من خدا منو زده :( به خودکشی فکر میکنم

من با پدر ماردم صمیمی نیستم به روانپزشک هم نتونستم بگم چون می ترسیدم
خوب من اگه جای اون دختر بودم خودمو نمیکشتم .ولی من اگه وارد زندگیش نمیشدم اون خودکشی نمیکرد و مثل سابق به زندگیش ادامه میداد تقصیره منه که اون الان تو جهنمه منم باید تاوان اشتباهمو بدم من کاملا مقصرم و محکومم به مرگ اینجوری وجدانم اروم میشه .یه نفر هست تو سرم همش میگه خودتو بکش مطمئنم خودشه
شما همش میگین به خدا امید داشته باش باور کنید من خیلی دست به دامنه خدا شدم اما خدا هیچ کمکی نمیکنه
باز الان که این رازو گفتم بهتون کمی احساس بهتریدارم به هر حال مردم دوست دارن راز های بدشون رو به دیگران بگن مخصوصا قبل از خودکشی

تقریبا فکر می کنم همه اونهایی که پست اول شما رو خوندن و بعد پستی که جزئیات رو گفتین خوندن، کلی نظر و فکرشون در مورد شما عوض شده. نظری که عوض شده اینه که به هیچ وجه شما مسبب خودکشی اون خانم نبودین و نیستین. اگر هم شما اون سالهای اول از کنار این مساله گذشتین و حالا گریبان گیرتون شده اینه که دائما بهش فکر کردین و هی مساله بزرگ و بزرگتر کردین و بدتر از اون اینکه با کسی در این مورد صحبت نکردین. دوست من اگر بناست ما قضاوت بکنیم، من به شخصه میگم که به هیچ وجه شما مقصر نبودین و رنج و عذاب شما بیخوده. تنها اشتباه شما رابطه ی دوستی با اون دختر بوده که نباید میشده، ولی حالا که شده دیگه کاریش هم نمیشه کرد.
من راهی که به ذهنم میرسه تا به شما پیشنهاد بدم اینه که اول با پدر و مادرتون در مورد این مساله صحبت بکنید و بذارید درونتون خالی بشه. با پدر و مادرم صمیمی نیستم و اینها رو هم بذارید کنار، رک و راست بهشون بگین که به خاطر مخالفت هاشون تا مرز خودکشی هم رفتین و بذارید بدونن که به خاطر تصمیمی که گرفتن موجب چه پیامدهای ناگواری شدن.

سلام
شما هم وارد زندگی ایشون نمیشدی, کس دیگه ای می تونست وارد بشه و این اتفاق برای شخص دیگه ای بیوفته. موضوعی که شما به ان توجه نمی کنی, اینه که کار ان دختر خانم منطقی نبوده, و انسانی که عاقل باشه و در شرایط روحی مناسبی قرار داشته باشه چنین واکنشی نشون نمیده و حتی ممکنه اگه شما یا هیچ کس دیگری هم با ایشون دوست نمیشد, باز ایشون چنین کار اشتباهی را میکرد.
با خودکشی کردن شما هم, نه از گناهان ایشون کم میشه, نه وجدان شما راحت!!!!!!!!!
با اینکار فقط زندگی خودت و خانوادت را نابود می کنی و مرتکب یک گناه کبیره میشی.
اخه برای چی ترسیدی؟؟؟ مگه روانپزشک چه اقدامی می خواست بکنه که شما از ان ابا داشتی؟
به نظرم حتما برید پیش یک روانشناس بالینی خوب و با تجربه و با هاشون مشاوره کنید.
و یک زنگ به شماره 1480 بزن. شماره مشاوره تلفنی و باهاشون درباره این موضوع صحبت کن.
اگر هم باز می ترسی, بگو یکی از دوستانم دچار چنین مشکلی شده و ببین نظرشون چیه.
البته به نظر من جای هیچ ترسی نیست و بهتره خیلی شفاف و صادقانه باهاشون صحبت کنی و مشاوره بگیری. شما که مرتکب جرمی نشدی که بخوای بترسی.
و دوستانه بهتون پیشنهاد می کنم که هر چه زودتر جهت حل این مشکل اقدام کنید و پرونده این مشکل را ببندید و با جوانی تون بیشتر از این بازی نکنید و ان را تلف نکنید, ان دنیا از ما سوال میشه که عمرمون را چگونه گذراندیم. دیگه خودکشی که جای خود داره!
و لطفا دیگه به این موضوع فکر نکنید. چون واقعا خیلی بی منطق و بی خردانه است و جز ضرر هیچ سودی نداره.
اصلا زنگ بزن به یک مشاوره دینی و جریان را براش تعریف کن و ببین نظرشون چیه و ببین برای یافتن ارامش و رهایی از عذاب وجدان به شما چه دستوری را بر اساس موازین دینی میگن.

نقل قول:

---

با خودم گفتم چرا همچین کاری کرده اون خیلی احمق بود که خودشو کشته و از این حرفا... داشتم خودمو با این حرفا گول میزدم که مقصر من نیستم و نتیجه هم داد احساس گناه نمیکردم

---

یک سوال دارم, این احساس گناه چگونه شروع شد؟! چی باعث شد؟؟؟!!!

نقل قول:

---

شما همش میگین به خدا امید داشته باش باور کنید من خیلی دست به دامنه خدا شدم اما خدا هیچ کمکی نمیکنه

---

شما انتظار داری خدا چیکار کنه؟؟؟
خدا میگه اول حرکت......
شما خودت نمی خوای کسی بهت کمک کنه. اخه پسر خوب این خودتی که اول باید به خودت کمک کنی و خودت را ببخشی البته برای کار نکرده!

نقل قول:

---

باز الان که این رازو گفتم بهتون کمی احساس بهتریدارم

---

خب خدا را شکر که یکم حالتون بهتره. و امیدوارم که هر روز بهتر از دیروز بشه.
پیشنهاد می کنم کم کم سرتون را با کارهای مختلف گرم کنید و کم کم شروع کنید به مطالعه درس هاتون. و حتی از ترم دیگه برید دانشگاه و مرخصی را لغو کنید و سعی کنید ذهنتون را با مسائل متخلف مشغول کنید و به جای خودکشی کردن, برای ان خانم از خداوند طلب بخشش و مغفرت کنید و براشون نماز بخونید و صدقه بدبد, مطمئن باشید که اگه زنده باشید و براشون دعا کنید و... خیلی بیشتر به ان خانم کمک می کنید تا اینکه خودتون را هم بکشید و دست خودتون هم از دنیا کوتاه کنید و مادر پدرتون را هم داغدار.
و بهتره بیشتر به فکر خانوادتون هم باشید و همچنین باهاشون صحبت کنید و اگه باهاشون صمیمی نیستید, از این پس بشید! پدر مادر فرمودن به کسی نگید و شما ترسیدین و به مشاور نگفتین دیگه؟!
خب پس حداقل با خودت پدرتون مشورت کنید.
ببینید ان خانم با کاری که کردن چند نفر را دچار مشکل کردن. هم خانواده خودشون را داغدار کردن و هم شما را بیهوده دچار عذاب وجدان. حالا شما عبرت بگیر و فکر کن اگه خودت خودکشی کنی چی میشه و چه بلایی سر خانودات میاری.
و کلا این فکر مسخره را از ذهنت بیرون کن و بچسب به درس و زندگیت.

با سلام و احترام
دقیقا و تاکیدا شما یک اشتباه بسیار ظریف اما بسیار مهم دارید.
و آن اینکه در مسائل پیش آمده همه نقشها و مسئولیت ها را حذف کردی و همه مسئولیت ها را به خودت دادی.
اگر اینطور بود خدا باید به جای همه بندگان خودش را عذاب می کرد.
چون می توانست از همه وقایع جلوگیری کند.
فراموش نکنید خدا به همه انسانها آزادی و اختیار دارد تا تصیمیم بگیرند و اجرا کنند. اون دختر هم از اختیارش چنین استفاده ناصحیحی کرده. مواظب باش شما نکنی.


مثال:
من برای انتخاب لباسی به مغازه ای می روم. حتی لباسی را می پسندم. اما در نهایت منصرف می شوم. صاحب مغازه می گوید فقط تو باید این لباس را از مغازه من انتخاب کنی و اگر انتخاب دیگری از مغازه های دیگری داشته باشی، من خودم را می کشم. من توجهی نمی کنم و از مغازه خارج می شوم. صاحب مغازه فردا به خاطر این عمل من خودش را می کشد.
آیا من هم باید خودم را بکشم؟!!!
سهم اشتباه من و سهم اشتباه صاحب مغازه را در این خودکشی را محاسبه فرمایید. چند درصد؟!


برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید به خصوص پست 4 را با دقت بخوانید

دوستان از راهنمایی هاتون خیلی ممنون با توجه به حرف هاتون من تصمیم گرفتم یه فرصت دیگه به خودم بدم میخوام دوباره برم پیش روانپزشک امیدوارم این دفعه حالم خوب بشه
مرسی از همگی

بهترین خبری که امروز شنیدم :

"با توجه به حرف هاتون من تصمیم گرفتم یه فرصت دیگه به خودم بدم"

مسلما شما آخرین نفری هستی که در مرگ اون دختر خانوم ممکنه تقصیر داشته باشی. خداوند به همه انسانها قدرت انتخاب و تصمیم داده و به همین دلیل انسان در قبال رفتارش مسئوله ، در مرحله اول پدر ، مادر و خانواده اون دختر ممکنه تقصیر داشته باشند و در مرحله بعد خود اون شخصی که خودکشی میکنه. بدون ترس با روانپزشکتون در این مورد صحبت کنین و به نظر من بد نیست با خانواده زندگی کنین.

سلام دوست عزیز.

من هم خیلی خوشحال شدم که دید شما باز شده و بهت اجازه دیدن ِبهتر ِواقعیت رو داده.

در لینکی که مدیر معرفی کردن، (پست4) اینها رو با دقت خوندی؟

نقل قول:

---

- یک فرد افسرده تمام سهم اتفاقات ناخوشایند را به خود نسبت می دهد. مثلا وقتی دوستش او را تحویل نگیرد با خود خواهد گفت من همیشه منجر به رنجش دیگران می شوم . اگر کار پیدا نکند می گوید که من بی لیاقت و بی عرضه هستم . اگر در روستایی در آفریقا نیز اتفاق بدی بیفتد باز مسائل را طوری کنار هم می چیند که تقصیرش را به گردن گیرد!

- یک فرد خود شیفته ( narcissistic ) تمام سهم رویدادهای مثبت را به خود نسبت می دهد. مثلا اگر دوستش کادویی به او بدهد او خودش را ( در درون ) تحسین می کند و می پندارد چون شخصیت برجسته ای است دیگران در صدد احترام گذاشتن و نزدیکی به وی هستند.

- یک فرد مضطرب نمی تواند سهم خود را در رفتاری که ممکن است روی دهد تعیین کند.

---

دوست عزیز، شاید بخاطر اینکه شما سالها با مسئله درگیر بودی و اون رو شب و روز در ذهنت مرور کردی، میزان سهم خودت رو بیشترین حد ممکن در نظر گرفتی.

خوبه که در مواقع بحرانی بتونی از قالب خودت بیرون بیای و بعنوان یک فرد سوم قضاوت کنی.
نظرات اعضای همدردی بعنوان یک فرد سوم خیلی میتونه به شما کمک کنه.
میبینی که هیچ کس به شدت خودت، شما رو مقصر نمیدونه.

امیدوارم بتونی سهم خودت رو بهتر و واقعی تر تشخیص بدی:72:

دوست عزیز،

خوشحالم که تصمیم گرفتی به روانپزشک مراجعه کنی و کمک بخواهی.
شاید روانشناس هم بتونه کمکت کنه و لازم به درمان دارویی نباشه. شاید بهتر باشه اول با روانشناس صحبت کنی. البته من در این مورد کاملا غیرتخصصی نظر می دم.
اما اگر برات راحت نیست که این داستان را مجدد تعریف کنی و دوست نداری دائم تکرارش کنی، دقت کن به کی مراحعه می کنی که بتونی با همون فرد درمان را ادامه بدی.

مساله دیگری که من از صحبت هاتون برداشت کردم این بود که همون اوایل مادرتون شما را ترسونده بود و گفت به کسی چیزی در این مورد نگو.
باز هم غیرتخصصی نظر می دم و اطلاعات حقوقی و قانونی ندارم.
اما فکر نمی کنم از نظر قانونی هم چیزی متوجه شما باشه. شما مستقیم که به هیچ وجه نقشی در مرگ ایشون نداشتی.
غیر مستقیم هم بعید می دونم از نظر قانونی مقصر باشی.
ضمن این که تا جایی که من می دونم رازداری بخشی از کار روانشناسهاست. نترس و همه ماجرا را براشون بگو.
بذار کمکت کنند.
امیدوارم به آرامش برسی :72:

شما سخت در اشتباهی. شما در مرگ اون دختر هیچ تقصیری نداشتی و اصلاً نباید خودت را گناهکار بدانی . برو و شب راحت بخواب