نمایش نسخه قابل چاپ
ببخشید که من حرفی کاملا نامرتبط با مسیری که دوستان دارن می رن می زنم.
ولی زندگی ای که بعد از سه سال زن و شوهر هنوز رابطه جنسی کامل ندارند و خانوم هنوز باکره است،
به نظرم نیاز به بررسی خیلی بیشتری داره.
مشکل همسر شما باید عمیق تر از این حرفها باشه.
من کارشناس نیستم و فقط نظر شخصی ام را گفتم.
شما چرا گیر دادید که همسرتون باید تحصیلکرده باشه
میگید برای کلاس و پز نیست
برای درآمدم نیست
خوب اگه منظورتون بخاطر درک و شخصیت بالای یه فرد تحصیلکرده هستش (که اصلا ربطی به تحصیلات نداره)
خب این همسرتون که بیچاره تحصیلکرده بوده اما شرایط جامعه نمیذاره کار متناسب با تحصیلاتشو پیدا کنه مگر کاری که بیگاری باشه
از چیه این کارمندا خوشتون میاد ؟
اینکه همشون دلمرده هستن
اینکه انقد پشت میز نشستن و کاغذ بازی کردن که شبیه کاغذ شدن
اینکه هر روز باید کلی پاچه خواری رئیسشونو بکنن تا یه وام مسخره بهشون بده
کارمندی چی داره ؟
شغل آزاد روحیه مرد رو کمتر نابود میکنه تا کارمندی
میدونم که ریسکه اما اگه بگیره زندگیتون متحول میشه و شوهرتون که استعدادش تو این زمینه هستش بهتر رشد میکنه و شادتر خواهد بود
ای بابا. نمی دونم چرا متوجه منظور اصلی من نمی شید. من رسما دارم می گم کار کارمندی یا غیره برام مهم نیست. اما حداقل یه شغلی که در حد خودش باشه. من اگه می خواستم با بقال محل ازدواج کنم خب ازدواج می کردم. اینا که می گید چرا شغل براتون مهمه ارزشه برای من. شما شاید برات مثلا ارزش باشه خانومت محجبه باشه بعد ازدواج ببینی رعایت نمی کنه لجت درنمیاد؟!!!!!!!! بقیه هم بگن خب حالا حجاب مهم نیست.
زندگی مشترک یعنی کوتاه اومدن دوطرف
ضمنا من به شخصیت خانمم کار دارم نه حجابش
اگر حتی شرط بزارم قیل از ازدواج همسرم چادری باید باشه اما بعد از ازدواج ممکنه زیاد حساس نباشم چون زنمو شناختم چون فهمیدم که ذاتش پاکه
ممکنه یه همسری داشته باشم که حجابشو کامل رعایت کنه ولی دنبال خیانت باشه و یه همسری داشته باشم که بیحجاب باشه ولی پاک باشه
خوب مثالی که زدید رو جواب دادم اما در مورد شما اگر میگید نمیخواستید بغال محل باهاتون ازدواج کنه چون شاید شخصیت یه بغال برای شما با شخصیت یه آدم تحصیلکرده فرق داره
خوب اگه معیار من شخصیت باشه حالا که بحران شدید اقتصادی وجود داره زیاد همسرمو در تنگنا نمیارم و به تصمیمش احترام میذارم و بخاطر حفظ زندگی از معیارم میگذرم
چون حس میکنم همسر من نیتش همون چیزی بوده که من میخواستم اما قربانی تصمیمات غلط بعضی مسئولین شده
اما در واقع تصمیم گیرنده نهایی خود شمایید به دلتون مراجعه کنید واگه واقعا حس میکنید طلاق باید بگیرید یک لحظه هم شک نکنید دنبال قانع کردن دیگران نباشید فقط به فکر تصمیمی باشید که آیندتونو بهتر میکنه ؟؟؟!!!
123456 شما اشاره خوبی کردین. یه بخشی از این که آدم می خواد با کسی که شغل خاصی داره زندگی نکنه شخصیتشه اما یه بخشیش هم اعتبار و وجه اجتماعیه که برای من خیلی مهمه. ضمن این که همسرم اگر این کارو بکنه قبل از من به خودش ضربه زده. آدمیه که خیلیا می شناسنش و توانمندی هاش پررنگه و اگه بره تو این کار باید قید همه توانمندی هاش رو بزنه و تو حوزه خودش به جای رشد عقب رفت کنه و دیگه کاری هم براش پیدا نشه. یه جورایی چون اعتماد به نفسش کم شده نمی خواد تو حوزه خودش کار کنه و مطمئنا وقتی بره بقال بشه چیزی ازش نمی مونه. استناد حرفم هم اون شغل آزادشه که عصراش رو باهاش پر می کنه و مدام داره بابتش اظهار پشیمونی می کنه و حرص می خوره . دیگه وای به حال مشاغل دیگه ...
سلام خب یه مدت شروع به کار کنه بعد که درآمد خوبی پیدا کرد و پس انداز کردین شغلش رو عوض کنه
بلاخره از روزردی کشیدن و نداری که بهتره
زندگی ارزشش بیشتر ازین حرفاست که بخوای حتی به خاطرش زندگیتو بهم بزنی
این واقعا مشکل بزرگی نیست . یه گشتی تو تالار بزن و مشکلات دیگران رو ببین و قدر زندگیتو بدون
من فوق لیسانس عمران دارم و بیکارمنقل قول:
نوشته اصلی توسط زن زندگی
همه حرفای شما درسته خود من میخوام تو زمینه سغلیم کار پیدا کنم و طبیعتا اگر دختری بفهمه من فوق عمران دارم یه موقعیت اجتماعی مناسب در مورد من فرض میکنه و باهام ازدواج میکنه اما وقتی ببینه در نهایت میخوام به شغل آزاد رو بیارم حتما ناراحت خواهد شد
اما کاری از دست من برنمیاد
چون اولا کار نیست مگر با حقوق 400 و 500 که تازه برای این حقوق حداقل 2 تا 3 سال سابقه میخوان و در ضمن یه کارگر متوسط 1ونیم میلیون میگیره و یه بنا 2 تا 3 میلیون با این کار به خودم توهین کردم
دوما سرمایه ندارم تا خودم برای خودم کار کنم
سوما بعد از فارغ التحصیلی فهمیدم کار های عمرانی اکثرا با رشوه و زیر میزی و دزدی از کار انجام میشه و فساد موج میزنه
چهارما باید دائما با سایر مهندسین و کار فرما و مشاور و کار گر و هزار نفر دیگه کل کل کنم که با خصوصیات اخلاقیم نمیخونه
پنجما هر سال فقط یه آزمون استخدامی هست که فقط دو سه نفر نیرو میخوان که معلومه خانواده ..... قبول میشن
ششما پروژ های خصوصی هم بدلیل تحریم خوابیده و همه دارن تعطیل میشن
و..................
اگه بخوام تمام دلایلی رو طرح کنم که منی که فوق لیسانس عمران دارم بفکر یک شغل آزاد مثل کافی نت یا بیمه هستم باید تا صبح دلیل بگم
واقعا نمیتونم تو زمینه خودم کار کنم مگه با گذشت زمان و خدا کمکم کنه
همه حرفاتون درسته و حق دارید منم از این میترسم که اون دختری که مدرک منو میبینه و بواسطه اون ازدواج میکنه باید چیکار کنه
123456 عزیز به نظر من ناامید نباش. موقعی هم که ازدواج داری می کنی وضعییتت رو برای خانومت توضیح بده و بگو احتمال داره که کارای خارج از برنامه هم انجام بدی. اگه می بینی من این قدر ناراحتم به خاطر اینه که توانایی های همسرم تو مسیر خارج از خودش از بین می ره. دلم نمی خواد این اتفاق بیفته. می دونم که خودش ضربه می خوره. ضمنا کار بیمه و کافی نت به نظر من بد نیست. من با بقالی و نمی دونم این جور چیزا مشکل دارم. دلیل اصلی مقاومتم هم اینه که همسر من توی کار عصرهاش واقعا داره آسیب می بینه. هی داره از خودش بیشتر بدش میاد و از برخوردایی که باش می شه رنج می بره. حرف منم همینه. وقتی مثلا یکی تو جایگاه مدیر بوده حالا بره بشه بقال نابود می شه خودش. وقتی اون آزار می بینه منم آزار می بینم. دیگه کسی مثه قبل روش حساب نمی کنه. بعد یه مدت هم به جای رشد پس رفت می کنه . اینه که می گم این کار در شان همسر من نیست. وگرنه الان خیلی ها دو شغله هستن. اشکالی نداره که .حرف من رو اشتباه برداشت نکنید. امیدوار باشید دوست عزیز
- - - Updated - - -
زندگی موفق عزیز همسر من تا حالا به هوای همین که اوضاع بهتر بشه و یه کار دیگه 3 تا شغل عوض کرده ...
می دونی حق با شماست که مشکلات خیلی بدتری وجود داره اما ما از وقتی ازدواج کردیم فقط زیر فشاریم . یه مشکل به نظر کوچیکی که ما داریم این قدر کش اومده که حالت فرسایشی پیدا کرده. هرچند حق با توهه و من باید قدر زندگیم رو بدونم
سلام
ببخشید من فقط میخوام نظرم رو بگم :)
به نظرم شما باید یکم شناختتون رو از مردها بیشتر کنید.روحیه همسر شما روحیه کار آفرینیه فقط مشکلش اینه که تو بد شرایطی گیر کرده اما میشه از این شرایط بیرون بیاد.اتفاقا روحیه من مثل همسر شماست یعنی بشدت از کارهای کارمندی بدم میاد.همیشه دوست دارم کارایی رو انجام بدم که از اون لذت میبرم و گرنه کار برام عذاب آور میشه.شما خودتون رو بزارید جای همسرتون خب باید فرصت بهش بدید که راههای مختلف رو امتحان کنه اما غر غر های شما شاید باعث بشه که تو این مسیر اشتباه کنه! فکرش رو بکنید شما از یه غذایی خوشتون نمیاد اما هر روز مجبور باشید همون غذا رو بخورید!خب سعی کنید یکم داستانهای افراد کار آفرین رو بخونید بعد میبینید که چه نقاط اشتراکی با اینجور شخصیت ها تو همسرتون میبینید. راجب مشکل دوم اینه که من فکر میکنم همسرتون استرس دارن که این مشکل رو دارید.
rainbow69 عزیز حق با شماست. روحیه همسر من کارآفرینه. می دونید الان 3 ساله من دارم تحمل می کنم. شاید بازم باید تحمل کنم اما واقعا داره بهم سخت می گذره. خیلی ... ممنون از همفکری شما