هیچ شوقی برای عروسی ندارم. همچنان سر دو راهی.

سلام متاسفانه اشتباهاته شما ناشماراست خواهشمندم یکبار دیگه راهنمایی دوستان رو بخونید واقعا متوجه نشدید توماجرایی که تعریف کردید فقط شما مقصر بودید فکرنمیکنید این شما بودید که درابتدای کار به همسرتون بی احترامی کردید البته شوهرتونم مقصر بوده که به غیر ازشما بقیه رو هم مقصر میدونسته هرکس یه آستانه تحملی داره اگر به همین رویه ادامه بدید نتیجه مشخصی داره

سلام

توی پست قبلی هم گفتم یک الگویی از روابط زن وشوهر توی ذهنت هست که عملا شدنی نیست.بارها هم اثرش رو دیدی ولی سعی در اصلاح اون الگو نمیکنی.

این که توی جمع ٬خودت او رو تحقیر کنی واو حق هیچ گونه دفاعی از خودش نداشته باشد٬در نهایت باعث میشه او به سمت دادوفریاد یا حتی خودزنی پیش برود

همونطور که خودت گفتی توی جمع ضایعش کردی اونم به تو یه چیزی گفته.حالا به جای اینکه توی اون اتاق خودتون تمومش کنید بهش میگی بیا توی جمع از من معذرت خواهی کن! این یعنی میخواهم این خروس جنگی ادامه پیدا کند.

این یک قاعده کلی هست که با احترام رفتار کن تا احترام دریافت کنی.شاید دو بار یه سه بار کوتاه بیاید ولی این عملا غیر ممکن هست که همیشه کوتاه بیاد.او هم مثل هر کسی غرورواقتدار دارد ودوست ندارد مدام شکسته شود.

حالا چشمهات رو ببند یه نفس عمیق بکش وخودت رو جای اون بذار وانتظارات ورفتارهایی که خودت انجام دادی رو تصور کن وببین اگه بخواهی اونی باشی که قبلا خودت ازش خواسته بودی چه شخصیت وروح روانی برایش باقی می ماند یه بار بیاد از پدرت عذر خواهی کند یه بار از مادرت .توی جمع تحقیر شود وحق اعتراضی هم نداشته باشد ومدام مجبور باشد به خانواده ای که در آن بزرگ شده بی احترامی کند.خب اگر بخواهد این کارها رو انجام دهد کم کم یه شخصیت مسخ شده وخنثی وبی احساس رو خواهد داشت.که برای تخلیه خودش حتی ممکنه به سمت راههای اشتباه هم برود

سعی کن کتابها یا مقالاتی که تفاوتهای زن ومرد رو ذکر میکنه ورفتارهای صحیح رو در کنار هم اموزش میده مطالعه کنی

در زیر چند لینک به عنوان نمونه اوردم سعی کن مطالعه شون کنی

http://www.hamdardi.net/thread-11312.html

http://www.hamdardi.net/thread-11865.html


http://www.hamdardi.net/thread-4098.html

خیلی ممنون از دوستان و مخصوصاً آقایammin
قبول دارم اذیتش کردم با بی سیاستی هام ولی اونم با یه کارایی حرص منو دراورده. باورتون نمیشه میگم کاش روزا متوقف شن .اسم عروسی میاد دلشوره میگیرم. فکر نکنم ما باهم خوشبخت شیم. میدونید بهش وابسته شدم.میدونم داره اذیت میشه.حتی خودشم تو اعصبانیت گفته به درد هم نمیخوردیم .بهش گفتم بیا جدا شیم یه بار که عصبیه میگه مهرتو ببخش همین حالا طلاق بگیر بعد اروم که شد میاد بغلم میکنه گریه میکنه البته منم خیلی گریه میکنم میگه باید بسوزیم و بسازیم.
در مورد حقوقم بهش گفتم پولی که هر ماه بهت میدم که مثلا باهاش خونه بخریم هر چقدر که من پول گذاشتم همونقدر از خونه به اسمم کن که اصلا زیر بار حرفم نرفت و گفت اونوقت اگه یه چیزی شد خونرو بفروشی حقتو برداری یا اگه بر خانوادت مشکلی پیش اومد خونرو بفروشی به اونا کمک کنی؟؟؟؟؟؟؟
میبینین چقدر فکرش معیوبه.
منم تصمیم دارم مثلاً اگه رفتیم زیر سقف نصف حقوقمو بر زندگی بزارم بقیشو خودم پس انداز کنم.
همش میگه باید پولامو جمع کنیم به یه نقطه اطمینان برسیم ولی من دلم میخواد بر ماه عسل بریم سفر خارجه بریم میگه نه اول ماشینمونو باید مدل بالاتر بخریم.
تو مسائل مالی نظر خودشو خونوادشو ارجحیت میذاره . به من میگه ولخرجی .
خونوادشو فکر میکنن من ولخرجم. چون جاریم بر خودش هیچی نمیخره فقط بر شوهرش لباس میخره . به اون میگن زندگی جمع کن. ولی من به باد میدم.مادر پدرش میگن زن خوب زنییه که جمع کنه با این فکرا شست و شوش دادن مخشو. خسته شدم به خدا. نمیدونن همه مردا اینطورین؟؟؟؟؟؟؟
چیکار کنم از خانوادش دست بکشه اخه نمیدونید که اون مادرشو نمیتونم تحمل کنم . اصلا کلا از فرهنگشون خوشم نمیاد.
میدونید از یه حرفش خیلی ناراحت میشم چیه؟ میگه فقط دو تا حسن داری یکی خوشگلی.یکی اندامت خوبه.وگرنه اخلاقت خیلی بده. شما باشید ناراحت نمیشید؟؟؟؟احساس میکنم اگه قیافه خوبی نداشتم تا الان طلاقم میداد.
همش میگه فامیلامون میگن خیلی مغروری خودتو میگیری در حالی که خدا شاهده باهمشون خیلی خاکی رفتار میکنم.
البته تو دل خودم میگم لیاقت من بالاتر از این حرفاست.
یه چیزم بگم دنبال حرف جمع کردن از خونواده ماست که به وقتش بگه دیدم فلان جا چجوری کردید .دیدم پول جمع کن نیستین.
تازگیا فکر میکنم تمام مشکلات ادما با پول حل میشه.

دوستانه می گم، حتما به روان شناس مراجعه کنید و درمان فردی بگیرید.

شما بعد از چند تاپیک و این همه تکرار دوستان هنوز درکی نسبت به رفتارهای مشکل دار خودتون ندارید. مثلا تو همین پست و پست های قبلی مکررا به خانواده ی همسرتون توهین می کنید و از رفتارهای زشتی که باهاشون داشتید (مثلا اینکه تو صورت مادرشون نگاه نمی کنید) صحبت می کنید و دنبال راهی هست که همسرتون از خانواده اش دست بکشه بعد دو خط پایین تر می گین خداشاهده با همشون خیلی خاکی رفتار می کنم! بعد خط بعد می گین که تو دلتون لیاقت خودتون رو بالاتر از اونا می دونید! این همه تناقض ریشه در یک مشکل جدی تر داره.

البته همسرتون هم سالم نیست چون به جای اینکه جلوی رفتارهای زشت شما رو بگیره با دیگران بی دلیل درگیر می شه، با برادرش کتک کاری می کنه و به مادرش امر و نهی می کنه و...

سلام اول ازت معذرت مخام اگه تند حرف میزنم اما دلم میسوزه ازاین همه بی مهارتی شما
دختر خوب شک نکن و شک نکن با این روند باهر کس دیگه هم زندگی کنی زندگیت ازین بدتر خاهدشد
عکس العمل دیگران نتیجه رفتار ماست
حتما حتما حتما حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون و اقتدار مرد ایشون رو گوش کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله
زن باهوش زنی هست که شوهرش رو پادشاه کنه و خودش بشه ملکه و زن نادان زنیه که مردش رو غلام خودش کنه

المیرای عزیز امیدوارم حرفام رو کنایه برداشت نکنی چون تقریبا هم سن هستیم میخوام باهات دوستانه صحبت کنم:72:.


المیرا جان من احساس میکنم شما خیلی به ظاهر و اندامت مینازی و با تعریفهای مکرر همسرت خیلی به این امتیازت مغرور شدی ولی متاسفانه عاشق ترین مردها هم اگه اخلاق و رفتار نادرستی رو از زیباترین خانمها ببینند به مرور ازش زده میشن.

شما میتونی یه دختر زیبا و خوش اندام و در عین حال خیلی مهربان و خوش اخلاق(هم نسبت به همسرت هم نسبت به خونواده اش) باشی اینه که هنره.نه فقط داشتن یه زیبایی که اونم آدم خودش تلاش زیادی براش نکرده و بیشتر کار ژنتیک و وراثت بوده.

اینکه میگی چیکار کنم همسرم از خونوادش دست بکشه.اگه من روزی ازدواج کنم و همسرم به میل خودش اینکارو بکنه من شدیدا از اون مرد خواهم ترسید، مردی که بعد از مثلا سی سال خونوادشو میزاره کنار(حتی اگه خونوادش آدمای بدی باشن) من رو که فقط دختر مردم هستم و تازه چند ماهه یا چند ساله وارد زندگیش شدم خیلی راحت تر میزاره کنار.حالا چه برسه که شما خودت میخوای همسرتو از خونوادش جدا کنی.
:81:


امیدوارم یکم بالغانه تر رفتار کنی:72:.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Elmira sh

شوهرم که دید خیلی دارم همش ضایعش میکنم اروم گفت ا چرت نگو. که رفتم اتاق اومد دنبالم.گفتم خجالت نمیکشی جلوی اون دختربه من میگی چرت نگو. بهش گفتم باید بریم جلوی اونا از من مغذرت خواهی کنی وگرنه نمیام عروسی که اینارو با بدترین حال ممکن میزدم بهش اونم میگفت اروم باش منظورذی نداشتم که انقدر گفتم و گفتم که صبرش تموم شد و از اتاق رفتنی بیرون اون فحش و داد.
حالا به منو حقو میدید ؟؟

---

من تاپیک‌های قبلیتون رو نخوندم و حتی همین چند صفحه رو هم فقط نگاه کردم.
اما این دیالوگتون بیشتر شبیه یه شوخیه.

یعنی یا دارید ادای یه زن "مسخره" رو در میارید و حرفاتون واقعیت نداره. همه هم سرکاریه.

یا همونطور که دوستان گفتن نیاز جدی به صحبت با روانپزشک دارید!

چون هیچ آدم نرمالی(حتی اگر پنج ساله باشه) نمیگه خسیسم و عجیبم و بددهنم. فحشم دادم و خرابکاری کردم(خودمم میدونم) حالا بهم حق میدید؟:huh:

سلام به دوستان. ممنون از نظرات همه.
نمیدونم چرا همه اینقدر موضع گیری کردند نسبت به من؟؟؟؟
اگه میدونستم به دروغ گویی متهم میشم هیچ وقت واقعیت و اونطور هست عنوان نمیکردم. و اون شخصی که مطالب مرا سرکاری و اتهام درغ گویی به من نسبت داده به خدای خودش واگذار میکنم . و دیگر هیچ. البته نظر شخصی ایشونه و آزادن هر طور که دوست دارن برداشت کنند.
و از دوستانی که دلسوزانه مرا راهنمایی کردند واقعاً تشکر میکنم.
فقط یه چیز میتونم بگم همه رفتارای من نتیجه رفتارای همسرمه. که با زود عصبی شدن، زود قاطی کردن بی مورد، بد دهنی موقع دعوا ، پشت منو خالی کردن، فکر میکه فقط مادر خودش تو زندگی سختی کشیده و زحمت کشیده. دعوا رو به خونشون کشوندن. وای که چقدر روزایی که میتونست بهترین روز زندگی من باشه با فرو بردن بغضم گذشت. فقط دلش میخواد با قلدری کاراشو پیش ببره. مثلا به میگه باید شب بیای خونمون بمونی نمیتونم مخالفت کنم چون سریع میزنگه خونمون چرا نمیزارید زن من بیاد پیشم. یا نمیتونم مخالفت کنم باهاش که فلان جا نمیام یا خستم نمیتونم بیام خونتون، اونوقته که زیر بار حرفاش شکسته میشم. چون دعوا راه میندازه و بددهنی میکنه .منم دلم نمیخواد جلوی مادرشینا بد منو بگه.
شاید همه دخترا دوست داشته باشن برن خونه نامزدشون ولی من اینطوری نیستم و خونه خودمون خیلی راحتم.
نمیگم مرد بدیه. ولی کارایی که ازش گفتم علاقه گذشته منو به نفرت تبدیل کرده.
من فقط وابسته شدم بهش.
در ضمن من موقع دوستیمون یعنی موقعی قرار شد باهم ازداوج کنیم براش خیلی خرج کردم چند باری کادو گرفتم ولی دیدم کسی که دوران محرمیت به پدر مادرش میگه زن من هیچ حسی به من نداره و نمیزاره بهش دست بزنم و خیلی حرفای دیگه.......واقعاً این مرد به درد زندگی میخوره ؟؟ ولی بازم گفتم با مرور زمان درست میشه.ولی حتی من نمیتوتم یه قهر معمولی باهاش کنم چون سریع میزنگه خونمون و با بی احترامی صحبت میکنه و شکایت منو به خانوادم میکنه. ایا این مرد میتونه تکیه گاه من باشه؟؟ بازم میگین این مرد خوبه؟
کسی که نظرات زنش تو مسائل اقتصادی اصلاً قبول نداره آیا میتونه شریک زندگی من باشه؟
باور کنید دلم نمیخواد ازم تعریف کنه چون زیبایی همیشگی نیست. دلم میخواد منو بخاط خودم بخواد. نمیخوام فقط وسیله تفریح باشم و بدون هیچ نظری ( در مورد مسائل اقتصادی دلش میخواد خودش فقط تصمییم گیرنده باشه)
میترسم از روزی که خانواده من چند سال آینده به کمک مالی نیاز داشته باشن .آیا این مرد کمکی خواهد کرد؟با وجودی که بیشتر حقوق خود را به ایشون خواهم داد. یا فقط خانواده خودش براش مهمن؟؟؟؟
حرف اخر : مطمئنن اگر دوشیزه بودم بی تردید ازش جدا میشدم. ولی افسوس. لطفاً برام دعا کنید.

سلام مجدد

معمولا توی روابط زوجین هردو به سهم خودشان کم مهارتی ونا آشنایی به اصول زندگی مشترک ونحوه صحیح ارتباط دو طرفه دارند.

بنابراین هر کدام از زوجها قصد اصلاح دارند ما بهش توصیه میکنیم که سهم خودت از زندگی را اصلاح کن چون ما نفوذی بر اراده همسری که الان غایب هست نداریم.

در مورد مسائل اقتصادی و مالی ارزشهایی که طرفین با آن بزرگ شده اند بسیار تعیین کننده هست .مثلا ممکنه هر دو طرف بعت معنوی زندگی برایشان اهمیت داشته باشد وبدون هیچ شروطی هر دو حقوقشان رو صرف زندگی مشترک کنند.یا اینکه هر دو تفکری حسابگر واقتصادی داشته باشند وبه گونه ای دیگر شرط کنند.

مطمئنا تو اختیار حقوق وپس اندازهای خودت را داری وبدون اجازه تو نمی شود طوری دیگر ازش استفاده کرد.

بهتره حرف دلت را با روشی صحیح بگویی مثلا من دوست دارم سهم مثبتی در این زندگی داشته باشم وقدردان زحمات تو هستم ولی وقتی انتظار داری که من حقوقم را بدون داشتن هیچگونه نظر واراده ای در اختیار تو بذارم احساس میکنم کم ارزش وبازیچه شده ام.این انگیزه من رو برای زندگی مشترک بسیار کم میکند...اجازه بده اثر تصمیمش را درتو بدون کنایه وبه آرامی ببیند. حالااگر موافقت کرد تو بهتره حایگزینهای خوبی هم داشته باشی.که نوع تفکرات اقتصادیت برای زندگی چی هست.یا اینکه فقط میخواهی اختیار حقوقت را داشته باشی.

در مورد بقیه مسائلی که در پست بالا ذکر کردی هم با شقافیت وصداقت ودرمحیط ارام نظر واحساست رو بگو.

به نظر میرسد بزرگ شدن در دومحیط متفاوت باعث شده نگاه هر دو شما به زندگی دارای تفاوتهای فرهنگی باشد که این باعث میشود همدیگر را کمتر بفهمید.در این صورت نیاز هست هر دو شما نگاه حرفه ای تری به زندگی مشترک ومدیریت اختلافات داشته باشید.به نظر من چندین جلسه نیاز به دستورالعمل های یک مشاور حرفه ای دارید.

سلام به همه
چیکار کنم من ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ وقت زیادی ندارم. ادامه با این خصوصیات اخلاقی همسرم یا جدا شدن؟؟؟؟؟؟؟میترسم از آینده.
چون من دوشیزه نیستم. ای وای .یکی کمکم کنه. بخدا همسرم خصوصیات بد زیاد داره.
که تو تاپیک بالا گفتم. چرا همه منو مقصر میدونن. یا بریم زیر یه سقف بعد جدا شیم؟؟؟
همسرم فوق العاده دهن بین حرفای مادرشه ولی خودش انکار میکنه.