آقای فدایی یار لبته من سنم زیاد نیست و تجربه کمی دارم... ولی در حد خودم سعی میکنم چیزی که میدونمو بهتون بگم
اولا که به نظر من این خوبه که ببینید خونه طرفتون کجاست و از این طریق یه کمی پی به وضعیت رفاهشون ببرید. بعد اینکه به نظر من اول مادرتون رو جلو نفرستین... چون اینم ریسکه. به 2دلیل: 1 اینکه الان خیلی از دخترا پسری رو که به جای اینکه خودش سینه سپر کنه، یکی دیگه رو، مخصوصا مادرش رو، جلو بفرسته بی دست و پ میدونن. 2 اینکه شاید ایشون الان هیچ علاقه ای بهتون نداشته باشن، پس اگه مادرتون برای اولین بار جلو برن ممکنه جواب رد بشنوین
اما شما یه پسر هستین و این قابلیتو دارین که با رفتن به سمت دختری، اونو به خودتون علاقمند کنین. ( مثل ما دخترا نیستین که فقط باید منتظر شیم طرف بیاد جلو) خب از این شانستون استفاده کنین دیگه. اگه ایشون بهتون علاقمند باشن که خیلی عالیه، اگه هم نباشن شما میتونین علاقمندشون کنین! خیلی شانسش زیاده. البته من نمیگم که باهاش دوست شین ...!! اما خیلی مودبانه باهاش صحبت کنین یه بار و یه چیزایی بهش بفهمونین. بعد از اون یه بار دیگه هم برید و اجازه خواستگاری بگیرین. فقط یه نکته فوق العاده مهم ینه که جنتلمن باشین!! جنتلمن بودن یه مرد اکثر خانوم ها رو جذب میکنه ( کلا یه مرد اگه درطول زندگیش جنتلمن باشه همیشه واسه خانومش جذاب میمونه)
راجع به نگرانیتون درباره اینکه دختر بسازی هست یا نه، اکثر دخترا اگه به طرفشون علاقه داشته باشن حاضرن باهاش بسازن. البته اکثرشون زندگی مرفه رو ترجیح میدن مسلما! ولی در اوایل کار حاضرن بخاطر طرف از خیلی چیزا بگذرن. مهم ادامه زندگیه، که اونم شما میگین بعد از گرفتم مدرک ارشد میتونین شغل خوبی به دست بیارین و این مسائلو حل کنین
درباره اینکه خانوادشون قبول میکنن یا نه، بببینین خب داماد ایده آل هر خانواده ای کسیه که بتونه رفاه دخترونو تامین کنه. اما شرط ایده آل بودن که فقط این نیست، مسائل خیلی مهمتری هم هست دیگه. اگه شما اون مسائل مهمو داشته باشین، و اونا هم خانواده عاقل و فهمیده ای باشن، احتمالا قبول میکنن که دخترشون یه چندسالی توی رفاه کمتر زندگی کنه
منم برای شما بهترین تصمیم رو آرزو میکنم. ان شاءالله بهترین اتفاق بیفته در این رابطه