-
سلام
کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات
دست ما را برساند به دعای عرفات
موسی من تو به دنبال کدامین خضری؟
گوشه ی چشم تو ابری ست پر از آب حیات
امام حسین(ع) در دعای عرفه، مراحل سیر و سلوک را به خوبی در قالب دعا بیان فرموده اند که می‌توان با تحلیل آن، به آموزه‌هایی هدایت بخش دست یافت.
آموزه‌های عرفانی مانند توبه، فقر، رضا، ایمان، یقین، توکل، و.... که هر یک باید در مرحله‌ای خاص طی شود تا به مرحله بعدی برسد؛ یعنی میان این آموزه‌ها ترتیب، تقدم و تأخر وجود دارد.
امشب شب عرفه ست و فردا روز عرفه
ان شالله بتونیم به درستی استفاده کنیم
التماس دعا :72:
-
-
-
کاشکی روز عید قربان، اون گوسفندای بی زبون رو توی همون کشتارگاهها بکشن و گوشتش رو بیان تقسیم کنن.
آخه این چه کاریه، گوسفند بدبخت رو میذارن وسط کوچه، چاقو رو میذارن رو گردنش و .... علاوه بر اینکه تاثیر بد روی روحیه حتی آدم بزرگا داره، به نظرم توی ملا عام انجام نشه خیلی بهتره....
-
سلام
دوست داشتم به مناسبت روز عرفه یه نکته انسان شناسی رو یادآوری کنم. بعضا دیدم حاجیانی که از مگه میان نه لزوما همشون اما بعضیاشون دیگه اون افتادگی وفروتنی سابق رو بعد از اعمال حج و بازگشت از مکه ندارند. حتی بعضیشون راه فریبکاری رو میرن:305:. در کنار این مساله بازم مشاهده کردم عده ای از کسانی که سابقه دینداریشون زیاده دچار نوعی غرور میشن و اینو توی حشر ونشر اجتماعیشون دیدم. این دو تا مساله برای من جای سوال بود.
تا اینکه فهمیدم این اتفاق توی مسیر دینداری برای هر انسانی ممکنه بیفته. توی ادبیات عرفانی ما تاکید زیادی رو "من" شده، اصطلاحا میگن این من رو لاغر کنید نذارید باد کنه. بارها در قرآن اشاره شده که هر چه خوبی به شما میرسه از فضل خداست.هر چی بدی میرسه از نفس و اشتباه خودتون. بیجا نیست که توی توبه میگیم از خداوند طلب بخشش میکنم و به سوی او باز میگردم یعنی موقع گناه به خدا پشت کردیم و خودمون رو محروم کردیم.
وقتی اینا رو کنار هم قرار میدیم اونوقت معما حل میشه.ممکنه یه انسان متدین حال خوب دینداریش رو نتیجه کارهای خودش بدونه و دقیقا اشتباه از اینجاست. توفیق مکه رفتن، توفیق عبادت توفیق صدقه دادن توفیق هر کار خوبی هیچکدوم ربطی به منیت اون شخص نداره همه لطف و فضل خداست. حافظ در این زمینه میگه :
گرچه وصالش نه به کوشش دهند، هر چقدر ای دل توانی بکوش
لطف خدا بیشتر از جرم ماست نکته سربسته چه دانی خموش
این یه نکته منطقی و عقلیه و اگه به خاطر تعارف و خودشیرینی برای خدا بخواهیم قبولش کنیم اثر نمیکنه و سر بزنگاه به جای شکرگذاری صادقانه وقلبی از خدا ممکنه تبدیل به یه غرور بشه حاصل سالها توفیق دینداری رو تباه کنه.گاهی فاصله کفر وایمان یه سجده شکره
-
اینا رو دیدم یاد آقای بهجت افتادم- عبادت بخاطر خودش و نه بخاطر مقام و دورویی و سرمردم کلاه گذاشتن!
-
