی وقتا باورم نمیشه
اخه خبر مرگ اونو یه جوری دادن که من فکر میکردم دروغه
یکی میگفت زنده اس
یکی میگفت نه مرده
و.......
و اینکه اون قبل از مرگش همش از تصادف حرف میزد و.....................
دو هفته مونده بود به مرگش فکر اینکه یه روزی مرگ مارو از هم جدا میکنه دیوونه ام میکرد هر روز غروبا دلم میگرفت به خاطر همین غروبا بهش زنگ میزدم با اینکه بود ولی انگار نبود که دو هفته بعد وقتی اومده بود منو ببینه برگشتنی تصادف میکنه روز پنجم بهم خبر دادن منم شوکه شدم
باور کردنش مشکل بود
اخه آقای کیوان من اتفاقات رو کامل ننوشتم در مورد خودمو دوست پسرم
باشه حتما به حرفای شما عمل میکنم (اینم بگم وقتی اون از دنیا رفت همه چی رو به مامانم گفتم چون نمیذاشت به اینور اونر زنگ بزنم میگفت چقدر با تلفن حرف میزنی )
ایندفعه میرم با تمام وجود تلاش کنم

سلام.
یک سوال...
قبل از این اتفاقات (مرگ دوست تان و)رابطه شما با خانواده تان چطور بود؟