نمایش نسخه قابل چاپ
دنیای عجیبی یه خانم خاک، گویا اینها مسیرهایی است که همه باید طی کنند. گفتن اینکه چکار بکن خیلی سخته و تقریبا غیرممکن. چون همه ما
گذشته ای داریم با موقعیتهایی که حسرت از دست رفتنشون همیشه باهامون هست. اینکه کاش اینکارو میکردیم کاش اونطوری میشد....
فقط به عنوان یک مرد میدونم که اگر دختری بیش از 2-3 بار آغاز کننده رابطه باشه من اگه خواستمش بعد از اون آغاز کننده من بودم و اگه اون به همین
آغاز کنندگی ادامه بده آروم آروم از چشمم می افته و دیگه جذابیتی برام نداره.
دیروز بعد خوندن تمام جواب ها خوب نشستم فکر کردم
من اولین بار تو زندگیم عاشق شدم اونم عاشق او اقا.نمیگم چرا عاشق شدم اتفاقا الان میگم که خدارو شکر که عاشق شدمو دوستش داشتم تا بفهمم دوست داشتن واقعی چه جوریه شاید این حرف خیلی مسخره باشه ولی من واقعا قبل این موضوع حالا میفهمم که نمیدونستم دوست داشتن یعنی چی...اون تفکری که نسبت به دوست داشتن داشتم خیلی ناقص بود.بعد این ماجرا فهمیدم که باید چطوری اطرافیانم خانوادم دوستانم....رو دوست داشته باشم...یه دوست داشتن به معنی واقعی کلمه.خیلی خوشحالم که این موضوع پیش اومد چون این مسئله رو بهم یاد داد.فهمیدم که قدر تمام اطرافیانم رو بدونم از یه بچه ی خیلی کوچولو گرفته تا یه پیر زن پیر مرد 80.90ساله.فهمیدم که چطوری محبت کنم چطوری زندگی کنم حتی چطوری بعد این درس بخونم...زندگی کنم...دو حالت داره یا این اقا هم مثل من بهم علاقه مند هست یا نه هیچ علاقه ای بهم نداره.هر کدوم از حالت ها پیش بیاد مهم نیست مهم اینه که اون اقا ناخواسته بدون اینکه خودش بدونه بهم یاد داد چطوری زندگی کنم چطوری اطرافیانم رو دوست داشته باشم و چطوری قدر و ارزش همه شون رو بدونم و باعث بشه از هر جهات تو زندگیم پیشرفت کنم.تصمیم گرفتم دیگه ازشون سوالی نپرسم حتی در حد امکان مناسبتی.....چیزی شد..اول من بهشون تبریک نگم...اگر بهم علاقه مند بودن میان جلو یه روزی مطرح میکنن اگر که نه اشکالی نداره ...من هم یه روزی با کسی که عین خودم عاشقم باشه ازدواج میکنم.راضیم به رضای خدا.مهم اینه که دوست داشتن اطرافیانم خانوادم و...و محبت کردن رو یاد گرفتم.
- - - Updated - - -
از همه ی دوستانی که راهنماییم کردن اقای shapoor toojih
dokhtare kordestan هدف Elena1994 roze sefid
از همه به خصوص
shapoor
که خیلی راهنماییم کردید ممنونم... هر چی باشه شما مرد هستیدو احساس یک مرد رو بهتر از من که یک دختر هستم درک میکنید
ممنونم و سپاسگزار
دوستان یه سوال
چند هفته دیگه تولد همین فردی هست که در موردش باهاتون حرف زدم به نظرتون خیلی ساده با یه پیامک تولدشون رو تبریک بگم؟من تاریخ تولدشونو اتفاقی از یه جایی دیدم حس میکنم اگه تبریک بگم خیلی خوشحال بشن(البته حس میکنم)چون نمیدونن که من تاریخ تولدشونو میدونم یه جورایی غافلگیر شدن شاید.بنظرتون این کارو بکنم؟یا....
فقط تبریک با یه پیامک ساده
یعنی نگم؟
سلام ابجی . منم شرایطم عین اون پسرست . یه دختری رو دوست دارم . اما جلو نرفتم و تنها دلیلشم خجالته . چون پسرایی که با دختری رابطه ندارن یا عاشق میشن خجالتشون می یاد که بیان و به عشقشون بگن . حتی بعضی موقعا من وقتی دختر مورد علاقمو تو خیابون می بینم صورتمو بر می گردونم . این از روی خجالته و عاشقی . تازه پسرا تو این سن دغدغه های مختلفی دارن . مثلا کار می تونه باشه . تازه شاید اون پسره می خواد با شما علاقشو در میون بزاره ولی به شما اعتماد نداره . مثلا می ترسه که شما پسر باز باشید یا بخواهید از احساساتش سو استفاده کنید . اینجور پسرا خیلی احساساتی هستن و خیلی هم زود دلشون می شکنه . من جای شما بودم به همچین پسره ای فرصت عاشق شدن می دادم . شما جلو نرید . اما با کارهاتون کاری کنید که بفهمه بهش علاقه دارید . تو دانشگاه در مورد مسائل درسی باهاش صحبت کنید . یا تو کنفرانس هایی که تو کلاس می زارن توجهش رو جلب کنید . فقط یادتون بشه مرز رابطتون رو با پسرا مشخص کنید . چون اینجور پسرا ( مثل من) خیلی براشون مهمه که دختره سنگین باشه . من فکر می کنم اونم مثل من تنهاست . یادتون باشه این جور پسرا تشنه ی محبتن . اگه همچین پسری نصیبتون شد . بدونین براتون می میره
نقل قول:
نوشته اصلی توسط khak
:104:
:104::104::104:
:104::104::104::104:
:104:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط khak
نه نکن اینکار را
خانمی دلیلی نداره که شما تولدش رو بهش تبریک بگید چون این کارتون باعث میشه ایشون بفهمه شما بهش علاقه دارید و پسرا از دخترایی که پیشقدم میشم تو ابراز علاقه خوششون نمی یاد. اگه علاقه ای هم هست بزارید تو دل خودتون بمونه و ایشون اگر علاقه ای به شما داشته باشن خودشون از راه منطقی اقدام می کنن.نقل قول:
نوشته اصلی توسط khak
یه توصیه ای بهت می کنم به زندگی عادیت برس هیچ وقت پیش قدم نشو ، پسر اگه یه دختریو بخواد هر چقدرم پاکو خجالتی باشه یه راهی پیدا میکنه پا پیش میذاره . پس تو خودتو درگیر نکن .
هم دانشگاهی نیستم اون تو یه شهر دیگه س و من یه شهر دیگه ولی امسال یه ریسک خیلی بزرگ کردم که همه بخاطر این تصمیم هزاران بار سرزنشم کردن از دانشگاه انصراف دادم تنها به این خاطر که این 9ماه تا کنکور93 رو بخونم و دانشگاهی قبول بشم که این اقا هم تو همون دانشگاه هستن.هم بخاطر بخاطر علاقه م به ایشون این کارو کردم و هم اینکه دیگه به رشته م علاقه ای نداشتم.میخوام برم دانشگاهی که ایشون هستن.شاید دیوونگی باشه... لاقل برم دانشگاهی که ایشون هستن اونجا همون رشته قبول بشم صد البته که شرایط خیلی بهتر از الان میشه.به ایشون در مورد انصرافم از دانشگاه هیچی نگفتم.این 9ماه باید سخت درس بخونم میدونم سخته ولی شدنیه.فقط باید صبر داشته باشم.از اخرین پستی که اینجا قرار دادم دیگه باهاشون تماسی نداشتم تا به الان دارم این پست رو میذارم.حدود دو هفته میشه.از طرف دیگه حالا که انصراف دادم باید عالیه عالیه بخونم تا بتونم تو دانشگاه و رشته ای که ایشون دارن تحصیل میکنن قبول شم.از راهنمایی هاتون به این نتیجه رسیدم که اصلا تولدشون رو هم بهشون تبریک نگم...مثل این دو هفته که هیچ تماسی باهاشون نداشتم بقیه زمان رو هم بهتره تا وقتی که ایشون پیش قدم نشدم منم باهاشون کاری نداشته باشم....
- - - Updated - - -
اگر اون دانشگاه قبول بشم چه ایشون بهم علاقه داشته باشن چه نداشته باشن ضرری نمیکنم چون دانشگاه و رشته ای که مد نظرمه خیلی خوب هست و در هر صورت ضرری نمیکنم.از این به بعد هم سنگین باهاشون رفتار میکنم مثل رفتارم با بقیه مرد ها و پسرها.میدونم سخته ...تا حد امکان سعی میکنم باهاشون برخوردی نداشته باشم ولی اگر دیدمشون تا تماس گرفتن اینبار دیگه مثل رفتارم با بقیه مردا مثل ایشونم سنگین رفتار میکنم.تا به الان موفق بودم چون حدود 2هفته باهاشون هیچ تماسی نداشتم و بجاش هر موقع دلم گرفت نماز و دعا خوندم و دیدم که اروم میشم.این دو هفته رو تونستم پس بعد این رو هم میتونم.
- - - Updated - - -
ناخوداگاه وقتی قبلا تماس میگرفتیم در مورد مسائل درسی وسطای بحث در مورد خودمو زندگیمون و فرهنگ و احترام و جایگاهی که پدرم داره خودم صحبت میکردم.تا یه جورایی منو بیشتر بشناسن.خانوادمو بیشتر بشناسن.اگه احیانا ایشون تماس گرفتن اصلا در مورد این مسائل هم صحبتی باهاشون نکنم؟بذارم ایشون این بحثارو پیش بکشن نه خودم؟اصلا در مورد این مباحث هیچی نگم؟
دوست عزیزبهانه های واهی روکناربگذار تولدشه پیام بدم روزفلانه پیام بدم بهانه است وابسته ترت میکنه ازتجربیات مادرس بگیروباخودت این کاررونکن
پسری که خودش جلومیایدبعدچندماه که دل دختررابدست اوردمی رود چه رسدبه پسری که خودش نیاید