نمایش نسخه قابل چاپ
بنظرم اینکه شوهرت گفته عاشق توئه و اون رو برای ی مدت میخاد به احتمال زیاد یک حرف کاملا الکیه.
خیلیا برای شوهرشون رفتن زن دوم گرفتن وبعد ازدواج کل زندگی و مرد شده مال زن دوم.
فک نکن اگه این عقد موقت انجام بشه حتما همونطور که شوهرت گفته تموم میشه. اگه شوهرت خیلی تحت تاثبر اون خانوم باشه و اون خانوم هم خودش دلش بخاد(که بنظر من بعیده ی زن، اون ه م ی زن زیبا! بخاد که آلت دست باشه و نفر دوم باشه) تمام زندگیت تصاحب میشه و قافیه رو میبازی.
ببین شوهرت ارزش ادامه ی زندگی رو داره؟
ممنون از دوستان.
براش مثال زدم همون لحظه که اگه من همینو بخوام چی.اما میگه ذات زن و مرد فرق داره.تو وقتی عاشق منی نمیشه از یه مرد دیگه هم خوشت بیاد چون این ذات تو نیست.اما ذات مردا فرق داره.تو ما مردها رو نمیشناسی
آقایون واقعا؟!!!
من هم از اون موقع فقط سکوت کردم...
الان مساله دوستم نیست.دوستم هم اهل این مسایل نیست و کلا زن مستقلی بوده توی این دوسال.مساله نگرش و دیدگاه همسرمه.خب این نشه یکی دیگه.خیلی ضعیف النفسه به نظرم.به خودش اجازه میده به راحتی تحریک شه خب شده دیگه...طبیعیه!!!.الانم که همش به فکر دوست منه.جالبه میگه فقط واسه نزدیکی و تحریکه.تحریک هم شدم تا حالا اومدم خودمو با تو تخلیه کردم!فکر کنید با تصور شخص یا اشخاص دیگه.میگه پس کار بدی نیست و این چیزا عادیه و زن گرفتن هم برای همینه.
حالا هم که میگه دوستت برام الان جذابیت داره اگه یه مدت باهاش باشم چون عاشقش نیستم از سرم میفته!!!چون عاشق تو هستم!!!
ببینید
الان اصلا قضیه دوستم نیست
قضیه دید گاه این آقاست که به راحتی میتونه از همه چی لذتشو ببره خیال پردازیشو بکنه نقطه ی اخرش هم میشم من
بله این خیلی گناهه که از زن نامحرمی پیش مرد متاهل تعریف کنی و کنجکاوش کنی
من انتخاب شوهرم بودم.اما قبل از اینکه رسما بیان خونمون مامانشو فرستاد مدرسه ای که من توش کار میکردم.بعد از شیفت صبح من و دو تا از همکارهای مجردم داخل نماز خونه بودیم و مقنعه ها رو در اورده بودیم که مادر همسرم اومد اونجا.بعد تلفنی به شوهرم گفته بود من دوستاشو پسندیدم.باید بدون حجاب ببینیشون و راجع بهشون نظر بدی!فلانی خوشگلتر بود و این شکلی بود و واسش تعریف کرده بود.من مونده بودم.خواستم جواب رد بدم گفتم مامانتون کس دیگرو پسند کردن مشکلی نیست.که اصرار کردن.اما به وضوح میدیدم نظر شوهرم کمی راجع به ظاهر من عوض شده.همیشه میگفت زیباترینی بین دوستان و همکارات.اما اینبار میگفت دوستات خوبن اما برای من مهم نیست.یعنی این حرف روش تاثیر گذاشته بود و مادر شوهرم انقدر بی درایته.
از اول هم عشق اتشینی نداشتم.حالا هم کامل سرد شدم.اصلا هم هدفم برگردوندن مردی با همچین دیدگاهی نیست.چه طور میتونم حرفاشو نادیده بگیرم.یادمه اوایل عقدمون خیلی زیادی احساس صمیمیت با من میکردو هر چی هر جا میشنید بهم میگفت.مثلا میگفت من خانم فلانی رو میخوام!!!!منم باهاش برخورد کردم که این چیزا چیه میکی و گفت چند تا از پسرامون گفتن منم شنیدم به تو گفتم و منظوری ندارم!تا مدتها داشتم با ارامش بهش یاد میدادم شوخیهای جمع پسرونتون برای خودتونه.در ثانی تو دیگه متاهلی نگذار هز حرفی رو جلوت بزنن یا توی هر جمعی نباش.که البته بهتر شد.اما حالا که صراحتا اینو ازم خواسته
تمام حرفا رو از قبل مرور میکنم میبینم کلا دیدگاه های ما راجع به زن و مرد و زندگی جداست.چی کار کنم؟نگید باهاش مهربون باشم.نه نمیشه.
تو این چند روز چندین بار طرفم اومده.من فقط به چشماش زل زدم بدون اینکه چیزی بگم یا حتی گریه کنم.فقط نگاه ...حتی حرفم نیومد...البته با نگاهم هزار تا حرف دارم که نمیدونم از کدومش بگم.ترجیح میدم سکوت کنم چون حرف هم بی فایدست .سی چهل ثانیه به چشمام زل میزنه یکم حرف میزنه بعد که میبینه مثل مجسمه سردم گریش میگیره.میگه دوستم داره.اما تازه فهمیدم تعریف ما از دوست داشتن زمین تا اسمونه.کمکم کنید.میخوام فقط برم.میخوام قردا چمدونامو ببندم فقط برم جایی که کسی نباشه.دلم نمیخواد واسه کسی توضیح بدم چی شده.چی کار کنم؟؟؟
رابطه احساسیت با شوهرت چطوره؟
بالاخره آدم می فهمه که کسی واقعا دوستش داره یا نه.
من این کارش رو تایید نمی کنم. اما واقعا خیلی از مردها این تفکرات رو دارن. حتی توی سخنرانی روانشناس ها شنیدم که ممکنه حتی حین رابطه اسم شخص دیگه ای رو بیاره وسط. چون داره تصور می کنه با اون رابطه داره.
من برعکس بقیه نتیجه گیری نکردم که شوهرت دوستت نداره.
بلکه به نظرم خیلی هم دوستت داره و قبل از اینکه همسرش باشی، دوستشی و مایه آرامشش. که تونسته باهات این همه راحت باشه.
ببین عزیزم به نظر من زندگیت ارزش جنگیدن داره. عضو انجمن آزاد شو و با مدیر خصوصی صحبت کن. من مطمئنم نظر اون کاملا با نظر ماها متفاوت خواهد بود. اینجا تقریبا اکثریت خانم ها جواب دادن که نه روانشناسی مردها رو خوندن و نه آگاهی چندانی از دنیای مردها دارن.
اشتباه نکن
عضو شو و راهنمایی دقیق تری بگیر
من شک ندارم که همه چیز درست شدنیه و خیلی از چیزهایی که گفتی طبیعیه. باور کن.
ممنون ویس عزیز.
پس کلا کار من از اینکه از اول تن دادم به ازدواج اشتباه بوده.بله من همیشه دوست و همراه و مشاورش بودم و به جرات میتونم بگم دوستی غیر از من نداره.دور و برش هستن دوستایی اما صرفا همکاری یا گشت و گذارهای گهگاهی.خب چه رابطه ای هست که بخواد فکر کنه من شخص دیگه ای هستم.این نوع رابطه چه لذتی برای من داره؟این که همش میشه حقارت برای من.
باشه قبول میکنم این کار رو انجام بده.اما آیا آقایون هم طاقت دارید خانمتون هم متقابلا این کار رو انجام بده؟وقیح نیست که از من دوستمو بخواد؟موقت؟
آقایون غیرت دارن،تعصب دارن،ناموس دارن،خودشونو مالک بدن زنشون میدونن
من هم زنم.همینا رو دارم.
دقیقا همینایی که آقایون حس میکنند
اما اسمشو گذاشتن حسادت زنانه
اسمشو هر چی بزارن مهم نیست.مهم اینه که همونیه که آقایون بهش میگن غیرت یا هر چی
مردا دوست دارن خانمشون باکره باشه.زنها هم دوست دارن شوهرشون بکر باشه
چه طوری بپذیرم طبیعیه؟به من نگاه کنه یا تن من رو لمس کنه اما فکر کنه من نیستم؟من نمیتونم کنار بیام.شما میتونی همچین چیزی رو راجع به همسرت بپذیری؟اینکه مرد دیگه ای توی فکرش رژه بره یا موقع لمس شما ،شما رو اون مرد ببینه؟
من هم دوستش داشتم.نه اونقدر.
همیشه به حرفام اهمیت داده.خیلی با من راحته.مثلا یه بار اومد و گفت فلان پیمانکار که خانمه و ازم میخواد کار بگیره برام عشوه میاد تا کاراشو پیش ببرم!!!!اولش جا خوردم که این حرفو زد.فکر کردم کاشکی یکم پنهانکاری بکنه از و خودش قضیه رو حل کنه!! اما اصلا ناراحتیمو بروز ندادم.یلکه پا به پاش قر زدم که ای بابا عجب خانمهایی پیدا میشنو عیب نداره و ....بعدم گفتم به مدیرش بگو مایل به همکاری با شخص دیگه ای هستی و واسه قرارداد ایشونو نفرستید.همین کارو کرد و فرداش با افتخار اومد خونه که کاری که گفتی رو گوش دادم و انجام دادم.توی کوچکترین کارش حتی تغییر میز محل کارش از من نظر میخواد و کلا براش مهمم.یه جورایی خیلی بهم وابستست.همیشه برنامه ریزیامون حتی واسه گشت و گذار و مسافرت و مهمونی رفتن و مهمونی دادن با من بوده و از این قضیه لذت میبره.
اما من با این قضیه هوسرانبش نمیتونم کنار بیام.به نظرتون چیزی برام گذاشته،انقدر تحقیر؟همیشه خودمو کنترل کردم تا قضیه رو کم اهمیت جلوه بدم و حلش کنم.اما اینو چی؟؟؟حتی نمیتونم باهاش حرف بزنم.فقط نگاهش میکنم.حتی ارزش گریه هم نداره.فقط موندم به بزرگترا بگم دلیل طلاق چی بوده.بزاره من برم تنها خارج از کشور یا یه شهر دیگه هم زندگی کنم بدون طلاق حتی،مشکلی ندارم.فقط دیگه نمیتونم.اصلا دیگه نمیتونم.
آقای ابی ... اولا اینکه دوستانی که توی تالار همدردی تاپیک میزارن بخاطر مشکل مقطعی که براشون بوجود ومده دچار نوعی پراکندگی ذهنی لحظه ای هستن که بهشون اجازه درست تصمیم گرفتن رو نمیده و بهتر اینه که ما به عنوان دوستانش ، هادی و راهنمای خوبی برای لحظه درماندگیشون باشیم نه اینکه از چاله بیرونش بیاریم و به چاه پرتش کنیم پس دوست خوب این خواهرمون باشین و کمی تخصصی تر راهنمائی بفرمائید ... دوما وقتی یه مشاور به کسی مشاوره میده اتفاقا کاملا با دلیل و مستند مراجع را متوجه میکنه که چرا این راهکار رو ارائه داده و این روش منطقی باعث میشه مراجع با انگیزه بیشتری روند مشاوره رو پیش بگیره پس بی منطق به کسی مشاوره ندین ... سوما مردی زنش رو میپرسته که به نجابت - صداقت - پشتکار - اعتماد به نفس و توانایی های اون بتونه افتخار کنه این کاری که شما میگی همه این خصلت ها رو از خواهر عزیزمون سلب میکنه پس بجای پیشرفت در نظر همسرش به قعر فلاکت فرو میبرتش ... لطفا لطفا لطفا کمی سنجیده تر عمل کنید
royarahimiko عزیز عدم انفعال شما نه تنها چیزی رو درست نمیکنه بلکه فاصله بین شما و همسرتون رو هم بیشتر میکنه ... الان وقت سکوت نیست اتفاقا الان وقتشه که به همسرت حرف دلت رو بزنی و عنوان کنی که ازش توقع یه همچین تفکری رو نداشتی و خیلی ایشون رو عاقل تر فرض میکردی ... از یه مشاور و متخصص کمک بگیر یا اینکه عضو انجمن آزاد شو از مشاورین سایت کمک بگیر ... طلاق راه خوبی برای حل این مشکل نیست گاهی خود ما مسبب ایجاد یه سری عادت ها و تفکرات در طرف مقابلمون هستیم
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط ebi-larynx
این اولین پست من در این انجمنه
دوست عزیز شما وقتی شناختی از شوهر ایشون نداری پیشنهاد نده من اگر جای این خانوم بودم تا الان طاقت نمیاوردم این خانوم خیلی پر طاقته که تا الان دوام آورده.
خواهرم بنظر من هیچ کس نمیتونه مثل یک مشاور به شما کمک کنه هرکدوم از ما نظر بدیم ممکنه اشتباه باشه چون نه شمارو خوب میشناسیم نه شوهرتونو پیشنهاد می کنم هرچه زودتر با یک مشاور در ارتباط باشید.
انشاالله زندگی شیرینی داشته باشید.
فقط این نکته رو بگم ، همه مرد ها اینجور نیستند !
این ها مزخرفاتی هستند که بعضی ها برای توجیه کارهای ... ساختن !
کلا مرد ها چند دسته هستند ، 1-اصلا توجه نمی کنند یا اعتقادی ، خانواده دوست بودن 2- شاید با دیدن یه مقدار ذهنشون همان لحظه درگیر بشه ، مثلا همان لحظه با دیدن تیپ یا لباس خاصی ، ولی وقتی اون صحنه تمام بشه دیگه یادشون می ره 3- امثال همسر شما که سعی داره اشتباهاتش رو اینجوری با این حرف ها پوشش بزاره
در ضمن ، این موضوع فقط تو مرد ها نیست ، خانم های اینجوری هم هستند
سلام من خیلی ناراحت شدم از خوندن این نوشته ها هیچ راه حلی هم ندارم اما به نظرم بد نیست قبل از هر تصمیمی با یه مشاور خبره صحبت کنید، شاید شرایط عوض شد
همیشه میگن طوری باشید که بزرگترین تنبیه دیگران, گرفتن خودتون از اونا باشه
شما الان دقیقا اونطوری هستید و شوهرتون خییییلی رو شما و عقل و شعورتون حساب باز کرده
پس بنظر من برای یه مدت هرچند کوتاه دور شید از این وضعیت
هم خودتون قوای روحیتونو برمیگردونید هم ممکنه همسرتون با تمام وجودش جای خالیتونو حس کنه و تنبیه شه
اینکه ممکنه نداشتنه شما چیکار ممکنه باهاش بکنه
بهشم بگید یه مدت فاصله میگیریم تا هردومون تصمیم بگیریم برای این زندگی
بهش بگید که این موضوع ممکنه الان حل شه اما تضمینی برای اتفاق دوباره اش در آینده با یه نفر دیگه وجود نداره
این فقققققط یه پیشنهاده وممکنه اساسا غلط باشه
سلام. دوست خوبم یهترین کار اینه که حضوری برید پیش یه مشاور (حتما مردکه بهانه نداشته باشن مردا رو نمیشناسید) ، مشاور صحبت هر دو طرف رو بشنوه و راهنماییتون کنه. این که نفر سوم و قابل اعتمادی ازشون بخواد روی عقیده ، فکر و نگاهشون کار کنن بهتره تا اینکه به روشی غیر علمی بخواین عقایدتون رو به همدیگه تحمیل کنید.
شما هر دو ضعف هایی دارید که لازم هست اصلاح بشه، اونم نه با یکی دو جلسه مشاوره.
در مورد دوستتون هم مصلحت اینه که ایشون نیاین منزلتون و رابطه تون به تلفن و ملاقات خارج ازمنزل محدود بشه. (هیچ اسم و توضیحی از دوستتون مقابل همسرتون نیارید تا شرایط آروم شه )
به هر حال تا زمانی که احتمال این باشه بشه مشکلی رو حل کرد، بهتره به طلاق فکر نکرد.