نمایش نسخه قابل چاپ
سلام داداش
رک میگم خانمت از دستتون راحت شده یگذار زندگیشون رو بکنن. چون شما سه تا مسئله رو نمیتونی تغییر بدی. اول تک فرزند بودنتون دوم وابستگی خانوادتون سوم موقعیت شغلی تون.
مطمئنا" اون بنده خدا هم الان تا حدی با این شرایط کنار اومدن خدا رو خوش نمیاد دو مرتبه تو این چرخه معیوب قرار بگیرن و دوباره روز از نو . اگر فرزندی نداری دنبال یکی هم فکر و هم سبک زندگی خودتون برا زندگی بگردی موفقتر هستی.
الکل رو هم کنار بگذار منم چند روزه خیلی مشروب میخورم که حال خودم رو نفهمم.
آقای محمد! تک فرزندی هیچ منافاتی با استقلال نداره! استقلال هیچ منافاتی با دوست داشتن پدر و مادر و توجه به اونها نداره! پولدار بودن پدر و کارخانه دار بودن ایشون، هیچ منافاتی با استقلال پسر تک فرزند نداره! کارخانه دار بودن پدر و تک فرزند بودن پسر، منافاتی با اینکه عروس نگون بخت خودش برای زندگیش تصمیم بگیره و سلقیه به خرج بده و خرید کنه، نداره! حتی کار کردن پسر در کارخانه پدر هم منافاتی با استقلال داشتن نداره (مگر اینکه این امر از سوی پدر و مادر بد تعبیر بشه و به اونها اجازه دخالت بی حد و حصر بده)!
چه قوانینی است که وضع کردی! نمیشه که هم خدا رو بخواهی هم خرما. اگر زنی با این روحیات را می پسندی باید زمینه و شرایط زندگی برای همچین زنی هم فراهم کنی. اگر نه که باید بروی سراغ زنی که با دیدن خونه ای که مادرت براش دکور کرده به ذوق بیاد و بال در بیاره. و دیگه فکر نکنه که پس سهم من در تهیه وسایل و مقدمات زندگی خودم چیست.
خواست خانوم سابقت روشنه: ایشون استقلال میخواد. ایشون نمیخواد نون تو سفره اش رو پدر شما تامین کنه و وسایل زندگیش را مادر شوهر تهیه کنه هر چند لوکس. و بعد هم بهش بگن که همچین چیزایی رو خونه بابات ندیدی! میخواد شما و ایشون با هم مستقل (هم مادی و هم معنوی) زندگی کنید و زندگیتون حد و مرز مشخصی داشته باشه نه اینکه گم باشه توی زندگی پدر و مادرت. میخواد احساس استقلال و عزت کنه توی این زندگی و بعنوان خانوم خونه به رسمیت شناخته بشه. واالسلام! اگر مرد این میدان هستی بسم الله. اگر نه که برو به فکر بخت دیگری باش.
امیدوارم زود به نتیجه برسی
سلام دوسته عزیز
میدونی مشکل تو نیستی مشکل خونواده اس که از روز اول نذاشتن شما افتاب مهتاب رو ببینی و همیشه همه چیز رو در اختیار شما گذاشتن نذاشتن حتی واسه کوچیکترین چیزی زحمت بکشی و خودت بدست بیاری. یه دوست دارم دقیقا مثله تو از نظر مادی هیچی کم نداره تک پسرم هست 27 سالشه ولی یه بچه هم می تونه کلاه سرش بذاره و یه روزم بدونه باباش دوام نمی یاره .تو هر مسعله ی کوچیکی باید از باباش اجازه بگیره قدرت تصمیم گیری نداره .من که دوستشم اصلا باهاش حال نمی کنم وای به حاله همسره اینده اش.حق با خانمه شماست و اینم بگم تو این دوره زمونه خیلی کم مثله ایشون پیدا میشه که قیده همچین زندگی رو بزنه .خیلی ها از این فرصت استفاده می کنن و ظاهرا با تو زندگی میکنه ولی با یکی دیگست و فقط از تو سو استفاده می کنه.خانمت می خواد خودت باشی یه مرد که بهش بشه تکیه کرد .یکی که واسه پولی که در می یاره زحمت بکشه (منظورم این نیست بری چاه بکنی ها) نه فقط خودت باش .همیشه حق با پدر و مادر نیست اونا بدی تو رو نمیخوان ولی احساسی رفتار میکنن و همین بیچارت می کنه . برو دنبالش و به حرفاش گوش کن هیچ وقت واسه شروع کردن دیر نیست
نمیدونم چی بگم.ولی خانمم فوق العاده خوب بود اصلا مادی گرا نبود ولی بعضی وقتا واسه لج کردن با خانوادم چیزای عجیب میخواست.ولی وقتی با چند نفر دیگه که همین جوری محض مشغولی آشنا شدم واقعا دیدم خداییش مثل اون دیگه نیست.
خیلی پاک بود حتی دلم برای غرغرکردناش تنگ شده.
تا حدودی حق باشماست ولی باید جای من باشید و بفهمید چی میکشم.
به قول آقا پژمان شاید نمیشه کاری کرد همین هست زندگیم.ولی نمیتونم از این افکار و وضعیت راحت بشم.خواسته های خانمم زیاد نیست ولی من نمیدونم ار کجا شروع کنم.
اصلا فایده داره یا نه؟
مامانم دوسش داره ولی بابام میگه اون سرت یاست داره و تو نمیفهمی.خسته شدم دیگه.حتی به فکر خودکشی هم افتادم چند بار
نه اینکه نمیشه کاری کرد میشه اما بایست همه زندگیت رو تغییر بدی
اول فکرت رو
دوم الکل رو کنار بگذاری
سوم یه خانه جدا برا خودت بگیری
چهارم ببین به چه چیزی علاقه داری سراغ همان کار برو. میتونی پول شروع کار رو از پدرت بگیری اما بگی پول رو بعد پس میدی
پنجم ارتباطت رو با خانوادت کمتر کنی
ششم سراغ خانمت بری و بگی چقدر عوض شدی
اینها هم مستلزم زمان هست شاید شش ماه تا یک سال طول بکشه
اگر مردش هستی پاشو
دوست عزیز/ متاسفانه منم شرایطی مشابه شرایط خانوم شما رو تجربه کردم و باور کنید که خیلی سخته، یکی که میاد ازدواج کنه در درجه اول با خود پسر طرف هست نه خانواده، خوب وقتی پدر و مادر و خواهر و برادر پسر هم میان سهمی به اندازه سهم خود پسر در زندگی پیدا می کنند طوری میشه که انگار آدم با کل خونواده ازدواج کرده، با 5 نفر طرفه نه با یه نفر. استقلال یک مرد ( و زن البته ) ، هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ اقتصادی لازمه یک زندگی هست. اصلا مردی که می خواد ازدواج کنه باید بند نافش از خانواده اولیه جدا بشه تا بره یه خانواده جدید تشکیل بده. نه اینکه عروس خانوم را بگیره و بیاره و وصله کنه به خانواده قبلی. خانواده گسترده نزدیک یه قرن هست که دیگه از بین رفته و الان ما خانواده هسته ای داریم که میشه زن، شوهر و فرزندان والسلام. اینطوری که شما می فرمایید متاسفم که اینو می گم ولی شما گلیم خودتونو نمی تونید از آب بیرون بکشید بدون وجود پدر چه رسد به این که زن داشته باشید و بدتر از اون بچه. دوست خوب من حتما به شما پیشنهاد می کنم برید مشاوره و شدیدا رو خودتون کار کنید که یه شخصیت مستقل کسب کنید. وگرنه خانوم اولی که سهله اگر دوباره ازدواج کنید باز همین آش هست و همین کاسه. مگر این که دختری پول پرست بگیرید که بیاد به قول قدیمی ها بشینه بخوره بپوشه بخره و اینطوری سطحی زندگی کنه. از ما گفتن بود.
- - - Updated - - -
آقا محمد ( چه جالب که اسمتون هم با نامزد سابقم یکیه ) ، بعد سه سال بودن در همدردی اولین تاپیکی هست که انقدر احساساتی شدم با خوندنش، همه این حرفهایی که بین شما و خانوم سابقت رد و بدل شده کپی حرفهایی هست که بین من و نامزد سابقم رد و بدل شده بود. مادر ایشون هم به سلیقه خودشون واسه بنده لباس میخریدن، این مسئله چند تا بعد داشت: 1- تو چشم پسر و شوهرشون تبدیل به یه فرشته مقدس فداکار می شدن 2- بیکاری و بی مسئولیتی پسرشون را اینطوری پوشش می دادن ( که یعنی من دهنمو باز کنم بگم این چرا کار نمی کنه بگن که ما که همه چی برات فراهم کردیم ، خوب یه اسپانسر هم همه چی واسه آدم فراهم می کنه این شد زندگی؟) 3- سلیقه خودشون را به من تحمیل می کردند ( چون خونواده مذهبی بودند و سلیقه شون با من فرق داشت و می ترسیدن که من بر خلاف سلیقه اونها چیزی بپوشم ) ، آخه آقا محمد من به شما چی بگم؟ نرو سراغش گناه داره ، اینبار هم زن گرفتی برو کسی را بگیر که عاشق پول باشه و بخاطر پول از استقلالش، وجودش، شخصیتش و همه چیزش بتونه بگذره.
اینجا همه اومدن صورت مسئله رو روشن کردن.حالا نوبت خودته. من که معتقدم فقط مرگه که چاره نداره. برای هر چیزی بجنگی و تلاش کنی به دستش میاری. میدونم که دوست داری بیای اینجا دردودل کنی اما حالا وقتشه از همه حرفهای بچه های تالار به یه جمعبندی برسی و اول از همه از خودت بپرسی میخوای یا نه؟میخوای تمام تلاشت رو برای برگشتش انجام بدی؟ میخوای دوباره باهاش زندگی کنی یا اینکه نه ... فکر میکنی اگه اون برگرده ممکنه خیلی چیزها رو از دست بدی...به قول بی دل نمیشه هم خدا رو داشته باشی هم خرما رو که...پس تا تصمیم نگیری چیزی عوض نمیشه....خیلییییی فکر کن... شاید به این نتیجه رسیدی که بهتره همسر سابقت رو فراموش کنی و با کسی ازدواج کنی که تو همچین شرایطی احساس پادشاهی هم بکنه!هر وقت تونستی تصمیم بگیری بیا اینجا تا کمکت کنیم که واسه اجرای تصمیمت درست ترین راه رو بری...
ببین همه چی حله فقط میدونی الکی تو داری وقتتو تلف می کنی .خصلت ادما اینه که فراموش کارن اگه تو بری یکی دیگه رو در اغوش دارن
اینهایی رو که گفتی یه دور هم برا خودت تکرارشون کن همچین که ملکه بشه:sentimental:!نقل قول:
نوشته اصلی توسط پژمان