سلام خانم Pooh گرامی
من در اون حدی خودم رو نمی بینم که شما رو راهنمایی کنم چون خودمم به راهنمایی بزرگان محتاجم.. ولی یک چیز در ذهنم بود که دوست داشتم به شما بگم. ..
ارتباط قلبیت رو با خدا بیشتر کن.. دیدی اون آدم هایی با ایمان هستندو ارتباط قلبی و صمیمانه ای با خدای خودشون دارن چقد آرامش دارن و بی دغدغه هستن؟ هم در ظاهر و چهره و هم در رفتار و کارهاشون
منظورم این نیست که به اجبار نماز بخونی و روزه بگیری و... منظورم اون ارتباط عاشقانه ی بنده با معبود هست.. ارتباطی که با خدای خودت حرف بزنی، درد و دل کنی، دغدغه ها و مشکلاتت رو بگی و فقط و فقط از او کمک بخوای. از خدایی که خودش گفته از مهربانترین مادر نسبت به بندهاش مهربانتر و نزدیکتره..
قصدم شعار دادن یا گفتن حرف های کلیشه ای نیست. حقیقته
حقیقت اینه که زندگی و عمر می گذره و خیلی زود هم به پایان راه نزدیک می شیم و فقط و فقط می مونه افسوس گذشته.. گذشته ای که اگه دفتر زندگیت رو ورق بزنی، می بینی حسرتی توی دلت هست که دیگه کاری نمی تونی بکنی و همه چیز تموم شده .. زندگی ای که می تونستی با مهربانی، باآرامشی که از عشق به خدا می تونستی نصیب خودت کنی، با تلاش و رسیدن به خواسته های خوبت، به لذت از این هدیه و فرصت زندگی که خدا بهمون ارزانی داشته و...
بهت پیشنهاد می کنم حتما قرآن رو بخون. قرآن معجزه ست. به معنای واقعی کلمه معجزه س. اول کلام عربی رو بخون بعد معنی اون.. آرام و با تامل.. با تمرکز و تامل به معنی ها دقت کن، حرف های بزرگی هست. به آرامش می رسی، آرامشی که به خدا گره خورده باشه تمام نشدنی و ابدیه.. مطمئن باش.
در لحظه های تنهایی و سکوتت با خدا حرف بزن. ازش کمک بخواه. نه یک بار بلکه هزار بار. هر روز زندگیت از خدا کمک بخواه. راهنمایی بخواه. هر چیزی رو که می خوای به خدا بگو. در مقابل عضمتش به سجده برو، اشک بریز، حرف بزن. عاشقانه با خدا حرف بزن. هیچ حرکتی بدون اذن و قدرت خدا انجام نمی شه. مطمئن باش به آرامش و به هر چیزی که بخوای می رسی.
...
