نمایش نسخه قابل چاپ
براي اين موضوع بزززززززززززززززززززززززر گ
چقد باحال ،،،،،
اينهمه خانومو اقا اومدن كمك
:203::203: خداياااااا هيچوقت براي ما همچين مشكلاتي قرار نده
تصميم وااااقعاً سخته
از صميم قلب ارزو ميكنم كه همه آنقدر خوشبخت باشن كه بزرگترين مشكلشون همچين چيزايي باشه
خدايا شكرت
خانوم عزيز زندگي ارزشش بيشتر ازيناست كه بخاطر چيزاي كوچيك ذهن خودتو درگير ميكني و غصه ميخوري
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Sahar51
با سلام
تجارب مشاوره ای به ما می گوید اشتباهات زوجین از چیزهایی حتی کوچکتر از این مسئله شروع می شود و متاسفانه به جایی می رسد که دیگر تحمل ندارند.
یک جنگل گاهی با یک کبریت کوچک آتش می گیرد.
اتفاقا بهترین جای مداخله برای حل مسائل زناشویی در همین لحظات هست.
معمولا زوحین انتظارات ، توقعات و تصورات اشتباهی از خوشبختی در زندگی دارند و وقتی روی آنها اصرار می کنند زندگی را با خطر روبرو می کنند
سلام عزیزم farnaz35,
واقعاً چه لذتی بالاتر از این که این شخص خاص رو ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار است و بوده که شوهر تو باشد و هست ،
یعنی همون هدیه غافلگیر کننده ای که ازصدف کون و مکان بیرون است و نه تو که بیشتر ما طلب از گمشدگان لب دریا می کنیم.
حالی خوش باش عزیزم، عمر بر باد مکن:72:
اولش که عنوان تاپیک رو می بینی به ذهنت می خوره که خدایا اینا دیگه کی هستن که بزرگترین مشکلاتشون ولنتاینه و ...
ما کجاییم و اینا کجان. ما مردا از صبح می دوییم که قسط هامون عقب نیفته و مشکلات اینچنینی اونوقت اینا....
اما ماجرا چیز دیگه ای هست.
یه وزنه بردار میتونه 200 کیلو رو ببره بالا سرش وقتی یه کیلو به اون اضافه کنی دیگه نمی تونه، یه لیوان نیم لیتر ظرفیت داره اگه نیم لیتر + یک سی سی به اون لیوان آب بریزی دیگه گنجایش نداره و سر ریز میشه،
حالا قضیه ایشون اینجوری هستش
مطمئناً ولنتاین نیست که ایشون رو ناراحت و آزرده خاطر کرده بلکه ولنتاین در اون قسمت یه کیلوی بعد 200 قرار گرفته و یا یه سی سی بعد ظرفیته قرار گرفته که ایشون رو به این روز انداخته.
حالا راه حل:
دوستان راحل های بسیار خوبی اشاره کردن که بنده بشخصه بعضی هاشون رو توی زندگی خودم و یا دیگران دیدم
من کلی توضیح میدم چون اطلاعاتی از ایشون ندارم (مثلاً چند سالشونه و چند وقته ازدواج کردن و ...)
در کل وقتی دو نفر ازدواج می کنن هر چقدر هم که در معیار های انتخاب به هم نزدیک باشن (به اصطلاح کف هم باشن) باز با توجه به اینکه هر کدوم از یه خانواده هستن پس تفاوت هایی با هم خواهند داشت، و از طرفی با توجه به این که هر دو از یک جنس نیستن پس تفاوت های اینچنینی نیز بی شک خواهد داشت. د رابتدای زندگی تحمل کردن این چنین رفتار ها سخت خواهد بود (برای هر دو طرف) چون برای مثال زن چیزهایی مثل ولنتاین و رفتارهای عاطفی و امثالهم را در اولویت رفتار های خود می داند و انتظار دارد همسرش نیز به او توجه نماید و البته انتظار نا بجایی هم نیست و از طرف مقابل مرد به خرید خانه و کسب درآمد بیشتر و .... می اندیشد تا از آن طریق رفاه را برای همسرش تامین کند و به قول معرف نون رو چسبیده و اعتقاد دارد که خربزه آب است. و همان طور هم که گفتم هدفش ایجاد زندگی خوب برای خود و همسرش هستش.
حالا این تفاوت ها با کسب مهارت زندگی کردن رفع میشه چطوری؟ اینجوری: زن درک میکنه که مردی که از صبح رفته سر کار غروب برگشته، هدفش رفاه همسرش هست پس اگه هم الان حال نداره قربون صدقم بره و یا وقت نکرده که هدیه ولنتاین برام بخره و یا حواسش نبود یه پیامک خشک و خالی بده در عوضش داره تلاش میکنه که دیگه بریم خونه خودمون دیگه سر برج ریخ صاحب خونه رو نبینیم و یا می خواد ماشین بخره تا هر جا خواستیم بریم مجبور نباشیم وسیله های سنگین رو کشون کشون با خودمون تا ایستگاه تاکسی و ... غیره بکشونیم.
و از طرف مقابل مرد هم درک می کنه که زنی که از صبح تا شب توی خونه نشسته، و غذا درست کرده، خودشو موقع امدن شوهر مرتب کرده و 10 ها کار دیگه، اینا رو برای خوشنودی اون انجام داده پس علاوه بر کارهای بلند مدت که داره انجام میده (مثل تلاش برای خرید خانه و...) پس در کوتاه مدت هم باید به خانمش توجه بکنه.
کل ماجرا همینه (البته از نظر من)
البته مسئله به این سادگی هم کفتم نیست، مرد خسته کوفته میرسه خونه، از صبح با چند تا آدم جور وا جور هم کلام شده یکی بی ادب بوده یکی قدر نشناس یکی تخص و .... خب حال و حوصله نداره، زن میگه امروز ولنتاین بود واسه من چرا چیزی نخریدی؟ مرد توی ذهنش تمام اون اتفاقاتی که افتاده بود رو در یه لحظه به یادش میاره و توی همون ذهنش و بعضی موقه ها هم بلند میگه تو دیگه کی هستی من از صبح تا غروب جون می کنم تا تو توی رفاه باشی تا فلان کارو برات بکنم و ... اونوقت تو توی این حال و روز من به من میگی ولنتاین و زن هم موضع میگیره میگه من مگه چیم از دختر شمسی خانم کمه که شوهرش براش طلا خریده واسه ولنتاین. و بگو مگوها ادامه پیدا میکنه و
خلاصه میشه میدون جنگ.
دوستان چند باره اشاره کردن من هم دوباره می گم تا حساسیت این رو برات بیشتر نشون بده که زندگی همه لایه زیرین و رویین داره و هیچ وقت حق نداریم مسائل و حتی مشکلات لایه زیرین زندگیمون رو به اطرافیانمون بگیم و خب وقتی بقیه هم اینکارو بکنن یعنی صرفاً از لایه رویی زندگیشون حرف میزنن و مطمئن باش اگه در بطن زندگی اونا قرار بگیری بدتر از زندگی تو هستش.
برای مثال مردی برای زنش سالی 2 بار هدیه میخره و بقیه سال رو صرفاً همسرشو دوست داره و برای رفاهش تلاش می کنه.
یه مرد دیگه ماهی یه دونه هدیه ماهگرد می خره و هدیه های تولد و .... هم میخره عوضش سالی یه بار هم زنشو میزنه.
شما کدوم رو می پسندید.
حالا خانم دومی وقتی پیش دوستاش قرار میگیره از چی تعریف می کنه، از شدت کتکی که خورده و یا از قیمت سرویس طلایی که شوهرش براش گرفته؟؟؟؟؟
پس به هیچ عنوان زندگیت رو با زندگی دیگران چه پایین تر و چه بالاتر از خودت مقایسه نکن.
مردت رو درک کن، و اجازه بده تا درک بشی و از طرفی برای ساختن زندگیت تلاش کن و مطمئن باش زندگی خوب ساختنی هستش و نه یافتنی.
- - - Updated - - -
اولش که عنوان تاپیک رو می بینی به ذهنت می خوره که خدایا اینا دیگه کی هستن که بزرگترین مشکلاتشون ولنتاینه و ...
ما کجاییم و اینا کجان. ما مردا از صبح می دوییم که قسط هامون عقب نیفته و مشکلات اینچنینی اونوقت اینا....
اما ماجرا چیز دیگه ای هست.
یه وزنه بردار میتونه 200 کیلو رو ببره بالا سرش وقتی یه کیلو به اون اضافه کنی دیگه نمی تونه، یه لیوان نیم لیتر ظرفیت داره اگه نیم لیتر + یک سی سی به اون لیوان آب بریزی دیگه گنجایش نداره و سر ریز میشه،
حالا قضیه ایشون اینجوری هستش
مطمئناً ولنتاین نیست که ایشون رو ناراحت و آزرده خاطر کرده بلکه ولنتاین در اون قسمت یه کیلوی بعد 200 قرار گرفته و یا یه سی سی بعد ظرفیته قرار گرفته که ایشون رو به این روز انداخته.
حالا راه حل:
دوستان راحل های بسیار خوبی اشاره کردن که بنده بشخصه بعضی هاشون رو توی زندگی خودم و یا دیگران دیدم
من کلی توضیح میدم چون اطلاعاتی از ایشون ندارم (مثلاً چند سالشونه و چند وقته ازدواج کردن و ...)
در کل وقتی دو نفر ازدواج می کنن هر چقدر هم که در معیار های انتخاب به هم نزدیک باشن (به اصطلاح کف هم باشن) باز با توجه به اینکه هر کدوم از یه خانواده هستن پس تفاوت هایی با هم خواهند داشت، و از طرفی با توجه به این که هر دو از یک جنس نیستن پس تفاوت های اینچنینی نیز بی شک خواهد داشت. د رابتدای زندگی تحمل کردن این چنین رفتار ها سخت خواهد بود (برای هر دو طرف) چون برای مثال زن چیزهایی مثل ولنتاین و رفتارهای عاطفی و امثالهم را در اولویت رفتار های خود می داند و انتظار دارد همسرش نیز به او توجه نماید و البته انتظار نا بجایی هم نیست و از طرف مقابل مرد به خرید خانه و کسب درآمد بیشتر و .... می اندیشد تا از آن طریق رفاه را برای همسرش تامین کند و به قول معرف نون رو چسبیده و اعتقاد دارد که خربزه آب است. و همان طور هم که گفتم هدفش ایجاد زندگی خوب برای خود و همسرش هستش.
حالا این تفاوت ها با کسب مهارت زندگی کردن رفع میشه چطوری؟ اینجوری: زن درک میکنه که مردی که از صبح رفته سر کار غروب برگشته، هدفش رفاه همسرش هست پس اگه هم الان حال نداره قربون صدقم بره و یا وقت نکرده که هدیه ولنتاین برام بخره و یا حواسش نبود یه پیامک خشک و خالی بده در عوضش داره تلاش میکنه که دیگه بریم خونه خودمون دیگه سر برج ریخ صاحب خونه رو نبینیم و یا می خواد ماشین بخره تا هر جا خواستیم بریم مجبور نباشیم وسیله های سنگین رو کشون کشون با خودمون تا ایستگاه تاکسی و ... غیره بکشونیم.
و از طرف مقابل مرد هم درک می کنه که زنی که از صبح تا شب توی خونه نشسته، و غذا درست کرده، خودشو موقع امدن شوهر مرتب کرده و 10 ها کار دیگه، اینا رو برای خوشنودی اون انجام داده پس علاوه بر کارهای بلند مدت که داره انجام میده (مثل تلاش برای خرید خانه و...) پس در کوتاه مدت هم باید به خانمش توجه بکنه.
کل ماجرا همینه (البته از نظر من)
البته مسئله به این سادگی هم کفتم نیست، مرد خسته کوفته میرسه خونه، از صبح با چند تا آدم جور وا جور هم کلام شده یکی بی ادب بوده یکی قدر نشناس یکی تخص و .... خب حال و حوصله نداره، زن میگه امروز ولنتاین بود واسه من چرا چیزی نخریدی؟ مرد توی ذهنش تمام اون اتفاقاتی که افتاده بود رو در یه لحظه به یادش میاره و توی همون ذهنش و بعضی موقه ها هم بلند میگه تو دیگه کی هستی من از صبح تا غروب جون می کنم تا تو توی رفاه باشی تا فلان کارو برات بکنم و ... اونوقت تو توی این حال و روز من به من میگی ولنتاین و زن هم موضع میگیره میگه من مگه چیم از دختر شمسی خانم کمه که شوهرش براش طلا خریده واسه ولنتاین. و بگو مگوها ادامه پیدا میکنه و
خلاصه میشه میدون جنگ.
دوستان چند باره اشاره کردن من هم دوباره می گم تا حساسیت این رو برات بیشتر نشون بده که زندگی همه لایه زیرین و رویین داره و هیچ وقت حق نداریم مسائل و حتی مشکلات لایه زیرین زندگیمون رو به اطرافیانمون بگیم و خب وقتی بقیه هم اینکارو بکنن یعنی صرفاً از لایه رویی زندگیشون حرف میزنن و مطمئن باش اگه در بطن زندگی اونا قرار بگیری بدتر از زندگی تو هستش.
برای مثال مردی برای زنش سالی 2 بار هدیه میخره و بقیه سال رو صرفاً همسرشو دوست داره و برای رفاهش تلاش می کنه.
یه مرد دیگه ماهی یه دونه هدیه ماهگرد می خره و هدیه های تولد و .... هم میخره عوضش سالی یه بار هم زنشو میزنه.
شما کدوم رو می پسندید.
حالا خانم دومی وقتی پیش دوستاش قرار میگیره از چی تعریف می کنه، از شدت کتکی که خورده و یا از قیمت سرویس طلایی که شوهرش براش گرفته؟؟؟؟؟
پس به هیچ عنوان زندگیت رو با زندگی دیگران چه پایین تر و چه بالاتر از خودت مقایسه نکن.
مردت رو درک کن، و اجازه بده تا درک بشی و از طرفی برای ساختن زندگیت تلاش کن و مطمئن باش زندگی خوب ساختنی هستش و نه یافتنی.
فرناز عزیز مشکلشو خیلی خوب و کامل توضیح دادند و اینکه نباید به حرف و تعریف و به به چه چه های دیگران توی فکر بره که چرا همسر من اینطوری نیست اشتباه محضه قبول و نباید دیگه ازین فکرا بکنن:81:
اما دوستان چرا میخواد ایشونو فقط نصیحت کنید به اشتباهش ؟؟؟ ایشون گفتن همسرشون وقتی واسشون چیزی میخره باید با اجازه خانوادش باشه ، یه بارم که چیزی خریده گفته
خانوادش نفهمن ، از طرفی اینا هنوز زیر یه سقف نرفتن و فردا روزی در زندگی مسائل و نیازهای مهمتری هست ، آیا این آقا باید همینجور بره اجازه بگیره یا از ترس خانوادش کاری نکنه؟؟؟:97:
فرناز جان اگه این مشکلو توی نطفه خفه اش نکنی تا آخر عمر نه ، اما تا سالها بعد از ازدواج مشکلت حادتر میشه . خانواده جای خود ، همسرم جای خود ،
خانومها آقایون آدم میتونه با یه عطر خییییلی قیمت مناسبم خانومها رو (بعضی خانوما مثل ما) ذوق زده کنه، آیا این توقع خیلی بی جاست ؟ و چه ربطی به وضعیت مالی و ..
داره!!!! اصلا گذشته از آن اینا هنوز اول راهن و همسر با اینکه اول آشناییه و مثلا باید ذوق داشته باشه به این خانوم میگه باید خانوادت بخرن ، مگه ایشون چی خواسته که میگه باید خانوادت بخرن؟؟؟ یه روسری خریدن این حرفا رو
نداره ، چند سال که گذشت میخواد بگه دیگه از منو تو گذشته و مامان منم سالی یه روسری میخره و...
جالبه آقایون بجای راهنمایی درست اومدن تمام پستهایی که داره میگه از مرد نباید توقع داشتو تشکر کردن !! درحالی که این خانوم حق نداره واقعا حق نداره با شرایط فعلی جامعه از همسرش توقعات بزرگ داشته باشه و چشم و هم چشمی کار خیلی کثیفیه:305: و به نظر من خانومایی که میخوان توی رفاه بیشتری باشن یا مثل دوران مجردیشون لارج هزینه کنن خوب باید با یه کسی ازدواج کنن که بتونه
این نیازهاشونو تامین کنه و اگه ایشون از ابتدا شرایط مالی همسرشو پذیرفته جایی برای توقع بیش از نیاز همسرش نمیمونه چه بسا زیادن آدمهایی که بیش از توانشون برای خانواده انرژی وقت وهزینه میکنن ، اما
ایشون باید توقع یه هدیه کوچیک حالا با مناسبت یا بی مناسبت اینش فرقی نمیکنه را داشته باشه و اگه این توقع کوچیکو نداشته باشه بعدا حتی به نیازهای واجب اندر واجبش هم جواب داده نخواهد شد:305:
خیلی خلاصه لطفا قبل از دادن نظر این لینک را مطالعه کنید:72:نقل قول:
نوشته اصلی توسط یک قربانی
http://www.hamdardi.net/thread-12005.html
اینکه حق ایشون هست یا نه و اینکه خانوم ها احساساتی هستند و نیاز های عاطفی دارند درسته ولی اینجا ما جناح و گروه و دسته نداریم که بخواهیم از قشر خاصی دفاع و حمایت کنیم اولویت اصلی و مهم ما حفظ زندگی مشترک و بالا بردن کیفیت ان است.لطفا بیشتر دقت کنید در نظراتی که بیان میکنید:72:
ما برای وصل کردن آمدیم،نقل قول:
نوشته اصلی توسط یک قربانی
پس حواسمون باشه شاید یکی در لبه پرتگاه باشه و با یه تلنگر ما پرت شه پایین.
اینجا کسی نمی گه که لی لی به لالای مرد بزارید اینجا در باره زندگی صحبت میشه، زندگی فراز و نشیب زیاد داره، زندگی میدون جنگ نیست یکی مرد زد 2 تا دیگه زن بزنه.
ما هم میگیم که چون تازه واردن باید رفتار های همدگه رو درک کنن. اگه 10 سال از ازدواجشون گذشته بود که دیگه مشکلی نداشتن.
یادمون باشه مشاوره دادن برای ازدواج با وکالت برای جدایی فرق داره.
سحر جان وقتی زوجی ازدواج میکنند . اگر بتونند از تفاوتها عبور کنند و به تفاهم نسبی برسند و بتونند زندگی عاشقانه ای تجربه کنند . خیلی چیزها توی زندگی براشون بی اهمیت میشه . مثلا خانمی که از هر جهت عشق و علاقه رو از طرف همسرش دریافت میکنه ( البته این به مهارتهای ارتباطی هر دو طرف بستگی داره نه به میزان علاقه . منظورم اینه که ممکنه خیلی هم به هم علاقه داشته باشند ولی به دلیل عدم شناخت از همدیگه و عدم مهارتهای ارتباطی نتونند عشق لازم رو به همدیگه بدهند ). یعنی از محبت اشباع میشه دیگه براش مهم نیست که همسرش روز ولنتاین رو یادشه یا نه .روز تولدش براش کادو میگیره یا نه ؟ ولی وقتی این اتفاق نیافتاده باشه یعنی بنا به دلایلی زوجین برای هم کم گذاشته باشند . نا خودگاه ما دنبال مناسبتهایی هستیم تا شاید اون خلا رو پر کنیم . حال اگر شما جز دسته اول هستید که اصلا فکر کردن به این جور چیزها کار عبثی ست ولی نه اگر جز دسته دوم هستید باید به دنبال راه حل و افزایش مهارت باشید تا جز دسته اول قرار بگیرید . شادی بهترین هدیه ایست که هر روز و هر ساعت میتونیم به دیگران هدیه کنیم .
هديه دادن و هديه گرفتن براى جلب محبت و دوستيه، اگر همسرتون اهل هديه دادن نيست، شما دهنده باشيد كه اين رفتار كم كم در ايشون هم شكل بگيره و تبديل به عادت بشه، من بارها مردهاى بخشنده و دست و دلبازى رو ديدم كه وقتى حس كردن همسرشون هديه دادن مرد رو يه جور وظيفه ميدونه ناخودآگاه از هديه دادن سرباز زدند
در مورد ولنتاين هم كه من به خدا دلم ميسوزه وقتى مى بينم مردم با اين وضع و اوضاع عاطفى و روانى و مالى تو اين روز هر كدوم يه دونه كادوى قرمز مى گيرن دستشون، به خدا رقت انگيزه اين صحنه ها، نه نشون از عشق داره نه محبت! من براى سالگردها و روز تولدها بيشتر ارزش و احترام قائلم تا ولنتاين كه به نظرم دغدغه شونزده سال به پايينه! خب شايد همسرتون هم مثل من فكر مى كنه و خوشش نمياد، شما اگر دوست دارى خودت كادو بگير براش
مگه من گفتم که فرناز بره دعوا؟؟؟؟:47: من نصفه جملاتم از این بود که توقع زیاد ممنوع / چشم و هم چشمی ممنوع / چهطور اینارو نمیبینید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تازه اینهمه تاکید کردم که دهن بینی و مقایسه کار درستی نیست کثیفه :72:
چرا میخواید مثلا به قیمت نگه داشتن زندگی ، اونم در حالی که کسانی که میان اینجا خودشون دارن سعی میکنن زندگیشونو حفظ کنن، فقط ایرادات یک طرفو بگید اونم از دید خودتون؟ مگر این نیست که زن
اتفاقا باید توقعاتی (در حد توان همسرش) از همسرش داشته باشه؟
در ضمن آدما با هم فرق دارن یکی دوست داره غافلگیر شه یکی زیاد ازین کارا خوشش نمیاد که اینم باز زیاد مهم نیست و مهم اینه که ایشون نباید دهن بین باشه و باید توقع هم داشته باشه.
مگه من گفتم خانوم فرناز برن از همسرشون خریدهای آنچنانی بخوان، من خودم خیلی به همسرم کمک میکنم و توی شرایط سخت مالی اش واقعا حمایتش میکنم اما خوب گاهی نیاز دارم واسم حتی شده یه
عطر ارزون قیمت یا هر هدیه کوچیکی شده واسم بخره و به نظرم نداشتن این توقع کوووچیک هم مثل داشتن توقع بزرگ خیلی بی جاست و به همون اندازه به زندگی آسیب میزنه
و واقعا خیلی دیدم مردهایی که زناشون هیییییچی ازشون نخواستن حتی یه چوب کبریت:311: بعدا آقاهه واسه خریدهای واجبم بهونه آورده و شانه خالی کرده.
من بارها دیدم آقایی که میاد از خانومش میگه، مثل همون امیر آقا که همسرش بددهنی میکنه و به خانوادش علاقه نداره ، بعضی ها قاطعانه بهش گفتن برو به زنت بگو اگه اینطوری رفتار کنی منم همینطوری با
خانوادت رفتار میکنم تازه کلی ام ازین حرف تشکر شد ، البته منم مخالف نبودم و از نظرات استفاده کردم اما این همه تعصب نسبت به یه توقع کوچیک از مرد برام اصلا قابل هضم نیست چون من خودم
همیشه مدارا کردم و دیگرانو به مدارا دعوت کردم اما دیگه نه این مدلی ، از زندگی یه نواخت بدم میاد مخصوصا که بیایم بگیم خوب دیگه ما همو دوست داریم اصلا نمیخواد کار خاصی بکنیم آقا هم یه لباس نخرید
عیبی نداره در عوض داره کار میکنه خوب آقا کار میکنه برای چی؟ برای کی؟ پس لذت بردن چی؟؟؟؟ در ضمن خانومای مسن و پا به سن گذاشته اینطورین که میگن شوهرمون همین که کار میکنه ما دیگه نیازی
به هیچی نداریم چون ذوق ندارن
واقعا شما مردای بی مسئولیت ، بی احساس پر غرور و متکبر و پرتوقع جامعه رو که هرروز داره تعدادشون میره بالا رو نمیبینید؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چقد ما زنا توقعمونو کم کنیم ؟؟؟؟؟ همون قدر
تعداد خانومای پرتوقع و پول پرست داره میره بالا و منم مثل شما سخت مخالفم، اما با هر 2 گروه مخالفم ، هم زن پرتوقع و هم مرد پرتوقع
دوستان لطفا از روی تعصصب قضاوت نکنید و همه ی متنو یکجا بخونید.نه فقط قسمتهاییشو