نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
به حرف بابات گوش کن
صبر داشته باش
بی کران تو زنی نیستی که بتونی الان طلاق بگیری... قدرتشو نداری و شاید اصلا صلاحت هم نباشه... پس دادگاه رفتن رو فراموش کن
دخترت رو هم اگر بدی به شوهرت دو روز نشده دلت تنگ میشه و به هوای دخترت برمیگردی خونه تون
صبر داشته باش...
سلام دوستای همدر ی
خیلی توی شرایط بدی قرار گرفتم مامانم پاش رو کرده توی یه کفش که باید بریم دادگاه و احضاریه برای همسرم بفرستیم مدام خاله هام و اطرافیان سرزنشم می کنند که تو باید شکایت کنی و جدی باهاش برخورد کنی و برای بچت نفقه بگیری کسی که نزدیک یک ماهه از بچش خبری نگرفته باید تربیتش کرد و ... امروز صبح مامانم به زور منو برد دادگاه تا با مشاوره دادگاه صحبت کنم اونم گفت شما باید براش احضاریه بفرستم برای نفقه بچه . منم از مامانم فرصت خواستم که هفته بعد بفرستم . من اصلا نمی خوام طلاق بگیرم از طرفی هم اصلا از شوهرم خبری نیست . به نظرتون چیکار کنم همه دارن سرزنشم می کنن که برم دادگاه
سلام . بچه تون چند سالشه؟ به اینم فکر کنید حضانت فرزند زیر هفت سال با مادر است . با توجه به اینکه شوهرتون الان عصبانیه شاید شکایت عصبانی ترش کنه . البته من بی تجربه تر از اونیم که شما را راهنمایی کنم .میترسم برای اینکه نفقه نده بیاد بچه را ببره.
دخترم الان چهار سالشه . نمیدونم تا کی باید اینطوری بلاتکلیف بمونم مخصوصا با پافشاریهای مامان . شوهرم دلش برای بچش هم تنگ نشده
بابای من همیشه میگه زنی که می خواد زندگی کنه نباید پاش به دادگاه برسه . به نظر من یهدمدت دیگه صبر کنید.حتی اگه صبرتونم تموم شد بهتره یه بزرگتر باهاش حرف بزنه و اتمام حجت کنه. دادگاه برا وقتیه که همه راه ها را رفتید و دیگه امیدی نیست.
همش دارم به اشتباهات خودم فکر می کنم . همش دارم خودمو سرزنش میکنم که بیشتر از اینا حجابمو رعایت می کردم و در مورد سایز شلوار و مانتوم بحث نمی کردم . من اصلا دوست ندارم طلاق بگیرم همسرم الان یک ماهه ازش خبری نیست شب ها از شدت اضطراب اصلا خواب ندارم . یعنی آخرش چی میشه به نظرتون من چیکار کنم؟
رابطه تون با خانواده شوهرتون چه جوریه ؟
شوهرتون چقدر از خانواده شون حرف شنوی دارن؟
رابطم با خانواده شوهرم خوب بود . البته من مادرشوهر ندارم و پدرشوهرم سنش خیلی بالاست و اکثرا ناخوش احواله فقط خواهرشوهرم بود . شوهرم اصلا از خانوادش حرف شنوی نداره و حرف حرفه خودشه
بی کران عزیز:72:
بعد از ماها فقط انلاین شدم که باشما جدی صحبت کنم
واقعا از پیامهات و اینکه خودت و مادرت نشستین و دقیقه ها و ساعتها و روزهای نبود همسرت را میشماری
ناراحت شدم. واقعا شما بعنوان یک مادر چی داری یاد اون طفل معصوم فرزندت میدی؟؟؟؟
واقعا این چه ظلمی هست که در حق خودت و دخترت میکنی؟؟
اخه مگه دنیا به اخر رسیده و هیچ راه و مسیر دیگه ایی برای زندگی توی این دنیا نیست که فقط شما منتظری این راه باز بشه و برگردی به اون شوهر و اون خونه و دوباره خفت و ذلت خودت و اون طفل معصوم را به آغوش بکشی.
لطفا بلند شو، بزرگ شو و به خودت رحم نمی کنی به اون بچه رحم کن.
قدم به قدم شروع کن روزنامه ها و نیازمندیها را بگرد با یک کار در منزل و کار ساده شروع کن برای خودت و فرزندت منبع درامدی ایجاد کن.
هفته ایی دو سه بار دست بچه ات را بگیر و به یک پارک و فضای سبز نزدیک خونتون برو و بزار هردو نفس بکشید و زندگی کنید ...
سعی کن از طریق این سایت و سایتهای دیگه اطلاعات و دانشت را در زمینه اعتماد به نفس و عزت نفس مطالعه کنی
لطفا حتما این کارها را در زمینه بازسازی و مستقل شدن خودت انجام بدی.
تمرکزت را از روی شوهرت و شمردن ساعتها و روزها بزاری کنار
حتما گزارش کارهایی که در این جهت کردی را اینجا بیا برامون بگو و خوشحالمون کن.
مطمین باش شما که تمرکزت را از همسرت برداری نتایج شگفت انگیزی میگیری و اونم سرو کله اش پیدا میشه
اونوقت که شما باید تصمیم بگیری با این فرد بی مسیولیت چطور برخورد کنی.
منونم از همه شما
همسرم امروز صبح به داداشم زنگ زد و گفت که دلش برای دخترش تنگ شده می خواد ببینه داداشم دخترم رو برد محل کارش و شوهرم اومد برد و به داداشم که تا دو ساعت میارم . به نظرتون چیکار کنم ؟ کار خوبی کردم بچه رو دادم؟