نمایش نسخه قابل چاپ
عزیزم متاسفم که اینو میگم ولی شوهرت هنوز به بلوغ فکری برای شروع زندگی مشترک و ادامه ی اون نرسیده. احتمالا هر دوتون سن کمی دارید. اون پختگی که باید و من با توجه به تعریف هایی که از شوهرت کردی درش نمی بینم. وقتی اینقدر اصرار به جدایی داره و حتی شما بهش گفتی بیا هر جور دوست داری زندگی کن ولی برنمیگرده دیگه کاری نمیشه برای ادامه ی این زندگی کرد متاسفانه. نمیشه عزیزم کسی و مجبور کنی باهات زندگی کنه. میخواستم بپرسم ازت که برای طلاق اقدامی کرده یا نه ؟
سحرنازجان شوهرتون رابطه ی نامشروع داشته؟ به شماخیانت کرده؟
مریمجان نه برای طلاق اقدامی نمی کنه ولی اکر به اونجا برسه از حق خودم کوتاه نمیامچون واقعا در حق من و زندگیم نامردی کرد. حتی خانوادش میگن اگه اون رفت دادگاه تونرو! ولی مگه میشه کسی رو زور کرد که زندگی کنه؟
سرگشته دوست عزیز در حد ارتباطتلفنی و فیسبوکی آره داشته من دیدم. ولی تا زمانی که با من بود که ندیدم جایمشکوکی بره . البته اگر دروغ نگفته باشه. ولی تو وایبرش که کلی ارتباطات واقعا بدو زشت دیدم و حتی شماره یکیشون رو برداشتم و کلی باهاش درگیر شدم که اون هم همشمیگفت در همین حد تلفنه.
چرا باید اینطوری شه اصلا؟ مننگران حرفهای بقیه ام. نکران این که دیگه به هیچ مردی نمیتونم اعتماد کنم و تا آخرعمر مجبورم مجرد بمونم
عزیزم الان دوباره تایپیکت و خوندم نوشتی هر دوتون 29 سالتونه. پس سن کمی هم ندارید. برام عجیبه که شوهرت داره بچه بازی در میاره. ببین تو خودت بهتر از هر کسی میتونی به رابطه ی خودت و شوهرت و حفظ زندگیت کمک کنی. دقیقا نگاه کن کجاها اختلاف داشتین و سر چه موضوعاتی ناراحش کردی که اینجوری شده. اگه با دختر دیگه ای نباشه شاید این کارش از سر لجبازیه و میخواد اینجوری از شما امتیاز بگیره که برگرده. البته اگه پای دختر دیگه ای در میون باشه نمیشه کاری کرد. هرچند من فکر میکنم کلا شوهرت دوست داره به دوران مجردی و بی قیدی خودش برگرده و ممکنه تصمیمش واسه جدایی جدی باشه.
اگه موقعیتی پیش اومد که باهاش حرف بزنی منطقی شرایط خودتون و براش تشریح کن.
بهش بگو ما دوتا آدم بالغیم که میتونیم مشکلاتمون و با حرف زدن و منطقی رفتار کردن حل کنیم. سعی کن علت واقعی رفتنش رو ازش سوال کنی. اگه گفت ازت متنفرم . بهش بگو چی باعث شده این احساس و نسبت به من پیدا کنی. بگو چه رفتاری در من باعث ناراحتیت میشه. و سعی کن وقتی داره جواب میده در مقابل حرفاش جبهه نگیری و فقط گوش کنی. وقتی دلایلش و گفت بهش بگو که میدونم ایراداتی در رفتارم داشتم و دارم و دوست دارم به خاطر تو و زندگیمون تا جایی که میتونم این ایرادات و برطرف کنم.
بگو فکر نمیکنم اگه از هم جدا بشیم آینده ی خوبی در انتظار هردومون باشه. بگو ما سه ساله که باهمیم و
با روحیات هم آشنا هستیم. همدیگه رو دوست داشتیم. خودت فکر میکنی جدایی کار درستی باشه ؟ مطمئنی چند ماه بعد ، چند سال بعد احساس پشیمونی نمی کنی.
بعدم بهش بگو من دوست دارم و میخوام که برگردی. بگو تو این مدت که میخوای جدا زندگی کنی فرصت خوبیه که هردومون فکر کنیم که از آینده و زندگیمون چی میخوایم و چه کاری به صلاحمونه. تو هم در مورد درخواست جدایی که داری بیشتر فکر کن و ببین اگه جداشیم دو سه سال که گذشت بازم از تصمیمی که الان گرفتی راضی هستی یا نه.
همه ی این حرفارو سعی کن در کمال آرامش و بدون احساسی شدن باهاش بزنی. باید محکم باشی و حرفات و محکم بزنی که تاثیری که لازمه رو روش بذاری. هر جوری که برخورد کرد سعی کن آرامشت و حفظ کنی. اگه توهین کرد. اگه تندی کرد ، اگه با بی رحمی جواب داد. تو سعی کن آروم باشی. بغض نکنی و محکم حرفتو بهش بزنی.
ببین عزیزم هرکسی یه یه موضوع خاص حساسسه که اگه وارد اون حریم بشی دیگه قابل بخشش نیست .مثلا من همه چی رو می تونم ببخشم جز اینکه کسی بهم تهمت بزنه واینجا اون نقطه ضعفمه که نمی تونم ببخشم. حالا شما ببین تو رابطتون اون به چی خیلی حساس بوده و شما چه کردین که دیگه نتونسته ببخشه .
نه عزیزم دست رو حساسیت هاش نذاشتم. مگه مریضم بفهمم کسی به چیزی حساسه بعد اذیتش کنم. فقط داره لجبازی میکنه وگرنه چیزایی که مطرح میکنه برای هیچ عقل سلیمی پذیرفتنی نیست
سحرناز جان عزیزم لطفا توجه کن اول آرامش خودتو حفظ کن ببین بهم ریختگی و دستباچگیو تو اوضاع رو بدتر میکنه چون باعث میشه از سر احساسات تصمیمایی بگیری که درست نباشه.بس اول خودت رو دریاب میدونم که سخته چون خودم این روزا رو کشیدم وقتی بقیه بهم میگفتن خودت رو دریاب تو دلم میگفتم من وسط آتیشم شماها چه میفهمید که چه میکشم اما الان بهت میگم باید همه چیزو بررسی کنی باید ریشه یابی کنی تا بتونی به اصل قضیه برسینقل قول:
نوشته اصلی توسط saharnaz
ببین عزیزم کسی رو لطفا فعلا واسطه نکن. بذار همسرت یکم در آرامش به خودش برسه مطمین باش به تو هم فکر میکنه از روی ترس یا وابستگی یا هرچیز دیگه سعی نکن به هر طریقی شوهرت رو برگردونی چون این برگشت وقتی بایداره که خودش بخواد و خودش به این نتیجه برسه که تو و زندگیشو میخواد
دیگه اینکه خودت داری میگی لجبازه.ببین عزیزم فکر کن حرفاشو بررسی کن ببین این نمیخوامش از کودوم مدله با توجه به شناختی که از همسرت داری ببین نمیخوامش اگه از سر لج باشه بس احتمالا میشه از سر لج بایینش آورد فقط باید راهکار بیدا کنی ولی قدم اول اینه که بفهمی چرا نمیخواد؟(البته دلیل اصلی رو ریشه یابی کن)چیو نمیخواد؟رفتاری رو نمیبسنده یا کلا نمیخواد؟و اینکه آیا میتونه حرفاش از یه دیدگاهی درست باشه؟چون شاید از دید تو حرفاش بی منطقه ولی از نگاه دیگه ایی غیر از تو یه جورایی داره درست میگه.دیگه اینکه نمیخوامش چه مدلیه؟چه کارایی میشه کرد؟وکودومش مناسب تره و نتیجه بهتری داره
نگران نباش دعا کن منم دعات میکنم و بدون اگه به خدا بسباری هرچی صلاحته واست جلو راهت میذاره لطفا برای منم که خیلی در شرایط سختی هستم دعا کن:72:
شوهرم برگشت. ولی چه برگشتنی؟ همش حرف از تنفر میزنه و میگه اصلا برام مهم نیستی . میگه اگه برگشتم فقط به خاطر اینه که فکر نکنن فرار کردم. از فردا هم برو دنبال خونه گرفتن برای خودت اگه دلت نمیخواد بری خونه مامانت. مشکلش هم با من اینه که میگه انقدری که محبت کردم محبت ندیدم. من آدم مهربونی هستم ولی به اندازه اونا زبون ندارم. خدایا اگه مشکلش این بود چرا زودتر نگفت؟ چرا غیر مستقیم نگفت؟ خیلی داغونم. همه خوشحال شدن که برگشت ولی کسی نمیدونه قصدش چیه. اصلا از برگشتنش خوشحال نیستم حداقل وقتی نبود انقدر بهم نیش و کنایه نمیزد. منم فقط بهش میگم هر کاری که آرومت می کنه رو بکن. من دیگه هیچ چیز رو یه طرفه نمیخام
سحرناز، بودنش فرصت خیلی خوبیه.
اگر بتونی تحت نظر مشاور و با دقت و درست رفتار کنی.
نمی گم مجبورش کنی به برگشتن یا خودت را مجبور کنی به رفتاری که دوست نداری.
ولی اگر اشکالی توی رفتارهات هست و اگر واقعا می خوای زندگیت درست بشه، فرصت خوبیه.
استفاده کن.
مرسی شیدا جون. ممنون از دلگرمیت. کسی پیشنهادی نداره که مثلا چجوری برخورد کنم باهاش؟ وقتی میگه که نمیخوامت چی کار کنم؟ یا مثلا وقتی هنوز بهم بی اعتنایی می کنه چه کنم؟