نوشته اصلی توسط
mahasty
آقای فرهاد تنها، حس میکنم قصدتون از ایجاد این تاپیک بیشتر درددل بوده تا بازگو شدن چیزهایی که خودتون میدونید از زبان دیگران. به قول خودتون اگر خانم بودید شاید(نه حتما) همدردی بیشتری دریافت میکردید.
شاید همونطور که خودتون گفتید اصلا مشکل جای دیگه است و ناراحتی و بیباوری از جای دیگه میاد و ظاهر رو بهانه کردید تا برای دلخوری از خودتون دلیل بتراشید.
بیشتر مردم مشکلاتی دارن که حتی نمیخوان با خودشون در موردش رو راست باشن. عذاب میکشن و هیچکس هم درکشون نمیکنه.
خودم گاهی شده کسی رو راهنمایی میکردم یا اومدم توی این سایت چیزی برای کسی بنویسم و وسطاش متوجه شدم مخاطب حرفام در واقع خودم هستم. منم که فلان مشکل رو دارم و میدونم راه حلش اینه و این حرفها رو دوست دارم یکی که ندارمش، بهم بگه.
پس ول کنید آینهها رو. هیچکس شما رو به اون خوبی که خودتون از درون میبینید؛ نمیبینه. دیگران چیزی رو میبینن که شما بهشون نشون میدید و نه حقیقت وجود شما رو.
مردم چیزی بیشتر یا کمتر از شما ندارن. در واقع ما همه فقط یه چیز داریم: یه فرصت خیلی کوتاه برای زندگی. شما میتونید هر طور که میخواید از زمانتون استفاده کنید. هنوز خیلی جوون هستید و فرصت دارید تا بهترین، وحشتناکترین، عاشقترین، معروفترین، غمگینترین... آدم دنیا بشید. میتونید همه فرصت رو به باد بدید. اما اینا هیچکدوم مهم نیست. سعی کنید شادترین آدمی باشید که میتونید.
چی شما رو شاد میکنه؟
چجور بودن شما رو شاد میکنه؟