نمایش نسخه قابل چاپ
کسی ته دل شما رو خالی نمیکنه،خب فکر کنید جدا شدید،بعدش چی میشه؟/به ارامش میرسید؟؟میخاهید تا اخر عمرتون مجرد بمونید؟؟؟تا کی میخواهید درس و کار و ورزش انجام بدید؟/موقع پیری چی؟؟؟؟از کجا معلوم بتونید دوباره ازدواج کنید؟؟؟؟از کجا معلوم حتی اگر ازدواج کنید ادم بهتر شوهرتون میتونید گیر بیارید؟به همه اینا فکر کردید؟؟؟
درست میگید. اما به نظر شما اصلا درسته که بخاطر اینکه ممکنه در آینده تنها بمونم، الان خودم رو پژمرده و افسرده و درب و داغون کنم؟ اصلا مگه همه باید ازدواج کنن؟
ببینید تو زندگی یه سری چیزها بر گشت ندارن (یکیش ازدواجه) طلاق اخرین مرحله هستش،خب تا کی میخواهید تنها بمونید؟تا اخر عمر تنها میخواهید بمونید؟؟؟فکر میکنید از پس بر بیایید؟پرسیدید مگه همه اید ازدواج کنند حتما،خب فرض کنید شما ازدواج نکردیدمیخواهید چیکار کنید؟اصلا هدفتون چیه،مطمئنم حتی فکرم نکردید به این سوالات چه برسه به اینکه بخاید جواب بدید،فقط میتونم بهتون بگن تصمیمی بگیرید که ندامت و پشیمونی صفر باشه توشنقل قول:
نوشته اصلی توسط Sarvin
من درک میکنم حرفاتون رو، اما آخه میدونین مثل چی میمونه؟ مثل اینکه من الان تو یک کلبه باشم، تو یک جنگل بزرگ و خطرناک، فقط هم یک مقدار غذا واسه خوردن داشته باشم که خیلی هم مسموم و کشنده است. حالا شما به من میگید: اصلا فکرش رو نکن که از کلبت بری بیرون و دنبال غذا بگردی، چون از کجا معلوم شاید یک جونور درنده سر راهت سبز بشه. پس کار عاقلانه اینه که بشینی همین غذای مسموم رو بخوری!!!
من اگر تو همچین موقعیتی قرار بگیرم غذای مسمومو به رفتن تو جنگلی که علاوه بر اینکه حیوانات وحشی توش هستن تازه ملومم نیست اصلا غذا گیرم بیاد یا نه ترجیح میدم،علاوه بر اون بهترین تصمیم وارد نشدن توی اون جنگله،یعنی باید قبل از اینکه میخاستم وارد اون جنگل شم باید درک میکردم که دارم کجا میرم و بیرون اومدن ازش سخته!!!به جای جنگل میتونستم با فکر درست وارد یه جزیره بیخطر بشم اما این انتخاب خودم بوده که وارد جنگل شمنقل قول:
نوشته اصلی توسط Sarvin
سامان خان من میدونم شما قصدتون خیر هستش، اما یکم منطق من و شما با هم فرق میکنه ظاهراً. حالا من یک اشتباهی کردم، بچگی کردم، خامی کردم وارد جنگل شدم از اول. حالا قراره تاوانش رو پس بدم دیگه؟ درسته؟ حالا یا با خوردن غذای مسموم تاوان پس میدم و یا پام رو میگذارم بیرون و تمام خطرات رو متحمل میشم. از شما و تمام دوستان هم خواهش میکنم عنوان تاپیک من رو بخونن اول، بعد اگه راهکاری داشتن ممنون میشم بشنوم، چون من تصمیم خودم رو گرفتم قبلا، فقط میخوام بدونم چطور باید انجامش بدم.
اگر تصمیمتونو گرفتید دیگه انجامش روش خاصی نداره،خیلی راحت به همسرتون بگید نمیتونید ادامه بدید و تصمیمتون هم جدیه،ضمنا اینجا بعید میدونم کسی راهکار برا طلاق بخاد بده،یعنی من ندیدم تا حالا!!!نقل قول:
نوشته اصلی توسط Sarvin
sarvin خانم، من چند مورد از تاپیک قبلی و تقریبا همه موارد این تاپیک رو خوندم. هر چند عنوان این تاپیک بدون ابهامه ولی نوشته هاتون خیلی مبهمه.
متوجه نشدم حرف اصلیتون چیه! دوستش دارین و سخته که ازش جدا شین؟ هنوز تصمیم صددرصد برای جدایی نگرفتین و دارین فکر میکنین؟ میترسین
طلاق بگیرین بعد پشیمون بشین؟همسرتون راضی به طلاق نیست و دنبال راهی برای راضی کردنش هستین؟ قوانین طلاق آمریکا فرق میکنه میخواین
قوانین رو بدونین؟
اره دیگه، کلی آدم رو سین جیم میکنین، بالا پایین میکنین، آخرش میگید باشه دیگه، حالا که اینجوریه برو جدا شو، خوش بگذره، موفق باشی!! خوب من دارم میگم که نمیدونم چطور باید دل بکنم ازش، چطور باید راضی کنم همسرم رو اصلا. ای بابا عجب گیری کردما :102:
Toojih aziz
سلام و ممنون از شما،
قوانین رو میدنم. ببخشید اگه مبهمه، ببینید من میخوام جدا شم، فقط دلبستگی دارم به همسرم، اون هم راضی نمیشه، میدونم، اما دیگه خسته شدم.
دوستان هم به جای اینکه لطف کنن یک راهی نشونم بدن، هی میگن طلاق فلانه و بهمانه؛ حالا انگار من از کره ماه اومدم و نمیدونم این چیزها رو.
اگه هم شما دلبسته اش هستی و هم او شما رو میخواد که دیگه تکلیف معلومه و این تاپیک تون یه کم جای تعجب داره. من این رفتارتون رو به حسابنقل قول:
نوشته اصلی توسط Sarvin
ناز و کرشمه های زنانه میزارم. جدایی وقتی درسته و اتفاق می افته که یک طرف دل بکنه نه با عقلش به نتیجه جدایی برسه. حالا میخواد شوهرتون معتاد
باشه، خائن باشه، بدکاره باشه،.... هر چیزی تا یکی دل نکنه جدایی اتفاق نمی افته. بنابراین نظر من با نظر همسرتون یکسانه: "به زندگیت بچسب"