شرایط جدید زندگی بعد از تولد فرزندم

ارم جان :72:

می دونم سخته، اما سعی کن اراده ی همسرت و اثر انتخاب هاش روی پسرت رو بپذیری و نخوای تغییرشون بدی. اگه می تونی یه مدت به چیزی اعتراض نکن و فقط نقش خودت رو ایفا کن.

از نظر من اضطراب تو بیشتر از حرف و رفتار همسرت روی پسرت اثر منفی داره. فکر می کنم حتی در لحظه ای که یه پدر فرزندش رو دعوا می کنه، چهره ی اطمینان بخش یک مادر می تونه حداقل 50 درصد ترس بچه رو کاهش بده.

اثرات منفی بیشتر متاثر از برداشت ما از واقعیات هستند، تا خود واقعیات. پس به پسرت کمک کن برداشت مثبتی داشته باشه. حداقل از سبک محبت کردن پدرش.

ضمنا وقتی خودمون می دونیم ذهنمون خستست و افکارمون آشفته هستند، یعنی وقتی خودمون می دونیم تشخیص و ادراکمون از رفتار آدما و کلا پیرامونمون تحت تاثیر احساسات افراطیمون قرار گرفته، بهترین کار اینه که سعی کنیم تا جای ممکن از موقعیت ها و آدمهایی که اذیتمون می کنن فاصله بگیریم و اکن وقتایی هم که نمی شه، خودمون رو با چیزای دیگه مشغول کنیم، یا موضوع نامرتبطی رو داغ کنیم، یا سکوت کنیم.

خلاصه تا جائیکه شد فاصله فیزیکی، وقتایی هم که نشد، فاصله ی عملی انداختن از موضوعات تنش زا، یا حداقل فاصله ی ذهنی.

در موردمادرشوهر من کاملا محتمله که راهکار فرشته نتیجه ی عکس بده. یعنی اگه بگم به فلان کار شما حساسم یا اذیتم می کنه، در خوش بینانه ترین حالت، تاثیری نداره. که تازه همون بی توجهی (بعد از فهمیدن اثر کارش) بیشتر آدمو حرص می ده. البته من خودم تا حالا امتحان نکردم اما شوهرم که حساسیت هاش رو بهش میگه، فقط کارش رو توضیح می ده و اثر دیگه ای نداره.

اما حتما مادرشوهر فرشته واکنش مناسبی داره که فرشته اینو بهت پیشنهاد می ده. بنابراین بستگی به شخصیت اطرافیانت داره که بهشون بگی یا نه. ولی در کل، تجربه ی من می گه اغلب آدما خودشون اونقدر تنش ها و گرفتاری های درونی دارن که نمی تونن مدت طولانی ای رفتار ها یااحساسات غیرنرمال کس دیگه ای رو تحمل کنن و بهتره هرکس مشکلات خودش رو مسئولانه حل کنه و به جای اینکه از دیگران خواسته ای داشته باشه، باهاشون رفتار متناسب و مناسبی داشته باشه تا تعاملات بصورت خودکار اصلاح بشن یا بهتر بشن.

نقل قول:

---

تو حرف هاش میگه پسرم به بابا مامانش بگه من باشما قهرم بدوه بیاد خونه ما!

---

ارم جان تو میتونی فرزندتو یه جوری تربیت کنی که فردا مادرشوهرت بهش گفت قهر کن بیا خونه ما ، او در جواب بگه : " نه مامان بزرگ قهر کردن کار آدمای ضعیفه یا مثلا قهر کار بدیه "

نمیشه بچه رو تو یه فضای استرلیزه تربیت کرد ،
اینطوری که اصلا تربیتش نکردیم فقط بهش تقلید کردنو یاد دادیم ،
بدن انسانم حتی نیاز به باکتری داره تا بتونه پادزهر بسازه و سیستم ایمنی درست کار کنه .

نقل قول:

---

مادرشوهرم میگه .. یا روزی میاد که اصلا پیش شما نمیمونه! یا میخواد جوری نشون بده که پسرم رو بهتر از من نگه می داره.

---

میتونی از زبون بچه به مادربزرگش بگی : " مامان بزرگ قول میدم تند تند بهتون سربزنم ،
قول میدم هم نوه خوبی برای شما باشم هم پسر خوبی برای مامان و بابام . "

اینطوری به مادرشوهرت میگی تو هم دوست داری بچه ات عاقل باشه
بهشون سر بزنه ، و اینکه میتونه همزمان به هر دو احترام بذاره و محبت کنه . این دوتا منافاتی باهم ندارن .


اگر مادرشوهرت میگه بچه داریش خوبه ، چی بهتر ازین ?!
میتونی خودتم تحسینش کنی : " بلهه مامان شما که استادید "
ناراحت نشو ، بلکه خیییلی هم خوشحال باش چون یه نفر هست که قابل اعتماده ، میتونی با خیال راحت بچه رو هر از گاهی چند ساعت بذاری پیشش و به خودت و کارات برسی .
خیلی ها آرزوی همین آدم قابل اعتماد رو دارن که مسئولیت نگهداری بچه اشونو بپذیره !


** نوشته هات این احسای رو به مخاطب منتقل میکنه که تو هم میخواهی مثل خیلی خانمهای ایرانی مالک پسرت باشی ، تنها مالک پسرت !!!
(یعنی آسیب به خودت و پسرت .)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گیسو کمند

ارم جان تو میتونی فرزندتو یه جوری تربیت کنی که فردا مادرشوهرت بهش گفت قهر کن بیا خونه ما ، او در جواب بگه : " نه مامان بزرگ قهر کردن کار آدمای ضعیفه یا مثلا قهر کار بدیه "

نمیشه بچه رو تو یه فضای استرلیزه تربیت کرد ،
اینطوری که اصلا تربیتش نکردیم فقط بهش تقلید کردنو یاد دادیم ،
بدن انسانم حتی نیاز به باکتری داره تا بتونه پادزهر بسازه و سیستم ایمنی درست کار کنه .



میتونی از زبون بچه به مادربزرگش بگی : " مامان بزرگ قول میدم تند تند بهتون سربزنم ،
قول میدم هم نوه خوبی برای شما باشم هم پسر خوبی برای مامان و بابام . "

اینطوری به مادرشوهرت میگی تو هم دوست داری بچه ات عاقل باشه
بهشون سر بزنه ، و اینکه میتونه همزمان به هر دو احترام بذاره و محبت کنه . این دوتا منافاتی باهم ندارن .


اگر مادرشوهرت میگه بچه داریش خوبه ، چی بهتر ازین ?!
میتونی خودتم تحسینش کنی : " بلهه مامان شما که استادید "
ناراحت نشو ، بلکه خیییلی هم خوشحال باش چون یه نفر هست که قابل اعتماده ، میتونی با خیال راحت بچه رو هر از گاهی چند ساعت بذاری پیشش و به خودت و کارات برسی .
خیلی ها آرزوی همین آدم قابل اعتماد رو دارن که مسئولیت نگهداری بچه اشونو بپذیره !


** نوشته هات این احسای رو به مخاطب منتقل میکنه که تو هم میخواهی مثل خیلی خانمهای ایرانی مالک پسرت باشی ، تنها مالک پسرت !!!
(یعنی آسیب به خودت و پسرت .)

---

:104::104::104:

هیچی حرفی ندارم:biggrin:

فقط ادم دلش می خواد بعضی وقتها بعضی پستها رو
دوبار تشکر بزنه

سلام دوستای خوبم

فرشته جان میشل عزیز و گیسوکمند عزیزم خیلی ممنون که نظرتون رو برام نوشتید.
توصیه های شما رو خوندم و سعی کردم اونها رو در عمل بکار ببرم. با حرف های شما موافقم و میدونم بیشترین تأثیر را روی پسرم دارم. می دونم پسرم با عینکی که من بهش میدم به اتفاقات پیرامونش نگاه میکنه. پس مهمتر از اینکه اطرافمون داره چی میگذره اینه که برداشت و واکنش ما چیه.
گیسوکمند جان ، واقعا دوست ندارم در نقش اون مادری باشم که شما نوشتی. شاید نیاز باشه در مورد احساساتی که نسبت به پسرم دارم ریز تر بشم و ریشه اش رو پیداکنم. نظارتی که مادر همسرم روی همسرم داره هم حس خوبی بهم نمیده. با اینکه مدام سعی کرده ام با جملات مثبت خودم رو متقاعد کنم اما نمی دونم چرا این مسأله دیر یا زود دوباره بروز میکنه.منظورم احساسات منفی من نسبت به بعضی رفتارهای مادرشوهرم هست. خیلی دوست دارم ریشه اش رو بدونم و به طور ریشه ای باهاش مقابله کنم.چون هر تلاشی میکنم موقتیه و اون محبت اصیل و واقعی نسبت بهش در من بوجود نمیاد.