لطفا کمکم کنید یه زندگی خوب و سالم رو شروع کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط carameli

دوستان عزیز از راهنمایی های خوبتون ممنونم.من اصلا دیگه دلم نمی خواد هیچ مردی وارد زندگیم بشه.در این مورد از خودم مطمئن هستم.در مورد همکارم هم هیچ قصدی ندارم.اصلا نمی دونم چه جوری به خودم اجازه میدادم انقدر وقیح باشم.
من از روزی که جدا شدم تا امروز تقریبا یکی دو روز در میون زنگ می زنه.می خواد منو ببینه.می گه نمی خوام برگردی ولی باید به حرفام گوش کنی.نمی دونم چی کار کنم.

---

رجوع شما به صورت کلی اشکالی ندارد...اما همانطور که قبلا هم گفتیم شروط ونگرانی هات رو برای رجوع لیست کن وبه یک مشاور باتحربه نشون بده.بعدش که شوهرت خواست رجوع کنه به این مشاور مراجعه کنید که آیا رجوع امکانپذیر هست یا خیر.


شما این رو درنظر بگیر که مشکلات شما به خاطر چند رفتار خاص هست که از همدیگه انتظار ندارید و دراینجا تو با اون رفتارها یی که به نظرت آزار دهنده بوده نتونستی کنار بیایی حالا نکته اینجاست که آیا این رفتارها در حال اصلاح هستند یا فقط قول یا اینکه شما به دیدگاه وتوانایی هایی رسیدی که رفتارهای سابق را مشکل ومساله نمیدانی . اینها تعیین کننده نوع تصمیم تو هستند

راستش من اصلا از مشاوره حضوری نتیجه مثبتی نگرفتم به نظرم بیشتر پول و وقت و هزینه آدم از دست میره
من پیش مشاورهای خیلی معروفی رفتم هم آدمای مذهبی هم آدمای مدرن ولی هیچ کدوم نتونستن کمکی کنن.یعنی همیشه بعد از جلسه مشاوره به نظرم می اومد که حرفاشون اشتباهه.
مثلا یکی از مشاورها به من پیشنهاد داد از نظر ظاهری خودم رو شبیه به اون زن بکنم.
این حرف واقعا مسخره نیست؟
یا در مورد مسائل جنسی که حرف زدم همیشه پشیمون شدم چون مشاوره مرد دو موردی که من بهشون برخورد کردم اصلا قابل اعتماد نبودن و حرفارو به بیراهه می بردن.خیلی با گستاخی در مورد ظاهر و اندامم تعریف می کردن. حالمو به هم می زدن.مشاور های خانم هم یکی شون زیادی مرد ستیز بود و منو تحریک می کردن ضد همسرم.
ولی از مشاوره اینجا واقعا راضی بودم.
ببینید من قصد رجوع به همسرم رو ندارم حداقل دوست دارم شش ماه تنها باشم.ولی خانواده همسرم مدام با من تماس می گیرن می گن که من حماقت کردم زندگیم رو ترک کردم.میگن باید شوهرمو می نداختم بیرون.می گن تو راه رو برای اون باز کردی.فکر می کنی چی میشه دو روز یادته بعد انقدر زنای دیگه میان تو زندگیش که میگه خداروشکر که اون رفت.میگن تو باختی که رفتی.اگرم خیانت می کرد نباید راه خیانت رو براش راحت می کردی.ولی من اصلا حرفاشون رو قبول ندارم.
از طرفی از اینکه پدر و مادرم سعی دارن به همه بگن همسر من ماموریته عصبی میشم.حالا دلایلی که به خاطر جدا شم و دلایلی که باعث میشه گاهی فکر کنم برگردم رو می نویسم لطفا بخونید نظرتون رو بگید.

- - - Updated - - -

یه مشکل دیگه ام که دارم اینکه انگار ظاهر و اخلاقم جوری هست که مردا به خودشون جرات میدن به من جسارت کنن یعنی من جذبه و اقتدار کافی رو ندارم اول می خوام این مشکلم رو حل کنم.من با هر مشاور مردی صحبت کردم اخرش یه چرت و پرتی به من گفت.که بعدش که با خودم فکر کردم می گم حتما من خیلی آدم شل و ولی هستم که اینا روشون شد اینجوری باهام حرف بزنن.

Amina عزیز ممنون از جوابت.حرفای همسرم واقعا باعث شده من اعتماد به نفس و عزت نفسم رو از دست بدم.البته یه وقتایی هم من مقصر بودم تو زندگیم.واقعا مردا خیلی پر رو شدن.انقدر که تو فضای مجازی فیلم غیر اخلاقی و تصاویر بد می بینن نظرشون نسبت به همسر خودشون عوض میشه.

با سلام و تبريك به خانم محترم كه دارين با زوال منطقي از مشاوره همدردي بهره ميگيرين چند نكته خلاصه و اساسي را يادآوري ميكنم :
1- مدت متاركه شما كوتاهه و اصلاً از خودتون نخواهيد كه فعلاً تصميم بگيريد يا كاري كنيد . اگر يكسال هم طول بكشد زمان زيادي نيست پس هي نشينيد خودتون را بازپرسي كنيد يا آزمون بگيريد چند ماهي بي خيال بازخواست خودتون بشين چون وقتش نرسيده خودش مياد سراغتون
2- تو اين مدت اگر خودتون تفنني دوست نداشتين با همسرتسابقتون كاملاً قطع ارتباط كنيد و جوابشو ندين و از خط تلفن ديگري استفاده كنيد تا مفهوم جدايي واقعيتشو نشون بده اگر واقعاً طلاق گرفتيد؟
3-رو نقطه ضعفهاي مورد اشارتون برگرديد اول با چند نفر همخو دوستي و مراوده ايجاد كنيد و ارتباط باهم بودنتون را بيشتر كنيد و تنها نمانيد با خواهر و مادر و چند تا دوستان يا دوست جديد در كلاس و شنا و اينها پيدا كنيد و وقتتون و خلاً عاطفي ارتباطيتون را پرش كنيد
مهمتر براي خودتون يك چار چوبه شخصيتي كا اضلاع آن خط قرمزهاي شما يا الزامات شما هستند تعريف كنيد و اصلاً اجازه تخريب و نفوذ آن را ندهيد به هر قيمتي مثلاً حرمت خانواده پدر مادر چون خودتون براي كسي نميشكنيد اجازه شكستنشو به كسي نديد براي اولين بار تذكر جدي با گذش و نبايد تكرار شود و اعتقادات و و اندام خودتون مگر اينكه با خواست خودتون بخواهيد بهبودي ببخشيد كه معقول و ممكن و باب ميلتون باشد و در كل خود باوري و اعتماد به خود(نفس)عزتمندي
مطلقاً هر اتفاق عملي فكري و ذهني كه براتون افتاده و بنظرتون درست نبوده فراموش كنيد و بهش فكر نكنيد چون يادآوريش گناه و معصيت بزرگتري است و در حال و با روشهاي ساده شادمانه يا با آرامش براي چند ماه بايد زندگي بدون اجازه ورود هر دغدغه اي داشته باشيد تا بعد انگار فعلاً در سفريد و هيچ كاري از دستتان بر نميايد كه بخواهيد براي خود يا كسي انجامش بديد موكول كنيد تا از سفر برگرديد تا چند ماه ديگر يا حتي چند سال ديگر با پوزش از تطويل كلام.وتوصيه هاي خانوم she - جدي بگيرين.