احساس خوبی به خودم و زندگیم ندارم

سلام فرشته مهربان عزیز، وقتتون بخیر و خوبی باشه ان شاءالله :72:
خیلی صحبت هاتون به دلم نشست و دقیقا انگار همون چیزی بود که باید به من گفته میشد و چقدر هوشمندانه متوجه این موضوع شدین که من بیشتر از اینکه نسبت به خودم معرفت داشته باشم فقط به دنبال تغییر و تبدیل شدن هستم .
چند روز پیش در فضای مجازی یه شخصی پستی گذاشته بود در رابطه با اینکه چگونه به خودشناسی برسیم ،من کلیپ ایشون رو با دقت دیدم و خودش همون اول گفت که من مشاور و یا روانشناس نیستم ولی درباره این موضوع خودشناسی تحقیق کردم و میخوام با شما هم به اشتراک بزارم .
یه سری سوالات رو درباره خودشناسی مطرح کرد که هر آدمی باید از خودش بپرسه. من هم رفتم یه جای خلوت و در آرامش کافی به دو ۳ تا از سوالات پاسخ دادم و با خودم روراست بودم.
یکی از سوالات این بود که چه چیزایی باعث خوشحالی من میشه ؟
من حدود ۳ صفحه درباره مواردی که حس خوب و باعث شادی من میشن نوشتم و به نکات قابل توجهی رو فهمیدم که تا حالا بهش توجهی نکرده بودم .
میخوام این روند پاسخ به سوالات رو ادامه بدم. بهرحال هیچ وقت این فرایند خودآگاهی تکمیل نمیشه ولی همین شناخت نسبی هم خیلی کمک میکنه بهمون تا خودمون رو بیشتر بشناسیم و بتونیم تصمیمات درست تری ام در زندگی بگیریم.

خیلی ممنونم از لطف و محبتتون فرشته مهربان عزیز ، خوشحالم در این تالار دوستان درک بالایی دارند و راهنمایی های خیلی خوبی ارائه میدهند .

در پناه حق سلامت باشین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط miss seven

چرا بعضیا اصلا زمان براشون اهمیت نداره ولی برای من ۲۵ ساله فکر میکنم شروع از الآن هم دیره و باید خیلی زودتر از این ها به فکر میبودم و مسیر زندگیم رو پیدا میکردم و از زندگیم خیلی مفید تر و بهتر استفاده میکردم .
خیلی چیزا توی سرم می چرخه و زمان هم منتظر نمیمونه متاسفانه .
خیلی ممنونم از لطف تون آقای باغبان ، امیدوارم همیشه سلامت باشین .

---

سلام خانم 7 - ممنون از لطفتتون .
ذهن همیشه دوست داره بره به گذشته و آینده - وقتی ذهن بره به گذشته و آینده طبیعتا وارد مقایسه میشه ، و امکان داره خودش را با دیگری مقایسه کنه .
وقتی ذهنمون اینجوری بشه طبیعتا تمرکز لازم را نداره و نمیتونه بر هدف اصلی زوم کنه .
آدم هایی که ارباب ذهنشون هستن این مورد را مدیریت می کنن .یعنی ارباب زمان هستن ! و زمان را در مدیریت خودشون در میارن .
افرادی که طی الارض دارن هم همین طوری هستن ، اینها از زمان خارج میشن برای همین افرادی که به این لطف الهی میرسن می تونن حتی کهکشان ها را با کسری از ثانیه طی کنن و برگردن ،،، چون زمان وجود نداره و در کنترلشون هست ،،،انسان وقتی از دنیا میره و وارد برزخ میشه هم اینجوری میشه ،،، زمان از بین میره براش .
ما تو این دنیا هم می تونیم این کار را کنیم .
ذهن همیشه دوست داره در حال فعالیت باشه . برای همین اگه مدیریتش نکنیم اینجوری میشیم و به جای تلاش و حرکت به سوی هدف ذهن می پره به سمتی که میگه : کاش زودتر شروع کرده بودم - چقدر عقب هستم و ...
در حالی با مدیریت ذهن و زمان می تونیم بر هدفمان تلاش کنیم و پیشرفت های خوبی داشته باشیم .
الان 25 سالتون هست ، 5 ساله دیگه میشید 30 ساله ،،،30 سالگی هم نیکوست به هدفتون برسین . خیلی ها بودم 40 سالگی شروع کردن ولی با تمرکز و تلاش رسیدن به هدفشون و موفق هم بودن در کارشون .
خیلی ها هم بودن خیلی زودتر شروع کردن ولی موفق نبودن .
در پناه خدا .

سلام آقای باغبان عاقبتتون بخیر ،
چقدر این صحبت های آخرتون رو دوست داشتم چون به تجربه دیدم که افرادی ممکنه از سن کم یه سری کار هارو شروع کنند و به نتیجه مطلوب و درستی نرسند و بالعکس یه سری آدما هم از سنین بالاتر کاری را شروع کنن و موفق بشن .
قبلا در مورد ازدواج هم یکی این موضوع رو میگفت که : دختری ممکنه ۲۰ سالگی ازدواج کنه و تا ۳۰ سالگی دارای فرزند نشه ولی یه دختر دیگه ۳۰ سالگی ازدواج کنه و سال بعد صاحب فرزند بشه ، بالعکس برای پسر هم ابنجوریه، البته حالا من خیلی هم موافق این موضوع و مثال نبودم از اون شخص که یادمم نیست کجا شنیدم، این حرف اینو داره میگه که صرفا هدف ازدواج فرزنده و کسیکه ۲۰ سالگی ازدواج کرده و فرزند نداشته انگار بیهوده بوده ازدواجش.

آقای باغبان میشه ازتون بخوام حالا که اومدین تالار یه تاپیک در رابطه با هدف خلقت انسان برامون بزارین؟
مدتیه به این فکر میکنم این اومدن و رفتنمون برای چیه ؟ بعد خودم پاسخ خودمو میدم میگم : همون چیزی که پیامبران و امامان بخاطر بیانش به ما انسان ها اومدن ، که ما خدا رو بشناسیم ، ولی بعد میگم اینکه ما خدارو بشناسیم که چیز مهمی نیست و خدا که بی نیازه از اینکه بخواد ما آدما بوجود بیایم که نسبت بهش معرفت داشته باشیم .
یه سری سوالات اینچنینی توی ذهنم دارم و فکر میکنم شما بتونید راهنمایی مناسبی داشته باشین در این موضوع .

سلام مجدد
مرسی - عاقبت شما هم بخیر ان شالله .
شده خیلی از آدم ها در یه سنی با خودشون خلوت کردن و گفتن باید شرایط را تغییر بدن و مسیر استعداد های خودشون را برن - اگه یادم باشه یه جا میخوندم یه کارگر ساختمانی در اواسط 50 سالگی تصمیم می گیره مسیر استعداد خودش که نقاشی باشه را ادامه بده - با تلاش و سخت کوشی و با گذشت زمان موفق میشه و کارهای موفقی هم بیرون میده .
خیلی ها هم خیلی زود و به موقع شروع می کنن و شاید بعضی از آنها این خلوت را با خودشون و تصمیم برای تمزکز را انجام ندن .
هر چند همه افراد به نظرم به نوعی می تونند موفق باشن و موفقیت فقط به کارهای خاص و جایزه های متنوع نیست .
مهم اینکه تلاش خودمون را کرده باشیم و از زندگی راضیم باشیم.
برای همین هیچ وقت نباید به فرصت های از دست رفته توجه کرد - بلکه باید به هدف و به زمان حال و تلاشمون تمرکز کنیم و قطعا پیشرفت های خوبی می کنیم .
آرام ولی پیوسته .

..................

تو ازدواج هم همینه - هیچ وقت نباید فردی سن خودش را مقایسه کنه .
ازدواج هم به نظرم تا حد زیادیش قسمتیه .
یه جورایی کیفیت از کمیت مهم تره و انسان نباید اصلا نا امید و ناراحت بشه .
امکان داره فردی 40 سالگی ازدواج کنه ، ولی باز از نظر کیفیت از خیلی ها که زودتر ازدواج کردن شادتر و عاشق تر زندگی کنه .
البته سن پایین هم همین طور می تونه ازدواج در اون سن ها خیلی خوب باشه برای یه فردی.
برای همین هر فردی زندگی خودش را داره و مقایسه و حساب کتاب ها فرق می کنه .
مثلا امام صادق ع میگن در پنجاه و چند سالگی ازدواج کردن ( البته بعضی از کتب چهل و چند سالگی نوشته شده ) ( به خاطر شرایطی که موجود بود در زمان خلافت عباسیه و دلایل دیگه )
یا خیلی از امامان در سنین پاپین تر ازدواج کردن .




..............
در مورد خلقت انسان حتما - اگه فرصت شد در همین تاپیک صحبت میشه و یا در تاپیک دیگه .
در تاپیک باغ غنی ذهنی شما چند صفحه اول یه مطالبی داره .


موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط miss seven

آقای باغبان میشه ازتون بخوام حالا که اومدین تالار یه تاپیک در رابطه با هدف خلقت انسان برامون بزارین؟

---

سلام مجدد
ببخشید دیر شد


چون نظر منو خواستید حتما دیدگاه خودم را خدمتتون میگم - ولی خودتون هم می تونید تحقیق کنید و امیدوارم بتونم به آگاهی شما در این زمینه کمک کنم .
هدف از خلقت انسان تکمیل آفرینش بود به نظرم .
هیج موجودی ظرفیت کامل رشد انسان را نداره حتی فرشتگان .
وقتی خدا انسان را آفرید فرشتگان می گفتن انسان طغیان می کنه و اون چه دانشی داره مگه!
تو یه پرسشی فرشتگان نتونستن پاسخ خدا را بدن ولی انسان تونست ( علمی که خدا بهش داده بود) :))
ظرفیت فرشتگان اونجوری نبود که بتونه این علم را دریافت کنه ولی انسان می تونست .
فرشتگان هم سجده کردن .( به این انسان و مقام تعالی حقیقت انسان سجده کردن که در مسابقه و سئوالی که خدا پرسید ازش عقب افتادن ) یه خورده ساده مینویسم مفاهیم هضم بشه :)
به انسان اختیار داده شد ، که تصمیم بگیره و راهش را انتخاب کنه و خودش را رشد بده ،،،دیگر موجودات از نظر رشد معنوی و عقلی این گونه نیستن .
مقام روح به انسان رسید و این خیلی مهمه و انسان باید سعی کنه خودش را پرورش بده .
انسان می تونه از مقام فرشتگان هم بالاتر بره و بعضی موقع هم می تونه با عدم پرورش روحی و معرفت عقلی خودش را از خیلی موجوادت هم نزول بده .
انسانی که صفات خدا در وجودش نمایان بشه و خودش را این گونه پرورش بده مقام بالایی داره و اشرف مخلوقات میشه .


وقتی انسان در بالاترین جایگاه تعالی خودش باشه ،،،
وقتی یه فرشته در بالاترین جایگاه تعالی خودش باشه ،،،
اگه یه اِنس در جایگاه تعالی خودش باشه ،،،
اگه یه جن کوچولو موچولو هم در جایگاه بالای خودش باشه ،،،
حیوانات و درختان و ....که مشخصه ظرفتشون .
و....
انسان از همه این ها بالاتر و ظرفیت دریافتی بالاتری داره و خودش را خیلی می تونه پرورش و به جاهای تعالی بالایی برسونه .
این یعنی عظمتی که خدا داره و می تونه همچین موجودی خلق کنه .
کائنات و نظم آفرینش به این موجود نیاز داشت .
الله صمد - خدا بی نیاز هست .

موفق باشی خانم 7

سلام آقای باغبان وقتتون بخیر ،
خیلی ممنونم از اینکه درباره این موضوع نوشتین و نظرتون را گفتین .

:72::72::72::72: